Ιστορίες της δραχμής από τη ζωή

Δεν έχεις να πληρώσεις λογαριασμούς. Δεν έχεις να πληρώσεις τράπεζα.

Δεν έχεις να βάλεις βενζίνη. Δεν έχεις να ταϊσεις το παιδί σου.

Δεν μπορείς να βοηθήσεις το διπλανό σου.

Και "πρέπει" να είσαι στο δρόμο. (Έστω στην πλατεία).  Πού να βρεις χρόνο να γράψεις.

Ο δρόμος, κατά τους πιστούς της θρησκευτικής πολιτικής ορθοδοξίας είναι πιο "επαναστατικός".

Η αλήθεια είναι επαναστατική, αλλά που να τη βρεις.

Ευτυχώς, που τα θέματα στα δίνει ο δρόμος, η πλατεία και η ζωή.

Την ώρα που ο παλιός κόσμος καταρρέει, την ώρα που η αμφισβήτηση είναι το σπέρμα του νέου κόσμου, έρχονται και οι απεσταλμένοι των θεών, σωτήρες μας.

Σωρεία Σωτήρων έχουν βρει το φάρμακο και το πλασάρουν, ποικιλοτρόπως και κυρίως, χάρις στη δημαγωγία, την εξειδικευμένη γνώση τους και ακόμα ποιο ¨κυρίως" , χάρις στην άγνοια των πολλών.

Ακόμα και σήμερα, ο κόσμος ζητά κάποιον να τους χαϊδέψει τα αυτιά. Κάτι να πειστεί. Δεν ψάχνει μια λύση. Η πολιτική είναι θρησκεία: Να πιστέψει θέλει.

Μια Δευτέρα Παρουσία του Ανθρώπου, μια ευτυχισμένη μελλοντική στιγμή, υπόσχεται ο καθένας με τον τρόπο του. Αρκεί να τον πιστέψεις και να τον ψηφίσεις.

Κι όλοι μαζί, οι "εκπρόσωποι" οι νυν, οι τέως και οι επόμενοι,  σπεύδουν να προσφέρουν τη Συνταγή. "Εγώ ξέρω".

Κι όλα αυτά, γιατί χάρις σε χρόνια καλλιέργειας της αμάθειας, δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Δεν έχουμε τα γνωστικά εργαλεία, δεν ξέρουμε τον τρόπο της "κριτικής σκέψης".

Όλοι αυτοί οι "Χριστοί" έχουν κι ένα άλλο χαρακτηριστικό. Δε λένε ποτέ όλη την αλήθεια και συνήθως, λένε κάτι που δεν πείθει τους πάντες. ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ.

Είναι η συμφωνία που έχουν κάμει με τον Μαμωνά, τον Τραπεζίτη: Ενώ η λύση είναι απλή έως απλοϊκή κι ενώ βρίσκεται μπροστά στα μάτια των "ειδικών" και των γνωστικών, εσείς θα λέτε κάτι ωραίο, αλλά πάντα ελλειπές. Να πειστούν μόνο κάποιοι λίγοι. Να αποκτήσουμε άλλη μια "διαίρεση", μαζί με τις παλιές, τις φθαρμένες και εκρηκτικές.  Αν έχουν έτσι τα πράγματα, θα έχεις χώρο και βήμα για  δημόσιο λόγο.

Την ώρα που καταρρέουν όλες οι βεβαιότητες των ανθρώπων, εμφανίζονται οι "Χριστοί", προσφέροντας νέες βεβαιότητες.

Ο Μαρξ είπε στην εργατική τάξη, που μόλις αφυπνιζόταν, πως είναι ο περιούσιος λαός. Ο καπιταλισμός είναι προορισμένος να καταρρεύσει κι εσείς να κυβερνήσετε. Μια πίστη έλειπε από τους ανθρώπους. Μια πίστη "επιστημονική"! "Επιστημονικός" υλισμός. Και επίστευσαν.

Ανάλογα πράγματα κα ισυμπεριφορές έπραξε ο Άνταμ Σμίθ και οι επίγονοι του, όπως ο Φρίντμαν. Η "ελεύθερη αγορά" είναι ο νέος Θεός κι εμείς οι Χριστοί του.  Και επιστεύσαμε.

Έτσι και τώρα:

Φταίει το ευρώ και η "έξοδος από αυτό, θα μας λύσει δια μιας, όλα τα προβλήματα".  Να πάρουμε στα χέρια μας το νόμισμα, να κάνουμε κουμάντο στη ζωή μας. Να πιστεύσουμε.

Έχοντας διδαχτεί επί χρόνια, πως η οικονομία, η αγορά, οι παραγωγικές δυνάμεις είναι ο Θεός που κινεί τα πάντα, κάπου εκεί ανάμεσα, ψάχνουμε τη λύση. Η οικονομία θα φέρει τη λύση και όχι οι αξίες μας, ο άνθρωπος και το νόημα που έχουμε δώσει στη ζωή μας.

