ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΧΑΣ: Η αλλαγή της Δημοτικής Αρχής δεν είναι ζήτημα επιλογής, είναι ζήτημα ανάγκης!

   Η απόφασή μου να είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος σε αυτές τις εκλογές, πάρθηκε σχετικά αργά. Γι’ αυτό και δεν πρόλαβα να ξεδιπλώσω προς τα έξω όλες τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου για τ’ όμορφο νησί μας. Ωστόσο, ήταν ζήτημα τιμής για εμένα να πάρω θέση μέσα σ’ αυτό το άγριο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε, για το οποίο οι πιο έμπειροι λένε ότι είναι το πιο διαπλεκόμενο μετά τη μεταπολίτευση. Είτε έγιναν είτε δεν έγιναν όλες αυτές οι συναλλαγές που επικρατούν στην πολιτική μας ατμόσφαιρα, σε κάθε περίπτωση, οι πρωταγωνιστές αυτών των εκλογών που πολιτεύονται ανελλιπώς τις τελευταίες δεκαετίες μας απογοήτευσαν οικτρά. Επειδή όμως κανείς απ’ αυτούς δεν έχει τη στοιχειώδη σύνεση(ή και αξιοπρέπεια αν θέλετε) προκειμένου να καταλάβει πότε ήρθε η ώρα για να κάνει στην άκρη του, χρειάζεται όλοι εμείς με την ψήφο μας να γίνουμε οι διαμορφωτές ενός νέου πολιτικού σκηνικού για την Κεφαλονιά μας.

   Ας κάνουμε μαζί ένα νοερό «περίπατο» στα μονοπάτια που αφορούν το Δήμο μας, για να δούμε αν ο τίτλος αυτού του κειμένου ευσταθεί ή όχι. Πρώτη μας στάση το «περιβολάκι»! Θυμάμαι τον απερχόμενο Δήμαρχο έξω απ’ το Ξενία, να λέει στους άλλοτε υπαλλήλους της Δημοτικής Αστυνομίας – ενός εξαιρετικά χρήσιμου εργαλείου για τη λειτουργία του Δήμου – ότι δεν έφταιγε αυτός που έχαναν τις δουλειές τους, καθώς η απόφαση ήταν της κυβέρνησης και ότι αν δεν την εφάρμοζε θα πήγαινε φυλακή. Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα : έκανε ποτέ τίποτ’ άλλο αυτή η Δημοτική Αρχή, πέρα απ’ το να εφαρμόζει πιστά τις επιταγές της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου; Έφερε ποτέ έστω ένα πολιτικό θέμα στο δημοτικό συμβούλιο προς συζήτηση; Και στο κάτω-κάτω δεν είναι επιχείρημα το ότι ο Δήμαρχος θα εμπλακεί σε δικαστικό αγώνα εφόσον υποστηρίξει τα συμφέροντα των πολιτών... αυτή είναι η δουλειά του!

   Συνεχίζοντας τον περίπατό μας, και περνώντας με μεγάλη προσοχή μέσα απ’ το λιθόστρωτο καθώς κινδυνεύουμε να σπάσουμε κανένα χέρι σε περίπτωση που συναντήσουμε λίγα νερά(εδώ το μπαλάκι πάει σε προηγούμενη δημοτική αρχή που όμως είναι εκ νέου υποψήφια), συναντάμε το κλειστό και έρημο καφενείο της καμπάνας. Αυτό το θέμα ίσως να πονάει περισσότερο απ’ όλα. Γιατί ναι μεν θυμάμαι το Δήμαρχο απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες που ανέλαβε το Δήμο να μας λέει ότι ο Κοινωνικός Συνεταιρισμός ΡΟΤΑ είναι καταχρεωμένος και ότι πρέπει να κλείσει, αλλά δε θυμάμαι ούτε μία προσπάθεια εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής για να κρατηθεί αυτό το πολύ σημαντικό εγχείρημα ανοικτό. Αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί ποτέ ο Δήμος δε διοργάνωσε μία εκδήλωση στην πλατεία καμπάνας(ή ελευθερίας), ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί τρόπους με τους οποίους θα ενίσχυε τη λειτουργία του, αλλά αντιθέτως, απ’ την πρώτη μέρα αντιμετώπισε το θέμα αυστηρά οικονομοτεχνικά, αξιώνοντας απ’ τους ανθρώπους που είχαν βρει μία ισορροπία απασχολούμενοι στο καφενείο, να γυρίσουν στα σπίτια τους...

   Αφήσαμε το λιθόστρωτο και πιάσαμε τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια για να οδηγηθούμε λίγο έξω απ’ την πόλη, στα περίφημα σφαγεία. Έχοντας ταξιδέψει αρκετά στη χώρα μας, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι τα κρεοπωλεία του νησιού μας δουλεύουν σε ένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο και προσπαθούν, όσο μπορούν, να προσφέρουν το ντόπιο κρέας. Δυστυχώς, αυτή η πολύ μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν, δε βρίσκει ανταπόκριση απ’ το κράτος. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την απαράδεκτη κατάσταση όπου τα ζώα σφάζονται κάτω από δέντρα. Η επίκληση των Ρομά της περιοχής είναι απλώς μία πρόφαση αλλά και μία ιδιότυπη ομηρία. Αντί ο Δήμος να παραχωρεί ακίνητα στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα, θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για την αφομοίωση των Ρομά και την απεμπλοκή της υπόθεσης των σφαγείων. Αλλά και στο Ληξούρι, ο Δήμος έχει μεγάλες ευθύνες για τη μη λειτουργία των σφαγείων καθώς τα σπίτια βρήκαν το σφαγείο και όχι το αντίθετο.

   Για να κλείσουμε όμως τον «περίπατό» μας, ας επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, στο «περιβολάκι» και στο μνημείο των Ριζοσπαστών. Ως γνωστόν, εφέτος συμπληρώνονται τα 150 χρόνια από την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. Γι’ αυτό λοιπόν, ο Δήμος θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να προκαλέσει ένα σεμινάριο πανελλαδικής εμβέλειας με θέμα την ιστορία των Ριζοσπαστών. Έχουμε εξαιρετικούς ιστορικούς στο νησί μας οι οποίοι θα μπορούσαν να μας δώσουν μία άλλη γνώση εκείνης της εποχής. Πέρα από τα ήδη γνωστά γεγονότα, να φωτίσουν και άλλες πτυχές αυτής της ιδιαίτερα σημαντικής περιόδου για την Κεφαλονιά αλλά και για όλη την Ελλάδα. Ταπεινή μου άποψη είναι ότι οι απερχόμενοι διαχειριστές του τόπου μας, θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαν σκεφτεί κάτι τέτοιο για να ανταποδώσουν την τιμή που τους έγινε το 2010 από τους συμπολίτες μας.

   Ευχή και ελπίδα μου είναι – μιας και οι σκέψεις μου δεν έχουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν απ’ όλους τους συνδυασμούς – αυτό το πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο να υλοποιηθεί από τη νέα δημοτική αρχή που θα κληθεί στη διαχείριση. Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, ας ανακτήσουμε την αναγκαία Αλληλεγγύη μας ξανά, ας λειτουργήσουμε σα μία Ομάδα ξανά, για να γίνουμε όλοι μαζί Ριζοσπάστες Ξανά!

Αργοστόλι, 10/05/2014
Βαρούχας Γιάννης
Επιστημονικός Συνεργάτης Αφροδίτης Θεοπεφτάτου
Βουλευτή Κεφαλονιάς & Ιθάκης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Κεφαλονιάς