Έλαβα το γράμμα σου: "Η χώρα αυτή είναι πλούσια..."

Γιάννη, καλησπέρα.

Δυστυχώς, γυρίζουμε στον Μεσαίωνα.

Άν νομίζεις ότι υπερβάλω, σου παραθέτω ''μικρές'' μα σημαντικές λεπτομέρειες της ''ζωής'' εδώ.

Η χώρα αυτή, είναι πλούσια. Πράγματι δεν υπάρχει ούτε ένας φτωχός.

Αλλά....

Κανένας τους δεν εργάζεται πουθενά!!!!

Ταυτόχρονα, η χώρα από άκρη σε άκρη, είναι γεμάτη, μιλιούνια θα έλεγα, από πεινασμένους ανθρώπους.....

Πώς συμβαίνει αυτό;

Το 80% των κατοίκων της είναι οικονομικοί μετανάστες. 

Από αυτούς το 3% είναι από χώρες της Ευρώπης. Εργάτες χωρίς καμιά ασφάλεια, με τουριστική visa στην χώρα, διάρκειας ενός μηνός. Στο μήνα απάνω, πρέπει να μεταβούν, με δικά τους έξοδα, σε διπλανή χώρα και αμέσως μετά την ίδια ώρα να ξαναγυρίσουν αφού καταβάλουν τα έξοδα της βίζας πάλι για ένα μήνα. Πολύ μικρό ποσοστό από αυτούς είναι τεχνίτες, στελέχη κλπ, με καλύτερες συνθήκες.

Από τους ευρωπαίους εργάτες, οι Ρουμάνοι και οι Πολωνοί εργάτες έχουν να διαλέξουν, ή ένα συνεχόμενο ωράριο εργασίας από τις 04:45 έως τις 19:00 και δικαίωμα αργίας την Παρασκευή (ειναι η ''Κυριακή'' των Μουσουλμάνων, εδώ δεν υπάρχει Σαβατοκύριακο), ή από τίς 05:15 έως τις 16:30 και υποχρεωτική εργασία την Παρασκευή ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΌΛΥΤΑ ΔΙΑΔΕΔΟΜΈΝΟ....και εμείς οι υπόλοιποι ευρωπαίοι αυτό ακολουθούμε.

Οι ευρωπαίοι εργάτες και τεχνίτες μένουν σε σπίτια τύπου κοινόβια, δωμάτια με κοινή κουζίνα, τουαλέτα και καθιστικό. Τα χρήματα περίπου από 1600-2000 ευρώ αντίστοιχα. Δεν είναι φτηνή χώρα. Είναι ζήτημα αν καταφέρνουν να κρατήσουν τα 800-1000ευρώ.

Από εκεί και πέρα η εξαθλίωση. 17% Ινδοί, Φιλιπινέζοι, Σρι Λάνκα κλπ, με συνθήκες διαβίωσης όπως των ευρωπαίων, αλλά με μισές αποδοχές.

Αυτό όμως δεν είναι τίποτε μπροστά στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, στους Νεπαλέζους ανειδίκευτους εργάτες, που αποτελούν και την απόλυτη πλειοψηφία 60%

Αυτούς τους εμπορεύονται σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, εταιρείες που με συμβόλαιο σου εξασφαλίζουν όσους ζητάς. Στοιβάζονται σε ''οργανωμένα'' CAMP''. Με κρεβάτια πενταόροφα, το ένα πάνω στο άλλο. Με νερό από μία κοινή βρύση για εκατοντάδες από αυτούς. Αντίστοιχα τουαλέτες κλπ, κλπ.

Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα καταφέρουν να επιζήσουν ή να γυρίσουν σώοι στην χώρα τους, για πάνε ένα ''σεβαστό'' ποσό στην οικογένειά τους. Θυμίζω, ότι αντίστοιχες αποδοχές στην χώρα τους είναι στα 15-30 ευρώ/μήνα. Οι αποδοχές τους εδώ στα 250-500 ευρώ. 

Όταν εγώ, για να φάω, το ελάχιστο και μια φορά την ημέρα, θέλω να ξοδεύω περίπου 20 ευρώ. Δεν μιλάμε για εστιατόριο. Μόνο Mac Donalds, KFC, ή από Supermarkets, κανα ψητό κοτόπουλο με κοκα κόλα ή νερό.

Το Ντόμινο που ξεκίνησε στην Ευρώπη σταματημό δεν φαίνεται να έχει... και γιατί να έχει άλλωστε. Ο στόχος επιτυγχάνεται... Μας οδηγούν σε αντίστοιχες κοινωνίες. Σαν ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ!!!

Φρίκη η απόλυτη φρίκη. Και δυστυχώς δεν το έχει πάρει χαμπάρι κανείς.

Σημείωση: Μην νομίζεις ότι οι Άγγλοι εργάτες και τεχνίτες εδώ έχουν διαφορετικοί αντιμετώπιση-ίδια, ακριβώς ίδια- όπως οι Ρουμάνοι, Πολωνοί, Έλληνες, κλπ.

Αλλά αρκετά, πρέπει να πάω για ύπνο, πρέπει να κοιμηθώ, για να ξυπνήσω στις 04;30...

Καληνύχτα Γιάννη.

Υπομονή κάνω, μέχρι τις 23/Δεκ. 

Βλέπεις το συμβόλαιο που μου έκαναν ήταν για 45 ημέρες... Ευτυχώς, για να την κοπανήσω...αν αντέξω...ελπίζω, άλλωστε έχω περάσει και χειρότερα.

Σημ. Ithacanet: Ο φίλος μας έφυγε για ειδικευμένος μετανάστης στις 8 Νοεμβρίου. Δεν κάνουν συμβόλαιο μεγαλύτερο από 45 μέρες.  Είναι μετανάστης, συνταξιούχος ηλικίας 50+. Για ευνόητους λόγους, δεν γράφουμε όνομα. Οι περικοπές στη σύνταξη του δεν του επιτρέπουν να αποπληρώσει δάνειο πρώτης κατοικίας κι έφυγε.Η χώρα είναι από αυτές που "θαυμάζουμε". Ούτε αυτής το όνομα γράφουμε.

Θα μπορούσε να είναι και η δικιά μας, αρκεί στη θέση των μεταναστών, να βάλουμε το 80% του δικού μας πληθυσμού. (Συγκρατείστε το ποσοστό, γιατί δεν είναι καθόλου τυχαίο και θα το εξηγήσουμε, προσεχώς).

Την επιστολή αφιερώνουμε σε όσους στηρίζουν ακόμα την διακομματική αθλιότητα που μας κάνει τη ζωή φτωχότερη, κάθε μέρα.

Αρμαγεδών.

(To γράμμα ήταν από τον Γερ. Βαλσαμή, αντ/ρχο ε.α. . Μετά την επιστροφή του, μπορούμε να βάλουμε το όνομα. Η χώρα είναι το Κατάρ και η πόλη ,  όπου εργάστηκε η Ντόχα. Αυτό το παρόν είναι το "μέλλον" μας). 

(σκίτσο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)

Σταυρωμένα Χριστούγεννα