Είναι κάτι τύποι που φτιάχνουν κινήματα

Με τους περισσότερους έχουμε διασταυρωθεί, προτείνοντας ενότητα. Συνήθως, απαντούν δια της σιωπής. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εκδηλώσουν μία  κατ΄αρχήν συμφωνία για ενότητα και να διαφωνήσουν στη συνέχεια στο πολιτικό πλαίσιο, σώζοντας τα προσχήματα. Βεβαίως, το πιο πιθανό είναι ότι οι απλοί πολίτες, με τις αγωνίες τους, δεν είναι αξιόπιστοι συνομιλητές. Ίσως. Δεν παύουν, όμως,  οι αγωνίες των απλών ανθρώπων να απαιτούν σεβασμό.

Φυσικά, όλοι αυτοί είναι αντιστασιακοί. Κυκλοφορούν, περιοδεύουν και έχουν άποψη και πρόταση. Η οποία, συνήθως, δεν πείθει (μάλλον φταίει ο λαός που δεν πείθεται).

Μία ακόμα προσωποκεντρική ομάδα, ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες τη "συγκρότηση ενός νέου πολιτικού κινήματος". Τόσο "νέο" όσο και η σαραντάχρονη παρουσία του ηγέτη στην πολιτική σκηνή, που η μόνη αγωνία του είναι να αυτοπροσδιοριστεί και να διαφοροποιηθεί από κάθε τι άλλο που κυκλοφορεί.  Θα κατέβουν  και στις ευρωεκλογές, μια και δεν έχουν οργανωτική δομή και πολιτική απήχηση που να μπορεί να σταθεί σε κανονικές εκλογές. Το ίδιο ανακοίνωσαν και κάποιοι άλλοι, στη συνάντηση μας μαζί τους(Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας): Μόνο ευρωεκλογές (αφού, φυσικά, καταποντίστηκαν στις προηγούμενες εκλογές).

Ποιος είναι ο ρόλος ύπαρξης όλων αυτών, με την ελάχιστη πολιτική αποδοχή;

Εμείς δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον άλλο ρόλο, από το να είναι μία σημαντική συνιστώσα μιας μεγάλης Δημοκρατικής Απελευθερωτικής Ενότητας. Αλλιώς, το μόνο που κάνουν είναι να εγκλωβίζουν ικανούς και τίμιους ανθρώπους, απομακρύνοντας τους, από αυτό που είναι το ζητούμενο. Πίσω από τους πατριωτικούς τίτλους και τα συνθήματα, ελάχιστα ενδιαφέρονται για την πατρίδα και για όσα ζει.

Ενδεικτικά, αναφερόμαστε, για να μην τρέφουν αυταπάτες ότι δεν τους αφορά, στο κόμμα των αποστράτων (ΣΕΕ), στο ΕΠΑΜ του Καζάκη, στο Πατριωτικό Μέτωπο του Βιδάλη, στους "Δεν πληρώνω" του Παπαδόπουλου και άλλους ων ουκ έστιν αριθμός.

Ο Καραμπελιάς, λοιπόν, συγκροτεί και αυτός "νέο πολιτικό κίνημα". Πατριωτικό, φυσικά.

Σταχυολογήσαμε:

Επειδή κοινωνικά και πολιτικά δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για έναν προγραμματικό λόγο διακυβέρνησης της χώρας, επειδή οι διάφορες προτεινόμενες λύσεις έχουν μία επώδυνη πλευρά, ήρθε η ώρα να λέει κάποιος αλήθειες στον κόσμο ή να θέσει τα σωστά ερωτήματα. 

Επειδή η κρίση είναι πολυπαραγοντική, δεν αρκεί ένα πολιτικό πρόταγμα, οπότε έχουμε τρία: α)λόγος πατριωτικός β) λόγος κοινωνικής δικαιοσύνης γ) λόγος κοινωνικής, οικονομικής και οικολογικής ισορροπίας. Βεβαίως, δεν λείπει η αναφορά στην άμεση δημοκρατία και την πνευματική αναγέννηση του λαού.

