Ή με όπλα ή με εκλογές (και με το όπλο παραπόδας)

Σήμερα, μέσα στην πολιτική καταχνιά, εμφανίζεται στην Ελλάδα  μία ελπιδοφόρα κατάσταση:

Είναι η δημιουργία ομάδων ανώνυμων πολιτών, με σκοπό την υπεράσπιση της ζωής τους και της περιουσίας τους, με κάθε πρόσφορο μέσο που η κάθε μία επιλέγει. Και το πιο σημαντικό: Σμίγουν, συζητούν, ανταλλάσσουν σκέψεις και τρόπους και ενώνονται, σιγά - σιγά. Το φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη και βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με όλους εκείνους, που όντας "επώνυμοι¨δημιουργούν ομάδες, κόμματα και παίρνουν διάφορες πρωτοβουλίες, δηλώνοντας "γνωρίζοντες".  Αυτοί οι άλλοι, είναι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν και κινούνται ψηλαφητά, ακούγοντας με προσοχή ό ένας τον άλλο και η μία ομάδα την άλλη. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι πρέπει να σώσουν τα σπίτια τους και ότι καμμιά συστημική ομάδα ή κόμμα, δεν έχει πρόθεση να βοηθήσει, αν δεν της δώσεις ψήφο ή δεν της αναγνωρίσεις την επικυριαρχία. Είναι οι άνθρωποι που ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι πρέπει να παίξουν στη ζωή τους κάποιο πολιτικό ρόλο.

Η τρέχουσα συζήτηση έχει σαν σκοπό την αναζήτηση του δρόμου και του τρόπου που θα οδηγήσει την Πατρίδα στην Απελευθέρωση και τη Δημοκρατία. Και το κείμενο που ακολουθεί είναι ασήμαντη συμβολή σε ένα διάλογο που ξεκίνησε (και θα ακολουθήσουν και άλλα κείμενα). Το κείμενο είναι, απλώς, μία γνώμη ανθρώπων που ψάχνονται και όχι η απόλυτη αλήθεια ανθρώπων που γνωρίζουν και προτείνουν δρόμους.

• (Σημείωση: Η παραπομπή σε συνδέσμους, είναι τυχαία και ενδεικτική και δεν θέλουν να προσάψουν σε ανθρώπους τίποτε περισσότερο, από την άρνηση συμμετοχής τους σε ένα διάλογο, χωρίς προϋποθέσεις. Με άλλα λόγια, σε ένα δημοκρατικό διάλογο).

Και δεν θα χρειαζόταν διάλογος, αν οι επιλογές κάποιων δρόμων και τρόπων, ως τα σήμερα, δεν είχαν αποτύχει. ΟΛΕΣ. Αν δεν είχαν αποτύχει, το καθεστώς θα είχε πέσει και εμείς θα ζούσαμε μέρες επαναστατικές, ελεύθερες και χαρούμενες.

Ως "φυσική" εξέλιξη αυτής της αποτυχίας, είναι η αναζήτηση άλλων μονοπατιών. Και αυτό το μονοπάτι δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο, από αντάρτικο και επαναστατικό.

"Αντάρτικο", γιατί θα πρέπει να συγκρουστούμε με τους ανήθικους και εγκληματικούς νόμους ενός ολιγαρχικού καθεστώτος.

"Επαναστατικό", γιατί εδώ που φτάσαμε και στο αδιέξοδο που ζούμε, τα προβλήματα λύνονται μόνο με Επανεκκίνηση. Επανάσταση είναι ο ριζικός δημοκρατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας και των θεσμών της. Ο δημοκρατικός μετασχηματισμός της πολιτικής σκέψης και του τρόπου, που αγαπάμε και υπερασπιζόμαστε όσους και ότι αγαπάμε. 

Υπάρχουν και οι δρόμοι που κανείς δεν αναφέρει ή ακούγονται περιθωριακά και ως φωνή απελπισμένων:

"Ή με όπλα ή με εκλογές , το σπίτι μου, την περιουσία μου, τη ζωή μου δεν θα τα πάρουν".

Ενεργοποιώντας το άρθρο 120 του Συντάγματος και τη φράση "με όλα τα μέσα"(ακόμα και τα νόμιμα), ενθυμούμενοι τον Ρήγα Φεραίο και το πιο δημοκρατικό Σύνταγμα, που έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία, τίποτα δεν αποκλείεται:

Πολλοί θα είναι εκείνοι που δεν θα υποδεχθούν με ανθοδέσμες τους "εκτελούντες εντολές" ή τους "κάνω μόνο τη δουλειά μου", όταν θα έρθουν να πάρουν τα σπίτια μας. Και δεν αποκλείεται, πολλοί μαζί, να συστήσουν "εγκληματική" οργάνωση, με μοναδικό σκοπό το "έγκλημα" της προστασίας του σπιτιού και της πατρίδας. Εμείς το προτείνουμε, ως ύστατη και απέλπιδα προσπάθεια άμυνας απέναντι σε πάνοπλους πραιτοριανούς. "Το σπίτι μου θα το πάρουν πάνω από το πτώμα μου" και "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των ανθρώπων που κατάντησαν αλλόφυλοι".  

