Για μια Περιφέρεια Νησιών και Ανθρώπων

ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ

Όταν τα κόμματα αδιαφορούν για την ενότητα της κοινωνίας και τα τραγικά προβλήματα της και μετατρέπουν την Περιφέρεια σε πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, η κοινωνία πρέπει να αντιπαραθέσει το δικό της Όραμα, πλήρες ρεαλισμού και φαντασίας.

Απέναντι στην δικτατορία των αριθμών, των αγορών και του κράτους, αυτών των ολιγαρχικών δημιουργημάτων του ανθρώπου, πρέπει να υψωθεί ο δημιουργός – άνθρωπος, η σκέψη, η θέληση, η απόφαση και η συμμετοχή. Πρέπει το όνειρο, που βασίζεται στις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις αξίες των ανθρώπων, να νικήσει τη ζοφερή πραγματικότητα των πολιτικών. Πρέπει να γίνουν οι περιφερειακές εκλογές πεδίο σύγκρουσης των αξιών της δημοκρατίας με την απανθρωπιά της οικονομικής ολιγαρχίας.

1. Η κρίση δεν είναι απλά οικονομική ή χρηματοπιστωτική. Είναι κρίση ανθρωπιστική, κοινωνική, αξιακή. Είναι κρίση ενός απάνθρωπου ολιγαρχικού συστήματος. Πλήττει βάναυσα τον άνθρωπο, τις αξίες και την έννοια του πολιτισμού που στηρίχτηκε στον ανθρωπισμό, τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ισότητα. Η κρίση αφήνει ανθρώπους, χωρίς δουλειά, χωρίς τροφή, χωρίς παιδεία, χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη, χωρίς σύνταξη και στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Καθιστά εκατομμύρια ανθρώπους, όμηρους του χρέους και των τραπεζιτών. Απειλείται με τραπεζική απαλλοτρίωση η δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Ο πλούτος της ανθρώπινη εργασίας, της ανθρώπινης επινοητικότητας και επιχειρηματικότητας απαλλοτριώνεται από τους τραπεζίτες, μέσω των τόκων, των φόρων και κυρίως μέσω των στυγνών πολιτικών αποφάσεων. Απειλείται, απροκάλυπτα η έννοια του έθνους. Σύντομα θα είμαστε φτωχοί και ξένοι στην ίδια μας την πατρίδα. Η απελπισία, η απογοήτευση, η κατάθλιψη και η φυγή είναι το παρόν και το μέλλον των ελλήνων κάθε ηλικίας.
2. Ο «Καλλικράτης» και οι αλλαγές του είναι ένα ακόμα βήμα προς την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας και την μεγαλύτερη κομματοκρατία. Οι προϋποθέσεις και η δομή της Αυτοδιοίκησης, σήμερα, απαιτούν τεράστια οικονομικά και οργανωτικά μεγέθη, που μόνο τα κόμματα και οι έχοντες μπορούν να διαθέσουν. Η κυβέρνηση και τα κόμματα δεν έχουν αξιόπιστη πρόταση, για έξοδο από την κατάσταση, δεν βλέπουν στην ολότητα του το πρόβλημα, δεν ξέρουν τι να πράξουν, δεν έχουν διαγνώσει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση και σε τούτες τις κρίσιμες ώρες της οικονομικής κατοχής, αρνούνται να προσκαλέσουν την κοινωνία σε ένα μεγάλο πατριωτικό και παλλαϊκό μέτωπο. Ενδιαφέρονται μόνο για την αύξηση των ποσοστών τους και μετατρέπουν, σε αυτές τις εκλογές, τις Περιφέρειες σε αρένα κομματικής καταγραφής.
3. Τα αίτια της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν στο αξιακό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα, τουλάχιστον των τελευταίων 3 δεκαετιών.
Η κρίση οφείλεται
Α) στην εγκατάλειψη της αλληλέγγυας κοινωνίας των ανθρώπων, όπως την συνόψισαν οι αρχαίοι έλληνες, στην περίφημη φράση «ο άνθρωπος ή θα είναι κοινωνικό ζώο ή θα είναι θηρίο». Από τη δεκαετία του 70, μέσα από τον έλεγχο της πολιτικής και των ΜΜΕ, προβάλλεται η αγριότητα που περικλείεται στη φράση της κ. Μ. Θάτσερ «δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα».
