Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Από τις "Κεφαλονίτικες Ιστορίες".

Το τοπικό πολιτικό στερέωμα, συναποτελούμενο από αστέρες όλων των χρωμάτων, είναι ένα νεφέλωμα.

            Σε κάθε περίπτωση, οι αστέρες νομίζουν ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τον εαυτό τους. Θεωρούν τον εαυτό τους αυτόφωτο, πηγή ενέργειας και λύση. Κάθε τι που δεν είναι δορυφόρος τους είναι «μαύρη τρύπα». Έτσι, έχουμε ένα τοπικό πολιτικό σύμπαν, αποτελούμενο από πολλά μικρότερα, που όλα μαζί γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους και, βεβαίως, συνυπάρχουν, συναγωνίζονται και συνεργάζονται.

            Το καθένα δηλώνει και μια ιδεολογική ταυτότητα, γιατί νομίζουν πως πρέπει να έχουν μια τέτοια, ώστε να τους προσδίδει κύρος. Αυτή η ταυτότητα, άλλοτε επιδεικνύεται και άλλοτε κρύβεται, ανάλογα με τις ανάγκες. Η ταυτότητα είναι χρήσιμη για την επίκληση αντικειμενικότητας. «Εγώ είμαι κάτι άλλο, π.χ. «κομμουνιστής πούρος», πλην όμως, ο Θόδωρος, ο Σωτήρης, ο Γιώργος, αντικειμενικά, είναι ικανοί και τους στηρίζω ή λέω ένα καλό λόγο».  Βεβαίως, ελάχιστη σημασία έχει στο τι έγκειται αυτή η ικανότητα και για ποιο σκοπό χρησιμοποιείται. «Αντικειμενικά», (πώς να το κάνουμε;), αυτοί είναι οι Ικανοί και κάποιοι άλλοι, προφανώς, οι ανίκανοι. Στους ανίκανους, για παράδειγμα, έχουν καταταγεί ο Δημητράτος και εγώ. Για την εξυπηρέτηση της «αντικειμενικότητας» των, δεν μας κατατάσσουν στις «μαύρες τρύπες». «Καλά παιδιά» είμαστε, πλην όμως, ανίκανοι, όντας ηττημένοι. Ενώ ο Θόδωρος τα κάνει όλα καλά καμωμένα, ο Δημητράτος βρίσκεται «σε πλήρη σύγχυση» κι εγώ «κρίμα, κρίμα, κρίμα», που «τέτοια πένα χάνεται».

            Αντιθέτως, δεν είναι ανίκανος και, βεβαίως, δεν είναι ηλίθιος αυτός που χρωστά στον ΟΑΕΕ 50. 000, δεν μπορεί να πάρει σύνταξη και στηρίζει αυτούς που κινούν διαδικασία κατάσχεσης της περιουσίας του.  Δεν έχει τίποτα το υποτιμητικό η στάση του, γιατί στις τοπικές εκλογές βρέθηκε με τους εκλεγμένους. Στους ικανούς κατατάσσεται κι εκείνος ο άνεργος, ο οποίος, μαζί με όλη την οικογένεια του, κάνουν νηστεία, για να φύγουν τα μάγια που έχουν κάνει κάποιοι στη μάνα του. Ήταν υποψήφιος με τους νικητές των τοπικών εκλογών. Οι τελευταίες δύο περιπτώσεις ανήκουν στους «δορυφόρους», τους τόσο απαραίτητους για να μπορεί το σύμπαν να κινείται γύρω από τον εαυτό του.

Εγώ και ο Δημητράτος, τώρα, προσπαθούμε να πείσουμε τέτοιες περιπτώσεις ότι το συμφέρον τους είναι να ενωθούμε, ως κατατρεγμένοι και ως μη έχοντες στον ήλιο μοίρα. Το ότι δεν τους έχουμε πείσει, προφανώς, μας καθιστά ανίκανους. Για να ερμηνεύσουμε τέτοια φαινόμενα, μάλλον, πρέπει να προσφύγουμε σε μάγισσες και χαρτορίχτρες.  

            Αυτό το σύμπαν δεν βρίσκεται επί της γης, δεν έχει σχέση με τους κοινούς θνητούς. Είναι οι Γνώστες και οι γνωστικοί, είναι αιρέσεις της ίδιας θρησκείας, που δεν είναι άλλη από το «εγώ» και το εγωιστικό συμφέρον.

