Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ

Tην Κυριακή ο "ελληνικός" λαός καλείται ν' αποφασίσει αν, μπαίνοντας στον τάφο του, θα βάλει μόνος του την ταφόπλακα ή θ' αφήσει να τη βάλουν άλλοι. Η επόμενη μέρα θα είναι Δευτέρα κι όχι μια διαφορετική -καλύτερη ή χειρότερη- μέρα. Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ, έχουμε μπει στον τάφο, ας πω από το 2010-για να μην πάω στο 1827- και το πραγματικό δίλημμα είναι αυτό που προανέφερα. Το ΟΧΙ δεν θ' αλλάξει κάτι από τη ροή των πραγμάτων, έτσι όπως αυτά μπήκαν στην τελική τους φάση, από το 2010.

Κάποιοι που νομίζουν ότι απέφυγαν τη ζωή εν τάφω και νιώθουν να βρίσκονται μακριά από την επικίνδυνη ζώνη με τις αυτοκτονίες, τα εγκεφαλικά και τα εμφράγματα της κατάθλιψης, -αυτά που έστειλαν συνανθρώπους στον χωρίς ζωή τάφο- έχουν αποφασίσει ένα ναί ή μια αποχή, αδιαφορώντας για τον πάσχοντα διπλανό τους και νομίζοντας ότι, τελικά, θ' αποφύγουν τον τάφο. Γι' αυτούς δεν έχει κανένα νόημα η παροιμία "όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου, να περιμένεις να καεί και το δικό σου". Η τύφλα του νεωτερικού ατομικισμού δεν τους αφήνει να δουν. Νομίζουν τους εαυτούς τους ασφαλείς και στα παλιά τους τα παπούτσια, αν το πρόγραμμα "διάσωσης" έστειλε το χρέος από το 129% το 2009 στο 179% του ΑΕΠ το 2014. Στα παλιά τους τα παπούτσια, αν το ΑΕΠ, με το πρόγραμμα "διάσωσης", μειώθηκε κατά 25%, κατατάσσοντας την Ελλάδα τρίτη σε μέγεθος μείωσης ΑΕΠ μέσα στον 21ο αιώνα, μετά τη Ζιμπάμπουε-λόγω υπερπληθωρισμού- και τη Συρία- λόγω εμφυλίου. Στα παλιά τους τα παπούτσια –για να μην πω την άλλη φράση- και ο πεσμένος ή ο νεκρός συμπατριώτης. Έτσι κι αλλιώς, οι έννοιες "πατρίδα", "έλληνας", και τα παράγωγα, "ελληνικός" και "συμπατριώτης", που επικαλέστηκα, τη Δευτέρα θα επισημοποιηθεί ότι δεν έχουν νόημα. Κανείς δεν έδωσε σημασία -ούτε οι συνεχιστές των μνημονίων συγκυβερνητικοί, ούτε κάποιος άλλος-, στη φράση της Μέρκελ ότι "η Ελλάδα θα γίνει Κόσσοβο"- μια γεωγραφική περιοχή της Ευρώπης κι όχι ένα Ανεξάρτητο και Αδέσμευτο κράτος. Το ερώτημα είναι αν θα έχει ή όχι τη δική μας υπογραφή, η άνευ νοήματος, ελευθερίας και ανεξαρτησίας πατρίδα. Και κάποιοι, συνειδητά ή αφελώς, έχουν βρει σωρεία δικαιολογιών, για να βάλουν την ταφόπλακα μόνοι τους. Την Κυριακή, ο συνταξιούχος θα ψηφίζει περικοπή της σύνταξης του, ο μισθωτός του μισθού του,ο "οφειλέτης" κατάσχεση του σπιτιού ή του μαγαζιού του, ο άνεργος την ανεργία του, ο ανασφάλιστος την ανασφάλιση, ο ελεύθερος επαγγελματίας αύξηση φόρων και μείωση τζίρου, όλοι μαζί αύξηση εισφορών και μείωση συντάξεων, ο ξενοδόχος, ο εστιάτορας και τα νησιά του Αιγαίου αύξηση ΦΠΑ και μείωση της ανταγωνιστικότητας της μόνης "βαριάς βιομηχανίας", που μας απέμεινε. Οι Λαφαζάνηδες, οι Καζάκηδες  και οι Λαπαβίτσες έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους, με το ψευτοδίλημμα "ευρώ ή δραχμή".

