Για όλα υπάρχει πρώτη φορά

γράμμα από τον Τάσο Λιάρο

Φθάσαμε λοιπόν Γιάννη στην ημέρα των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση. Μετά από μία μακρά πορεία προεκλογικής παράνοιας, κατά την οποία η κυβέρνηση αφού επί μακρόν ασχολούμενη με το κυβερνητικό έργο μήπως και ξεφύγει η κυβερνητική πορεία από το μνημόνιο, άφησε χώρο (κατά λάθος;) στην Ν.Δ. να πολιτικοποιήσει σφόδρα τις αυτοδιοικητικές εκλογές και να καταφέρει να τις παρουσιάσει σαν μία ψήφο που κατα συγχώνευση αθροίζει όλα τα δεινά που μπορεί να καταμαρτυρήσει κάποιος στην διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Λές και η ΝΔ είναι αμέτοχη σε αυτό οικονομικό γίγνεσθαι που βιώνει σήμερα η χώρα ή το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα ακόμη. Πόση περιφρόνηση μπορεί να επιδείξει προς τους ΄Ελληνες η αξιωματική αντιπολίτευση μόλις ένα χρόνο μετά την δραπέτευσή της από τις ευθύνες της με τις εκλογές του 2009 και την παράδοση της διακυβέρνησης στον Παπανδρέου και το μνημόνιο;  Πόσο ακόμη θα εξακολουθούν να είναι πεπεισμένοι ότι οι ΄Ελληνες είναι ηλίθιοι; ΄Οτι δεν ξέρουν ποιοί φταίνε; Αποτέλεσμα αυτού ήταν να βγεί ο Παπανδρέου από τον λήθαργο, να σηκώσει το γάντι, να αποδεχθεί τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα των αυτοδιοικητικών εκλογών και να υποσχεθεί βουλευτικές εκλογές αν δεν του αρέσει το αποτέλεσμα. Και τότε άρχισε ο Σαμαράς να περιοδεύει ανα την Ευρώπη και να προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους άρχοντες πως όχι, αυτός δεν είναι κατά του μνημονίου και θα στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται όπως αυτές έχουν σχεδιαστεί. Για να καταλήξει στην περίφημη συνέντευξη του συγκροτήματος στον Πρετεντέρη κατά την οποία παραδέχτηκε στο πανελήνιο (για να τα ακούσουν και οι ξένες πρεσβείες) ότι "εμείς πιστεύουμε στην συνέχεια του κράτους και θα τιμήσουμε τα υπογεγραμμένα και αναγνωρίζουμε εις το ακέραιο τις οφειλές μας" .

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλουν να μας κυβερνήσουν. Που ούτε σαν σχέδιο επί χάρτου δεν υπήρχε στο τραπέζι τους η αντίδραση αυτή της κυβέρνησης. Εκτός και αν το έκαμαν επί τουτου ώστε να βοηθήσουν την κυβέρνηση να δημιουργήσει την πόλωση και να μην φύγουν οι ψήφοι ένθεν κακείθεν.

΄Οπως και νά έχει, με τούτα και με κείνα, εγώ διακατέχομαι από συναισθήματα πλήρους αηδίας και είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν θα ψηφίσω. Και είμαι πολύ θυμωμένος γι αυτό. Γιατί μπορεί να παίζω και το παιχνίδι τους. Αλλά δεν μπορώ να δώσω την ψήφο μου σε κανέναν από όλους αυτούς που έχουν το χρίσμα κάτω από αηδιαστικές διαδικασίες υπολογισμών, ούτε σε αυτούς τους αρχομανείς που κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι ώστε να συγκρατήσουν την ψήφο του κάθε δυσαρεστημένου. Ούτε όμως και σε αυτούς που είναι "κοινής αποδοχής" των δύο κομμάτων. Δεν θέλω να την μεταφράσει κανείς σε ψήφο υπέρ της ΝΔ που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διαχείριση και το βόλεμα των δικών της, ούτε σε ψήφο προς το ΠΑΣΟΚ που το μόνο που θέλει είναι μέσω του μνημονίου να βρεί λεφτά από τα ταμεία του ΔΝΤ και της Ευρώπης, ώστε να επιτύχει εξώφληση και απαλλαγή των ξένων τραπεζών από το χρέος της χώρας μου και μετά να μπορούν οι τράπεζες να αποφασίζουν ευκολώτερα για το τομάρι μου χωρίς διαπραγματευτική δύναμη από πλευράς μας. Αλλά δεν θέλω να την καρπωθεί ούτε και η αριστερά που κάτω από αυτές τις συνθήκες, ακόμη το μόνο που καταλαβαίνει είναι ότι ήλθε η ώρα να δικαιωθεί ο Στάλιν.

Σήμερα λοιπόν, ημέρα εκλογών, κάθομαι και ακούω Χατζιδάκη και διαβάζω την βιογραφία του Μποδοσάκη. Ελλήνων που μπορούσαν να ονειρεύονται και να δημιουργούν σε μία πατρίδα που μπορούσε να ονειρεύεται. Ο ένας ονειρευόταν και δημιουργούσε πνευματική τροφή και ο άλλος δημιουργούσε προστιθέμενη αξία στους κρατικούς κορβανάδες, για να αφήσουν και οι δύο το σύνολο του δημιουργήματός τους κληρονομιά στην χώρα. Και που τόσο πολύ λοιδορήθηκαν. Ο μέν πρώτος για την αξίωσή του τα ζει και να κοινωνεί με τον τρόπο που εκείνος θεωρούσε πως είχε δικαίωμα, ο δε δεύτερος γιατί παρήγε κέρδος, που άσχετα αν το κληροδότησε στο σύνολό του στην Ελλάδα, εν τούτοις σαν έννοια ήταν πάντα καταδικαστέο και εξωβελιστέο, σε μια χώρα που κυβερνιόταν πάντα από μίζερες κυβερνήσεις που δημιουργούσαν μίζερους πολίτες.Κι ας ήταν η ίδια η πολιτεία εκείνη που τον παρακάλεσε να έλθει στην Ελλάδα μετά την φυγή του από την Τουρκία, ώστε να συμβάλλει με την δημιουργικότητά του και την περιουσία του στην ανασυγκρότησή της.