Δύο ακόμα "Αρχές" παλαιών δημάρχων:
3. Διαφάνεια
Η διαφάνεια ήταν και είναι απαράβατη Αρχή στην πολιτική μου πορεία. Στόχος: Ουδεμία οικονομική συναλλαγή επιλήψιμη και αδιαφανής.
6. Αξιοκρατία
Για μας, ημέτεροι και υμέτεροι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν άξιοι άνθρωποι στους κατάλληλους ρόλους.
Πολύ σωστό!
Εμάς, όμως, μας αρέσει οι λέξεις να έχουν σαφές και προσδιορισμένο περιεχόμενο και όχι να πέφτουν στο τραπέζι, γενικώς και αορίστως.
Ας δούμε μία από τις πολλές ιστορίες, που έχουμε αλιεύσει, ψαρεύοντας στα θολά νερά της μνήμης. Σήμερα, θα παρουσιάσουμε ένα Μνημείο της Φύσης, της Ικανότητας, της Διαφάνειας και της Αξιοκρατίας, (κάνοντας μια μικρή επίδειξη και των δικών μας ικανοτήτων).
Εμείς, λοιπόν, όταν λέμε "Ο Μύθος θα γίνει πραγματικότητα και η μικρή μας πατρίδα θα γίνει, ξανά, ένα μεγάλο όνομα και ένας σύγχρονος παγκόσμιος Θρύλος", το κάνουμε πράξη και το αποδεικνύουμε.
Όταν ένας "από τους ελκυστικότερους προορισμούς του κόσμου" θέλει να απελευθερώσει τον "προορισμό" από τα νύχια και τον στραγγαλισμό των πολυεθνικών του τουρισμού, γίνεται Brand Name. Γίνεται, με τρόπο Αυτόνομο και Απελευθερωτικό, Μεγάλο Αναγνωρίσιμο Όνομα. Στηριγμένο στο Μύθο, την Ιστορία και την Πραγματικότητα.
Προσφεύγεις, αυτόνομα, στις αγορές, παρακάμπτοντας τους στραγγαλιστές, πηγαίνεις τον Μύθο εκεί που ζουν κανονικοί άνθρωποι, δείχνοντας τη διαφορετικότητα της ταυτότητας σου και κάνοντας τη διαφορά.
Προκαλείς ευχάριστο, ερωτεύσιμο και προκλητικό Σοκ και Δέος σε όσους δεν σε ξέρουν και πρέπει να σε γνωρίσουν. Ξεκινάς από τους "Μεγάθυμους Κεφαλλήνες" του Ομήρου, θυμάσαι τα λόγια των ξένων που σε είδαν και δείχνεις αυτό που είσαι.
Κεφαλονιά: «Εδώ δεν καταδιώκει ο ποτάμιος θεός την νύμφην, αλλά αυτός ο μέγας Ποσειδών εισβάλει στο βασίλειο της γης» (Ansted, 19ος αιώνας)
Ω, ναι! ξένε. Σε όλη τη γη τα ποτάμια ξεκινούν από τη στεριά και καταλήγουν στη θάλασσα. Υπάρχει, όμως, κι ένας τόπος όπου τα ποτάμια ξεκινούν από τη θάλασσα και χάνονται στη στεριά. Αυτός ο τόπος είναι η Κεφαλονιά.
Καταβόθρες (και Θαλασσόμυλος): Εκεί που εσύ, ξένε, μπορείς να δεις, με τα ίδια σου τα μάτια, τα "Μυστήρια της Κεφαλονιάς" , αλλά και του Λασκαράτου.
====
Ποιος δεν θα ζηλέψει, ποιος δεν θα θελήσει να το δει; Αρκεί να βρεις τον δικό σου τρόπο να του το πεις, να του το δείξεις και να το αναδείξεις.
Κι όμως, οι Καταβόθρες, αυτό το ανακηρυγμένο(;) Μνημείο της Φύσης είναι ...ιδιωτικό!
Οι Καταβόθρες απαλλοτριώθηκαν και ο ΕΟΤ το 1964-66 έχτισε ένα όμορφο πέτρινο κτήριο σε σχέδια Ι. Βικέλα. Με νομικές και άλλες ανέργειες, επί χούντας ο παλιός ιδιοκτήτης παίρνει πίσω την ιδιοκτησία του. Η παρακαταθήκη του πρώτου δήμαρχου της μεταπολίτευσης, του κ. Μαρίνου Κοσμετάτου, ήταν: "Πάρτε πίσω τις Καταβόθρες".
40 χρόνια Δήμαρχοι, 40 χρόνια φούρνιζαν και ψωμί δεν έβγαλαν.
1998: Ο επί πολλά χρόνια ενοικιαστής αποχωρεί και στον τύπο της εποχής γράφεται ότι ο ιδιοκτήτης επιθυμεί ενοικίαση ή πώληση. Ιδού η λαμπρή ευκαιρία να αγοραστεί ο χώρος από το κράτος ή τον Δήμο, χωρίς την επίπονη διαδικασία απαλλοτρίωσης: "οι ιδιοκτήτες, η οικογένεια Αρ. Μηλιαρέση έχει γνωστοποιήσει την πρόθεση εκποίησης του ακινήτου ή εναλλακτικά την μίσθωση του... έχει εκδηλωθεί έντονο ενδιαφέρον" (Ημερήσιος, 18/9/1998).