Εγώ θα ψηφίσω ΟΧΙ, για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μου κι όχι γιατί κάτι θ' αλλάξει. Θ' αφήσω άλλους να βάλουν την ταφόπλακα, μια και δεν μπορώ, από μόνος μου, να βγω από τον τάφο. Δεν έχω καμία σχέση με τους κυρίους, που θα ψηφίσουν αύριο "όχι", ενώ χτες δέχονταν ότι δεν είναι κακό πράγμα τα μακαρόνια να πάνε στο 23%. Είναι επιτυχημένος ο σχεδιασμός των ντόπιων "νεομνημονιακών", "μνημονιακών", "αντιμνημονιακών" και των διεθνών πολιτικών εκπροσώπων μιας στυγνής Ολιγαρχίας. Αγγίζουν την τελειότητα οι τεχνικές της εξουσίας όλων αυτών που παριστάνουν τους "εκπροσώπους" κρατών, ενώ είναι εκπρόσωποι μιας οικονομικής Ολιγαρχίας, που επιδιώκει, από την εποχή της κατάρρευσης του "αντίπαλου" δέους, στη δεκαετία του 90, να τελειώσει με την "ανθρωπότητα, όπως την ξέραμε", με την "Ιστορία" και με κάθε τι άλλο ενοχλεί την κυριαρχία της. Είναι εμπνευσμένο και σατανικό το σχέδιο των Κυρίαρχων να βάλουν τον ίδιο το λαό να σκάψει το λάκκο του και να του βάλει ωραία ταφόπλακα, γαρνιρισμένη με επιγραφές «Μένουμε Ευρώπη» και άλλα συναφή. Δεν ξέρω, αν θα βάλουν και σταυρό, όπως ο "Ευρωπαίος" Άνθιμος Θεσσαλονίκης, συνεχιστής της Βαυαρικής παράδοσης της μονοφυσιτικής "ορθοδοξίας". Θα γελάνε μαζί μας, που εμείς θα νομίζουμε ότι «μένουμε Ευρώπη», ενώ θα μένουμε σε τάφο, ως ζώντες νεκροί. Θ' ανοίγουν σαμπάνιες στην υγειά των κορόιδων.

"Καλό βόλι", αδέρφια, κι όλα αυτά τάγραψα, για να ξέρετε ποιον σημαδεύετε. Δεν προσπαθώ να πείσω αυτούς που δεν πείθονται. Τάγραψα για να μη με περνάτε για μαλάκα ή ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται ή τι παιχνίδι, -είτε αφελώς είτε συνειδητά- παίζετε. Δεν έχω πρόβλημα μαζί σας, δεν σκοπεύω να σας μισήσω, κι ας μ' έχετε βάλει στο σημάδι. Έτσι κι αλλιώς σιτίζομαι από φίλους και το Φιλόπτωχο Ταμείο της Μητρόπολης και σε λίγο θα είμαι άστεγος, γιατί η κομμουνίστρια Βαλαβάνη μου είπε ότι θα κατασχέσει το σπίτι μου, επειδή αδυνατώ να κάνω ρύθμιση οφειλών στον ΟΑΕΕ. Είναι σπουδαίο πράγμα οι φίλοι, κι όπως λένε οι παροιμίες «στα δύσκολα φαίνονται» και τους ευγνωμονώ.

Καλή βολή, αδέρφια -αλλά ν' ανησυχείτε γι' αυτήν και για πόσο θα την έχετε.

            Στο ψευδοδημοψήφισμα παίζεται κάτι παραπάνω από ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε κάτι, που μοιάζει να είναι βγαλμένο από τις ανάγκες κάποιων κομμάτων ή μιας συγκυβέρνησης. Το ερώτημα, πάντα, θα είναι, αν θα συνυπογράψουμε τη θανατική μας καταδίκη και μαζί της, την καταδίκη του πάσχοντα αδελφού, των παιδιών μας, της Ιστορίας μας, κι αυτού που ως χτες ξέραμε σαν Πατρίδα.

