Είναι κάποια πράγματα, που ζουν στη σκιά της "ιστορίας".
Τι κρίμα, που οι μητέρες των παιδιών του νηπιαγωγίου, δεν έχουν μίλησει για τα βιώματα , τον τρόπο και τις σχέσεις μετάξυ ανθρώπων, που ως τα χτες ήταν άγνωστοι. Παρέλαβαν ένα ερείπιο και θάπρεπε να ακούσει κάποιος τον δικό τους τρόπο, για το πως πέρασαν όμορφα μια σχολική χρονιά. Η ζωή τους δεν ήταν μόνο ένα κτήριο.