"Έλληνας με κατάθλιψη": Έχει και η υπομονή τα όρια της

Να μην παρεξηγηθώ. Θεωρώ όλους τους ανθρώπους ίσους από τη γέννηση τους. Ακόμα λίγο με νοιάζει, αν είναι από τα Ιμαλάια ή το Κάτω Σούλι. Τα ίδια δίκαια τους αναγνωρίζω. Και θαυμάζω όσους αγανακτούν όταν βλέπουν τα δίκαια αυτά να χάνονται. Όσους δεν ξεχωρίζουν χρώμα, φυλές, καταγωγή, μόνο βλέπουν άδικο πάνω σε ανθρώπους. Μεγάλωσα μέσα σε Ινδούς εργάτες, τα παιδιά μου έχουν αλλοδαπούς φίλους, και αν με ρωτήσεις αν θάθελα για νύφη μου μια Αλβανίδα, θα σου θυμίσω ότι η μια προγιαγιά μου η Αρβανίτισσα, μιλούσε Ελληνικά μόνο όταν αναγκαζόταν.

Όμως δεν γεννήθηκα χτες.
Ξέρω ότι οι προπάπποι μου με αίμα και αγώνα στέριωσαν σ΄ αυτό τον τόπο. Γνωρίζω καλά την ιστορία των γεννητόρων μου. Ξέρω τους αγώνες που έκαναν για να μου κληρονομήσουν τα λίγα μέτρα γης που τους έθρεψαν, τη γλώσσα, τις συνήθειες, τη θρησκεία. Και είμαι πολύ περήφανος γι΄ αυτούς τους αγράμματους αγρότες και ναυτικούς. Και νιώθω τυχερός που αξιώθηκα να ζω σε αυτό το τόπο και νάμαι αυτός που είμαι. Και στα παιδιά μου περνάω αυτή την περηφάνια και την αγάπη για τον τόπο τους. Όχι να νοιώθουν ανώτεροι από κανένα, αλλά τυχεροί και σπουδαίοι. Από την κούνια τους άρχισα να τους μαθαίνω τις μυρωδιές, τις συνήθειες, τις γιορτές, την ιστορία, κάθε λέξη καινούργια από που προέρχεται και τι σημασία κρύβει. Τους έμαθα να σκέφτονται πίσω από τις λέξεις, να είναι δραστήριοι και πολυμήχανοι. Σαν ΈΛΛΗΝΕΣ.
Μπορώ με τα χίλια ελαττώματα μου, να δεχθώ οποιονδήποτε άνθρωπο της γης αυτής ή ακόμα και εξωγήινο, που ήρθε να ζήσει δίπλα μου και να μεγαλώσει τα παιδιά του, αλλά Έλληνα δεν μπορώ να τον πω.  Μπορώ να γιατρέψω τις πληγές του, αν τον κατατρέχουν, ακόμα και να μοιραστώ τους πόρους μου αν αυτοί περισσεύουν, αλλά τη γη μου δεν μπορώ να του την δώσω. Επ’ ουδενί. Ας μείνει εδώ, να δουλέψει σκληρά για όλη του τη ζωή, να μάθει τις μυρωδιές, τις συνήθειες, τις γιορτές, την ιστορία, την γλώσσα και αν του αρέσουν όλα αυτά, τα κάνει ζωή του ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΘΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ του, τότε ναι. Να τον πω Έλληνα, να τον θάψω δίπλα στον πάππο μου, να μοιραστώ τη γη μου με το παιδί του που θα είναι Έλληνας όσο και το δικό μου. ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ.
Δεν νοιώθω ανώτερος από κανένα. Οι νησιώτες παππούδες μου ήταν μετανάστες. Τα πιο πολλά ξαδέρφια του πατέρα μου πέθαναν και θάφτηκαν στην Αμερική και την Αυστραλία. Τα δευτεροξαδέρφια μου όμως είναι και νοιώθουν Αμερικανοί ή Αυστραλοί. ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Γιατί τώρα τα γράφω όλα αυτά και σας κουράζω. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι μπορεί τα εγγόνια μου να μην είναι Έλληνες. Γιατί φοβάμαι ότι αυτός ο τόπος που μας δόθηκε σαν δικαίωμα δεν είναι και τόσο δικαιωματικός πια. Νομίζω ήρθε η στιγμή να παλέψουμε για τον τόπο μας, όπως οι πρόγονοι μας. Με άλλα μέσα, σε άλλα πεδία (ελπίζω), αλλά να παλέψουμε το ίδιο σκληρά, αν θέλουμε να μείνουμε και να λεγόμαστε Έλληνες, μετά από 20 χρόνια.
Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις αποτέλεσαν τρία γεγονότα.
Η παραδοχή από μέρους της Γερμανίδας Καγκελάριου, ότι το πολυπολιτισμικό πείραμα στη Γερμανία απέτυχε. Αναθεμάτισαν μάλιστα τη στιγμή, που έφεραν Τούρκους εργάτες για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας. Είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα ενσωμάτωναν αυτούς τους ανθρώπους σε βάθος χρόνου, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν έγιναν ούτε τα παιδιά τους Γερμανοί. Παραμένουν ισλαμιστές, με τη έννοια του τρόπου ζωής, μετά από δύο γενιές. (Και μπράβο τους. Γιατί ν’ απεμπολήσουν τον τρόπο ζωής τους; Καλύτεροι είναι οι Γερμανοί;)
Η είδηση ότι τα χωριά ΣΟΣ έχουν γεμίσει με παιδάκια, που οι γονείς τους αδυνατούν να τα θρέψουν, τα αφήνουν εκεί προσωρινά, ελπίζοντας να καλυτερέψουν τα οικονομικά τους. Το απίστευτο: 6 στους 10 είναι ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ.
Η είδηση με τις Αφρικανές πόρνες της Αθήνας που Ελληνοποιούνται με τη βοήθεια του νέου μεταναστευτικού νόμου. Κάνουν ένα παιδί, βρίσκουν κάποιο από τα χιλιάδες πρεζόνια Έλληνες πολίτες που επαιτούν, του δίνουν κάτι να υπογράψει ότι το παιδί είναι δικό του, σε λίγο είναι μητέρες Ελληνόπουλου και τσουπ, Ελληνίδες σε τρία χρόνια. Θα παντρευτούν και τον νταβατζή τους και θάχουμε άλλον έναν ωραίο Έλληνα.