            Η Ελλάδα –δηλαδή οι Έλληνες- είναι το πειραματόζωο, που θα υπογράψει, από μόνο του- τη θανατική του καταδίκη, ολοκληρώνοντας και κορυφώνοντας τους πειραματισμούς, που θα εξαχθούν σε όλο τον κόσμο –που θα διδάξουν τους «ηγέτες» άλλων λαών, πώς επιτυγχάνεται η τέλεια συμμόρφωση «προς τα υποδείξεις».

      Αν αυτό θέλουμε, ας ψηφίσουμε ΝΑΙ ή ας απέχουμε, όπως προτείνουν ψευδοπατριώτες και ψευδοεπαναστάτες. Χρόνια, τώρα, ο καθένας έχει μία καλή δικαιολογία, για να μην πράξει εκείνο το αυτονόητο που λευτερώνει τον άνθρωπο- την Ενότητα, τη Συνάντηση, την Εκκλησία των πολλών ανθρώπων, ως τρόπο και λύση, όταν εμφανίζονται καταστάσεις οδυνηρής καταπίεσης.

Εγώ σας είπα τι θα κάμω και γιατί θα το κάμω. Και πάλι λέω ότι το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ δεν θ’ αλλάξει κάτι. Η επόμενη μέρα θα είναι, απλώς μια ακόμα μέρα προς τον κατήφορο, αν όλοι εμείς δεν οργανώσουμε μια τερατώδη πολιτική Ενότητα και δεν σχεδιάσουμε τον δικό μας βιώσιμο δρόμο προς την Ανεξαρτησία και την Ελευθερία, βασισμένοι στις δικές μας Μεγάλες Δυνάμεις κι όχι στο ψεύτικο χρήμα αυτών, που δεν το δανείζουν, αν δεν μας αγοράσουν.  Μπορούμε, γιατί τόχουμε ξανακάμει, μερικές φορές στην ιστορία μας και μεγαλουργήσαμε. Αυτό φοβούνται οι Ολιγαρχικοί όλων των ειδών και γι’ αυτό με ψεύτικα διλήμματα, «ευρώ ή δραχμή» - «μέσα ή έξω από την Ε.Ε.», προσπαθούν να ξεχάσουμε αυτό που είμαστε, να διαιρεθούμε, να μισηθούμε και να παραδοθούμε στο έλεος των Ολιγαρχικών πολιτικών αγορών.

Κάποιοι ήξεραν και προέβλεπαν. Οι κρατούντες στα χέρια τους την εξουσία, ελέγχοντας το χρήμα και τις τράπεζες, το ήξεραν και το σχεδίαζαν, όταν εμείς, αφελώς, στήναμε πανηγυράκια για το "κοινό μας σπίτι": >Εάν μια χώρα ή περιοχή δεν έχει την εξουσία να υποτιμήσει [το νόμισμα της], και αν δεν είναι δικαιούχος ενός συστήματος δημοσιονομικής εξισορρόπησης, τότε δεν υπάρχει τίποτα για να την σταματήσει από το να υποστεί μια διαδικασία σωρευτικής και οριστικής παρακμής που οδηγεί, στο τέλος, στη μετανάστευση, ως την μόνη εναλλακτική λύση στη φτώχεια ή την πείνα.<( Wynne Godley, 1992). 1992 ήταν η εποχή του Μάαστριχτ κι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Οι "δανειστές" και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι δεν είναι "εταίροι" -είναι εχθροί κι εμείς θύματα ενός καλά οργανωμένου σχεδίου -ενός παιχνιδιού που κληθήκαμε να παίξουμε, χωρίς να ξέρουμε τους κανόνες του.

            Ο ΑΝΕΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, που πρέπει να πνεύσει και να σαρώσει, βρίσκεται στην οργάνωση της δική μας ενότητας – στα δικά μας χέρια. Έχουμε φτάσει στα ύστατα. Αν δεν φιλιώσουμε, αν δεν αγαπήσουμε, αν δεν νιώσουμε κοντά ο ένας στον άλλον, αν δεν γίνουμε Εκκλησία, ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ. Θα μείνουμε παραδαρμένα «άτομα» και άμορφη μάζα, δίχως έλεος, δίχως ταυτότητα, ξυλάρμενα παντός θυελώδους και απάνθρωπου καιρού –ορεκτικό στην Απληστία των Ολίγων και των μισθωμένων πολιτικών οργάνων τους. 

Ο ΑΦΜ 021443912

(Η εικόνα είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)