Γιατί δεν πέφτει ο ρημάδης ο Καπιταλισμός; (2)

(Ευτυχώς, που διαθέτουμε και σοβαροφανείς αυτόκλητους συνεργάτες. Η αρίθμηση του τίτλου, που θα δείτε στη συνέχεια, ίσως να μπερδέψει. Το "έπεται συνέχεια"  θα είναι κάτι μόνιμο. Η αλήθεια είναι πως βάλαμε αριθμούς σε ένα δρόμο, που ανοίγουμε , προχωρώντας. Ούτε πού θα φτάσει, ούτε αν θα "φτάσει" κάπου, ξέρουμε. Ο τίτλος που επιννοήσαμε, ίσως, να ανήκει σε δεκάδες ακόμα άρθρα, σχόλια και αναρτήσεις. Οπότε, παρακαλούμε η σειρά που επιλέξαμε να εκληφθεί, σαν τυχαία επιλογή ενός δρόμου ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους δρόμους. Όσοι περιμένουν το "δια ταύτα", θα περιμένουν πολύ.  Εμείς, το μόνο που θα σας πούμε από τώρα είναι πως έχουμε βάλει έναν λάθος τίτλο με λάθος λέξεις.  Μείνετε με την αγωνία. Αυτά, αναμένοντας και δικές σκέψεις και σχόλια).

------------------------------------------------------------------------------------

Στον 21 αιώνα ακόμα χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία ανάλυσης και σκέψης τα ιδεολογήματα του 19ου..Αυτό και μόνο θα έπρεπε να έχει προβληματίσει και τον πιο σκεπτόμενο και ορθολογιστή άνθρωπο για τους λόγους που ο κόσμος στερεοτυπικά ακόμα χωρίζεται σε διανοητικές σφαίρες ακροδεξιών, δεξιών, κεντρώων, σοσιαλιστών, κεντροαριστερών, αριστερών, κομμουνιστών και ακροαριστερών μέσα από χιλιάδες τίτλους και επινοήματα που προσπαθούν να διαχωρίσουν και να υποομαδοποιήσουν τους ανθρώπους.

Οι ιδεολογίες πλέον μέσα από την μακρόχρονη παραμονή τους στο στερέωμα έχουν αντικαταστήσει επάξια τις θρησκείες όσον αφορά στην κατασκευή των απαραίτητων στερεοτύπων που θα ρίχνονται στον κόσμο για να τον διαιρούν και να τον υποομαδοποιούν κατά το δοκούν και αυτό για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή πολύ καλά γνωρίζουν ότι ο περισσότερος κόσμος ψάχνει, μέσα από την καλλιεργημένη ανασφάλεια και άγνοια τον ....πατέρα του και την μάνα του που θα πρέπει να του υποδείξει τον σωστό δρόμο και να τον συνετίσει αν κάνει κάτι λάθος..

Αυτές οι ιδεολογικές πίτσες, όπως έχουν καταντήσει να παράγονται από το κομματικό κονκλάβιο κάθε άλλο πάρα για χόρταση δεν είναι και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ υιοθετούν εντελώς αντίθετες απόψεις από την αρχική τους συνταγή σε ένα υπαρξιστικό σύνδρομο αναδιάρθρωσης. Αυτό συμβαίνει, γιατί όλο και περισσότερος κόσμος δεν βρίσκει αυτά που σκέφτεται και θέλει στο ιδεολογικό τους μενού, αλλά τελικά οδηγεί σε μια τελική κατάπτωση και την ομαδική αποπομπή τους απο τον κόσμο χωρίς να του αφήσουν κανένα ασφαλές καταφύγιο.

