Δυο ομιλίες Τσίπρα με νόημα και μήνυμα

Η μία στη Συνδιάσκεψη για τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ είχε "αριστερή" ορολογία. Δίχως τη ρητορική δεινότητα του κενολόγου Βενιζέλου και δίχως τη δημαγωγική ικανότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, μια ομιλία συνθημάτων, διανθισμένη με στίχους.

Ο πολιτικός και πολιτισμικός φιλελευθερισμός ενάντια στον οικονομικό φιλελευθερισμό.

Είναι, όμως, έτσι;

Μας άρεσε:

   "Συγκροτούμε έναν πολιτικό φορέα δημοκρατικό, συμμετοχικό, ζωντανό. Έναν φορέα που πρώτα θα δίνει διαρκείς μάχες στο εσωτερικό του για να μην κυριαρχούν γραφειοκρατικές και συντηρητικές δομές".

Και για του λόγου το αληθές, όταν ο σεβάσμιος Γλέζος πρότεινε ένα μικρό ποσοστό μελών των οργάνων να κληρώνονται, η πρόταση απορρίφθηκε, με συντριπτική πλειοψηφία, δίχως να αποσπάσει μια κάποια αναφορά, ένα  κάποιο σχόλιο ή έστω έναν αντίλογο, που να αιτιολογεί το προσπέρασμα - απόρριψη της πρότασης από τους "ανιδιοτελείς συντρόφους".  (Σαν να έλεγε κάποιος: "Άντε να τελειώνουμε με τους γραφικούς, να πάμε στα δικά μας").

Την ίδια ώρα έμπαινε η πασοκική ποσόστωση 30% για τις γυναίκες και 25% για τις "συνιστώσες" του "Ενιαίου" κόμματος! Έφτιαξαν ομελέτα, χωρίς να σπάσουν τα αβγά!  Κόμμα ισορροπιών.

Μας άρεσε:

"...εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μειώσουμε τον ριζοσπαστισμό μας, χάριν ενός αδιέξοδου εκλογικισμού, ή μιας αποπολιτικοποιημένης ταυτότητας....Δεν θα γίνουμε σαν και αυτούς".

Τον "ριζοσπαστισμό" του θα τον ανταμώσουμε στην επόμενη ομιλία, όπου θα δούμε σε τι διαφέρει από αυτούς που δεν θέλει να τους μοιάσει.

Η άλλη ομιλία στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, είχε περισσότερους τεχνοκρατικούς όρους και μια απολογητική ευγένεια, όταν προσέγγιζε το θέμα "Ευρώπη-Ε.Ε.".

Για την Ευρώπη και το χρέος χρησιμοποιεί πρωτότυπη ορολογία και όχι οικονομίστικα αναμασήματα, όπως τα παρακάτω:

"Για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την ανασυγκρότησή της... Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση τους προγράμματος της ύφεσης. Αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ... Εμείς έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα... Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση, με τους εταίρους μας... να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, προς όφελος και της Ελλάδας αλλά και των εταίρων. Διότι ανάκαμψη της ελληνικής οικονομία σημαίνει έξοδος της Ευρώπης από τη κρίση και τηναβεβαιότητα. Σημαίνει και δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα . Για αυτό το λόγο ζητάμε χρόνο. Για αυτό το λόγο ζητάμε αναστολή, moratorium στην εξυπηρέτηση του χρέους. Έως ότου η χώρα επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά. Έτσι ώστε να κινητοποιήσουμε πόρους για να φέρουμε την ανάπτυξη".

Ο πολιτικός και πολιτισμικός φιλελευθερισμός της πρώτης ομιλίας πήγαν περίπατο. Ο οικονομισμός και ο συμβιβασμός κυριαρχούν στη δεύτερη.

Σε αυτά τα αποσπάσματα βρίσκονται όλες οι "διαφορές" από τις υποσχέσεις και την πολιτική των Σαμαρά και Σια:

Αναδιαπραγμάτευση, παράκληση για πίστωση χρόνου, moratorium, διαγραφή μέρους του χρέους, ώστε να μπορέσουν οι δανειστές να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, ανάπτυξη, ανάκαμψη, ανασυγκρότηση.

Αυτά είναι τα "καινούργια" πράγματα που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τον ξεχωρίζουν από τους μνημονιακούς σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας του ΣΥΡΙΖΑ με την Ε.Ε. Σαν τίποτε από αυτά δεν έχει πει το "αντίπαλο" στρατόπεδο! Ακούγονται, σαν να μη τα έχουμε ξανακούσει. Και, βεβαίως, διαβεβαιώνει πως δεν θέλει να φύγει από την Ε.Ε. και την ευρωζώνη. (Εκτός αν μας αναγκάσουν, είναι το υπονοούμενο).

Ούτε για μια στιγμή δεν τίθεται θέμα στις δύο ομιλίες για το  πώς παίρνονται οι αποφάσεις, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παντού. Δεν υπάρχει στον ριζοσπαστισμό των Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ η απάντηση στο ερώτημα:  Ποιος αποφασίζει;

Δεν αμφισβητεί το χρέος και τον άθλιο τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται. Δεν τολμά να αμφισβητήσει την ιδιοκτησία και κυριαρχία των ιδιωτών πάνω στο χρήμα και τις αγορές. Απλώς, θα "αναδιαπραγματευθεί" και θα παρακαλέσει για moratorium και πίστωση χρόνου.