Ο καιρός περνά.
Καλοκαίρι του 2000: Υφυπουργός Ανάπτυξης Αλεξανδρος Καλαφάτης, Δήμαρχος Μάκης Φόρτες, Αντιδήμαρχος Γ. Τσιλιμιδός.
Ο χώρος ενοικιάζεται από Κεφαλονίτη μετανάστη και περιφράσσεται για να γίνουν επισκευές και προετοιμασίες για τη λειτουργία εστιατορίου.
Ακολουθούν συνεχόμενα δημοσιεύματα της εφημερίδας "Ημερήσιος", από το φόβο ότι θα αποκλειστεί η ελεύθερη πρόσβαση στο χώρο. Ενοικιαστής και ιδιοκτήτης δηλώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.
Με το θέμα ασχολείται η μοναδική κίνηση πολιτών της εποχής, με επικεφαλής τον κ. Παν. Σιμωτά. Είναι διάχυτη η επιθυμία ο χώρος να περιέλθει στο ελληνικό δημόσιο.
Πέμπτη 20 Ιουλίου 2000: "Μνημείο της Φύσης οι Καταβόθρες".
Η είδηση λέει ότι, δια στόματος Ηλ. Μπεριάτου, γεν. γραμματέα, το Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος σχεδιάζει να κηρυχτεί προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός (Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης).
Τετάρτη 9 Αυγούστου 2000: "Πόρισμα Έκθεση των Επιθεωρητών του ΥΠΕΧΩΔΕ βάζει στοπ στο κτήριο των Καταβοθρών":
"Το κτίριο δεν είναι νομίμως υφιστάμενο γιατί δεν υπάρχει οικοδομική άδεια ανεγέρσεως του. Δεν προϋπήρχε του 1955 επομένως ουδεμία επισκευή ούτε για λόγους χρήσεως υγιεινής και συντηρήσεως μπορεί να γίνει. Δεν είναι κτίριο του Δημοσίου ούτε του ΕΟΤ ώστε να μπορεί κατά παρέκκλιση να τοποθετηθεί μέσα στον αιγιαλό ή στις υποχρεωτικές αποστάσεις από τη γραμμή της παραλίας... Κατόπιν των ανωτέρω δεν πρέπει να εκδοθεί η οικοδομική άδεια που έχει υποβληθεί στην Πολεοδομική Υπηρεσία γιατί το κτίριο είναι όλο αυθαίρετο...".
Και στις 11 Αυγούστου 2000 δημοσιεύεται διευκρινιστική ανακοίνωση ΥΠΕΧΩΔΕ: "δεν μπορεί να εκδοθεί καμία οικοδομική άδεια επισκευής κτιρίου προτού χαραχθεί η γραμμή αιγιαλού και παραλίας και ληφθούν υπ' όψιν οι υποχρεωτικές αποστάσεις από τις γραμμές αυτές καθώς και από τον άξονα της επαρχιακής οδού".
Ο ενοικιαστής, που ως εκείνη την ώρα ξόδεψε μερικά εκατομμύρια, καταστρέφεται και αποχωρεί.
Ιδού, η δεύτερη λαμπρή ευκαιρία να αγοραστεί το κτήριο από το δημόσιο ή το Δήμο, αφού ο ιδιοκτήτης και ο οποιοσδήποτε ενοικιαστής δεν μπορεί να προβεί σε οποιαδήποτε πράξη λειτουργίας του κτηρίου.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αυτό που συνέβη είναι: κάποιος άλλος ενοικιαστής προχώρησε στις αναγκαίες ενέργειες επισκευής και συντήρησης και, σήμερα, μία επιχείρηση λειτουργεί!
Θαύμα!
ΥΓ: Θεωρούμε εντελώς συμπτωματικό και μας αφήνει αδιάφορους το γεγονός ότι ο σημερινός ενοικιαστής έχει μια κάποια συγγένεια με τον επί σειρά ετών αντιδήμαρχο και δήμαρχο Γ. Τσιλιμιδό.
Εμείς ρωτάμε γιατί Κράτος και Δήμος δεν προχώρησαν σε διαδικασίες αγοράς ή απαλλοτρίωσης του χώρου, που είναι ένα μοναδικό στον κόσμο φυσικό φαινόμενο;
"Έχουμε την Ικανότητα, τη Γνώση και την Εμπειρία..." δήλωσε ο σημερινός υποψήφιος δήμαρχος κ. Αλ. Καλαφάτης, συνεπικουρούμενος από τον Μάκη Φόρτε και άλλους δημάρχους.
Εμείς περιγράψαμε μια ιστορία Ικανότητας, Γνώσης και Εμπειρίας.
(Κι επειδή δεν δηλώνουμε ότι τα γνωρίζουμε όλα: Οι σχεδιασμοί για την ανακήρυξη του σε Μνημείο της Φύσης ολοκληρώθηκαν; )
Η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει να είναι (ή να δηλώνει) τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια.
Αλλιώς, οι κακεντρεχείς θάχουν να λένε.