"Εγέρθητι"

• Οι "αρχηγοί", ο ένας μετά τον άλλο εντοπίζουν τις "διαφωνίες" τους. Αν είχαμε δημοκρατία, τις διαφορές θα έλυνε ο αρμόδιος να αποφασίσει λαός.
• Ο καθένας με τη σειρά του ξεχνά το ασήμαντο ποσοστό που έλαβε. Κανείς δεν μπόρεσε να γίνει σημαντικός στις καρδιές των ψηφοφόρων. Κανείς δεν αναγνωρίζει στον καθρέφτη του, την ασημαντότητα που απεικονίζει. "Πρώτοι" ή "δεύτεροι", όλοι περαστικοί. Εμείς εδώ θα μείνουμε και κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν μπορεί. Η δημοκρατία είναι εκείνη η ανθρώπινη επινόηση που δίνει τη λύση στη διαφωνία.
• Οι ποικίλοι υπηρέτες της "Νέας" (από την εποχή του Χίτλερ) Τάξης Πραγμάτων εργάζονται για την αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας, για την εξόντωση των ανθρώπων. Παριστάνοντας τους "διαφωνούντες".
• Είδα δημοσιογράφους να σηκώνονται στο στρατιωτικό παράγγελμα  "εγέρθητι". Δεν σηκώνομαι, μικρέ. Ο σεβασμός καταχτιέται. Δεν επιβάλλεται. Κι όταν δεν αγαπάς, όταν δεν είσαι έλληνας, όταν είσαι ελληνόφωνος τεύτονας ή αγγλοσάξωνας, δύσκολα κερδίζεις το σεβασμό. Πρέπει να έχεις την Ελλάδα μέσα σου. Κι αυτή ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σε στρατιωτικά παραγγέλματα. Η Ελλάδα είναι έρωτας και κόσμος. Κόσμημα.
• Ο φίλος μου ο Νίκος, νοσταλγός της δικτατορίας, θυμήθηκε τα νιάτα του, τις πειθαρχημένες ιδέες του και μου είπε: "Η Χ.Α. δεν έχει σχέση με τον Χίτλερ και το ναζισμό".  Κάτι έπρεπε να μου πει. Ας μη το ψάξω. Σίγουρα, όμως, αυτό το πράγμα δεν έχει σχέση με μένα. Τους είναι εύκολο να με μισήσουν, επειδή γράφω με σκέψη διαφορετική. Οι "διαφορετικοί" είναι, γι' αυτούς, κάτι χειρότερο από μελαχρινοί  "μετανάστες". Η ομοιομορφία είναι το ιδανικό της "νέρας" τάξης πραγμάτων και η Χ.Α. , ο αυθεντικός εκφραστής της, δίχως σύνορα και πατρίδες, ομοιμορφίας.  (Δεν έχουν κανένα πρόβλημα οι φυλετιστές, να ζητούν τη συνδορμή των αλβανών ομοϊδεατών τους, σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των "μελαχρινών" ξένων, αν και αυτοί ανήκουν στην ίδια άρια, ινδοευρωπαϊκή φυλή. Κουλουβάχατα).
• "Είμαστε όλοι έλληνες"... πλην "λακεδαιμονίων". Η στρατιωτική αντίληψη περί δημοκρατίας δεν υπάρχει στην ελληνική ιστορία και γλώσσα.
• Ο φίλος μου ο Νίκος, όμως, με αγαπάει. Δεν θα με μισήσει ποτέ. Μπέρδεμα. 
• Το ανθρώπινο είναι πιο δυνατό από τις ιδεολογίες. Θα νικήσει. Θα σηκωθούμε λεύτεροι και ωραίοι.
• Από τον Όμηρο, ως τον Μακρυγιάννη και τον Καποδίστρια η Ελλάδα δεν είχε σύνορα. Ήταν και εξακολουθεί να είναι παντού, στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων που δηλώνουν "έλληνες".
• Δεν εγείρομαι, φίλε. Εξεγείρομαι με την ανθελληνική κουλτούρα, που επιθυμεί τον ζόφο και υπηρετεί το διαίρει και βασίλευε της "νέας", αλλά πολύ παλιωμένης, τάξης πραγμάτων. Πήγαινε στον γκριζοσκότεινο βορρά. Εδώ είναι Ελλάδα. Δεν είμαστε ανέστιοι και απάτριδες. Δεν μάθαμε το μίσος στη δική μας ελληνοχριστιανική παιδεία.  Θα μας καταντήσουν έτσι κι εσύ δεν είσαι δίπλα μας. Κυνηγάς τη δυστυχία και τον διαφορετικό. Εσύ σε στρατόπεδα κι εμείς σε ερωτευμένα πολύχρωμα λειβάδια.

