Βρίζοντας το κοινό σου

Επειδή θα μας ρωτήσουν: 

Στο δεύτερο γύρο Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών δεν ψηφίζουμε κυβερνητικούς.

Στις επιλογές συμπεριλαμβάνεται και η αποχή. 

Για την Ευρωβουλή, ισχύει το ίδιο.

Εσείς, ...κατά συνείδηση. 

----

Όταν έχεις μετατρέψει το λαό σε ακροατήριο, θεατή, τελικά, παθητικό και ουδέτερο κοινό ενός θεάτρου του άλογου και του παράλογου, 

όταν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου "εκτός λαού", 

όταν ο καθένας, ο "εκτός λαού", δίνει τη δική του μισόλογη εκδοχή, για το δρόμο που πρέπει να τραβήξει ο λαός,

όταν κάνεις ότι μπορείς για να τον εξαπατήσεις, 

όταν εσύ, προτείνοντας αποχή, βρίζεις αυτόν που ψήφισε,

όταν αγνοείς τους κανόνες του παινιδιού, 

όταν συνέβαλλες, δια πράξεων και παραλείψεων, στην καλλιέργεια μιας συγκεκριμένης ηθικής και πολιτικής παιδείας, 

όταν υποτιμάς τις δυνατότητες των δυνάμεων με τις οποίες συγκρούεσαι,

όταν είσαι αδύναμος και μεταβιβάζεις την ευθύνη της αδυναμίας σου σε τρίτους, 

όταν απέχεις από την πολιτική πράξη, αφήνοντας τους "άλλους" είτε να βγάλουν το φίδι από την τρύπα είτε να το κρατούν στον κόρφο τους, 

τότε, όλα και όλοι σου φταίνε (εκτός από σένα),

τότε, βρίζεις κι εμένα, που είμαι ένα ασήμαντο κομμάτι του λαού. 

Ένα είναι σίγουρο: Εσύ δεν φταις ποτέ. 

Έχω απομείνει μόνος μου να  φταίω. Πρόθυμα, λοιπόν:  δηλώνω φταίχτης.  

ΥΓ: 

Επίσης σίγουρο είναι: 

Δεν φταίει το εγώ σου, που δεν ανταμώσαμε. 

Δεν φταίει που δεν γουστάρεις την Ενότητα, αλλά μιαν άλλη "ενότητα"... και κάνεις ότι μπορείς για να μη συναντηθούμε, (όντας πράχτορας εχθρικών προς το λαό συμφερόντων). 

Δεν φταίει που η βασική αντίθεση είναι μία, αλλά οι επιλογές που προτείνεις 1001. 

Ευτυχώς που, πάντα, βρίσκεις έναν "κατηγορούμενο".