ΕΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟ ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ

Εσχάτως έχω καταληφθεί από μανία ιερή για την αναζήτηση των "χαμένων" γενικώς. "Τα χω χαμένα" που λένε. Γυρεύω το χαμένο μου χρόνο, το χαμένο παράδεισο, ένα χαμένο μου στυλό, κάνα δυο χαμένα σώβρακα, λίγες χαμένες γκόμενες, εκείνο το (αδικο)χαμένο όνειρο και –ναι, μη σας φανεί καθόλου περίεργο- τις χαμένες λεγεώνες των κουκουλοφόρων αγωνιστών.

Τι γίναν οι κουκουλοφόροι οεο;

Κοιτάζω από εδώ, κοιτάζω από εκεί. Έχω καταβροχθίσει Σταδίου, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας, Σόλωνος, Σύνταγμα. Τζίφος!

Έναν (!) μωρέ γαμώτο. Έστω για δείγμα, για μπρελόκ, για κονκάρδα. Ένα (!) τελευταίο αντισυμβατικό εραστή της ουτοπίας. Ένα (!) μάχιμο ήρωα να ρίξει μία μολότοφ, να σπάσει μία βιτρίνα, να κάψει μία σημαία, να τουμπάρει ένα αυτοκίνητο, να βάψει με σπρέι τα κτήρια του Τσίλερ. Έναν (!) τελοσπάντων να αναστήσει το ιπποτικό ιδεώδες του Μπακούνιν. Έναν (!) να δώσει αφορμή στο Μέγα Αλέξιο Τσίπρα να φωνασκήσει με έπαρση, κουνώντας τα χέρια σαν μαριονέτα, για τις λαϊκές εξεγέρσεις, το άλκιμο φρόνημα της νεολαίας, τις ανατροπές που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές –χαχα– συνιστώσες.

Εις μάτην. Δε βρήκα ούτε έναν (!).

Ναι λατρεμένοι μου αναγνώστες. Δε βρήκα ούτε έναν κουκουλοφόρο να δικαιώσει το λόγο της ύπαρξής του. Να με πείσει ότι το αδούλωτο πνεύμα της αναρχίας εξακολουθεί να είναι εύφλεκτο και εκρηκτικό.

Και κυριότερα, να με πείσει ότι όλες αυτές οι ορδές των "γνωστών αγνώστων" που με περισσό πάθος, με κοχλάζουσα ορμή, που επιμελώς και συστηματικά φρόντιζαν συχνά πυκνά, κατά την παρελθούσα τριετία, να μετατρέπουν την Αθήνα σε πυροτέχνημα, σε θέατρο του παραλόγου που θα ζήλευε και ο Καμύ και που με μεγάλη άνεση γινόταν της επί χρήμασι εκδιδόμενης γυνής, δεν ήταν fake, virtual, σικέ και υποκινούμενες.

Ναι ξέρω, θα μου πείτε ότι τη σήμερον εκλείπουν όλες οι αιτίες των επαναστάσεων, "βεβαίως, βεβαίως". Τα εμπρηστικά πάθη βυθίστηκαν στην άνυδρη ερημία του Μηδενός. Στη αβάσταχτη νωχέλεια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην αμεριμνησία της απτέρου μικροαστικής καταστάσεως.

Στην κατοχική/μνημονιακή Ελλάδα όλα βαίνουν καλώς. Πάμε πρίμα.

Στα παπάρια μας, που περικόπτονται οι μισθοί, που καταστρατηγείται κάθε εργασιακή σχέση, που οι απατεώνες πολιτικοί δεν πάνε ποτέ φυλακή, που οι ιεράκες των media στρογγυλόκαθονται στα pay rolls, που "όλοι μαζί τα φάγαμε", που "λεφτά υπήρχαν", που ο Καραμανλής "αναλάμβανει την πολιτική ευθύνη" στο playstation, που ο Geoffrey συμβάλει στον extravagant διεθνή διασυρμό μας διακηρύσσοντας όπου σταθεί κι όπου βρεθεί αρχικά ότι "βουλιάζαμε" και τώρα ότι "κυβερνάει μία διεφθαρμένη χώρα", που οι εργατοπατέρες του σήμερα είναι οι υπουργοί του αύριο, που ο Ερντογάν μας κάνει πλάκα με την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, που ο πνευματικός κόσμος διαχειμάζει στη θαλπωρή του πανεπιστημιακού ασύλου, που ανεχόμαστε την τηλεπερσόνα Πάγκαλος ως αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κυβέρνησης, που σου ζητάνε να ζήσεις με 592 εύρω, που τα καρτέλ κάνουν πάρτυ, που οι τραπεζικές συμμορίες δανείζονται με 2-5 % επιτόκιο και δανείζουν με 10, 15, και 20, που κάθε μέρα βυθίζουν το δάχτυλο και βαθύτερα, που μας προετοιμάζουν για το "μνημόνιο 2", που οι επικυρίαρχοι Μπαρούζ και Τόμσεν μας αντιμετωπίζουν όπως ο Κορτές τους ιθαγενείς Αζτέκους.