Αυτά όλα θα υλοποιηθούν με τρεις κεντρικές επιλογές - καμπάνιες, ώστε να έρθουν σε επαφή με τον λαϊκό παράγοντα:

1. Μποϋκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα (αντιγερμανικός αγώνας είναι ο κύριος στόχος, λόγω της γερμανικής κατοχής)

2. Καμπάνια της Ανεργίας των νέων( για να μείνουν στον τόπο τους).

3. Διάλογος για την παραγωγική ανασυγκρότηση στην Ελλάδα (στην κρίση φτάσαμε γιατί διαλύθηκε όλη η εγχώρια παραγωγή).

----

Με αυτό το πλαίσιο, το ξέρουν και οι ίδιοι ότι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να λάβουν κάποια εκλογική επιδότηση για τα κόμματα του 1%.

Τόσος κόπος, τόση φαιά ουσία, γιατί; για ποιο σκοπό και λόγο; Ούτε καν αυτοεπιβεβαίωση ορθών απόψεων, δεν προβλέπεται.

----

Η διαπίστωση της ύπαρξης κρίσης δεν συνοδεύεται από μια κάποια ανάλυση αιτίας.

Το αποτέλεσμα της εξάρτησης από το τραπεζικό χρήμα, η ανεργία ή η εξάρθρωση της παραγωγής, το μετατρέπουν σε αιτία, κάνοντας κάτι αντίστοιχο με τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς. Βαράνε το σαμάρι για να μη χτυπήσουν τον κατασκευαστή του.

Η προτάσεις, τα θέματα, οι κεντρικές επιλογές στις οποίες εστιάζουν, είναι πολύ μακριά από την αγωνία των καταβαραθρωμένων, όσων έμειναν χωρίς δουλειά, όσων ζουν με χρέη, όσων απειλούνται με απώλεια περιουσίας, όσων τους περιμένει η φυλάκιση, λόγω χρεών. 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται έξω από το πεδίο των προτεραιοτήτων του "νέου κινήματος". Αντ΄αυτού, προτείνεται ως πρώτο το δευτερεύον και το ασήμαντο. Οτιδήποτε δεν θα αμφισβητήσει την εξουσία.  Εξ άλλου, το λένε. Τη δική τους αδυναμία για κυβερνητική πρόταση, την κάνουν αδυναμία της κοινωνίας και, για όλα αυτά τα τόσο ασήμαντα, συμβάλλουν στην συνέχιση της διαίρεσης και την παρεμπόδιση συγκρότησης ενωτικού κινήματος. 

Όλοι αυτοί θα βρουν στέγη και λύσεις κάτω από μια συζήτηση για "παραγωγική ανασυγκρότηση" με "αντιγερμανικό αγώνα".

Με τη φράση "παραγωγική ανασυγκρότηση" αποφεύγουν  τη λέξη "ανάπτυξη" , αλλά πρόκειται για το ίδιο πολιτικό τερτίπι αποπροσανατολισμού και απολιτικοποίησης του ζώντος και υπαρκτού προβλήματος.  Όλα ανάγονται σε μια οικονομική λύση, δίχως κανείς να λέει πού θα βρουν τα λεφτά.

Πολλά γράψαμε για το ασήμαντο. Το χρησιμοποιούμε, όμως σαν παράδειγμα άρνησης του πραγματικού, άρνησης του λαού.

Όπως και σε άλλα κόμματα, εμείς, ως απελπισμένοι πολίτες, τους δώσαμε τις προτάσεις μας, ζητώντας τον σχολιασμό τους.

Σήμερα, εμείς, απλώς, κοντοσταθήκαμε σε έναν ακόμα συνένοχο της υποτέλειας και της καταστροφής.

Δεν πρόκειται να πάρουμε απάντηση. Κι ας λένε ότι περιμένουν κι άλλους, για να συναντηθούν. Όλοι για ενότητα μιλάνε, αλλά μόνο υπό τη σκέπη τους.

(Για το ρόλο των τραπεζών δεν ξέρουν τίποτα. Φταίει η Γερμανία).

Ο τίτλος στην εικόνα του Δον ΨΥΧΩΤΗ  τα λέει όλα όσα εμείς γράψαμε.