Τι μου λένε εμένα όλα αυτά. Ότι ενώ εμείς κοιμόμαστε, οι αλήτες, προδότες, ανίκανοι πολιτικοί μας και οι παρέες τους,  σκάβουν το λάκκο του Ελληνισμού. Καταλαβαίνω ότι η φουκαριάρα Αφρικάνα, δεν είχε όνειρο ζωής να εκδίδεται στην Αθήνα. Πόλεμοι, ανέχεια, καταδίωξη, εξαναγκασμός την οδήγησαν σ΄ αυτό. Το καταλαβαίνω, αλλά ΕΛΛΗΝΙΔΑ από που και ως πού;;;. Γιατί;;;.
Δηλαδή οι νέοι Έλληνες, τα παιδιά αυτών που δούλεψαν μια ζωή, τα εγγόνια αυτών που πέθαναν στα βουνά για να είμαστε εδώ σαν κράτος, βουτηγμένοι στην ανέχεια, μ’ ένα μισθό 700 ευρώ, αν τον βρουν, να πρέπει να κάνουν οικογένεια, να πληρώσουν φόρους για να κρατηθεί το κράτος, το μπουρδέλο δηλαδή, για τις εισαγόμενες Πουτάνες, για να γίνουν Ελληνίδες με τα ίδια δικαιώματα;. Από που; Από τον μπαμπά τους τον Αφρικανό;. Τι άφησαν σε αυτή τη χώρα για να δικαιούνται (προσέξτε ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ) οτιδήποτε; Και ως που θα πάει αυτό;. Με τους πολέμους και τις αναταραχές στη γειτονιά μας, θα έρχονται εκατομμύρια εξαθλιωμένων για χρόνια. Όλοι Έλληνες θα γίνουν;;;.

Θα ρωτήσει ίσως κάποιος, καλόπιστα, δεν αμφιβάλω. Τώρα τι θες δηλαδή;. Να μείνεις μόνος σου φυλετικά καθαρός στην Ελλάδα του σήμερα;. Δεν βλέπεις που πάει ο κόσμος;. Και μετά το φυλετικά, γιατί να μην το κάνεις θρησκευτικά ή ταξικά;.

Όχι γι αυτό έκανα την κουραστική εισαγωγή. Να με γνωρίσεις. Δεν θέλω το κακό κανενός, να βοηθήσω, ναι, αλλά δεν είμαι τόσο μαλάκας. Μπορώ να δω που πάει το πράγμα…Υπάρχουν συμφέροντα που σε κάνουν εσύ να μην βλέπεις; Αν κάποια στιγμή βρεθείς στον τόπο σου ξένος τότε ποιος από όσους ευεργετείς σήμερα θα σε προστρέξει;. Έχεις γνωρίσει τις κοινωνίες από τις οποίες προέρχονται αυτοί οι άνθρωποι και σου αρέσουν; Γιατί σε λίγο θα είναι η κοινωνία που θα ζεις!!!.
Γιατί όμως να ζήσω και γω έτσι, αφού το καταλαβαίνω και δεν έχω κρυφά συμφέροντα; Γιατί ν’ απεμπολήσω τα δικαιώματα που μου χάρισαν γενιές σκληρά τυραννισμένων ανθρώπων, χρόνια αγώνα να μορφωθώ και να προσφέρω στην πατρίδα; Και ως πότε να το κάνω αυτό;. Ώσπου η κόρη μου να γίνει ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΡΝΗ κατ εικόνα και ομοίωση αυτής που μου εισάγεις;.

Όχι ρε πούστη πολιτικέ της σαπίλας. Μπορεί να είσαι πολυεθνικός τσάτσος, να έχεις σπουδάσει στο εξωτερικό, να μην έχεις πουθενά μόνιμη κατοικία και να έχεις δυο ή τρία διαβατήρια στην τσέπη σου. Αλλά εγώ αυτό τον τόπο αγαπώ, τον έχω ποτίσει ιδρώτα, οι πάπποι μου με αίμα και θα τον δώσω στο παιδί μου. Ότι και αν κάνεις σκουλήκι. Πολιτικέ του τίποτα. Να πας σε ψηφίσουν στη Νάρνια ή στη Ντίσνεϋλαντ. Από δω τέλειωσες. Και κοίτα μην μούρθεις μεθαύριο του Ευαγγελισμού να μου κορδωθείς στην παρέλαση.  Έχει και η υπομονή τα όρια της.

Για υστερόγραφο άκου τα λόγια ενός πολιτικού που ήταν Έλληνας στην ψυχή και ας ανδρώθηκε σε ξένη χώρα. Που έφτιαξε το κράτος που πας εσύ σήμερα να διαλύσεις σκουλήκι.
"Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης".

Έλληνας με κατάθλιψη

(σκίτσο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)