Δεν θα μας πάρουν τις γιορτές
- Καλά Χριστούγεννα!
- Η αισιοδοξία και οι ευχές είναι στα δικά μας χέρια. Αν δεν τα κουνήσουμε, δεν έρχονται.
- Μη τους αφήσετε να μας πάρουν και τις γιορτές. Είναι δικές μας. Χρόνια πολλά, κόντρα στην μαύρη απελπισία, που σκορπούν οι μαύροι βουλευτές της αποκάλυψης.
- "Θανάτω, θάνατον πατήσας"... Η απελπισιά και ο θάνατος που αυτοί σκορπούν, θα γενούνε όπλα, κόντρα στους εκπροσώπους των τοκογλύφων. Ίδια κι απαράλλαχτα, με τον τρόπο των εμπόρων της κόκας και του κρακ, σκορπούν το θανατο οι εκπρόσωποι, αυτοί οι έρημοι κι απρόσωποι.
- Γιορτές, κόντρα στο θάνατο μας. Γιορτές για τη ζωή, την αγάπη και τον έρωτα. Γιορτές, υπόσχεση και όρκος νικηφόρας δράσης και συμμετοχής. Ως την απελευθέρωση.
- Κι άλλος συμπατριώτης έσκασε, πνιγμένος στα χρέη. Ο τρίτος; Ο τέταρτος, που προσωπικά ξέρω; Τι σημασία έχει; Δυστυχώς, είναι πολύ περισσότεροι όσους δεν ξέρουμε. Όσους δεν μαθαίνουμε.
- Άργησα, σήμερα να γράψω. Όπως όλα τα παιδιά, πήγα κι εγώ να πω τα κάλαντα. Γραπτώς. Για νάχουμε κάτι στο σπίτι, για τις γιορτές.
- Μοιράσαμε παράνομο τύπο. "Νυστέρι", το όνομα του. Έτσι λένε τα "γραπτά μας κάλαντα". Διάγει την τρίτη και πιο μαύρη -κατοχική- περίοδο της μικρής ζωής του. Κι είχαμε για ένθετο την πρώτη προκήρυξη της "ΣΠΙΘΑΣ". Προσφορά του τυπογραφείου, που τυπώνει, παράνομα, το "Νυστέρι". (Ούτε τ' όνομα του δεν μπορούμε να πούμε).
- Κάπως έτσι, είπαμε τα δικά μας κάλαντα, από ανάγκη και θυμό. Ακολουθούσαμε τα παιδιά, με τα τρίγωνα στο χέρι.
- Ένας αστυνομικός μας είπε πως μας διαβάζει και του αρέσουν όσα διαβάζει. Απαντήσαμε, πως δεν είναι αρκετό. "Να θυμώσει μαζί μας κι αυτός, θέλουμε" .
- Ο κύριος Σπύρος μας έδωσε ένα μεγάλο ποσό, που μας ήταν αρκετό για να περάσουμε καλές γιορτές.
- Μετά κατάλαβα το γιατί της χειρονομίας του κυρ Σπύρου. Είχε διαβάσει στο προηγούμενο φύλλο το "Θάνατος ετών 15,16...28,29..." Ήταν οι σκέψεις μας για το θάνατο από ναρκωτικά.
- Πάνε τρία χρόνια, που έχασε το εγγόνιτου, από ναρκωτικά. Ετών 22. (Αυτή η ηλικία, μου είχε διαφύγει, από τον τίτλο. Τους άλλους, τους θυμόμουν).
- Ο κύριος Σπύρος είναι επαναστάτης, μαχητής, ένας συντηρητικός πολίτης. Κύριε Σπύρο, ευχαριστώ.
- Δεν θα πάμε για συσσίτιο αύριο. Πήραμε χοιρινό, από τον Κόντε.
- Καταλάβατε, κ. έμποροι της κόκας και του κρακ, γιατί γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τις απειλές σας; Είμαστε πολλοί. Και είμαστε θυμωμένοι. Με σας και με τους πολιτικούς, που σας καλύπτουν.
- Σε μαγαζί εμπόρου ναρκωτικών, έκαμε τα εγκαίνια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο άλλος. Ευγενική χορηγία ήταν.
- Ο Μαντέλης μπροστά τους είναι αρσακειάς.
- Υπήρχε γιορτή, σήμερα, στους δρόμους. Σε μια χώρα, που όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, είχε χαμόγελα ο δρόμος.
- Δεν ήταν κάλαντα αυτά. Χαρακώματα, μετά μουσικής, ανοίγαμε. Σκάβουμε βαθειά τις δικές μας κόκκινες γραμμές. Προετοιμάζουμε τη γη, εμάς και τους φίλους μας, για τη ζωή. Για πόλεμο.