            Αυτό το σύμπαν είναι γέρικο. Είναι παρόν από εδώ και 40 χρόνια και «ανανεώνεται», από καιρούς εις καιρόν, με νέα πορτραίτα ίδιας τεχνοτροπίας και ίδιου δημιουργού. Πρόκειται για φωτοτυπίες. Τα παλιά τα χρόνια η έμφαση δινόταν στην κομματική και ιδεολογική ταυτότητα, στους αγαθούς σκοπούς, στην ανιδιοτελή προσφορά και στον ατομικό απολογισμό προς απόδειξη της ανιδιοτέλειας.

            Σήμερα, τέτοια προβλήματα και ανησυχίες δεν υπάρχουν. Μπορείς με άνεση να είσαι ιδιοκτήτης ενός πλοίου και να υπερασπίζεσαι, ως αναπληρωτής δήμαρχος την απομάκρυνση του πλοίου από μια γραμμή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τοποθέτηση σου γίνεται για το καλό του τόπου και όχι των εφοπλιστικών σου συμφερόντων. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο ιδεολογικός και πολιτικός «αντίπαλος», ο οποίος παρευρίσκεται, ακούει και κουνά, συγκαταβατικά και συναινετικά, την κεφαλή του.

            Η ζοφερή καθημερινότητα δεν τους αφορά. Απλώς, υπάρχει και αυτή. Κάπου – κάπου και για τις δικές τους ανάγκες την επικαλούνται ή την υπενθυμίζουν. Δεν αντλούν δύναμη, δεν χρειάζεται δηλαδή να το κάμουν, από το λαό και την εξυπηρέτηση των αναγκών του. Στην καλύτερη περίπτωση, κάνουν κανένα ρουσφέτι. Π.χ. μια μετάθεση της ημερομηνίας εξόφλησης μιας επιταγής, χάρις στις γνωριμίες μας. Δεν έχει καμία σημασία ότι η μετάθεση δεν θα βοηθήσει την εξόφληση. Αρκεί που αυτή έφερε ψήφο και στήριξη. Για αύριο, έχει ο Θεός. Η πολιτική έχει γίνει έννοια μεταφυσική. Δεν έρχεται για να λύσει προβλήματα. Φυσικά, και δεν δημιουργεί προβλήματα. Έρχονται από μόνα τους ή τα στέλνει ο Θεός. Τι να σου κάμει η ανθρώπινη πολιτική;

   Αυτό το πολιτικό σύμπαν αυτοτροφοδοτείται, με τον τρόπο των κουτσομπολίστικων τηλεοπτικών εκπομπών.  Ασχολείται η μία με την άλλη, εξασφαλίζοντας «αναγνωρισιμότητα» και, τελικά, «θεαματικότητα».

            Ο «γάιδαρος», που τα είχε κάποτε με το Θεόφιλο, τα χώνει στον Θεόφιλο, επειδή, τώρα, διέγραψε τον Διονύση, που τον είχε, πριν, μαζί του στο επιμελητήριο και στο δήμο.

Ο γάιδαρος τα χώνει και στο Σταύρο, επειδή τα έφτιαξε με το Διονύση, που τα είχε με τον Θεόφιλο, όταν ο Σταύρος ήταν εχθρός του Θεόφιλου στο Επιμελητήριο, ενώ ο Σταύρος μαζί με τον γάιδαρο τα είχαν με τον Αλέκο για να φύγει ο Διονύσης, αλλά ο Αλέκος στο δεύτερο γύρο τα έφτιαξε με τον Διονύση, ενώ ο γάιδαρος έτρεχε να κάμει ψήφους στο Θεόφιλο.

Ο γάιδαρος τα χώνει, «από αριστερά», στον Συριζα, που τα έφτιαξε με τη Γιάννα(Αγγελοπούλου), αλλά ο ίδιος τα είχε φτιάξει με το Θόδωρο, που είναι Συριζα και τα έχει με τον Διονύση, ενώ ο γάιδαρος τα έχει με τον Αλέκο για να φύγει ο Διονύσης.

Ο γάιδαρος τα έχει και με την Κατερίνα, που τα έχει με τον Συριζα, και που πρότεινε το γάιδαρο για δήμαρχο του Συριζα, για να θυμώσει ο γάιδαρος και να βρει ευκαιρία να τα βάλει με τον Συριζα( το άλλο όνομα του Δημητράτου, μια και στο περιφερειακό ψηφοδέλτιο ο γάιδαρος ήταν με τον Θόδωρο που είναι Συριζα). Ήταν τότε, που ο γάιδαρος στήριξε την Κατερίνα, που πήγε με το Θόδωρο, που ήταν με τον Συριζα, για να μην πάει με τον Δημητράτο και βρεθεί στο δίλημμα ο γάιδαρος "Κατερίνα (δηλ. Δημητράτος) ή Αλέκος";

Ο γάιδαρος τα χώνει σε όλους για το όνομα που έδωσαν στο αεροδρόμιο Κεφαλονιάς:

• "Ήταν ένα μνημείο ατολμίας. Συναγωνίστηκαν ποιος θα είναι πιο αρεστός και η αλήθεια είναι οτι ήταν δύσκολο να διακρίνεις. Ήταν όλοι ίδιοι. Πέσανε στο νήμα όλοι μαζί. Δεν τους ξεχωρίζει ούτε το φωτο-φινις".

