Δεν είσαι ρατσιστής, αλλά φοβάσαι

Ο φόβος είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Έρχεται. Δεν τον παραγγέλνεις. Και όταν συνοδεύεται από άγνοια, μεροληψία, υποκρισία και πολιτική και τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, όλα γίνονται εύκολα μετά.

Προσωπικά, φοβάμαι να περπατώ στο κέντρο της Αθήνας. Τι να κάνω, αφού φοβάμαι;

Συσκέψεις , επί συσκέψεων , για να συγκαλύψουν τη δική τους ευθύνη. " Δεν είναι εύκολο το πρόβλημα. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Δεν μπορούμε να τους απελάσουμε".

"Είστε ρατσιστές, απαντούν οι άλλοι. Και αυτοαποκαλούνται ΄αλληλέγγυοι΄." 

Ναι, είμαι "ρατσιστής" και θέλω ο τόπος μου να καθορίζει τον αριθμό των ανθρώπων που διαβιούν σε αυτή τη χώρα. Θέλω να κυκλοφορώ στο δρόμο και να μη φοβάμαι. Δε θέλω δολοφονίες από μετανάστες, αστυνομικούς ή ρατσιστές. 

Είτε με πλοία, είτε με αεροπλάνα. Είτε με απέλαση, είτε με διάχυση τους στις πλούσιες χώρες του βορρά, οι υπεράριθμοι μετανάστες πρέπει να φύγουν και ας μην κλαψουρίζουν οι αλληλέγγυοι, για το "ρατσισμό" μου.  

Έχω μια μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο. Όμως, σιχαίνομαι τον ωφελιμισμό, τη συντεχνία και τα γκέτος, ππου πνίγουν τη ζωή και διαιρούν τους ανθρώπους.   Μισώ η μεροληψία.

Ο ένας προβάλλει το αίμα. Ο άλλος προβάλλει  μόνο το γεγονός πως η σύζυγος του σφαγμένου πατέρα έστειλε πίσω την ανθοδέσμη της Χρυσής Αυγής. (Ορθώς έπραξε). Ο τρίτος κάνει το μαλάκα και λέει "δε μπορώ". Ο τέταρτος διαμαρτύρεται για το τείχος, ο πέμπτος γιατι δεν τους πνίγουμε , βάζοντας τους σε καράβια.

Και ο χορός έχει ήδη στηθεί. Ο φόβος και η άγνοια είναι η μήτρα του φασισμού. Προωθείται "οικουμενική" κυβέρνηση αντ-εθνικής σωτηρίας. Και θα είναι εύκολο πάνω σε φοβισμένους ανθρώπους να επιβάλλουν τα απάνθρωπα γούστα τους. Είδατε τον αστείο λογιστή κ. Σαμαρά, προχτές; Άλλος ένας "πολιτικός" μιας χρήσεως. Ο επόμενος θα είναι "οικουμενικός", με τις ευλογίες του ΕΛΙΑΜΕΠ, τοπικού παραρτήματος της "Τριμερούς Επιτροπής" (ο κ.πρόεδρος είναι νεότευκτο μέλος αυτής της παγκόσμιας κυβέρνησης και προωθεί τον κ. Αλ. Παπαδόπουλο, για μεγάλο ηγέτη και εθνοσωτήρα).

Να μη ξεχνάμε, πως ο φασισμός ενίοτε έρχεται και με την ψήφο τρελαμένων και φοβισμένων ανθρώπων.   

Σε μια κοινωνία κατευθυνόμενης εξαθλίωσης και ιδεολογικής σίγχισης, βρήκαμε τον ένοχο στο πρόσωπο που δε μοιάζει με το δικό μας. Δηλώνουμε "έλληνες" και "πατριώτες" , χωρίς να δηλώνουμε τι εμπεριέχουν αυτοί οι όροι.

Υπάρχει λύση: Να πάμε όλοι μαζί.  

Να παρατήσουμε τις συντεχνίες, τα κόμματα, τις ιδεολογίες, τις φυλές και τις θρησκείες, στην άκρη τους, και να πάμε όλοι μαζί.

Όποιος ζει σε αυτόν τον τόπο, ανεξαρτήτως, φυλής, θρησκείας ή συντεχνίας να αποδείξει πως τον αγαπά και να πάμε μαζί. Άλλος τρόπος "απόδειξης" αγάπης προς τον άνθρωπο και τον τόπο δεν υπάρχει, παρ, εκτός την ειλικρινή ανθρώπινη σχέση.  Δύσκολη λέξη είναι αυτό το "μαζί" ;

Είναι.

