Για να καλυτερέψουν οι ζωή και οι σχέσεις μας

Προς τον Πρόεδρο των Φαρακλάτων και το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Παύλου Δημητρίου Μαρινάκη

Κοινοποίηση: Εκκλησιαστικά Συμβούλια Αγ. Δημητρίου, Ευαγγελίστριας και Αγίου Νικολάου.

Φαρακλάτα, 11/4/2019

            Αγαπητέ Πρόεδρε και κύριοι και κυρία του Δ.Σ.,

Πριν λίγες μέρες έλαβα την πληροφορία ότι έχει μειωθεί το αρχικό κεφάλαιο του Ιδρύματος και σας πήρα τηλέφωνο, για να δω αν  αληθεύει, επειδή όλοι στο χωριό γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να καταναλωθεί το κεφάλαιο σε ένα ίδρυμα –κληροδότημα, για να παραμείνει εσαεί σε όφελος των επερχόμενων γενεών.

Μου είπατε ότι πράγματι έχετε αντλήσει χρήματα από το αρχικό κεφάλαιο για διάφορα κοινωφελή έργα και ότι όλα έχουν γίνει νομότυπα.  Απευθύνθηκα και στον λογιστή, ο οποίος μου επανέλαβε τα ίδια. Σας ζήτησα, επίσης, να συναντηθούμε και να φέρετε και το καταστατικό, για να δούμε αν όλα έχουν νομότυπα, κάτι που δεν έγινε ποτέ.

Αντ’ αυτού, μετά από λίγες μέρες, έμαθα ότι συνδέθηκαν τα ερωτήματα που σας απεύθυνα με μια ανώνυμη καταγγελία, η οποία δεν είχε καμία σχέση με το ερώτημα που σας υπέβαλλα. Από τη στιγμή, που το όνομα μου συνδυάστηκε με την καταγγελία, από στόμα σε στόμα, στο χωριό άρχισε να διαδίδεται ότι εγώ έκαμα την ανώνυμη καταγγελία!

Μήπως θα ήταν καλύτερα για μένα να μη σας ρωτήσω και να συμμετάσχω, όπως κάνουν άλλοι,  στην καλλιέργεια φημών, που δεν τιμούν θεσμούς και πρόσωπα; 

Γνωρίζετε, γιατί σας το είπα, ότι η πρόθεση μου δεν ήταν να δημιουργήσω προβλήματα, αλλά να συμβάλλω για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης, η οποία οδηγεί στη συρρίκνωση του Ιδρύματος και των χορηγιών του, εξ αιτίας της έλλειψης εισοδημάτων. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα μου είναι δύσκολο να συμμαζέψω όσα λέγονται και ακούγονται.

Παρακάμπτω το προσωπικό μου θέμα και νομίζω ότι ήρθε η ώρα το χωριό να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει. Το Ίδρυμα από συστάσεως του δεν έχει δώσει οικονομικό απολογισμό. Διαχρονικά, το πώς αξιοποιείται το κληροδότημα έχει γίνει υπόθεση τριών μελών του Δ.Σ., χωρίς απολογισμό και λογοδοσία στους συγχωριανούς τους. (Εάν κάνω λάθος και έχουν γίνει απολογισμοί, ζητώ συγνώμη, αλλά τα όσα ακούγονται για το πού πάνε τα χρήματα είναι δυσάρεστα για το Δ.Σ. και πιθανόν ψεύτικα. Μήπως θέλετε να σιωπήσω και για αυτό το θέμα, «για να μην μπλέξω»;)

Ως κάτοικος Φαρακλάτων, έχω πολλούς λόγους -και δεν επικαλούμαι «έννομο συμφέρον» μεταξύ συγχωριανών- να ζητήσω από τον Πρόεδρο του χωριού και το Δ.Σ. του Ιδρύματος Παύλου Δημητρίου Μαρινάκη

Α) Να μου χορηγήσετε αντίγραφο του καταστατικού και των τυχόν τροποποιήσεων του.

Β) Το Δ.Σ. να οργανώσει συνέλευση με σκοπό την παρουσίαση οικονομικού απολογισμού.

Γ) Να πληροφορηθούν όλοι οι συγχωριανοί το νομικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίζεται η άντληση χρημάτων από το αρχικό κεφάλαιο, ώστε να πάψουν οι ανεύθυνες συζητήσεις και η κυκλοφορία απόψεων, που δημιουργούν δυσαρέσκειες και απαξιώνουν πρόσωπα και θεσμούς.  

Δ) Να γίνει συζήτηση για το πώς μπορεί να βοηθηθεί το Ίδρυμα, ώστε να μην εκλείψει στο προσεχές μέλλον, εξ αιτίας της εξάντλησης του κεφαλαίου του. Σε εποχές κρίσης, συγχωριανοί μας έχουν αυξημένα προβλήματα και ένα τέτοιο Ίδρυμα μπορεί να βοηθήσει την τοπική μικροκοινωνία μας.

