"Αν δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ*, ποιος θα μπορούσε;"

Αυτή ήταν η απάντηση με τη μορφή ερώτησης, όταν σχολιάσαμε, πως η αποτυχία του "συλλαλητήριου" για το ΤΕΙ εγγράφεται στις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ. (*Όπου βλέπετε τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ, μπορείτε να βάλετε το όνομα ενός άλλου κόμματος ή νόμιμου πολιτικού θεσμού).

Ο συνομιλητής, ένας ακόμα "εκπρόσωπος" του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να απομακρύνει από τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε ευθύνη για την αποτυχία, φορτώνοντας ένα μεγάλο μέρος οργανωτικής ευθύνης στους φοιτητές που είχαν αναλάβει σημαντικό κομμάτι της διοργάνωσης. Φταίει και ο Σπαθής που δεν έκλεισε το μαγαζί του κι ως Πρόεδρος της ΚΡΑΝΗΣ δεν ανακοίνωσε κλείσιμο καταστημάτων. Φταίει και ο Παρίσης με τη ΝΔ που ζήτησαν αναστολή κινητοποιήσεων και κινητοποίησαν έναν μηχανισμό που παρότρυνε σε μη συμμετοχή όσους μπορούσαν να επηρεάσουν:

• καταγγέλουμε:
• Τον Δήμαρχο Κεφαλονιάς  για την  πρωτοφανή προτροπή του προς στην τοπική κοινωνία να μην συμμετάσχει στον αγώνα των φοιτητών διότι κατά τις αυταπάτες που καλλιεργεί ,θα λυθούν όλα δια μέσου των ,, γνωριμιών,, του.-τα αποτελέσματα είναι γνωστά-
• Συγκεκριμένους παράγοντες   του  Δήμου  που μέχρι και την τελευταία στιγμή διέδιδαν ψευδείς ,,ειδήσεις,, ότι η συγκέντρωση αναβάλλεται, γιατί τα μικρά τους ιδιοτελή συμφέροντα τα βάζουν πάνω από το καλό όλης της τοπικής κοινωνίας.

(Από ανακοίνωση των διοργανωτών)

Φταίει και το ΚΚΕ, το Εργατικό Κέντρο, η ΕΛΜΕΚΙ και οι λοιπές οργανώσεις που δεν έβγαλαν ανακοίνωση συμμετοχής. "Φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, που έκαμε αυτό που έπρεπε". Φταίνε και οι φοιτητές, που με "άνωθεν παρότρυνση", έφυγαν από τη συγκέντρωση.

Αυτό το τελευταίο, το είδαμε γραμμένο και στην ιστοσελίδα του Σπύρου: "

• Με ένα νεύμα , υπό την επίβλεψη του μεγάλου Αδελφού ,οι συμμετέχοντες στην σημερινή συγκέντρωση σπουδαστές για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ ,γύρισαν την πλάτη στους Θεσμικούς και μη Φορείς που συμπαραστεκόταν στην εκδήλωσή τους και κλείστηκαν στο κάστρο τους . Για μια ακόμη φορά την τελευταία υπάκουσαν στις γλυκά γοητευτικές ανέξοδες υποσχέσεις των συγκυβερνόντων και μη έχοντας γνώση σαν γείτονες της Ιθάκης το μύθο του Οδυσσέα σχετικά με τις σειρήνες διάλεξαν στρατόπεδο . Ακολούθησαν τις οδηγίες και τις παραινέσεις του Υπουργείου και λοιπών υποστηρικτών δυνάμεων , να μην κινητοποιηθούν και θα ανταμειφθούν ανάλογα . Η διστακτικότητα , η φοβία και η καθοδήγηση των μεντόρων , τους οδήγησε στο ολέθριο λάθος της αποχώρησης κατά την διάρκεια της διαμαρτυρίας και της  Κοινωνικής τους Απομόνωσης .Το νεαρό της ηλικίας , η απειρία , η έλλειψη παιδείας , όπως σήμερα διαπιστώθηκε από την στάση τους , είναι τα ελαφρυντικά για την προσβολή που ο καθένας από εμάς που συμμετείχαμε στην εκδήλωσή τους εισπράξαμε . Επειδή όλες οι δράσεις κρίνονται από το αποτέλεσμα και επειδή προφανώς οι Σπουδαστές αποφάσισαν ότι μπορούν ΜΟΝΟΙ τους ευχόμαστε τα καλύτερα!

