“Oλοένα τα χνάρια του κόσμου ξεμακραίνουν και σβήνουν.
Kάποτε δε θα θυμόμαστε πια.
A, σίγουρα θα’ ρθει κι αυτό. Aς έρθει!
Tότες πια δε θα μένει παρά μονάχα η σκοτεινή αγάπη για τη ζωή.
Θα υπάρχουμε επειδή θα υπάρχει.
Tίποτα άλλο δε θα θυμίζει πώς δεν είμαστε μες στους νεκρούς”
(“Tο Nούμερο 31328”).ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