Ηγέτες δεν υπάρχουν, γιατί δεν ...χρειάζονται

Πολλοί μίλησαν για τέλος της ιστορίας, για το ότι στην εποχή μας δεν υπάρχουν πλέον ικανές ηγετικές μορφές να συσπειρώσουν κάτω από το προσωπικό τους όραμα και τον προσωπικό τους μύθο τις μάζες, για να ανατρέψουν, να αλλάξουν τον ρου και την εξέλιξη των πραγμάτων, να μετασχηματίσουν κοινωνικές πραγματικότητες και να μας οδηγήσουν σε καινούργιους ατραπούς.

Πολλοί επίσης επισήμαναν ότι αυτό συμβαίνει γιατίυπάρχουν  τα μέσα μαζικής πληροφορίας και η εικόνα του ηγέτη τίθεται κάτω από τον συνεχή φακό και παρακολούθηση, μετατρέποντας το παραμικρό ελάττωμα και ολιγωρία σε μια προβολή της τρωτότητας και των αδυναμιών του, πράγμα που τον κατεβάζει στο ίδιο επίπεδο με μας και στόχο κριτικής σαν να είναι ο γείτονας μας,και αυτό ..ισχύει φυσικά.

Είναι εύκολο πλέον για τον καθένα να δει ότι ο πολιτικός αρχηγός δεν είναι κάτι παραπάνω από χιλιάδες άλλους συμπολίτες του που έχουν μορφωθεί, έχουν τελειώσει πανεπιστήμια, έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο. Οπότε πλέον δεν μένει τίποτα άλλο για την ανάδειξή των ηγετών αλλά μόνο ένα κλειστό κύκλωμα κομματικής εξουσίας, μιας και τα κόμματα παραφράζοντας τον συνταγματικό τους ρόλο για την ανάδειξη της βουλήσεως του λαού, απλώς ποδηγετούν και επιβάλλουν τις απόψεις τους στον λαό καθώς όσοι είναι μέσα σε ένα οποιοδήποτε κόμμα θα πρέπει αναντίρρητα να συμφωνούν με τις αρχές του κόμματος που τους φιλοξενεί.

Έτσι δεν υπάρχει και ταυτόχρονα θέση για κάποιον που θα ήθελε ενδεχομένως να συνδυάσει κάποια πράγματα που του φαίνονται λογικά από διάφορους χώρους σε μια ενιαία γραμή. Δεν αφήνουν στην ουσία να υπάρξει το μέτρο και η ενδιάμεση λύση στην πολιτική ζωή καθώς οι γραμμές διαχωρισμού είναι ξεκάθαρες και αλλάζουν στο ελάχιστο, βλέπε πολιτική ατολμία, και υποκριτικά για να τσιμπήσουν όσους ψήφους χρειάζονται ...για τον επόμενο γύρο.

Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο...η πόλωση και οι ξεκάθαρες γραμμές από τον αντίπαλο.. Για αυτό άλλωστε και η πολιτική έλλειψη και κρίση.. Κανείς δεν τολμάει να προβεί σε μια μείξη των θέσεων που να αντικατροπτίζει τις αληθινές ανάγκες του πολίτη... Η δεξιά θα θεοποιεί μια αναρχία των αγορών χωρίς υψηλό κοινωνικό προστατευτισμό,ο σοσιαλιστής θα ευαγγελίζεται την ισοκατανομή του πλούτου,την κοινωνική δικαιοσύνη και τα επιδόματα που θα τα ξαναπαίρνει για να μπορέσει να λειτουργήσει η κρατικιστική του άποψη των πραγμάτων που θέλει ένα κράτος ρυθμιστή των πάντων και η αριστερά ακόμα χειρότερα θα επιθυμεί την κατάρρευσή των αγορών, την σύνθλιψη του κεφαλαίου ώστε να μοιράσει ισομερώς τι? Μάλλον την φτώχεια.

Εκεί στέκεται ανάμεσα ο πολίτης ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν μπορούν τέλος πάντων αυτοί οι άνθρωποι να βρουν μια λύση πάνω στα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει και την εξεύρεση λύσεων....για όλους..

Μα καλά μετά από τόσα χρόνια κρίσεων και προβληματισμών δεν υπάρχουν πρακτικές λύσεις για όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας? Δεν έχει μπορέσει όλη αυτή η διανόηση να λύσει θέματα και να βρει αρχές και θεσμούς που να μην αφήνουν κανέναν χωρίς φωνή,χωρίς εκπροσώπηση από την κοινωνία.. Να μην ωθούν κανέναν να αισθάνεται κοινωνική αδικία, αηδία, έπαρση, απομόνωση.. Όλοι αυτοί όχι μόνο δεν βρίσκουν λύσεις αλλά καθημερινά δημιουργούν και καινούργια προβλήματα στους ανθρώπους και στους πολίτες μέσα από τον παραμορφωτικό φακό που βάζουν τους πολίτες να εστιάζουν στα προβλήματα και αυτός ο φακός λέγεται κομματική γραμμή.