  Σπύρος Αλεβιζόπουλος

  ..

 Τα πράγματα πάνε ακόμα ποιο μακριά, με άρθρο ανώνυμης "Σειρήνας", που προσυπογράφει ο Σπύρος:

• Οι σπουδαστές του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων έδωσαν τις εξετάσεις τους στην κοινωνία για το αντικείμενο των σπουδών τους και  δυστυχώς    ΑΠΕΤΥΧΑΝ. Οι  πλειοψηφία των Μεντόρων  τους  ενταγμένοι στο κατοχικό κατεστημένο  υποταγμένοι στα καινούργια αφεντικά  τους δίδαξαν υποταγή και ησυχία προκειμένου να μην θιγούν τα κεκτημένα τους . Οι σπουδαστές   υπό επιτροπεία  και τηλεπολεμώντας  και  επαναστατώντας δια της Οθόνης  δεν μπόρεσαν να δράσουν και να αντιμετωπίσουν τους   συνανθρώπους που τους έτειναν το χέρι . Τρόμαξαν,  Τράπηκαν σε Φυγή , Εγκαταλείποντας τον αγώνα για την διεκδίκηση των  δικαιωμάτων τους, ικανοποιώντας  αυτούς που  διακήρυτταν  Σιγή μην τυχόν και θυμώσει  ο Υπουργός και διαγράψει από τον Ακαδημαϊκό  Χάρτη την  Σχολή τους  , έτρεξαν να κρυφτούν στην αγκαλιά των Μεντόρων τους  να ακούσουν   ξανά τα ωραία λόγια , τις αοριστολογίες και τα Ψέματα που αρέσκονται , να βολευτούν  στην εικονική τους  πραγματικότητα  τηλεαγωνιζόμενοι  και να χρεώνουν στους άλλους την δική τους  Επικοινωνιακή  Αδυναμία  . Ποιές  Δημόσιες  Σχέσεις άραγε έχουν μέχρι τώρα  διδαχθεί ;
• -Να αποχωρούν από την Ενεργό Δράση όταν κρίνουν ότι  δεν έχουν  τον Πρωταγωνιστικό Ρόλο ;
• - Να μην ακούν την πραγματική αλήθεια απλά να επιβάλλουν την δική τους Άποψη;
• - Να μην ανέχονται την Πολιτική και τους εκφραστές της δηλαδή τα Κόμματα και να κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια μπροστά την πραγματικότητα  αφού όλα είναι Πολιτική   ;
• -Να κλείνονται στο  πρόσκαιρα Δανεικό Κάστρο τους  και να αρκούνται στις στοργικές   Θωπείες  των  Επιτρόπων που  ασυνείδητα αποδέχονται ως συμπαραστάτες τους και  συνοδοιπόρους  ;
• Αυτός είναι ο Ρόλος των Δημοσίων Σχέσεων  ;... Ποιος τους διέταξε να αποχωρήσουν  και σαν πρόβατα υπάκουσαν ;...

Εδώ, το πράγμα "ξέφυγε": Αμφισβητείται η επαγγελματική υπόσταση και ικανότητα μερίδας φοιτητών.  Αμφισβητούνται ως άτομα και προσωπικότητες. Ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε και είναι ο φοιτητής. Ο συλλογισμός της "Σειρήνας", όπως διατυπώνεται, παρακάμπτει το γεγονός πως η υπόθεση αφορά φοιτητές βιολογικής γεωργίας, διοίκ. επιχειρήσεων και άλλων τμημάτων και απομονώνει μία κατηγορία σπουδαστών, για να απαξιώσει την ίδια και το σύνολο.

Τους κατηγορεί που "Δεν ανέχονται την Πολιτική και τους εκφραστές της δηλαδή τα Κόμματα.. αφού όλα είναι Πολιτική". Οι φοιτητές είναι "ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΙ" που, όπως τότε στις πλατείες οι "αγανακτισμένοι",  δεν ανέχονται τους "εκφραστές της πολιτικής"!!!!!!!!!!!!!! Κι αφού δεν υπακούουν στα κόμματα και αφού δεν εκχωρούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πολίτη στα κόμματα, είναι "προφανές", ότι έχουν "μέντορες" ενταγμένους στο κατοχικό κατεστημένο, είναι "υποταγμένοι σε αφεντικά που διδάσκουν υποταγή" , είναι... είναι ...είναι πρόβατα.

