Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει αλλά και ποτέ δεν αλλάζει!

του Τάσου Λιάρου

Κατά τα μέσα του 1942,ενώ ο Μποδοσάκης βρισκόταν στις ΗΠΑ, έφθασαν στην Νέα Υόρκη μετά από επίσκεψη στην Ουάσιγκτον ο Γεώργιος και ο Πρωθυπουργός Τσουδερός. Κατέλυσαν στο "Γουόλντορφ Αστόρια" που διέμενε και ο Μποδοσάκης. Βρήκε, λοιπόν, την ευκαιρία να τους ενημερώσει για δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτον ότι μερικές εξόριστες συμμαχικές κυβερνήσεις φρόντιζαν να προμηθεύονται με το σύστημα δανεισμού και εκμισθώσεως διάφορα είδη, ώστε να τα προωθήσουν μετά την απελευθέρωση στιε χώρες τους. ΄Ηδη μάλιστα υπήρχε σχετική πρόταση προς την Ελλάδα, για ζώα κατάλληλα για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας από την Νότιο Αφρική.

Μία άλλη ενδιαφέρουσα πληροφορία και πρόταση του Μποδοσάκη προς τον πρωθυπουργό Τσουδερό, ήταν ότι λόγω της καταστάσεως που ευρίσκετο η Ελλάδα ως εκ του πολέμου, τα ομόλογα του Ελληνικού εξωτερικού χρέους, προσεφέροντο στην χρηματαγορά του Λονδίνου στο 7 - 8% της αξίας τους. ΄Ηταν επομένως μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα με το συνάλλαγμα που είχε στην διάθεσή της, με αργούς ρυθμούς (ώστε να μην προκληθεί αύξηση της τιμής), να προχωρήσουν σε αθόρυβη εξαγορά των ομολόγων, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο δραματικά το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, κερδίζοντας σημαντικά ποσά από την ανατίμηση των ομολόγων μετά τον νικηφόρο τερματισμό του πολέμου.

Δυστυχώς καμία από τις πληροφορίες και προτάσεις δεν υιοθετήθηκαν από Ελληνικής πλευράς, με αποτέλεσμα να χαθεί μοναδική ευκαιρία για τη χώρα, όπως κατά περίεργο τρόπο χάνονταν όλες οι ευκαιρίες στην μοιραία αυτή χώρα καθ΄όλη την διάρκεια του βίου της

Σημείωση δική μου:

 Ο Βαρβαρέσσος,(εκλεκτός του Τσουδερού και μετέπειτα πάλι Υπουργός Οικονομικών και διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας), την περίοδο εκείνη ήταν στέλεχος της νεοσυσταθείσας στην Αμερική Διεθνούς Τράπεζας.