Η κ. Ευανθία δεν μπορεί να συναναστραφεί με ακροδεξιούς.

Ο κ. καλός άνθρωπος Παναγής δηλώνει φιλελεύθερος, με την έννοια του Φρίντμαν, χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό και δεν μπορεί να κάνει παρέα με κάποιους που δεν είναι όμοιοι του.  

Οι γαλάζιοι περιμένουν να έρθει ο σωτήρας του τόπου, που ακούει στο όνομα "Σαμαράς", για να "βελτιώσει" το μνημόνιο και να πηδήξει τις ζωές μας . (Έχει μόρφωση αμερικάνικη).

Κάποιοι δηλώνουν "κομμουνιστές" ή "σοσιαλιστές" , έχει και κάτι "αυτόνομους" και "αναρχικούς", όπου όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά προσπαθεί να περισώσει την "καθαρότητα" της ιδεολογίας του, από τον συγχρωτισμό της , με κάτι αλλιώτικους , διαφορετικούς , ιδεολογικά ή πνευματικα, ανθρώπους , σαν να πρόκειται για φορείς του aids.  

 Έχουμε τις "συντεχνίες" δημοσίων υπαλλήλων, γιατρών, δικηγόρων, φορτηγατζήδων, μηχανικών, όπου ο καθένας υπερασπίζεται τα "ίδια συμφέροντα".

Προσωπικά, είμαι ενάντια στον συνδικαλισμό. Διαιρεί, είναι ωφελιμιστικός, καλλιεργεί τον φιλοτομαρισμό και τη συντεχνιακή αντίληψη, στηρίζει ένα  σύστημα , βασισμένο στην υλική απόκτηση και το ίδιο όφελος.

Υπάρχει λύση: Να πάμε μαζί.  

Με δυο κοινούς στόχους, που περιγράψαμε χτες:

1. Δημοκρατία, όπου οι πολίτες θα φτιάχνουν τους νόμους. Αυτο-νομία, δηλαδή.

2. Το χρήμα δημόσιο εργαλείο. Δηλ. , να ανήκει σε όλους.

Η ένωση αυτή θα επιτευχθεί με βάση την "καταστατική αρχή" της φιλίας, της αλήθειας και της αμεροληψίας. Να βάλουμε ανθρώπινες σχέσεις, στη θέση ανταλλακτικών αξιών. Να προχωρήσουμε με το "δωρίζειν" και όχι για το "ανταλλάσσειν".

Με αυτά, ποιος διαφωνεί;  Όλοι, όσοι προανέφερα. Εν ονόματι της ιδεολογικής καθαρότητας. Πόσο απέχει αυτό από τη "φυλετική καθαρότητα"; Μια σπιθαμή έως καθόλου. "Από τον πούτσο στο μουνί είναι ένα μονοπάτι ...δυο δάχτυλα και κάτι". Τόσο απέχουν οι "ιδεολογικές σας καθαρότητες"  από το ρατσισμό. Και η "απόσταση" του προηγούμενου παραδείγματος ΄΄εχει κάτι τις το ηδονικό. Κάτι από Καβάφη, Σαπφώ και Ελλάδα. (Ξέρετε τι είναι η Ελλάδα, ελληναράδες; Εγώ, πάντως, δεν ξέρω).

Οι "αλληλέγγυοι", οι "κομμουνιστές", οι "φιλελεύθεροι"  νομίζουν πως δεν είναι ρατσιστές.

Α, είναι και εκείνοι, οι σοφοί, οι έχοντες άποψη, που κάθονται σπίτι τους, για να μη "λερωθούν" , συγχρωτιζόμενοι με κατώτερα και ενίοτε επικίνδυνα άτομα. Αυτοί δε θέλουν να χαλάσουν το image του διανοούμενου και σχολιάζουν, με πολύ ορθό τρόπο, τα συμβαίνονται. Αλλά μόνο σχολιάζουν.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που βρήκαν υποκατάστατο αυτού που πρώτοι οι αρχαίοι έλληνες ονόμασαν πολίτη και πολιτική. Ασχολούνται με τα ζώα, τη φιλανθρωπία, τη φύση, το χορό, τη μουσική, ως εθελοντικό λειτούργημα και αυτοσκοπό. Στην Ιθάκη και την Κεφαλλονιά, έχουμε και "εθελοντές που προσφέρουν υπηρεσία σε δημοτικές υπηρεσίες". Έτσι τους λέμε , τώρα.