- Τόχουμε ξαναπεί και κάποιοι τόκαμαν σημαία: Ζούμε τις γιορτές μας, κανονικά, πριν από κάθε πόλεμο. Σαν τους αρχαίους σπαρτιάτες, που στολίζονταν, πριν τη μάχη. Η απελπισιά μας θα γίνει απελπισιά και ντροπή τους.
- Είδαμε και το βουλευτή με τον πράσινο Πρόεδρο του Μανταζαβινάτειου, καθώς μοιράζαμε τα γραπτά μας "κάλαντα".
- Στον πράσινο πρόεδρο, είπα, πως "κάθε μέρα που περνά,τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όλο και περισσότερο, με το συμπάθειο, θα μοιάζουν με συνεργάτες των γερμανών της κατοχής".
- Ακόμα και η Ιεραρχία είδε την Κατοχή. Εσείς δεν την βλέπετε, σύντροφοι;
- Στο βουλευτή ευχηθήκαμε, υπενθυμίζοντας του, πως, "με όλο το σεβασμό, έχουμε ένα σκαμνί κατηγορούμενου με τ' όνομα του". Για τις δίκες και τις καταδίκες, που υποχρεωτικά θα γίνουν, ώστε να απαλλαγούμε από τα χρέη, που μας φορτώνουν με την ψήφο τους.
- Θα γίνουν οι δίκες, παρεκτός και μας στήσουν δικτατορία. Ή αφήσουν τους τούρκους να εισβάλλουν. (Έχουμε δει τις απειλές των Μπαρόζο και Παν.Γεννηματά, υπαλλήλων της διεθνούς τοκογλυφίας. Έχουμε ακούσει και τον Πάγκαλο να θεωρεί "αντιπαραγωγικούς", τους πιλότους. Βλέπουμε την κατάντια των οπαδών του νεο-Οθωμανισμού. Τους έχουμε κάνει ανάρτηση και θέαμα).
- Και χωρίζοντας, με όλο το σεβασμό, ξαναρωτήσαμε το βουλευτή: "Θα με γράφετε, τώρα, που θα καταθέσω τις πινακίδες του αυτοκινήτου, μια και δεν έχω να πληρώσω τα βάρη, που του φόρτωσε η ψήφος σας;"
- Δεν απάντησε. Ίσως και να απάντησε, αλλά δεν άκουγα.
- Ο φίλος μου ο Μάκης, με μάλωσε, που του μίλησα. "Δεν πρέπει να μιλάμε σ΄αυτούς. Είναι άξιοι της περιφρόνησης μας".
- Εγώ εξακολουθώ να έχω σεβασμό και αγάπη για το βουλευτή και τους φίλους μου, που ακόμα είναι στο ΠΑΣΟΚ.
- Τάπαμε τα κάλαντα, σήμερα. Προφορικά και γραπτά.
- Μη φανταστείτε τίποτα κακό, για τον πληθυντικο. Ντρέπομαι να γράφω σε πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού. Πάντα, έχω την εντύπωση πως είμαστε πολλοί μαζί, όταν φτιάχνω το δικό μου κόσμο. Είμαι σίγουρος πως είναι μαζί, ο Σπύρος, ο Μάκης, ο Κόντες, η Κάτε, η...
- Και ο κυρ Νίκος, νιώθω πως είναι μαζί μου, κάθε φορά που γράφω. Με κάλεσε, σήμερα, να μου πει πολλά, για το τι του έχουν κάμει οι έμποροι ναρκωτικών, παρέα με τους φύλακες. Πώς έχασε το παιδί του, πως του στέρησαν το δίκιο, πως του κάψανε τη ζωή. Με κάλεσε να μου τα πει, λίγο πριν φύγει από τη ζωή.
- Δεν έχω μιλήσει ποτέ ξανά, με τον κυρ Νίκο. Τα δικά του "κάλαντα", θ' ακούσω με προσοχή. Του υποσχέθηκα πως κάποιος (όχι εγώ) θα τα κάμει φέιγ βολάν, με ονοματεπώνυμα και την υπογραφή του. Έτσι κι αλλιώς, θάχει "φύγει" και δεν θα μπορούν να τον μηνύσουν για συκοφαντίες. Ούτε θάμει εγώ, εκείνος που θα τα κάμει προκήρυξη. Δεν ξέρω ποιος θα είναι. Εγώ δεν μπορώ. Παραμένω, πάντα, ένας φοβισμένος άνθρωπος.
- Είχε ένα χαμόγελο, ετούτη η παραμονή των Χριστουγέννων. Και ο κυρ Νίκος είχε ένα χαμόγελο, καθώς με προσκαλούσε να μου πει ιστορίες. Δεν θα είμαι μόνος εκεί. Δεν είμαι ούτε τώρα μόνος. Φοβάμαι, όσο κι αν την αγαπώ τη μοναξιά.
- ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με όλο το σεβασμό, αδέρφια.
- Oι γιορτές είναι δικές μας. Χρόνια Πολλά και Καλή Λευτεριά.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