Με αυτή τη δήλωση μας, προκαλούμε την καθεστωτική δικαιοσύνη να φυλακίσει την απελπισία και την ελεύθερη έκφραση γνώμης.

Αυτό κάποιοι το λένε "εμφύλιο". Είναι ο "εμφύλιος" του 90% ενάντια στο 10% των αργυρώνητων υπηρετών ξένων τραπεζικών δυνάμεων, υποτελών της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του χρήματος.

Οι αριθμοί που ζητούν απαντήσεις και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ:

Το 90% των Ελλήνων έχασε μεγάλος μέρος του εισοδήματός του

Το 31% είναι αντιμέτωποι με τη φτώχεια

Το 80% αναγκάστηκε να κάνει περικοπές σε βασικά είδη διατροφής

Το 50% δεν είναι σε θέση να καλύψει καθημερινές ανάγκες

Το 83% υποχρεώθηκε να κάνει περικοπές και στη θέρμανση του σπιτιού

Το 40% των πολιτών έχει μη εξυπηρετούμενα χρέη σε τράπεζες και ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορίες

Ένας στους δύο Έλληνες αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να βουλιάξει στα χρέη και να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις.

Τέτοιες καταστάσεις δεν δηλώνονται ως "εμφύλιοι".

Η απέλπιδα αυτή λύση δεν είναι λύση. Είναι ύστατη πράξη ανάγκης και απελπισίας. Είναι το σπίτι μου και η ιστορία μου. Είναι το Κούγκι ή το Χάνι της Γραβιάς. (Και, μάλλον, είναι λίγες οι πιθανότητες το σπίτι μου να γίνει "Χάνι της Γραβιάς").

Σίγουρα, όμως, δεν θα μεταχειριστούμε τρόπους που ηττήθηκαν ή αποδείχτηκαν αναποτελεσματικοί. Στην Ελλάδα(είναι πάντως, μια κάποια λύση).  Ή αλλού (εικόνα πρώτη).  Εικόνα δεύτερη. Εικόνα τρίτη. Εικόνα τέταρτη:

Θέλουμε να είμαστε οι νικητές. Δεν θα μας βγάλουν σηκωτούς. Θα μας βγάλουν νεκρούς ή στη φυλακή: Ελευθερία ή Θάνατος.

-------------

Πιο εύκολος, πιο ρεαλιστικός είναι ο τρόπος κατάληψης και απελευθέρωσης της εξουσίας, "των ανακτόρων του χειμώνα μας",της βουλής. Αυτού του οργάνου, στο οποίο οι εντολές της αυτοκρατορίας μετατρέπονται σε νόμους.

Συμμετοχή των αποκάτω , εκείνου του 90%, στις εκλογές. Με τρόπο πρωτόγνωρο, απόλυτο και αδιαμφισβήτητα διάφανο. Με πολιτικές που θα απευθύνονται, αδιαίρετα, σε αυτό το 90% και θα τείνουν να το ενώσουν. Πολιτική που δεν θα αφήνει πολλά περιθώρια αντίκρουσης (για να μην πούμε κανένα περιθώριο). Οργάνωση, δημοκρατική και αδιαμφισβήτητα καθαρή στις προθέσεις και τους σκοπούς. Με όλα τα θέματα ανοιχτά και με δύο μόνο λέξεις, που μπορούν να ενώσουν:

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (από το κατασκευασμένο χρέος και τις αιτίες του) και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ως διαδικασία-τρόπο και ως σκοπό-πολιτικό στόχο: το μοναδικό πολίτευμα, που μπορεί να ενώνει τις διαφορετικές γνώμες, όταν ο λαός καλείται να δώσει τις λύσεις που τον αφορούν και αποφασίζει).

Και η σημαντικότερη ένσταση στην πρόταση για συμμετοχή μιας πολιτικής οργάνωσης των αποκάτω σε εκλογές είναι:

"Αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες".  Ή το άλλο: ¨Η απόπειρα συμμετοχής σε ελογές διαφθείρει".

Απάντηση: Οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τα πάντα.

Η συμμετοχή σε μία πράξη δεν διαφθείρει. Ο τρόπος συμμετοχής σε μία πράξη, ο σκοπός, ο τρόπος και οι προθέσεις των ανθρώπων διαφθείρουν, είναι διεφθαρμένες ή ΔΕΝ διαφθείρουν.

Και αυτό πρέπει ο καθένας μας και όλοι μαζί να το αποδεικνύουμε, κάθε στιγμή, με πράξεις.