Β) στην πολιτική και τα κόμματα, τα οποία κατάργησαν την έννοια και την ουσία της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής στις κρίσιμες και σπουδαίες αποφάσεις, παραδίδοντας, είτε ευθέως είτε δια της σιωπής, την εξουσία σε μια χρηματοπιστωτική και εταιρειοκρατική ολιγαρχία.
Γ) στην απόκρυψη του πραγματικού νοήματος, που είχε η αντικατάσταση του Κεϋνσιανισμού, από τον μονεταρισμό (νεοφιλελευθερισμό), που ήταν η μετατροπή της παγκόσμιας οικονομίας και κατ΄ επέκταση της κοινωνίας των ανθρώπων σε υπόδουλους του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ξοδεύτηκε πολύ μελάνι, θεωρία και πολιτική πάνω στην ψεύτικη αντίθεση «κράτος ή αγορά», όταν και το κράτος και η αγορά είχαν τον ίδιο ιδιοκτήτη.
Δ) στο γεγονός της κατάργησης του «πολιτικού συμβολαίου» του Κεϋνσιανισμού, το οποίο ήθελε συναινετική εκτύπωση και διαχείριση του χρήματος, από την Πολιτεία και τις Τράπεζες. Έως τη δεκαετία του 70, οι κυβερνήσεις για να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις και για να παράγουν έργο δεν χρειάζονταν δάνεια. Η ουσία του Μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού, ήταν η Προσφορά του αναγκαίου χρήματος για τις αγορές και τις κοινωνικές ανάγκες, να πραγματοποιείται μόνο από τους τραπεζίτες και πάντα μέσα από τον δανεισμό. Αυτό ολοκληρώθηκε στην Ευρώπη, με το ευρώ και την Συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία απαγορεύει στα κράτη να αντλούν χρήμα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η απόφαση αυτή των πολιτικών, η πλήρης εκχώρηση της εκτύπωσης και της διαχείρισης του χρήματος στους τραπεζίτες είναι η βάση της οικονομικής κρίσης και της υπερχρέωσης κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Η πολιτική αυτή πράξη δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση. Κανένας ευρωπαίος δεν ρωτήθηκε, κανένα δημοψήφισμα δεν την επικύρωσε και ως τα σήμερα, αυτό το θέμα απουσιάζει από την πολιτική ατζέντα, όπως αυτή παρουσιάζεται στα ΜΜΕ, στον κομματικό διάλογο και την πολιτική ζωή.
4. Γνωρίζοντας αυτά, η κοινωνία, ο κάθε πολίτης χωριστά πρέπει να αναστείλει κομματικές ταυτότητες, να παραμερίσει διαφορές και όλοι μαζί να πραγματοποιήσουμε το μεγάλο κοινωνικό και απελευθερωτικό μέτωπο. Στη θέση των κομμάτων να βάλουμε ένα μεγάλο αυτόνομο κίνημα ανθρώπων, που συλλογάται και αποφασίζει λεύτερα, που προσκαλεί και μεγαλώνει, καλώντας τους ανθρώπους να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
5. Στις Περιφερειακές εκλογές, έστω και σε μία Περιφέρεια, όπου τα κόμματα προσπαθούν να καταγράψουν τα ποσοστά τους, οι πολίτες πρέπει να καταγράψουν τη δύναμη ενότητας, το θυμό, τη διαμαρτυρία και την απόφαση για συλλογική και αλληλέγγυα δράση. Ως την Απελευθέρωση.
6. Για την Περιφέρεια Ιόνιων Νησιών θα είναι η πρώτη και τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Αυτό που θα μείνει, μετά τους όποιους μελλοντικούς σχεδιασμούς για την τύχη μας, θα είναι η νησιωτικότητα και τα προβλήματα μας. Την ώρα που το πολιτικό σύστημα αντικαθιστά τα ομόλογα με ενυπόθηκα δάνεια, η νησιωτικότητα μπαίνει στο στόχαστρο, τα νησιά θα είναι οι περιοχές που θα δεχτούν πρώτες το πλήγμα της βέβαιης χρεοκοπίας. Χρόνια, τώρα, συνδικαλιστές, συντεχνίες και πολιτικοί είχαν καταστήσει αφέντες της ζωής μας τους Tour Operators, όντας ανίκανοι να παράγουν μια αυτόνομη και αδέσμευτη οικονομική δραστηριότητα. Σήμερα, ο διεθνής τύπος μιλά για τα νησιά της Ελλάδας που έχουν ήδη μπει στο στόχαστρο και σε συνεργασία με το τραπεζικό σύστημα, οι πολυεθνικές του τουρισμού, θα απαλλοτριώνουν φιλέτα ιδιωτών και δημοσίου, για να καθετοποιήσουν τη δράση και την εκμετάλλευση του τουριστικού προϊόντος. Κι εμείς θα συλλέγουμε τα ψίχουλα από το μεγάλο φαγοπότι, με τη δική μας περιουσία.