Επιλέγουμε, με τρόπο άναρχο και αναρχικό, από τον "πολιτισμό της έχθρας" του Γ.Φ. Φωτόπουλου:

Ἡ ἔχθρα εἶναι ἀπόφαση, πολιτισμικῆς τάξεως ἐνέργημα ποὺ αἴρει τὸ ἀξιοΰπαρκτο τοῦ Ἄλλου...

...Θα σού θυμίσω λοιπόν εδώ κάτι απ' τον Αριστοτέλη: «φιλία και κοινωνία πολιτική· η γαρ κοινωνία φιλικόν».

...Η ζωή μας όμως είναι πολύ μικρή και η οπτική μας οξύτητα πολύ αδύναμη για να μπορέσουμε να είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι με την έννοια αυτής της υπέροχης δυνατότητας - Κι έτσι θέλουμε να πιστέψουμε στη φιλία μας ως άστρα, ακόμη κι αν θα 'πρεπε να είμαστε εχθροί πάνω στη γη.

«Η ΓΕΝΙΚΗ τάση εναντίωσης στη βία και στην εκδίκηση είναι αναμφίβολα μία τάση ελληνική. Οι ίδιοι οι Έλληνες έδειχναν, σε αντίθεση με τους βαρβάρους, να σέβονται τους νόμους και αν διέπρατταν κάποια ωμότητα, θα το έκαναν κατά τύχη. Ονόμαζαν "ελληνικούς νόμους" τους κανόνες που επέβαλλαν τον σεβασμό ορισμένων τύπων στη διεξαγωγή του πολέμου» Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ είναι βαθειά πεπεισμένη γι' αυτό (de Romilly, Ορέστεια, σ. 152). «Η ιδέα της ηδύτητας, ήδη παρούσα στον τρόπο με τον οποίο ο Όμηρος παρουσίαζε τον Τρωικό Πόλεμο και τους ήρωές του, αναπτυσσόταν στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα π.Χ. με πολύ αισθητό τρόπο, καθοδηγώντας μια βαθιά επιθυμία για ειρήνη, επιείκια, ανεξικακία και συγχώρεση».

Μιλάει μια σπουδαία ελληνίστρια, βαθειά γνώστρια του κλασσικού πολιτισμού. Αντίστοιχες αναφορές μπορούν να βρεθούν για τον κλασσικό ελληνικό πολιτισμό και τη διαχρονικότητά του και σε άλλους, όπως π.χ. ο Ζαν-Πιέρ Βερνάν, ο Πιέρ Βιντάλ-Νακέ, ή ο σουρεαλιστής ποιητής Ρενέ Σάρ. «Αυτή είναι μία από τις ιδιοτροπίες του ελληνικού πολιτισμού», συνεχίζει η Ρομιγύ (ο.π.), «που μπορεί να μάς αγγίζει ιδιαίτερα και που γίνεται πασιφανής, μόλις επιχειρήσουμε να κάνουμε τη σύγκριση ανάμεσα στα ελληνικά έργα και στα έπη πολλών άλλων πολιτισμών ή στις προφορικές παραδόσεις ορισμένων άλλων λαών. Χρωστάμε στους Έλληνες ένα τέτοιο ιδανικό».

Να αντιδράσουμε, έτσι, στον ανεπίγνωστο και θελαλλόδοξο, ψευδοδιεθνίστικο κοσμοπολιτισμό που δεν αποδέχεται παρά ξεριζωμένες ατομικότητες (κατά μόνας ή συλλογικές) - ατομικότητες «άσογες και άσπιτες», ριγμένες στην "ακίνητη κοιλάδα" της συγχρονίας τους· ν' αντιδράσουμε στη μωρόχαβλη στάση απέναντι στις συντηρητικές στρατηγικές της βίαιης ομοιομορφοποίησης, της ομογενοποίησης των λαών του πλανήτη. Ταυτόχρονα, ν' αντιλέξουμε στον μισαλλόδοξο υπεραναπληρωτικό εθνικισμό που χειραγωγεί τον άνθρωπο σε αλλοτριωμένες, ζωώδεις μυστικοποιήσεις, τον φυλακίζει σε κενές φόρμες και φορμαλισμούς. Να αντιδράσουμε στον μετωπικό ταξικισμό και πολιτικισμό και στις διχαστικές «καθαρότητες». Η ελληνική ματιά ή είναι οικουμενική-πανανθρώπινη ή δεν υπάρχει. Αλλά κι αντίστροφα: δεν υπάρχει πανανθρώπινο, οικουμενικό βλέμμα που να παρακάμπτει τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Μακρυγιάννη, τον Αλβανίας Αναστάσιο...

(Την εικόνα "τράβηξε" ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)
Η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία σχέση με τον Χίτλερ. Έχει αφαιρέσει όνομα και σύμβολα, κρατώντας την ουσία.
Δεν πρόκειται να θυμώσουν με το σκύλο τον Λουκάνικο, που χέζει όπου βρει.