Γιατί δεν πέφτει ο ρημάδης ο καπιταλισμός (κεφάλαιο 6 και φοβάμαι όχι τελευταίο)

Είναι θέμα χρόνου η ΕΡΤ να γίνει όπως τη θέλει η "κυβέρνηση" (όπου βλέπετε τη λέξη  "κυβέρνηση" να βάζετε "οι Τοποτηρητές της Ύπατης Αρμοστείας της Αυτοκρατορίας των τραπεζιτών").

Είναι θέμα χρόνου οι δημοτικοί φύλακες και αστυνομικοί να πάνε εκεί που θα τους ορίσει ο Νόμος (σπίτι τους ή περίπου στο πουθενά, άντε και λίγο αστυνομία).

Είναι θέμα χρόνου να ολοκληρωθεί η "αξιολόγηση" των καθηγητών, των εφοριακών και λοιπών συγγενικών φυλών εργαζομένων και να γίνει το "φύγε εσύ, μείνε εσύ" του αείμνηστου Βλάση Μπονάτσου. Και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι.

Κανείς δεν τους έχει πει ότι η ελίτ γνωρίζει, από το 1995, πως "το 80% του πληθυσμού της γης, στην οικονομία του 21ου αιώνα περισσεύει". Κι εμείς θα μένουμε με την απορία:

• Άραγε, όλοι αυτοί θα σμίξουν ποτέ με τους "υπόλοιπους"; ...τους πτωχευμένους, τους οφειλέτες, τους άνεργους, τους φτωχούς, τους καταφρονεμένους και, γενικώς, με όσους ακόμα είναι άνθρωποι που ξέρουν τι θα πει "συνάνθρωπος"; ...για να συγκροτήσουν μια μεγάλη αλυσίδα ελεύθερης ζωής ενάντια στους δανειστές του χρήματος (μας); (Τόσοι πολλοί εμείς! Τόσο λίγοι αυτοί!). 

(grafiti σε τοίχο)

"Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση" θα είναι το όνομα του "ενδιάμεσου φορέα", του προσωρινού αποθηκευτικού χώρου πριν την απόρριψη των σκουπιδιών στη χωματερή και στην ανακύκλωση. Είναι τόσο "δημόσια" όσο και το χρήμα είναι δημόσιο.

Και η ριζοσπαστική εφημερίδα γράφει:  

• Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας παρουσιάζεται το φαινόμενο ένα μέσον με πανελλαδική εμβέλεια να βρίσκεται στα χέρια των ''από κάτω'' με δυναμική εξέλιξης. Οφείλουμε να αφουγκραστούμε τη φωνή αυτή, να την ενισχύσουμε, να τη διαδόσουμε, ώστε να γίνει το πρώτο μαζικό εγχείρημα αυτοδιαχείρισης. Ας μην αφήσουμε να πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία.

Κι εμείς είδαμε ΕΡΤ και γράψαμε για όσα είδαμε. Φαίνεται πως ισχύει το "άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας".

Ίσως, το "μυστικό" όπλο της "κυβέρνησης" να είναι το "μείνε εσύ" και πίσω από τις "αγωνιστικές κορώνες" να βρίσκεται η ατομική προσπάθεια διαμεσολάβησης για το ποιος θα μείνει.

Στο τέλος, όταν οι τίτλοι του τέλους, κάθε φορά θα πέφτουν, μακάριος εκείνος που θα σκουπίσει την πλατεία και θα συγκεντρώσει σε ένα αρχείο τις "πολεμικές" ανακοινώσεις και πράξεις των ημερών του "αγώνα". Για νάχει να τις βλέπει και να απορεί.

Χτες, δημοσιεύσαμε μια ανακοίνωση - πρόσκληση δύο ωραίων ανθρώπων: "Ήρθε η ώρα της επίθεσης". 

Κι έγινε ο κακός χαμός. 

Βγήκαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και κατάγγειλαν την ανακοίνωση. Βγήκαν οι δύο υπογράφοντες και απέσυραν την πρόσκληση. Ξαναβγήκαν οι εργαζόμενοι και ζήτησαν συγνώμη. Και όλα εξελίσσονται μια χαρά (και δυο τρομάρες), σύμφωνα με τα σχέδια της "κυβέρνησης".

Προηγήθηκε μια άλλη ανακοίνωση - κάλεσμα πνευματικών ανθρώπων. Έγινε και μια ωραία συνέλευση αυτών. Ορίστηκε και μια νέα συνάντηση... Και μετά, σιωπή.

Από όλα όσα συνέβησαν και παραθέσαμε, κρατήσαμε  μόνο ένα σαν απάντηση στο ερώτημα "γιατί δεν πέφτι ο καπιταλισμός"; (Θα μπορούσαμε να "κρατήσουμε" άλλα πενήντα):

• "Την ευθύνη λειτουργίας της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης φέρουν οι  πνευματικοί άνθρωποι που έχουν χρέος να πρωτοστατήσουν, οι εργαζόμενοί της που έχουν την διάθεση να αυταπαρνηθούν και κάθε πολίτης που νιώθει το κάλεσμα του συλλογικού οράματος".

Μας χαλάει αυτός ο "διαχωρισμός" σε "πνευματικούς ανθρώπους", "εργαζόμενους" και "κάθε πολίτης". Οι εργαζόμενοι και οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι "κάθε πολίτης";

Εκείνο το "εγώ" ή το μικρό "εμείς" είναι που εμποδίζει το "όλοι μαζί". Το "μαζί" δίχως ιεράρχηση, προηγούμενους και επόμενους.

Ο "χορός του Ζαλόγγου" καλά κρατεί, μόνο που εκείνος ήταν ηρωικός. Τούτος εδώ είναι μόνο πένθιμος.

Ζήτω οι ανακοινώσεις, οι προσκλήσεις, τα διαγγέλματα και κάθε άλλου είδους αγωνιστική πράξη.

Συνεχίζουμε αυτοϊκανοποιούμενοι και αυτοϊκανοποιημένοι που θα μας γράψει η ιστορία. (Ως τι;) 

Η κατά μόνας ή κατά ομάδες και παρέες ηδονή.

Σημείωση: Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει "καπιταλισμός". Κάτι που δεν υπάρχει δεν πέφτει. Άλλοι το περιμένουν και υποτίθεται ότι παλεύουν για αυτό και τη δική τους φαντασίωση χρησιμοποιούμε στους τίτλους. Ο "καπιταλισμός" είμαστε εμείς και τα μυαλά που κουβαλάμε. Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, αν δεν τα αφήσουμε να πέσουν χάμω, με πάταγο και περισσή ταπεινότητα, μήπως και βγει ένα κόκκινο μπαλόνι από μέσα,  θα πέσουμε εμείς. Τότε, ο σκοπός μιας φαντασίωσης και το ρηθέν υπό των προφητών(Μαρξ, Ένγκελς και λοιπών) θα έχει επιτευχθεί.

δημιουργός των εικόνων ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ (χωρίς το grafiti)