Μοιάζει με εκείνο που είπε ο Κοτσιλίνης στο δημ. συμβούλιο: ¨Χωρίς τα κόμματα, θά 'χουνε φασισμό".

Χάσαμε και την ελληνική γλώσσα. "Πολιτική": Λέξη που ετυμολογικά έρχεται από την "Πόλη". Όπου "Πόλις" για τους αρχαίους έλληνες δεν ήταν τα ντουβάρια, αλλά οι άνθρωποι της. 

• Η αρχαία πόλις οριζόταν κυρίως από τους ανθρώπους της και το δικαίωμα συμμετοχής τους στις υποθέσεις που αφορούσαν την πόλη, και όχι από την εδαφική επικράτεια που αποτελεί σήμερα τον χώρο όπου ασκείται η κυριαρχία του σύγχρονου κράτους. Η Αθήνα, για παράδειγμα, ονομαζόταν «Αθηναίων Πολιτεία». Η αρχαία πόλις δεν μπορούσε να κυβερνηθεί, αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν αναλάμβαναν την ευθύνη να την κυβερνήσουν. 

(από το βιβλίο "Πολιτική και Δίκαιο" της Β΄Γεν. Λυκείου)

Χάσαμε το ελληνικό νόημα, χάσαμε τις λέξεις. Αρκούμαστε στη βορειοδυτική μετάφραση, ερμηνεία και επανεισαγωγή ελληνικών σημασιών.

Εμείς δεν συνυπογράφουμε.

"Όλα πουλημένα, όλοι πουλημένοι, εκτός από αυτούς που έχουν αναλάβει επαγγελματικά και εργολαβικά, να λειτουργούν ως πολιτικοί μεσάζοντες;" Έτσι πάει; Όπου "πολιτικοί μεσάζοντες"  είναι τα κόμματα, ακόμα κι όταν εμφανίζονται με άλλο προσωπείο".  Γράψαμε:

• ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη μορφή "κινημάτων" και "πρωτοβουλιών", έκαμε "κατάληψη" στην παλιά νομαρχία. Ο κ. Θεόδωρος Γαλιατσάτος, ως εκπρόσωπος των αδέσμευτων και ανεξάρτητων "κινηματιών", προέβη σε δηλώσεις στα τοπικά μέσα, στις οποίες, μεταξύ άλλων, ευχαρίστησε τον αντιπεριφερειάρχη κ. Σωτ. Κουρή για την ευγενική παραχώρηση της αίθουσας συνεδριάσεων του αλησμόνητου νομαρχιακού συμβουλίου.Στο μπαλκόνι αναρτήθηκε και πάνινη επιγραφή με την ονομασία ΚΑΤΑΛΗΨΗ. Παράληψη τους, που δεν γράφει "με την ευγενική χορηγία του αντιπεριφερειάρχη".

Όταν οι συγκεκριμένοι, με την κάλυψη του Αντιπεριφερειάρχη και κρύβοντας την κομματική τους προέλευση πίσω από ένα "κινηματικό" φύλλο συκής, "κατελάμβαναν" τη Νομαρχία δεν ήξεραν πως η δράση ενός κόμματος θα φέρει την αντίδραση των υπολοίπων; Έτσι δεν γίνεται, εδώ και πολλά χρόνια; Δεν μπορούσαν να προβλέψουν αυτή την εξέλιξη; Κι αν υιοθετήσουμε τη λογική του "ένα είναι το κόμμα" κι ότι "αν δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα το έκανε άλλος", δεν μπορούσαν στους σχεδιασμούς τους να συμπεριλάβουν την εξουδετέρωση της "αντίδρασης" στη δράση τους;

Από τη φύση των εχόντων την πρωτοβουλία και από τη φύση της πράξης των, ήταν βέβαιο το αποτέλεσμα, το ήξεραν, αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήθελαν να κάμουν το κομμάτι τους, να δείξουν ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία στις κινητοποιήσεις ή να την πάρουν από το ΚΚΕ. Ήξεραν, αλλά είχαν έτοιμη την απάντηση που θα έδιναν σε περίπτωση αποτυχίας και την έδωσαν: "Φταίνε όλοι οι άλλοι. Εμείς κάμαμε το χρέος μας".

Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για τις ανησυχίες που μας προξένησε η πρωτοβουλία τους, πριν όλα αυτά συμβούν, γράψαμε, όσο πιο προσεκτικά μπορούσαμε και σε στιγμές μεγάλης ευφορίας:

• Εμείς, βεβαίως, ευχόμαστε να νικήσει η τοπική κοινωνία. Αν, όμως, -λέμε αν- τούτο το μέτρο περάσει, όπως τόσα και τόσα άλλα, θα ρωτήσουμε:Μήπως φταίει ο τρόπος και το είδος της "αντίστασης" σας; Μήπως φταίει η αντίσταση που δεν αμφισβητεί και γίνεται μόνο εντός του πλαισίου, που μας ορίζει το ολιγαρχικό καθεστώς; Μήπως φταίει που σαν τρόπος και σκοπός η "αντίσταση" έχει ημερομηνία λήξης, όμοια με αυτή που έχει σφραγίσει τις ζωές μας, εδώ και 4 χρόνια; Μήπως, η "αντίσταση" θα έπρεπε να είναι επίθεση, αμφισβήτηση, ρήξη, ανατροπή των παλιών και σημερινών ολιγαρχικών θεσμών; Μήπως θα έπρεπε να είναι γέννηση, δημιουργία του νέου, του δικού μας νέου, τώρα και από τώρα και ως την αιωνιότητα;

Το κείμενο γράφτηκε με τρόπο, ας πούμε, ευγενικό, αλλά ο τίτλος του άρθρου "προειδοποιούσε", για να μην πούμε "προέβλεπε":"Απόλυτης ξεφτίλας συνέχεια".

Οι ερωτήσεις μας διατυπώθηκαν και προφορικά, με περισσότερη σαφήνεια, και δεν πήραν ποτέ απάντηση. Ήταν η δική μας απελπισμένη απόπειρα να αποφύγουμε τα χειρότερα. Όμως, ο δικός τους δρόμος ήταν ο ορθός δρόμος. "Άλλη λύση δεν υπάρχει", φωνάζουν από τη Θάτσερ, ως τον ΓΑΠ, τον Σαμαρά,  τον ΣΥΡΙΖΑ και το κάθε κόμμα. 100 κομματικές λύσεις για να μην υπάρχει λύση. 100 κόμματα για να μην υπάρχει ένα: Αυτό που θα μπορούσε να είναι ο χύδην λαός, η μάζα, η πλέμπα.

Κάποια πράγματα κρίνονται από το αποτέλεσμα, μια και πάντα οι προθέσεις είναι δυσδιάκριτες. Και το αποτέλεσμα λέει πως όσοι σχεδίασαν μια συγκεκριμένη μορφή δράσης απέτυχαν. Δεν θα το παραδεχτούν, αφού η φύση των κομμάτων είναι να μην αναγνωρίζουν λάθη και να μεταφέρουν ευθύνες στον  "εχθρό".  Στον πλανήτη "πολιτικό σύστημα" πρέπει να υπάρχει πάντα ένας "εχθρός". Κι όταν δεν υπάρχει, κατασκευάζεται. Τα κόμματα, τα πολιτικά συστήματα, οι ειδικές και γενικές πολιτικές, για να επιβιώσουν, για να υπάρχουν, πρέπει να υπάρχει αντίπαλο δέος. "Αντίπαλα", αλληλοτροφοδοτούμενα και συγκοινωνούντα δοχεία, ιδέες και πολιτικές. Κανείς δεν θέλει να βγει από το πλαίσιο, από τη γυάλα του ενυδρείου, μέσα στο οποίο μπορεί να ζήσει και να υπάρχει. Έξω από το πλαίσιο καραδοκεί ο λαός, η δημοκρατία του, η απροσδόκητη και γεμάτη εκπλήξεις παρουσία και δράση του. Έξω από το πλαίσιο που οι ίδιοι συντηρούν, δηλώνοντας "αντισυστημικοί",  έξω στο δρόμο  χάνεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος του κόμματος. 

Στα πιο πάνω κείμενα, "εχθρός" είναι ο λαός ή έστω μια μερίδα του, που είναι "πρόβατα" και αρνούνται το Κόμμα, ως γνήσιο εκφραστή και μεσάζοντα πολιτικής. 