Οι ιδεολογίες έχουν καταντήσει κάτι σαν τα κινητα τηλέφωνα.Το ένα έχει κάμερα,το άλλο έχει ραδιόφωνο αλλα ποτέ δεν θα κατασκευαστεί ένα κινητο που θα τα έχει όλα ακριβώς  γιατί.... όλοι θα παίρνανε αυτό και τα υπόλοιπα δεν θα είχαν αξία.. Έτσι οι πράξεις και η πρακτική όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων θα απέχει ολοένα και περισσότερο απο τις ιδεολογικές τους ρίζες μια και δεν μπορούν τα ιδεολογικά τους μοντέλα να σταθούν και να ακολουθήσουν το σήμερα .. Όπως οι ιδεολογίες σαν εργαλείο προσπάθησαν να περιμαζέψουν όσους ξέφευγαν απο τις θρησκείες άλλο τόσο σήμερα σαν διανοητικά κατασκευάσματα που δεν καλύπτουν πλέον τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου θα διακωμωδούνται και θα αυτοσαρκάζονται παραφράζοντας τα πάντα, μια και έχουν τεθεί και ποδηγετηθεί για να οδηγήσουν στο μεγάλο σχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης που πρέπει να συντελεστεί σε συνθήκες σύνθλιψης και φτώχειας του ατόμου, για τον απόλυτο ελέγχο του, αναθέτωντας σε μια κατασκευασμένη ελίτ τον ηγετικό ρόλο σε μια οργουέλικη αναπαραγωγή.

Μελετώντας τις αντιφάσεις θα δούμε απίστευτα πράγματα και εντελώς αντιφατικές καταστάσεις και πράξεις που μπορεί να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως τα άνωθεν είναι γνωστά και αποδεκτά απο καιρό.. 

Η αριστερή οπτική κατηγορεί για τα δεινά τον καπιταλισμο και τον νεοφιλευλευθερισμο αλλά αυτό που ζούμε είναι καπιταλισμός??? Είναι νεοφιλελευθερισμός?? Παράδειγμα ενω η Ευρωπαική Ένωση τιμωρούσε με ρήτρες και πρόστιμο όσο κράτη ενίσχυαν με κρατικές επιχειρήσεις (όλοι θυμούνται το θέμα των αεροπορικών εταιριών), στην περίπτωση των τραπεζών σπεύδει μέσω κρατικού δανεισμού που θα αποπληρωθεί απο τους πολίτες να ενισχύσει τις τράπεζες ΚΡΑΤΙΚΑ... Δηλαδή αναιρεί τον νεοφιλευλευθερισμό συντεχνιακά  και παρεμβαίνει σοσιαλιστικά στην ενίσχυση ενός τομέα.

Στον νεοφιλελευθερισμό οι τράπεζες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό... απλώς πτωχεύουν και αγοράζονται απο τον ισχυρότερο. Πράγμα που θα συμβεί αφού πρώτα απομυζήσουν τον ατομικό πλούτο των πολιτών κάνοντας τους ακόμα πιο αδύναμους να υπάρξουν χωρίς ΚΡΑΤΙΚΗ προστασία.. η οποία προσωρινώς υποχωρεί μέχρι να αποστερήσει απο όλους την δυνατότητα απεξάρτησης απο την κρατική οντότητα.

Η αριστερή επίσης οπτική του διεθνισμού είναι ότι πρέπει για να συμπίπτει με την αλλοιωμένη διεθνιστική δράση των αγορών που υπερκρατικά ενυπάρχουν καθώς και με την παγκόσμια μετανάστευση που, αν και ο Μαρξ την θεωρούσε σαν το καπιταλιστικο εργαλείο για την υποτίμηση του εγχώριου εργατικού δυναμικού, σε μια παγκόσμια οπτική η εξισσορόπηση της εργατικής αξίας στα πλαίσια της "αλληλεγύης των λαών" θα οδηγήσει στην απάλειψη των αντιθέσεων αλλά ...προς τα κάτω πράγμα που συμπίπτει με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Επίσης η αναδιανομή των ελεγχόμενων πρώτων υλών και οικοπέδων θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά μέσω της αδιαφάνειας και του προσωπικού οράματος μιας ελιτ που θα λέγεται κόμμα, ολιγάρχες, αγορές, κοινοβούλιο, με λιγότερους βουλευτές που θα αναδεικνύονται με ολοένα δυσκολότερες και ανταγωνιστικότερες συνθήκες και με πολύ χρήμα που οι μόνοι που θα το διαθέτουν θα είναι οι ...απρόσωπες αγορές... και οι απρόσωποι κερδοσκόποι..