Δεν είδε ότι υπήρχαν οι δύο λευκές ψήφοι των "Ριζοσπαστών"(Δημητράτου - Δεστούνη), που ξεσήκωσαν θυμό και αγανάκτηση και προκάλεσαν την έκκληση- παράκληση του Αλέκου, που τα έχει με τον γάιδαρο, για "να μη χάλασει η ομοφωνία σε μια τόσο ιστορική στιγμή".

Μετά από όλα αυτά, έχει καμιά σημασία, που ο γάιδαρος λέει τα καλύτερα για μένα;

Είναι και δική του ευθύνη, που παραμένω μοναχικός και μοναδικός. Τα "απείθαρχος" και "αδιόρθωτος" είναι δική μου ευθύνη.

Μην απορείτε, λοιπόν, γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Το λέει και η παροιμία. Η άνοιξη θέλει χελιδόνια κι όχι κοράκια, υποκριτές και φαρισαίους.

ΥΓ: Το ότι το σύμπαν γυρίζει γύρω από  το κάθε "εγώ" δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το λέει και το Δελτίο Τύπου του Δημάρχου, για τις εκλογές της ΠΕΔΙΝ:

• Ο Δήμαρχος Κεφαλλονιάς Αλέξανδρος Παρίσης αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι είναι μεγάλος μαχητής και γεννημένος νικητής κατέδειξε σήμερα στην Κέρκυρα άλλη μία μεγάλη και ιστορική πολιτική νίκη.... Η νίκη του Δημάρχου παράλληλα αναδεικνύει τον Αλέξανδρο Παρίση στην κορυφαία πολιτική προσωπικότητα σε όλο το Ιόνιο επιβεβαιώνοντας το ότι ο Δήμαρχος Κεφαλλονιάς χαίρει του σεβασμού και της εμπιστοσύνης ως εξέχουσα παρουσία στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Τι κι αν τόσα ήταν τα κουκιά ΝΔ και ΣυΡιΖα, άρα τέτοιο θα ήταν και το αποτέλεσμα; Το τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έγινε έξι το λαδόξυδο.

---------------

(Οι εικόνες είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)

Τα 'φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα | Που τα 'χε με το Δήμο τον τρελό | Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα | Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ | Και τα’ φτιαξε η Μάρη με τον Άρη και τον Χάρη | Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά | Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη | Μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά | Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη | Που γουστάριζε την Νένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ | Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη | Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ | Χώρισε ο Θωμάς με την Βαρβάρα | Και ο Νίκος ο ψηλός με τη Φανή | Τα 'φτιαξε ο Κωστάκης με τη Μάρα | Και γνώρισε ο Δημήτρης τη Βιβή | Και τα 'φτιαξε η Αίμη με το φίλο του Αρτέμη | Και τον πήρε από τη Μάνια που κολλούσε στον Τοτό | Που φλερτάριζε τη Βάσω που τα είχε με τον Τάσο | Πριν τον κάνει με την Ράνια τσακωτό | Χώθηκε η Τασία στον Νικήτα και τη Σία | Που γουστάριζε τον Στάθη που αγαπούσε τη Γωγώ | Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με τη Μάρη | Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ | Χώρισε ο Λουκάς με τη Μαρίνα | και γύρισε ξανά στην Αθηνά | ψωνίστηκε ο Αντώνης με τη Ντίνα | που τα 'χε με ένα φίλο του Μηνά | και τα 'φτιαξε η Γκέλη ξαφνικά με το Βαγγέλη | που τα είχε με τη Τζίνα και παλιά με την Ηρώ | που αγαπούσε τον Ηλία που τα είχε με την Λία | λίγο πριν να του την πέσει η Αργυρώ | Τα 'φτιαξε κι η Ρέα τελικά με τον Ανδρέα | που τον ήθελε και η Νίνα πριν γνωρίσει το Θαλή | που τα είχε με τη Λέλα και φλερτάριζε τη Στέλλα | λίγο πριν να γνωριστούν με τη Λιλή | Έφαγε η Μαρούλα τον Μανώλη από τη Ρούλα | που του άρεσε και η Μίνα που του γνώρισε η Γωγώ | που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη | και που ίσως να την πήδηξα κι εγώ.

(«Πού βαδίζουμε κύριοι», Λουκιανός Κηλαηδόνης).