Κι έτσι, εσύ φίλε, μένεις μόνος σου, να βιώνεις τις συκοφαντίες των ανθρώπων του συστήματος, να σε ειρωνεύονται και να σε λένε τα καθεστωτικά κομματόσκυλα "γραφικό", να σε κάνουν να ξαναρχίσεις το τσιγάρο, να σου έχουν σπάσει τα νεύρα, να μη μπορείς να συγκεντρωθείς και να δουλέψεις και τέλος ...να σε καλούν στην αστυνομία , πως έκαμες ...διάρρηξη αυτοκινήτου.

Όλοι οι προηγούμενοι, ξέρεις τι λένε; "Ας πρόσεχες". Και κλείνονται ακόμα περισσότερο στη θαλπωρή της βολής, στην "καθαρότητα" τους, στο καβούκι τους.   

"Εσύ φταις, που κάνεις κακές παρέες. Εμείς, οι καθαροί, δεν θα έχουμε ποτέ τέτοια προβλήματα. Μιλάμε, μόνο, με όσους συμφωνούμε".

Σαν να σου λένε πως αύριο στη δημοκρατία των συνελεύσεων, θα έρχονται μόνο οι καλοί. Τους κακούς  θα τους διώχνουμε.

Δε μοιάζει λίγο με φασισμό αυτό; Με "αριστοκρατία"; Κάθε "ιδεολογία" και κάθε φορέας της, κομματικός ή ατομικός, έχει μια αίσθηση αριστοκρατικής υπεροχής έναντι άλλων ιδεών και των φορέων τους. ¨Διαθέτουν το "αλάθητο" του Πάπα και μια βαθιά περιφρόνηση προς κάθε τι διαφορετικό. ή μήπως κάνω λάθος; Πώς το λένε αυτό και τι ενυπάρχει μέσα του , ως σπέρμα;

Ποιος είναι λοιπόν ρατσιστής και φασίστας και ποιος δεν είναι;  

ΥΓ:

Έχω ξαναπεί πως δεν ξέρω να γράφω. Αραδιάζω σκέψεις, ατάκτως ερριμμένες. Ο αναγνώστης, ας τις κάνει ό,τι θέλει.

Γι' αυτό κι εμείς λέμε : "Δεν έχουμε "ιδεολογίες".Έχουμε ιδέες".  (Έβαλα πληθυντικό, γιατί έχει ψηφιστεί από λαϊκή συνέλευση, στην οποία βρίσκονταν "θαυμαστές"  του Πλεύρη, του Τρότσκι ή του Καστοριάδη. Εσείς οι "καθαροί" , δε νοιώθετε μιαν ανατριχίλα, καθώς σας γράφω ετούτα; Έχει ένα άδειο μοναστήρι , εκεί στην Ιθάκη , της παλιάς αίρεσης των "Καθαρών". Να πάμε να το ανοίξουμε, για να σώσουμε την καθαρότητα μας;  

Γι΄αυτό είμαι ενάντια στο συνδικαλισμό. Διαιρεί και σκοτώνει ψυχές. Κατασκευάζει "άλλοθι" αγώνα. Δε χρειαζόμαστε εργάτες, πρωτοπόρους, καλλιτέχνες, δικηγόρους, διανοούμενους και  μορφωμένους, εμπόρους ή υπαλλήλους. Σαν τον Διογένη, ανθρώπους θέλουμε.

"Δεν ψάχνω τίμιους δικαστές ή αστυνομικούς. Ούτε έχω εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη", έγραψα σε μια μήνυση, 6/12/2010. "Ανθρώπους ψάχνω" .

Για να ακούσω από τα χείλη δικαστή: "Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να σταματήσει την αδικία".

Όταν είσαι στη πρώτη γραμμή, μαθαίνεις. Πάντα, μαθαίνεις.

Κι όταν δεν παριστάνεις τον "άξιο εκπρόσωπο" ιδεών και ανθρώπων, τα λες λίγο χύμα και στα αρχίδια σου.

Για να μην νομίσετε πως μπορώ να αντιπροσωπεύσω τίποτα περισσότερο από τον εαυτό μου.

Εξακολουθώ να φοβάμαι τους ξένους. Και αυτό συμβαίνει γιατί είμαι μόνος. Κάθε ένας που είναι μόνος φοβάται. Το "μαζί" που στηρίζεται στη φιλία, ξεχάσαμε.