Ώστε "το ευρώ" φταίει και όχι οι άνθρωποι που το κατέχουν και το διαχειρίζονται; 

Δεν θα πούμε άλλα, γιατί θάρθει η ώρα του αρμαγεδώνα. Πριν τη Δευτέρα Παρουσία της δραχμής.

Κάποιοι οραματίζονται αριστερές δικτατορίες, αλλά το ελάχιστο που θέλουν είναι μια βουλευτική έδρα,  σαν "εκπρόσωποι" ενός μικρού και αδύναμου καθεστωτικού κόμματος.

Αυτό επιδιώκουν, διαιρώντας, και όχι να "μας σώσουν". Μόνοι μας θα σωθούμε κι ας έχουμε κάψει τα μυαλά μας.

Ιστορία από τη ζωή (διδακτική):

Μια συντεχνία 25 ελεύθερων επαγγελματιών έχει ένα μέρος των εισοδημάτων της, από μια σύμβαση με το δημόσιο. Το δημόσιο για λόγους οικονομίας , διακόπτει τη σύμβαση με τους πέντε.

Πέφτει στο τραπέζι πρόταση , να αρνηθούν ΟΛΟΙ την υπογραφή σύμβασης, ως ότου το δημόσιο αναγκαστεί να υπογράψει και με τους πέντε.

Η πλειοψηφία αποφάσισε να στελεί "διαμαρτυρία" στην κυβέρνηση για τους πέντε και να υπογράψουν σύμβαση.

Το ευρώ μας φταίει; Η δημοκρατία είναι η λύση; Οι Σωτήρες λείπουν από το τραπέζι μας; 

Γι' αυτά τα ερωτηματικά, ένα σοφό κείμενο μιας μικρής πλατείας πρόλαβε να γράψει: "Η δημοκρατία είναι το μέσο. Το ζητούμενο είναι το νόημα της ζωής. Τα πολλά νοήματα της ζωής".  (Κι έχουν πέσει επάνω του, να του αλλάξουν τα φώτα).

Όλα τα προηγούμενα "συστήματα" και "λύσεις", είναι μέρος μιας ιδεολογίας που λέγεται οικονομισμός- ωφελιμισμός. Όλες οι μεγάλες ιδεολογίες του καιρού μας είναι μία.  Προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα είναι στη βάση ενός ατομικού συμφέροντος που εύκολα γίνεται συλλογικό, με οικονομίστικες συνταγές. Έχουν ξεχάσει πως δια ανατάσεως της χειρός οι Αθηναίοι οδηγήθηκαν στην καταστροφική εκστρατεία στη Σικελία και με δημοκρατικό τρόπο έσφαξαν τους Μήλιους.

ΥΓ.

Άκουσα την ιστορία με τη συντεχνία, όταν είχα μπει στις σκέψεις, για λόγους αλληλεγγύης , να προτείνω

-να μην πληρώσουμε ΔΕΗ, τώρα, που το 30% των λογαριασμών είναι σε καθυστέρηση.

-Να μην πληρώσουμε τράπεζες, όσοι μπορούν, τώρα που ο ένας στους δύο απειλείται με κατάσχεση.

-Να μην πληρώσουμε τίποτα, ως ότου όλα γίνουν δημόσια και ειλικρινά δικά μας. 

Τέτοια σκεφτόμουν, περιμένοντας τη δραχμή, αλλά ακούγοντας την ιστορία, σώπασα. Θα περιμένουμε τη δραχμή. Τότε, θα αποφασίζουμε , κατά πλειοψηφία, ποιος θα την έχει και ποιος όχι.

Και δεν χρειάζεται να ξέρουμε ποιος θα την διαχειρίζεται. Θα την "κρατικοποιήσουμε". Και δεν χρειάζεται να ξέρουμε ποιος θα διαχειρίζεται το "κράτος". Αρκεί να έχουμε πίστη.

Οι πιστοί δεν χρειάζονται γνώση. Μόνο πίστη. Και φυσικά, αφού δεν ξέρουν, δεν χρειάζονται και δημοκρατία.

Άλλη ιστορία:

Επιμένει, κι ας έχει καταψηφιστεί δύο φορές, να λέει ο μασκοφόρος δημοκράτης: 

"Να μη λέμε "άμεση δημοκρατία". Να λέμε "πραγματική δημοκρατία".

Το τυρί το δείχνουν. Τι φάκα, ας τη δούμε μόνοι μας.

Είμαστε άνθρωποι του τάληρου, είτε με ευρώ είτε με δραχμή. 

(Στη φοτό , κήπος)