Ο "ριζοσπαστισμός" του Τσίπρα δεν φτάνει ως τις ρίζα. Δεν σπάει τις ρίζες του κακού (δεν θέλει). Απλό καθαρισμό κλαδιών κάνει. Ούτε καν κουρούπωμα.

Απλώς, προσπαθεί να πείσει πως "ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει", ενώ "οι άλλοι δεν ήθελαν" να επαναδιαπραγματευθούν. Παίζει με τους κανόνες που άγνωστοι θεοί έχουν επιβάλλει. Βενιζέλος, Σαμαράς και τώρα Τσίπρας εστίασαν και εστιάζουν την πολιτική τους στο ποιος είναι καλύτερος για να διαπραγματευθεί με τους κυρίαρχους του πλανήτη, που δεν είναι κάποια χώρα, αλλά εταιρείες και τράπεζες.

Χωρίς να αμφισβητεί δομές και αίτια, ζητά κατάργηση των μνημονίων. Όχι  βέβαια, μονομερώς. Είναι μια διαπίστωση η αποτυχία των μνημονίων και ένα θέμα προς "διαπραγμάτευση".  Ζητά (παρακαλά ή διαπραγματεύεται) την ακύρωση των μνημονίων, αλλά δεν θέτει σε αμφισβήτηση τους μηχανισμούς εξουσίας που οδήγησαν στα μνημόνια. Δεν αμφισβητεί την κυριαρχία των ολίγων πάνω στις ζωές των πολλών.

Βεβαίως, θα πατάξει και τη φοροδιαφυγή, θα φτιάξει "δημόσια" (δηλ. κρατική - κομματική) επενδυτική τράπεζα και θα κάμει ανάπτυξη.

Με τι λεφτά; Από αυτά που θα εξοικονομήσει, παίρνοντας πίστωση χρόνου και νέα δάνεια από τους δανειστές, των οποίων, βεβαίως, δεν αμφισβητεί το δικαίωμα στο χρέος μας. Ούτε "Αργεντινή" δεν τολμά να γίνει. Τσάμπα η κριτική Σαμαρά στον Τσίπρα. Δεν τόλμησε να αναφέρει και για τα 233 δις που πήραν ως δώρο οι τράπεζες , από τα 340 δις του χρέους (τόσο θα είναι, περίπου, στο τέλος του 2012). Δεν αποτελεί το Μέγα Σκάνδαλο ή έστω μικρό θεματάκι, μέρος ενός κάποιου ασήμαντου προβλήματος.

Το γεγονός πώς κάθε χώρα της ευρωζώνης (και όχι μόνο) είναι υποχρεωμένη να δανείζεται από ιδιώτες το χρήμα που χρειάζεται, δεν ενοχλεί τον κ. Τσίπρα ή τον ΣΥΡΙΖΑ στην ολότητα του.

Κανείς τους δεν αμφισβητεί τις ολιγαρχικές δομές εξουσίας, που οδηγούν στην ανθρωπιστική καταστροφή. Κανείς δεν μιλά για την απάτη των αγορών και του χρέους και οι  συμμετοχικοί "αμεσοδημοκράτες" του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλούν για δημοκρατία. Παντού. Μόνο κάτι ψελίζουν σε συνθήματα και ομιλίες, δίχως αντίκρυσμα. Συνθήματα, σαν το χάρτινο και πλαστικό ή λογιστικό χρήμα, που για "αντίκρυσμα" έχει μόνο την κατοχή της εξουσίας, παντού (και στον ΣΥΡΙΖΑ).

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση, με τέτοιες πολιτικές (και η ηγεσία του δεν θέλει ), να αμφισβητήσει τα αίτια της κρίσης, που ήρθε για να μείνει. Η επόμενη μέρα θα είναι η μέρα της μεγάλης απογοήτευσης και θα  ανήκει στους πολιτικούς εκφραστές  του ολοκληρωτισμού, αφού η εναλλακτική πολιτική πρόταση, η μόνη διέξοδος στην απανθρωπιά,  η δημοκρατία απουσιάζει από το σημερινό κομματικό σύστημα.

Τα πειράματα πάνω στο πειραματόζωο θα συνεχιστούν και, δυστυχώς, τις επιπτώσεις θα τις ζήσουμε. Αυτό είναι το νόημα και το μήνυμα που εκπέμπουν οι ομιλίες του Τσίπρα και οι πολιτικές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ζήτω η κοινωνική και πολιτική φοροδιαφυγή, παντού. Αυτό για αρχή κι ας την ποινικοποιούν. Είναι μονόδρομος επιβίωσης, πράξη αντίστασης ενάντια στην κρατική - ολιγαρχική δεσποτεία. Είναι θέμα- αφορμή και τρόπος για την  ανασυγκρότηση της κοινωνίας του δώρου και της κοινότητας των ανθρώπων, από τα κάτω. Μόνοι μας, γιατί είμαστε μόνοι μας.  Μόνοι και γυμνοί από κομματική αντιπροσώπευση. Η Δημοκρατία είναι το "κράτος του δήμου". Η δύναμη της ενότητας.

(στην εικόνα, ο ΔΟΝ ΨΥΧΩΤΗΣ)