Η αληθεια που κρύβεται επιμελώς είναι μια... Ο νεοφιλευλευθερισμός που καμμιά σχέση δεν έχει με την αστική τάξη, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός που καμμιά σχέση δεν έχει πλέον με τους προλετάριους, οι οποίοι θα πρέπει να διδαχθούν μέσω αυτών το τι πρέπει να να πιστεύουν... τα έχουν βρει εδώ και καιρό σε έναν ιστορικό συμβιβασμό σαν τα διαφορετικά εργαλεία του ίδιου κηπουρού...

Ο νεοφιλευλευθερισμος θεωρεί ότι την τράπεζα σαν το απόλυτο εργαλείο ελέγχου του πλούτου και της γεωοικονομίας προστατεύοντας την σαν κόρη οφθαλμού και βοηθώντας την να απαλλοτριώσει τα υπάρχοντα των πολιτών στα πλαίσια της κοινωνικής δικαιοσύνης και δρώντας σαν αναρχομοναρχισμός σε μια αλλόκοτη φαινομενική διπολικότητα. Τα σσοσιαλιστικο αριστερα σχήματα σκοπευαν πάντα στον κρατισμο όπου το κράτος κατέχει και μοιράζει κατα το δοκούν τον πλούτο μεταξυ των πολιτών οι οποίοι δεν έχουν ατομικη περιουσία. Και εκει ακριβώς τα βρήκανε... Πάνω σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνιολογία, αν μετατρέψεις τα κράτη σε τράπεζες έχεις λύσει το παζλ. Αφού τα κράτη υπάρχουν πλέον σαν θλιβερά απομεινάρια ψευδαίσθησης των πολιτών, οι οποίοι εξαιτίας της προνομιακής μεταχείρησης των τραπεζών θα απωλέσουν τα πάντα... Βλέπε παράδειγμα φορολογία ακινήτων...  Ο μόνος που δεν πληρώνει μια είναι ...οι τράπεζες. Όλα τα άλλα σχήματα είτε εταιρίες είτε φυσικά πρόσωπα επιβαρύνονται είτε αχρηστοποιούνται, μέσω φορολογίας, τα περιουσιακα τους στοιχεία και κανείς δεν επισημαίνει την πασιφανή αδικία. Η ιδιοκατοίκηση στο μέλλον θα είναι σπάνια, και η μαρξιστική θέαση περι απάλειψης της ιδιοκτησίας θα συμβεί, μέσα απο τον νεοφιλελευθερισμό, μέσω μιας μοναρχικής θέασης που στην θέση του μονάρχη θα είναι η τράπεζα που θα κατέχει τα πάντα καθώς και μια κατασκευασμένη απο τις τράπεζες ελίτ στο ρόλο της βασιλικής αυλης, που θα φαίνονται σαν μια καπιταλιστικη ελπίδα ανάδειξης του καθένα σε αυτο τον ρόλο.

Όλο αυτό εξυπηρετεί την πιθανή σύγκρουση ή παγκόσμια σύμπλευση των ελίτ που θα ελέγχουν το κάθε κράτος μέσω της αιχμής του δόρατος που λέγεται τράπεζα ή αγορές.  Και θα προετοιμάσει μια φαινομενική ελεγχόμενη κατάρρευση του οικονομικού συστήματος... Ο δυτικός κόσμος στέκει ανύμπορος να συναγωνιστεί τις ολιγαρχικές δομές μιας Ρωσσίας οι οποία κατα μια σύμπτωση ...δεν χρωστάει πια και που ταυτίστηκαν ουσιαστικά με την αμερική των πολυεθνικών και την κομματοκρατική Κίνα  που ταυτίζεται με το μοναρχικό τραπεζικό σύστημα των αγγλοσαξώνων σε έναν παγκόσμιο φαινομενικό αχταρμά που σκοπεύει στην ενίσχυση των ήδη υπάρχοντων καλλιεργημένων στερεοτύπων, ώστε όλοι να αποκοιμίζονται καθώς θα απεμπολούν αναγκαστικά την ατομικότητα τους μέσω της εξάρτησης από το κράτος τράπεζα...