Το πιο ανήθικο όμως, είναι ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα συλλογικής ενοχής. Φυρί φυρί το πάει ο χοντρός με τις κάθετες ρυτίδες, να μας πείσει ότι "φταίμε και εμείς", ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε", ότι ναι άπληστε λαουτζίκο, συνέργησες και εσύ στο έγκλημα, στο μεγάλο φαγοπότι, στις ευωχίες, στα cocktail gatherings στο Billionaire’s.

Για το μόνο που νιώθω ενοχή είναι ότι σας ψηφίζω.

Δεν έχω όμως και κανέναν άλλο να ψηφίσω.

Ποιος αξίζει την ψήφο μου;

Ο εξυπνάκιας Τσίπρας, που νομίζει ότι όλα είναι πασαρέλα και show, διδάσκοντας στο πανελλήνιο με πόση ευκολία ένας φαντασμένος τα κάνει θάλασσα; Ή η συντρόφισσα Αλέκα, που έστελνε την κόρη της στο Κολλέγιο Αθηνών για social networking με τους γόνους της εργατιάς, της αγροτιάς και των οικοδόμων. Ή που δεν πήρε ακόμη χαμπάρι ότι το Τείχος έπεσε, ο Μάο πέθανε, οι Κινέζοι το γύρισαν στον τραβεστί Φιλελευθερισμό και ο Φιντέλ οσονούπω θα διαφημίζει coca cola και pizza hut; Άσε πάλι τον Πατερούλη Καρατζαφύρερ που προφυλάσσει τάχα μου, το Βοριδή και γι’ αυτό δεν τον έστειλε στην Περιφέρεια Αττικής. Δηλαδή Πρόεδρε, το άλλο το αυτιστικό με την σπαστική φωνή, δεν ανήκει στα προστατευόμενα είδη? Επειδή δεν ζητάει διανδρίες, διαρχίες και αντιπροεδρίες; Και τελικά σε ποια πολυκατοικία διαμένει το ασκέρι του Πατερούλη, στην πράσινη ή στη μπλε; Ένα ύποπτο μπέρδεμα είσαι ρε Πρόεδρε. Η αλήθεια όμως είναι γένους θηλυκού. Έρχεται η Ντορούλα με φιλοπαίγμονα διάθεση σε συμφωνία με τη μοίρα. Στοιχηματίζω πως η υπερώριμη πριγκίπισσα θα προβάρει την τιάρα της Μεγάλης Αλλαγής. Έτσι συνήθως προλογίζουν τους μεσσίες τους οι εκάστοτε Γκέμπελς. Θα ρθει και αυτή καλπάζοντας με το Chanel ταγεράκι, τη Vuitton τσαντούλα και τις Louboutin γόβες να τα αλλάξει όλα. Πάλι.

Και τώρα ανατρίχιασα.

Αιδοίο τα καναμε.

Και μετά από όλα αυτά, όπως λέει κι ο Σάκης Ρουβάς, "δεν τρέχει τσάι". Δεν ανοίγει μύτη. Οι παροικούντες το άβατο των Εξαρχείων φτιάχνονται με την πίπα της ειρήνης. Και ο κυνισμός των coach potato λέκιασε τον καναπέ.

Ρε κάτι είναι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Τι έγινε δηλαδή, σώθηκε η φαιά ουσία? Το επαναστατικό τσουνάμι του 2008-09 προσέκρουσε στους κυματοθραύστες του ΔΝΤ?

