Η κάρα του Αγίου Γλυκερίου
Του Στ. Στασινού
Μετά την περιφορά της κάρας του Αγίου Σουλπικίου, ήρθε η ώρα να βγάλουμε στη φόρα την κάρα του Αγίου Γλυκερίου. Μπορείτε να δείξετε το παρακάτω διάγραμμα (από τον προϋπολογισμό του 2011) σε οποιονδήποτε οικονομολόγο θέλετε και, αν σας απαντήσει πως υπάρχει διέξοδος, σας δίνω το δικαίωμα να τον γιαουρτώσετε.
Τι μας λέει το παραπάνω διάγραμμα; Μας δείχνει τις ημερομηνίες λήξης των ελληνικών ομολόγων. Και τι μαθαίνουμε βλέποντας το παραπάνω διάγραμμα; Πως, ανεξάρτητα από το τι παράταση θα μας δώσει η τρόικα για τα δανεικά του Μνημονίου (που αναστενάζουν από ανακούφιση τα πληρωμένα παπαγαλάκια των καναλιών), αυτά αποτελούν μόλις το 1/3 του χρέους μας. Aπό το 2012 μέχρι το 2015 λήγουν χοντρικά αλλά 80 δισ. σε ομόλογα, τα οποία πρέπει να αναχρηματοδοτήσουμε (συν τα ελλείμματα). Συγκεκριμένα παίρνουμε την γκρι και κόκκινη μπάρα στο διάγραμμα και προσθέτουμε τα ελλείμματα σύμφωνα με το θαυματουργό διάγραμμα της κάρας του Αγίου Σουλπικίου. Έτσι έλαβoν:
Με λίγα λόγια, ακόμα κι αν α) όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης (χα χα), β) η τρόικα δεν εισπράξει σέντσι από τα 110 του Μνημονίου, από το 2012 μέχρι το 2015 θα πρέπει να μαζέψουμε από τις αγορές 122 δισ.
Όμως, εάν κανείς δεν μας δάνειζε το 2010 που είχαμε λιγότερα χρέη και μεγαλύτερο ΑΕΠ, γιατί πιστεύετε πως θα μας δανείσει το 2012 ή το 2013 με ακόμα περισσότερα δανεικά στην πλάτη, με τράπεζες στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και πληρωμές τόκων άνω του 8% του ΑΕΠ;
Άρα όποιος πιστεύει πως το 2012-13 θα βγούμε στις αγορές μένει να μας το αποδείξει, διότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Κι αφού δεν βγαίνουν, οι λύσεις είναι δύο και απλές. Ή η ΟΝΕ θα μας υπογράψει ένα ακόμα μνημόνιο ύψους 120 δισ. ευρώ για να πάρουμε άλλη μία παράταση 3 ετών ή κηρύττουμε στάση πληρωμών και βάζουμε τους ιδιώτες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα (τα 2/3 του συνολικού κρατικού χρέους) να τσιμπήσουν ένα “κουρεματάκι”, με λίγα λόγια να εισπράξουν λιγότερα χρήματα από το ονομαστικό κεφάλαιο των ομολόγων. Κι όταν λέμε κουρεματάκι, εννοούμε γύρω στο 40%-60% της ονομαστικής αξίας κι όχι 5-10% που φαντασιώνονται διάφοροι τραπεζίτες και οι φίλοι τους.
Αυτό το τελευταίο είναι που “ευγενικά” οι Γερμανοί ονομάζουν συμμετοχή των ιδιωτών στη “διάσωση” , αυτό είναι που τόσο ο Τρισέ όσο και ο ΓΑΠ απεχθάνονται μετά βδελυγμίας (θέλουν να πληρωθεί το 100%). Και καλά ο Τρισέ, να το καταλάβω, δεν θέλει να γράψουν οι τράπεζες ζημίες, αλλά για τον άλλο κύριο δεν έχω λόγια.
Σημ. "Ι": η πάπια στη φοτό προσπαθεί να πνιγεί μόνη της.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