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ότι, μετά τα τελευταία γεγονότα, σχετικά με τη Συναδελφική Εκκλησία, η κατάσταση στο χωριό δεν είναι ούτε συναδελφική, ούτε χριστιανική.

Θεωρώ απαραίτητη μια Συνέλευση Αγάπης.  Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα και, παρ’ όλα αυτά, οι απλές διαφωνίες έχουν μετατραπεί σε έχθρες και αλληλοκατηγορίες. Είναι καιρός να τις λύσουμε κι όχι να τρώνε τη ζωή μας σαν σαράκι. Δεν προτείνω κάτι περισσότερο, από την απλή διαδικασία, που καταγράφεται στα Ευαγγέλια σαν οδηγός, ειπωμένος από τον Ιησού:

« Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα. ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης». (Ματθαίου, 18, 15-17)

(Ο αμαρτωλός είμαι εγώ).

Η κατάσταση θα χειροτερεύσει, παραμονές εκλογών, γιατί η πρόταση μου, από πέρυσι το καλοκαίρι, προς συμμετέχοντες στην τοπική εξουσία, για ένα τοπικό ψηφοδέλτιο, δεν εισακούστηκε. Βλέπω σήμερα τα παιδιά, που παίζανε μαζί, να κατεβαίνουν στις εκλογές σε χωριστά ψηφοδέλτια. Τι έχουν άραγε να μοιράσουν; Κάνω ύστατη έκκληση, αλλιώς θα πρέπει να δίνουν διαρκώς εξηγήσεις. Γιατί τα κόμματα και οι κάθε είδους πολιτικές παρατάξεις θα πρέπει να αποφασίζουν πριν από μας για μας; Έχει απολεσθεί η απλή λογική.

Δεν έχει καμία αξία ο τίτλος της Συναδελφικής Εκκλησίας, που κάποιοι από μας επιδιώκουν να κατοχυρώσουν νομικά, όταν στην πράξη δεν είμαστε Χριστιανοί και Συναδελφοί.

Η μετατροπή μας σε πραγματική κοινότητα και σε αληθινή Συναδελφικη΄Εκκλησία εξαρτάται αποκλειστικά από τον καθένα μας. Οι εξουσίες επιθυμούν τη διαίρεση και τη διάλυση της συνοχής των κοινωνιών. Ψαρεύουν ψήφους και δημιουργούν υπηκόους, δημιουργώντας φτώχια και εκμεταλλευόμενες την απελπισία, που δημιουργεί. Απαιτούν υπακοή και εκχώρηση ψήφου, ελευθερίας και αξιοπρέπειας, με αντάλλαγμα τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι με το μεγάλο φαγοπότι. Οι εξουσίες είναι οι μόνες, που δεν θέλουν πλούσια , ενωμένη και χαρούμενη μια κοινωνία, γιατί μπορούν να επιβιώνουν μόνο όταν δημιουργούν και εκμεταλλεύονται τη φτώχια.

Όταν οι Συναδελφικές Εκκλησίες μεσουρανούσαν, η ενότητα των αδελφών συντηρούσε στο χωριό μας 3πλάσιο πληθυσμό από τον σημερινό με πολύ λιγότερα μέσα. Με τα Κοινά Ταμεία των εκκλησιών δεν άφηναν κανέναν να χαθεί από φτώχια και ανημπόρια. Αντίθετα, με τις συνεργατικές τους δραστηριότητες δημιουργούσαν πλούτο, για όλους και ανάλογα με την προσφορά του καθένα. Προσφορά, που ήταν κυρίως ηθική.

Σήμερα, που η κατασκευασμένη οικονομική κρίση οδηγεί συγχωριανούς σε εξαθλίωση, χρειαζόμαστε ξανά την ενότητα μιας Συναδελφικής Εκκλησίας και το Κοινό Ταμείο του κληροδοτήματος, που άφησε πίσω του ο αείμνηστος Παύλος Δημητρίου Μαρινάκης.

Ενωμένοι και αγαπημένοι, μπορούμε. Αξιοποιώντας τις αξίες και τους τρόπους της τελευταίας πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας στην Ελλάδα και τον τρόπο των συναδελφικών εκκλησιών, μπορούμε να γεμίσουμε το Κοινό Ταμείο, για το καλό όλων, και να επιχειρήσουμε τα πάντα, έτσι ώστε να υπάρξει μια γενικευμένη κατάσταση πνευματικού, ψυχικού και υλικού πλούτου.

Μπορούμε να γράψουμε ιστορία, όπως οι πατεράδες μας. 

Μπορούμε πολλά, αλλά χωρίς ενότητα δεν θα μπορέσουμε τίποτε.

Αυτά είχα να πω, να προτείνω και να ζητήσω. Πρόθεση μου είναι να βοηθήσω.

Συγνώμη, που σας υποβάλλω γραπτές τις απόψεις μου, αλλά δεν θέλω να διαστρεβλωθεί ξανά η παρέμβαση μου.

Με εκτίμηση

(Οι παραλήπτες γνωρίζουν την υπογραφή)