Θέλουμε όλη η δημόσια περιουσία των νησιών να περιέλθει στις τοπικές κοινωνίες, με τρόπο που αυτές θα αποφασίσουν. Θέλουμε πάγωμα χρεών και κατασχέσεων, όσο το κράτος, οι πολιτικοί, η Ε.Ε. και οι διεθνείς τραπεζίτες αρνούνται να τροφοδοτήσουν την αγορά, με το αναγκαίο χρήμα.
7. Θέλουμε υπηρεσίες περίθαλψης, δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, εργασία, σύνταξη και αξιοπρέπεια. Προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οικονομικής δράσης και δίκαιης μοιρασιάς, όπου η οικονομία, η τεχνολογία, η παιδεία και η έρευνα να λειτουργούν υπέρ των ανθθρώπων.
8. Η ανικανότητα των δήθεν κατάλληλων, η διαφθορά, η σπατάλη και η άνιση κατανομή του πλούτου είναι συνώνυμα του σημερινού κομματικού και πολιτικού συστήματος σε κάθε νησί και κάθε περιοχή της πατρίδας μας. Το κόστος της τοπικής και περιφερειακής διαφθοράς είναι το μεγάλο ποσοστό του δημόσιου κόστους και χρέους. Πίσω από τη διαφθορά, βρίσκονται περιουσίες που φτιάχτηκαν, χάρις στη διαπλοκή πολιτικής και χρήματος.
9. Η ανάδειξη τόπων και η αναστήλωση μνημείων, με ίδιες δυνάμεις και τοπική απασχόληση, είναι προτεραιότητα και απάντηση στην ανεργία, την έλλειψη τζίρου και την ύφεση.
10. Η αντιμετώπιση της διαφθοράς στην στοιχειώδη, μέση και ανώτερη εκπαίδευση και η σύνδεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με την αυτοδιοίκηση, την αγορά και την τοπική κοινωνία παρέχει αληθινή γνώση και οδηγεί στην καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου και παραγωγικού δυναμικού.
11. Σχέδια καινοτομίας στην πολιτική, στην οικονομία, την παιδεία, την περίθαλψη και τους τρόπους αλληλεγγύης προς όσους η φύση, η πολιτική και η απανθρωπιά του συστήματος θέτουν στο περιθώριο, καθιστούν τις μικρές πατρίδες μας τόπους αξιοσέβαστους, κάνουν τη ζωή μας αξιοπρεπή και χαρούμενη και την εργασία μας ανταγωνιστική.
12. Ανασυγκροτούμε τον κοινωνικό ιστό, επανατοποθετώντας τον άνθρωπο στην πρώτη γραμμή και επαναφέροντας πολιτική, αξίες και συμπεριφορές στο δρόμο της δημοκρατίας και των ανθρώπινων ιδεωδών.
13. Αποκαλύπτουμε τη διαφθορά και το ψέμα, απαιτούμε όσα δικαιούμαστε -τίποτα λιγότερο από μια ανθρώπινη ζωή- και παράλληλα δημιουργούμε, με όσα έχουμε.
14. Παίρνουμε την πολιτική από τους επαγγελματίες. Παίρνουμε τη ζωή από τα σκοτεινά βάραθρα ενός ολιγαρχικού και απάνθρωπου συστήματος.
15. Κάθε τόπος και οι άνθρωποι του να προσδιορίσουν, μέσα από διάλογο, με γνώση, λογισμό και φαντασία τις προτεραιότητες τους.
16. Η νησιωτικότητα είναι ευλογία και πρόβλημα. Σήμερα, τα πλεονεκτήματα των νησιών, τα μετατρέπουν σε στόχους προς απαλλοτρίωση. Απαιτείται, σε πρώτη φάση, με ευρεία συμμαχία ανθρώπων, νησιών και περιφερειών σε όλη την Ελλάδα. Προετοιμάζουμε το έδαφος, για να εμποδίσουμε την οικονομική κατοχή και την επαπειλούμενη εξαθλίωση. Προτείνουμε μια μεγάλη νησιωτική περιφέρεια στη θέση του σημερινού κατακερματισμού. …

(Όταν δεν έχεις τι να κάνεις, γράφεις ή ονειρεύεσαι. Ο καθένας, που διαβάζει το κείμενο, εμπλουτίζει, διορθώνει, τροποποιεί, διαφωνεί. Η δημοκρατία είναι τρόπος, είναι τόπος, είναι η αγορά, η έκθεση σκέψεων και ιδεών, είναι το ζητούμενο.Δημοκρατία , χωρίς συμμετοχή δεν μπορεί να υπάρξει. )

odyssey