Δεν ορίζεις και δεν στέλνεις εντολοδόχους κάπου, για να γίνουν ¨χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη". Χρησιμοποιείς τα λιγοστά όπλα, που έχεις στα χέρια σου, με κάθε πρόσφορο τρόπο. Χρησιμοποιείς ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ. Εξαντλείς όλες τις δυνατότητες που έχεις, ως άτομο και ως σύνολο, για να μην κοιταχτείς στον καθρέφτη και πεις: Ιδού ο ένοχος.

Ποιος από τους άλλους τρόπους, που έχουν χρησιμοποιηθεί τα 4 τελευταία χρόνια δημιουργούν πιθανότητα νίκης ή οδήγησαν σε νίκες και θετικά για το λαό αποτελέσματα; Αν υπήρξε κάτι τέτοιο , τότε, γιατί το καθεστώς δεν πέφτει και ο λαός παραμένει απελπισμένα ακίνητος;

Η εύκολη απάντηση σε αυτό το ερώτημα είθναι ότι "ο Λαός είναι ηλίθιος, ανίκανος, συμβιβασμένος και άξιος της κακής του μοίρας". Και το λένε όσοι, προτείνοντας ως δρόμο και κατεύθυνση,  από ένα σημείο του ορίζοντα, αρνούνταιι να υποτάξουν το εγώ στο εμείς, Αρνούνται να καταθέσουν, ως θυσία στο βωμό της ενότητας,  τον εγωισμό και την "παντογνωσία τους" , την προσωπική τους ανάγκη για αυτοπροβολή.

Δεν βλέπουν ότι ο λαός δεν ενώνεται και δεν κινείται, γιατί ο καθένας του προτείνει και έναν δρόμο: Αριστερά ή δεξιά. Στην Ε.Ε. ή εκτός. Ευρώ ή δραχμή. Χριστιανός ή άθεος. Πατριώτης ή ανθέλληνας. Χριστιανός ή άθεος (ή κάτι άλλο). Το δικό μου κόμμα είναι το καλύτερο. Ο δικός μου ηγέτης είναι ο καταλληλότερος.

Κανείς δεν του λέει, δεν τον προσκαλεί να αποφασίσει τι θέλει, τι επιλέγει από τις γχιλιάδες γνώμες. Κανείς δεν τον καλεί να αυτοεκπαιδευτεί, υποχρεωτικά, αλλιώς η απόφαση του, η κάθε απόφαση, μπορεί να είναι, για τον ίδιο, ορθή, λάθος  ή καταστροφική. Η Δημοκρατία είναι σχολείο.

Κανείς τους δεν θέλει να δει ότι "καταλληλότερος ηγέτης" παραμένει ο ΚΑΝΕΝΑΣ και πρώτο κόμμα είναι οι ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ, τοι λευκό και η αποχή.

Κι εμείς αυτό θέλουμε:

Να παραμείνει καταλληλότερος ηγέτης ο κανένας, δηλ. όλοι μας και ο καθένας, και να αποφασίζουν οι μονίμως αναποφάσιστοι, οι επιφυλακτικοί, οι μη γνωρίζοντες και οι προσεκτικοί στο τι πρέπει να κάμουν.

Το κενό που αφήνει το καθεστωτικό πολιτικό στερέωμα, κάποιοι δεν θέλουν να το καλύψουν, επιλέγοντας το δρόμο του σοφίσματος: "Οι εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα".

--------------

Το ατομικό  συμφέρον του καθένα μας είναι το κοινό μας συμφέρον. Είναι αυτό που μας υποχρεώνει να ενωθούμε για να λύσουμε το ατομικό μας πρόβλημα, να υπηρετήσουμε τις ατομικές μας ανάγκες.

Ας ακούσουμε τους ποιητές πως το λένε:

[Η ΥΛΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ]

Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος.

Τοιουτοτρόπως η υπόθεση δένεται με το παγκόσμιο σύστημα. -Ιδές τον Προμηθέα και εν γένει τα συγγράμματα του Αισχύλου.- Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. 

Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Ο μικρός κύκλος ξεκίνησε και πρέπει να μεγαλώσει. Για να τραγουδάμε:

Ἒστησ' ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη,



Κι' ἡ φύσις ηὖρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα,

-----------

Για την βάση μιας πολιτικής, που μπορεί να ενώσει και να μην μπορεί να αμφισβητηθεί, έχουν τοποθετηθεί οι "Αποφασισμένοι στην Κεφαλονιά". Κανένα κόμμα ή απόκομμα δεν έχει τολμήσει να απαντήσει.

Για τον τρόπο δόμησης μιας δημοκρατικής και απελευθερωτικής οργάνωσης των αποκάτω, προσεχώς και σε χωριστό κείμενο.

Ο διάλογος ξεκίνησε και ανταποκριθήκαμε. Είπαμε την γνώμη μας, περιμένοντας τον "αντίλογο", μα πιότερο, περιμένοντας και αναζητώντας αυτό που μας ενώνει.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΟΙ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ.