Η "τηλεοπτική" προσέγγιση της ουσίας

(Διαβάζεται, ασύνδετα, φράση προς φράση. Βάλαμε, εκεί στο τέλος, και μουσική υπόκρουση με τη φωνή και τον τρόπο των παιδιών και των ποιητών. Ξεκινείστε την ανάγνωση, από το τέλος, πατώντας πρώτα κλικ. Το κείμενο γράφτηκε εν βρασμώ ύδατος, σε θερμοκρασίες κατσαρόλας στο μάτι μιας ΔΕΗ, που σύντομα δεν θα μας δίνει ρεύμα. Θέλουν το σπίτι μας.  Παραλήρημα απελπισίας, σε αναζήτηση διαφυγής και αυτόνομης γέννας ελπίδων και νίκης. Το βατραχάκι θα πηδήξει, μαλάκες - εργαλεία της νόθας εξουσίας. Το κίνημα των αυνανιστών θα γαμίσει, στο τέλος.)

Το "Θέμα" της επόμενης μέρας δεν είναι ένα ακόμα επεισόδιο στην επιβολή μιας στυγνής δικτατορίας σε δόσεις. Δεν είναι η ο ρόλος μας σε ένα πείραμα με πειραματόζωο τον καθένα μας.

Έγινε θέμα ο ρόλος και οι πρακτικές κάποιων κομματικών και λοιπών πολιτικών οντοτήτων, σε μια πλατεία και στους γύρω δρόμους της. "Φυσικές" προεκτάσεις κατασκευασμένων και ανούσιων "ιδεολογιών", γίνονται "ανατολικό ζήτημα". "Επιδερμική" προσέγγιση, με τον τρόπο που διδάσκει η τηλεόραση. Ασχολούμαστε με αυτό που βλέπουμε και όχι με αυτό που "είναι".

Το ithacanet.gr, να θυμήσουμε, την πρώτη μέρα της απεργίας, ασχολήθηκε με μια "αναρχική" - "αντιεξουσιαστική" προκήρυξη, πεσμένη στο δρόμο.

Χτες, με όση νηφαλιότητα διαθέτουμε, περιγράψαμε "ανερμήνευτες" εικόνες. Και υπενθυμίσαμε την κατασκευή ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος, εκ μέρους του καθεστώτος.

Σήμερα, να θυμίσουμε, πως  η παραγωγή  "εμφυλιοπολεμικού κλίματος" έχει γίνει φανερή από τον Ιούνιο και στο έργο αυτό έχουν επιστρατευτεί πολλοί κομπάρσοι (Μητσοτάκης, Καρατζαφέρης, Παπαρήγα, οι κυβερνητικοί, οι "αναρχικοί", οι αριστεροί, οι δεξιοί, η πολλαπλή καθεστωτική διαίρεση  κ. ά.), με συγκεκριμένο ρόλο ο καθένας. Χτες, είδαμε, απλώς,  να παίζονται μερικοί από τους  ρόλους.

Το καθεστώς, όταν απειλείται, επιστρατεύει όλες του τις συνιστώσες. Χτες, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, με αφορμή λαϊκές κινητοποιήσεις, επιστράτευσε και το στρατό.

Ο σκηνοθέτης είναι γνωστός και το καθεστώς έχει όνομα: Ολιγαρχία. Κι είναι πολύ φυσικό να επιστρατεύει κάθε φορά τις ολιγαρχικές οντότητες όλων των παραλλαγών, από την "αναρχία" ως τους νεοναζί.

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με μια ακόμα πεσμένη προκήρυξη, που βρήκαμε στους πυρακτωμένους δρόμους της Αθήνας:

"Διώξε το φόβο σου... Είμαστε εδώ δίπλα σου... ΕΠΑΜ"

Ο "πατερούλης" διεπίστωσε πως το παιδί φοβάται και του δίνει θάρρος.  Του ανοίγει την αγκαλιά του: "μη φοβάσαι, είμαι εγώ εδώ". Καθησυχάζει τους φόβους, αρκεί να έρθει σε τούτη την καινούργια οικογένεια. Δίνει και τηλέφωνα, για πληροφορίες.

Το "Κράτος" ίσον "δύναμη", ίσον "βία", κατά την ετυμολογία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, δομήθηκε πάνω σε οικογενειακά - ψυχολογικά πρότυπα , είτε αποκλήθηκε "καπιταλιστικό" είτε "σοσιαλιστικό". Σε αυτή τη μετάλλαξη , η "δημοκρατία" έγινε σκέτο "κράτος".