Όταν ο λαός σηκώνει κεφάλι, δίχως να πάρει την άδεια κανενός, τότε πρέπει να λοιδωρηθεί, να υπονομευθεί, ως ότου γυρίσει απογοητευμένος και διαλυμένος στο σπίτι του. Και, μετά, απορούν γιατί ο λαός δεν ξεσηκώνεται.  Γιατί κάθεται στο σπίτι του και γιατί οι φοιτητές αφήνουν τους άλλους σύξυλους, φεύγοντας.

Γράφει ο Ηρ. Πλιάκης, μέλος της ομάδας ΔΙΑΛΟΓΟΣΔΡΑΣΗ, συγκρίνοντας τη μεγάλη συγκέντρωση της 6ης Φλεβάρη με αυτή της 20ης του ίδιου μήνα:

• Προσωπικά η εξήγηση που δίνω για την τρομακτική αναντιστοιχία στη μαζικότητα των δύο κινητοποιήσεων (όσον αφορά την τοπική κοινωνία) είναι το γεγονός ότι δύσκολα κάποιος δραστηριοποιείται αν δεν αισθανθεί να απειλείται προσωπικά. με απλά λόγια: αν δεν πονέσει στο πορτοφόλι του.

Όλη η λογική της αριστεράς -και όχι μόνο- στηρίζεται στο : "ο λαός θα ξεσηκωθεί όταν εξαθλιωθεί".  Και, φυσικά, φταίει, που δεν ξεσηκώνεται. Το συμπέρασμα του καλού καθηγητή δεν λαβαίνει υπόψη του τα στατιστικά στοιχεία: Τα 2/3 του λαού βρίσκονται γύρω από το όριο της φτώχιας...  κι όμως δεν ξεσηκώνεται. Μήπως φταίει κάτι άλλο;

Μας ρώτησαν και οι απογοητευμένοι και βάναυσα λοιδωρούμενοι φοιτητές: "τι φταίει;"

Μην περιμένετε την απάντηση από μας. Για αρχή, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη για να δούμε "ποιος φταίει".

Για την ώρα, εμείς λέμε ότι κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και είδαμε τον ένοχο στις δικές μας αδυναμίες και  ανικανότητες. Κι είδαμε και κάτι άλλο: Όπου μπλέκονται κόμματα, η υπόθεση είναι εξ ορισμού χαμένη. Υπάρχουν για να διαιρούν.

Και ΤΩΡΑ,  ρίξτε μια ματιά στην πρόταση που αναρτήθηκε στην ομάδα ΔΙΑ-ΛΟΓΟΣ-ΔΡΑΣΗ:

Ελεύθερο Πανεπιστήμιο: Το Μανιφέστο

Ένα κείμενο που ανάρτησα πριν περίπου πέντε χρόνια είναι η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω στην μιζέρια και την κακομοιριά που ακολούθησε τις κινητοποιήσεις για το θέμα των Τ.Ε.Ι. Οι φοιτητές έδωσαν ένα τίμιο και δίκαιο αγώνα με αξιοπρέπεια και προπάντων με αδούλωτο φρόνημα. Σε αυτό τον αγώνα υποκλίνομαι.

 Στην Κίνηση ΔΙΑ-ΛΟΓΟΣ-ΔΡΑΣΗ, κεντρικό σύνθημα στους Στόχους και τις Αρχές έχει η φράση «χτίζουμε ότι γκρεμίζεται και διεκδικούμε ότι μας ανήκει». Με αυτό το σύνθημα και με ψηλά το κεφάλι θα πρέπει οι φοιτητές και η κοινωνία να πάρουμε το θέμα στα χέρια μας και να παλέψουμε για ένα πραγματικά Ελεύθερο Πανεπιστήμιο. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συνταγή για τα πρώτα βήματα. Το μέλλον είναι στα χέρια των φοιτητών και της κοινωνίας.
 Γ.Π.Κ.

Εμείς προσυπογράφουμε.

Για να μαθαίνουμε, έμπραχτα, ποιος είναι ο "άλλος" που μπορεί.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ ΣΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ (όταν δεν θέλουμε)

Εμείς οι "απ' έξω και από κάτω"  μπορούμε

( Τώρα, που οι λέξεις και οι φράσεις χάσανε τη σημασία τους, ας φτιάξουμε άλλες. Ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ καταθέτει τη δική του συνεισφορά. "Άει χαραμηθείτε, για να μη μας χαραμίσετε").