Σε ποιο ημίφως κούρνιασαν μωρέ όλοι εκείνοι που απέδιδαν δικαιοσύνη καταστρέφοντας τα μικρομάγαζα του κοσμάκη? Όλοι εκείνοι που αγγέλλονταν τις μεγάλες ανατροπές βάφοντας με σπρέι την Ακαδημία, τη Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστήμιο? Όλοι εκείνοι που αυνανίζονταν καίγοντας την Ελληνική σημαία? Όλοι εκείνοι που συνέγραψαν τα ιερά έπη της αγωνιστικής τους λίμπιντο τινάζοντας στον αέρα το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη? Όλοι εκείνοι που έψησαν τρεις ταλαίπωρους και ένα αγένηττο άγγελο επειδή πήγαν στη δουλειά τους?

Που στο διάολο είσαστε μωρέ?

Που χαθήκατε τώρα που σας αποζητώ μέχρι και εγώ.
Ένας ασφαλής βολεμένος ρητορίσκος.

Τώρα που πρέπει να βάλετε μια φωτιά ορατή από το google earth γιατί εξαφανιστήκατε?

Οι μαϊμού εξεταστικές, τα κουκουλώματα και οι συμπαιγνίες δεν είναι ισχυρό επιχείρημα για κινητοποίηση σε αγωνιστική δράση? Ο Άκης ο Ωραίος με τις offshore και τις τσατσάρες Hermes ούτε αυτός σας συγκινεί? ο Στρατηγός Τσουκάτος με τα βαλιτσάκια της Siemens δε σας κάνει κούκου? Τω εντιμοτάτω Ρόκο Sifredi-Μαντέλη είναι too little? Ο Θρήσκος Ρουσσόπουλος θα το βρει από τον Εφραίμ? Ο Πάγκαλος the Hippo ανήκει στη δικαιοδοσία του WWF?

Όχι δε φταίει το ζαβό το ριζικό μας, ούτε ο Θεός που μας μισεί.

Και βέβαια οι κουκουλοφόροι δεν είναι αποδημητικά πουλιά να ‘ρθουν πάλι με τα χελιδόνια. Απλά το μοντελάκι αναρχικός με κουκούλα που έγινε θεσμός στο πολιτικό σύστημα της παράδοξης Πατρίδας φορέθηκε πολύ. Ξέφτισε μεταξύ μνημόνων και αμνημόνων. Ο αναρχικός συντάχθηκε στο συλλογικό αγελαίο βηματισμό γιατί η ύπαρξή του δεν εξυπηρετεί κανένα πια. Υπήρξε γιατί έτσι συνέφερε, γιατί έπρεπε να αποσταθεροποιήσει την κοινωνία. Να φέρει αντιμέτωπες τις κοινωνικές ομάδες, να προκαλέσει σύγχυση, να δημιουργήσει αδιέξοδα, μονόδρομους "καταλληλότερους" και "ακαταλληλότατους".

Μπορεί ο χαλβάς Κωστάκης να απέτυχε παταγωδώς. Όμως, τόλμησε να ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας στη σύνοδο του ΝΑΤΟ για την ένταξη των Σκοπίων, ενώ παράλληλα επιδόθηκε αφειδώς σε σαλιαρίζουσες περιπτύξεις με το Βλαδίμηρο για τους αγωγούς. Τους χάλαγε το γλυκό. Τα ραδιούργα κέντρα εξουσίας πότε δεν του το συγχώρησαν αυτό. Με την μαεστρία του Άλεν Ντάλες, αποκαθήλωσαν τον άλλοτε "καταλληλότερο" για να μας φορτώσουν το γιο του ανέμου, το μεγάλο κωπηλάτη, έναν αυθεντικό τουρίστα του κόσμου . Έτσι βολεύτηκαν όλοι.

Σ’ αυτή τη δυσώδη ατμόσφαιρα, ξεθώριασαν και οι παράτολμοι γιακούζα νεοέλληνες κουκουλοφόροι. Αυτοί που σήμερα έχουν περισσότερες αιτίες από ποτέ να εισβάλουν στη βουλή, μα δε βγάζουν άχνα. Έχει σαλπίσει ανοχικό σιωπητήριο.

Αληθινά ψέματα και ψεύτικες, στυφές αλήθειες.

Μ’ αυτά ταΐζουν την ασθμαίνουσα, "όμορφη και παράξενη Πατρίδα".

Και μιας και είναι της μοδός,

Καλή σας νύχτα κύριε Κουκουλοφόρε..

Δια χειρός,
Γρηγορίου Αν. Σταμούλη