Θυμηθείτε τον "πατερούλη" Στάλιν, που πρόσφατα το ΚΚΕ τού αποκατέστησε την τιμή. Θυμηθείτε την αποκατάσταση των Φαραώ, 3.000 χρόνια, μετά την εξαφάνιση τους και λίγα χρόνια μετά την ανακάλυψη των ταριχευμένων πτωμάτων. Θυμηθείτε πως από τον λάτρη της ελληνικής αρχαιότητας, Μαρξ, βρεθήκαμε να ταριχεύουμε στα Μαυσωλεία τους "πατερούληδες" μιας προδομένης επανάστασης.

Η "πατριαρχία", ο πατερναλισμός, ο δεσποτισμός, το κόμμα και η ολιγαρχία είναι μορφές του ίδιου πράγματος. Στην αρχαία ελληνική δημοκρατία, υπήρξε ένας σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο. "Τα του οίκου μη εν δήμω".

Σήμερα, ο οίκος και "ο πατερναλιστικός τρόπος διακυβέρνησης και διαχείρισης του" είναι το πρότυπο του δημόσιου βίου. Το κόμμα, ο ηγέτης, το κράτος ξέρουν, προστατεύουν, μπορούν να σβήσουν φόβους, να παράγουν ελπίδες, να προσφέρουν ασφάλεια..., με τον αυταρχικό τρόπο που ο πατέρας μεγαλώνει και προστατεύει τα παιδιά του.

Η "δημοκρατία" = "το κράτος - η δύναμη, η βία (ναι, η βία)  του δήμου",  δηλ. η συλλογική αυτο-οργάνωση και αυτο-θέσμιση της πόλης και των δημοτών",  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. (κατ' αυτούς τους ολιγάρχες)

Κι όταν τους λες "χρειαζόμαστε - θέλουμε δημοκρατία" , σου απαντούν: "Μα, έχουμε δημοκρατία".

Τη Διαφθορά, την ονομάζουν "δημοκρατία". Η Διαφθορά, ως καθεστώς, είναι η πολιτική εκδοχή της Ολιγαρχίας στην Ελλάδα. Διαφθορά έχουν όλα τα ολιγαρχικά καθεστώτα της δύσης. Μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς σκάνε κάθε τόσο, σε όλες τις χώρες. Στην Ελλάδα, όμως, η διαφθορά έχει "δημοκρατικοποιηθεί". Ο κάθε "πατέρας" μπορεί να λαδώσει, να εξαγοράσει, να γίνει πελάτης πολιτικών, να διορίσει και να εξυπηρετηθεί από το κράτος - πατερούλη, έναντι πινακίου φακής, τυλιγμένο σε ένα "φακελάκι¨.

Η προκήρυξη, λοιπόν,  είναι μια ακόμα συνιστώσα, μια ακόμα νοοτροπία του ολιγαρχικού καθεστώτος. Στο νου απευθύνεται. Στην καθυπόταξη και την καθοδήγηση του, με τρόπο, όχι απελευθερωτικό, όχι δημιουργικό, αλλά, "πατρικό", εκμεταλλευόμενη το (ανύπαρκτο) γεγονός του φόβου του λαού.  Στην προηγούμενοι προκήρυξη, οι άλλοι, οι "αναρχικοί", "ήξεραν" και ειρωνεύονταν έναν λαό, με τη φράση "τώρα κλαίτε". Βλέπεις, αυτοί δεν έχουν κλάψει ποτέ στη ζωής τους.

Τούτοι εδώ δεν φοβόνται, την ώρα που "φοβάται"  ο λαός!

Όλα αυτά μαζί  έχουν τον ίδιο σκοπό: Την διατήρηση της υπακοής, την εξουδετέρωση της συμμετοχής, την υποταγή σε όποιον από αυτούς νομίσεις πως είναι πιο κοντά σου.

Εσύ που σήμερα, βρίζεις την κυβέρνηση ή καταγγέλεις το ΚΚΕ, ίσως είσαι ο ίδιος που συγκινήθηκες από το δάκρυ της Διαμαντοπούλου - Bilderberg, την ώρα που έβγαινε από ένα δύσκολο υπουργικό συμβούλιο.(Καταπληκτική ηθοποιός, κρυμένη πίσω από τα φώτα των καθεστωτικών media. Ψεύτικος είναι ο ρόλος της).

Ίσως, να χάρηκες και να επαίνεσες την πράξη της Λούκας, κι έβαλες αυτές τις εκδηλώσεις σου, εκεί που χτες την έβριζες.

Πώς το έλεγε ο ποιητής; "λαέ ευκολόπιστε και χιλιοπροδομένε". Οι λαοί "κατασκευάζονται, με επεμβάσεις στα μυαλά, στην παιδεία, στην ψυχή και την πίστη τους.

Η "αυτο-νομία", σαν απάντηση στην ποδηγέτηση,  είναι τρόπος σκέψης, τρόπος δράσης και λειτουργίας. Και, ακόμα και αυτό, κάποιοι προσπαθούν να το κάμουν "ιδεολογία".

Η ολιγαρχία, η διαφθορά , το ΚΚΕ, η "αναρχία" και ο καπιταλισμός, όλες οι εξουσιαστικές λογικές και παραλογικές  είναι στα μυαλά μας.Είναι οι νοοτροπίες, που καταγγέλλουμε.

Είναι, βαθύτατα, ιδεαλιστικά καθεστώτα. Ιδέες φυτεμένες στη σκέψη μας.

Πώς τις βγάζεις;

Μια "φιλική εταιρεία", με έμφαση στο συνθετικό που αφορά τη φιλία, μια μεγαλύτερη οικογένεια, που θα συμπεριλάβει κάτι περισσότερο από την εξ αίματος συγγένεια, ίσως είναι μια κάποια λύση.

Αυτό φοβόνται, όσοι νομίζουν πως φοβόμαστε. Δεν θα έχουν ρόλο, τότε. Δεν θα έχουν μισθό και δόξα.

Ό,τι ζούμε αυτές τις μέρες είναι ο φόβος τους.

Την ανεξέλεγκτη αυτο-οργάνωση,  φοβούνται. Τη μεγάλη οικογένεια. Τη φιλία και την αλληλεγγύη. Την ανθρώπινη ουσία, αναζητημένη σε τοπικές και δικτυωμένες συλλογικότητες.

Έννοιες και λέξεις, με περιεχόμενο, που θα κηρυχθούν σύντομα, παράνομες.

Ήδη, η φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη  φορολογούνται. Πληρώνεις ΦΠΑ, κάθε φορά που πας να δώσεις ένα πιάτο φαί.

- Όταν ο λόγος γίνει επικίνδυνος θα καταργήσουν την ελευθερία του λόγου.

- Όταν η πολιτική, εκ των πολιτών και την πόλη, ορμόμενη, θα γίνει επικίνδυνη, θα καταργήσουν τις εκλογές. Μη τις φοβάστε τις εκλογές και τη συμμετοχή σε αυτές, με ένα τρόπο που μόνο η λαϊκή φαντασία μπορεί να εμπνευστεί. Αυτοί φοβούνται.Κι αν δουν το έργο να παίζεται, στην ψεύτικη κεντρική σκηνή που έχουν στήσει, θα κατεδαφίσουν το θέατρο.

Η δικτατορία έρχεται με δόσεις και όχι,  όπως παλιά, μια κάποια νύχτα, μέσα σε λίγες ώρες.

Η συμμετοχή στις εναπομένουσες δημοκρατικές διαδικασίες, δεν είναι ο "ειρηνικός" δρόμος για την επανάσταση. Δεν έχουμε ειρήνη και δεν  θα έχουμε ποτέ ειρήνη, γιατί δεν τη θέλουν. Θέλουν νεκρούς, για την υπεράσπιση αυτού που αποκαλούν "δημοκρατία" τους. Χτες είχαν, έναν ακόμα. Δίπλα στους νεκρούς της Μαρφίν. Δίπλα στον Αλέξη. Έχουμε πόλεμο κι ας προετοιμαζόμαστε, γι΄αυτό. Η εποχή της αφέλειας ανήκει στο παρελθόν.  Αυτό φοβούνται.

Θυμηθείτε τον Όμηρο, τον Οδυσσέα, το Διγενή, τους αρματωλούς, τους κλέφτες, τους φιλόσοφους, τους έλληνες χτες και σήμερα.

Διαλέγουμε το δύσκολο, για δρόμο.

Είμαστε ανώνυμοι και είμαστε παντού.

Ερχόμαστε.