Μέσα λοιπον από αυτόν τον μηχανισμό αναδεικνύονται οι σημερινοί ηγέτες οι οποίοι σαν άλλοι Πάπες δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα πέρα από την ανακοινωθείσα και διατυμπανισθήσα ιδεολογική γραμμή αλλά έχοντας τον συμβολικό ρόλο του προκαθήμενου δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να λεν τις βλακείες που ευαγγελίζονται η κάθε κομματική κλίκα της επονομαζόμενης κομματικής επιτροπής,όντας δέσμιοι των αρχών του κάθε κόμματος που θεσπίστηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αποτελούν στην ουσία τους ένα αναχρονισμό και μια οπτική του σήμερα μέσα από την οπτική των αρχών του 20αιώνα.. Όμως οι κοινωνίες τώρα μετασχηματίζονται με πολλοί γρηγορότερους ρυθμούς και η πληροφορία διαδίδεται επίσης με άλλους τόσους ενω αυτοί οι δύσκαμπτοι βρόγχοι δεν δύνανται στην ουσία να τους ακολουθήσουν,ούτε καν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Όλοι λοιπόν ανεξάρτητα από τις θεωρητικολογίες βρίσκουν ένα μεσοβέζικο προκάλυμμα για να καλύψουν τις πράξεις τους και τις ανάγκες, χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά μέσα από την τρέχουσα ανάγκη και η ιδεολογία καταλήγει ένα αδιόρατο όραμα, μια μεσσιανική ιδεοληψία που κάποτε θα ευοδωθεί.

 
Πρέπει να τελειώσει όλο αυτό το παραμύθι που στηρίζεται στις πλάτες όλων και που πλέον φαίνεται η ανεπάρκεια του σε κάθε τομέα... Όντως οι ηγέτες δεν υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν για έναν και απλό λόγο...Γιατί δεν ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ.. Οι κοινωνίες πλέον δεν αποτελούνται από ηλίθιους και υποτελείς. Οι Έλληνες κατεξοχήν ένας διανοητικός λαός που ο καθένας από μας έχει και άποψη και γνώση των προβλημάτων του πολύ καλυτερα από τον από πάνω που οριζεται μέσα από το κομματικό κονκλάβιο θα μπορούσε πολύ απλά να έχει οποιαδήποτε θέση μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς και ακόμα και να κατάφερνε καλύτερα όσον αφορά την λήψη αποφάσεων για απλά πράγματα ,ακριβώς επειδή τα βιώνει..

 
Δεύτερον ζούμε σε μια εποχή που ξεμπροστιάζει την υστεροβουλία και την αδιαφορία των μηχανισμών αυτών πάνω στους πολίτες... Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για την δημιουργία μιας κίνησης,έστω μέσα από ένα κόμμα η οποία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις ήδη υπάρχουσες δομές των κομμάτων . Ένα κόμμα που δεν θα έχει καν επιτροπές αλλά όλα τα μέλη του θα είναι επιτροπή και που οι αρχές του θα αλλάζουν κάθε φορά κατά βούληση των μελών του... Αυτό που θα προάγει μέσα από την άμεση δημοκρατία τις απόψεις και την θέληση του συνόλου. Και αυτό πλέον είναι εφικτό... Δεν θεωρώ ότι έχουμε κανέναν ανάγκη να μας εκπροσωπεί,πρέπει απλώς να έχουμε ένα κράτος που θα απαρτίζεται από συμπολίτες μας ταγμένους στο να εξυπηρετούν την θέληση μας και τίποτα παραπάνω,γιατί όλα τα άλλα είναι αχρείαστα. Και δεν μιλάω μόνο για το απαράδεκτο της έλλειψης δημοψηφισμάτων αλλά ακόμα περισσότερο γιατην φενάκη της όλης δομής του κρ'ατους που δημιουργεί συντεχνίες, κύκλους συμφερόντων και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που όχι μόνο συνθλίβουν παρά την θέληση του τον πολίτη αλλά δεν του λύνουν κανένα μα κανένα πρόβλημα.Ο δε πολίτης έχει εθιστεί πλέον στο να κατηγορεί αλλά και να συμμετέχει απαθής σε αυτό το δράμα.. Το σύστημα έχει ενισχύσει τον εγωισμό του καθένα μας σε μεγάλο βαθμό ώστε να αποδυναμώσει οποιαδήποτε κοινωνική συλλογική δράση και να μπορεί αν ασκεί εξουσία επ`αόριστον αλλά αυτό ακριβώς είναι και η αχίλλειος πτέρνα του. Δημιούργησε από μόνο του τις συνθήκες για τον μετασχηματισμό μέσα απο την ανάδειξη της ατομικότητας.Στην Ελβετία γίνονται 340 δημοψηφίσματα τον χρόνο μέσα από το ταχυδρομείο... Εδώ βλέπουμε δήμους 1000 και 2000 κατοίκων οι οποίοι εκλέγουν δημάρχους που κάνουν ότι θέλουν για τέσσερα χρόνια και κανείς πολίτης δεν μπορεί να εκφραστεί και να εναντιωθεί στις αποφάσεις τους αλλά καταλήγουν στο να δημιουργούν τοπικές κλίκες εξουσίας που εκμεταλλέυονται την δύναμη που τους δίνει ο ίδιος ο κόσμος..Και είναι εκνευριστικό..

 
Πλέον θεωρώ ότι η κοινωνία πρέπει να συνδιαλέγεται από μόνη της και δεν χρειάζεται κανέναν να αποφασίζει χωρίς τον ξενοδόχο..

Γιώργος Χρυσόστομος

(Εικόνα Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)