Το σχέδιο δεν αναγνωρίζεται εύκολα, εξαιτίας του πολύχρονου σχεδιασμού του και των διαφορετικών φάσεων εξέλιξης του ανα κράτος... αλλά είναι το ίδιο για όλους και σε αυτόν τον κυκεώνα ο πρώην πολίτης δεν έχει κανένα σύμμαχο ...πέρα από την καταστροφή των στερεοτύπων του για να αρχίσει να βλέπει. Ο ταξικός εχθρός δεν υπάρχει, ούτε ο καπιταλισμός υπάρχει, ούτε καν οι εργάτες δεν θα υπάρχουν γιατί.....δεν χρειάζονται. Ο υπερπληθυσμός της γης σε συνδυασμό με την τεχνολογία τους έχει καταστήσει αχρείαστους προ πολλού ακόμα και σαν καταναλωτές... Δεν χρειάζονται πλεόν ούτε καν να καταναλώνουν. Η κατασκευή μιας μεσαίας τάξης 750000000 στην Κινα και την Ινδια είναι αρκετές σαν προσωρινό μέτρο της απάλειψης του δυτικού κόσμου που μέσω των πολιτιστικών του αξιών και της δημοκρατίας ήταν το μοναδικό ανάχωμα για μια ελπιδοφόρα εξέλιξη του πλανήτη...

Ειδικά η Ευρώπη ήταν αυτή που θα μπορούσε να οδηγήσει στην Παγκόσμια απελευθέρωση αλλά και γι' αυτό ακριβώς θα κτυπηθεί μέχρι να απεμπολήσει κάθε είδους ανθρωπιστική αξία και το μόνο που θα απασχολεί τον Ευρωπαίο πολίτη θα είναι η ατομική του επιβίωση..

Πρέπει να μείνει μόνο μια ιδεολογία που κρύβεται καλά από τον κόσμο... Ο ανθρωπισμός, σαν κεντρικός άξονας οποιασδήποτε ενέργειας και δράσης. Και αυτό είναι που σε συνθήκες ανέχειας θα εκλείψει εντελώς...

(Σαν πρώτη λύση ανάγκης θεωρώ απαραίτητο την φορολόγηση κάθε είδους ακινήτου είτε ανήκει σε φυσικό πρόσωπο είτε εταιρεία , είτε σε τράπεζα, είτε στο κράτος με τον ίδιο φορολογικο συντελεστή βάση της αξίας του αν πρέπει να φορολογούνται τα ακίνητα για την κατοχή τους ... Αυτό και μόνο θα αρκούσε για το....τέλος των κερδοσκοπικών παιχνιδιών...και είναι παράδοξο που κανείς δεν το έχει εισηγηθεί..Μέχρι τώρα...)

Γεώργιος Χρυσόστομος

ΣΗΜ. "Ι": Βλέποντας την τελευταία παράγραφο, σκεφτήκαμε να τη λογοκρίνουμε, γιατί νοιώσαμε πως δεν δένει, με το εξαιρετικό κείμενο. Τη βάλαμε σε παρένθεση, αθλιοπρεπώς, σα να θέλουμε να την αγνοήσετε. Ή περιμένοντας εξηγήσεις. Πού κολάει αυτή; Μπορεί να μην έχουμε καταλάβει κάτι, οπότε , ας το ρίξουμε στις απορίες.

Στη μοναδική ανθρώπινη λύση και προοπτική που διαθέτουμε, στη δημοκρατία, ο λαός θα νομοθετήσει για το τι και το πώς. Σοφοί "Χρυσόστομοι" εισηγούνται, λένε τη γνώμη τους και κανείς δεν έχει το δικαίωμα της λογοκρισίας.

Δεν υπάρχει δημοκρατική προοπτική, χωρίς το δικαίωμα της ισηγορίας. Κι είναι αυτή η έλλειψη το βασικό συστατικό του σημερινού κομματοκρατούμενου ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος . Αν υπήρχε ισηγορία, το καθεστώς θα είχε γίνει χίλια κομμάτια, από έναν  εξεγερμένο και βαθύτατα συνειδητοποιημένο λαό.

Εικόνα Δον ΨΥΧΩΤΗΣ, με τίτλο: ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!(cup the cop!)