Κάτι εκατομμύρια Έλληνες είναι μόνοι
Παρακολουθήσαμε την ομιλία ενός Γενικού Γραμματέα κόμματος, που συμμετέχει σε εκλογές και βρίσκεται εκτός Βουλής.
Είχαμε και ιδιαίτερη συνάντηση, εκθέτοντας το πρόβλημα μας, το οποίο είναι και πρόβλημα εκατομμυρίων κατεστραμμένων ανθρώπων. Κ αταθέσαμε προτάσεις.
Μας προσπέρασε , αδιάφορα.
Τον προειδοποιήσαμε ότι θα το πούμε και το λέμε:
Ο λόγος σας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ. Υπηρετείτε μια Οικονομική Ολιγαρχία.
- (Αυτό γιατί δεν πρέπει να παριστάνετε τους πατριώτες, σωπαίνοντας και αδιαφορώντας για την πλειοψηφία του λαού. Μη ξαναρωτήσετε γιατί δεν σας ψηφίζουμε. Κι αν έχετε αντίρρηση, σας προκαλούμε σε δημόσιο διάλογο. Δεν αναφέρουμε το όνομα σας. Είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια μας, για διάλογο. Για να ζητήσουμε συγνώμη, αν κάνουμε λάθος. Την επόμενη φορά, που θα προσπεράσετε μιαν αλήθεια που δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε... Την επόμενη φορά, αν συνεχίσετε να αδιαφορείτε για τα εκατομμύρια των Ελλήνων, θα μιλήσουμε για προδοσία. Δεν θέλουμε να παραστήσουμε τους πολιτικούς. Τις ζωές μας, μόνο, θέλουμε να σώσουμε).
1.5 εκατομμύριο άνεργοι.
350.000 εκπατρισμένοι.
2,6 εκατομμύρια φυσικά πρόσωπα οφειλέτες στην εφορία.
524 χιλιάδες επιχειρήσεις είναι οφειλέτες στην εφορία.
370.000 ασφαλισμένοι είναι οφειλέτες στον ΟΑΕΕ.
Το 27% των δανειοληπτών δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους (πιθανός αριθμός: 300.000).
Και μαζί τους είναι όσοι άλλοι έχασαν μεγάλο μέρος των μισθών και των συντάξεων. Και όσοι, ακόμα, θα χάσουν τη δουλειά τους, εξ αιτίας μιας προδοτικής πολιτικής ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
Και όλοι αυτοί οι αριθμοί αυξάνονται. Και δεν είμαστε αριθμοί.
Από τα στοιχεία που το καθεστώς παρουσιάζει, μόνο ένα ποσοστό 3-7% των οφειλετών μπόρεσε να ανταποκριθεί σε ρυθμίσεις. Ως πότε;
Με 23,5 δις ευρώ σε κυκλοφορία, μόνο ο Ιησούς μπορεί να εξοφλήσει πάνω από 600 δις χρέη ιδιωτών και κράτους, επαναλαμβάνοντας το θαύμα των 5 άρτων και 2 ιχθύων.
Κάποιοι, που παριστάνουν τους σωτήρες, προσπερνούν, αδιαφορώντας για όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχει ένα πολιτικό κόμμα, που να ασχολείται με την γενική επίθεση της κρατικής εισπραχτικής εταιρείας των τραπεζιτών κατά της περιουσίας , του εισοδήματος και της ζωής των πολιτών .
Δεν υπάρχει ένα κόμμα, απόκομμα, ομάδα ή κίνημα, που να μην υπακούει στην εντολή:
"Άσε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους, και δεν με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους του". Mayer Amschel Rothschild (1742- 1812)
Τι απομένει;
Η δημιουργία μιας Πολιτικής Οργάνωσης, οργάνωσης πολιτών, ενάντια στην πολυκέφαλη Εγκληματική Οργάνωση, που παριστάνει τον "εκπρόσωπο" μας.
Ο καθένας εκεί που βρίσκεται και μια μέρα θα συναντηθούμε. Για να πάρουμε την εξουσία από τους λίγους και να την επιστρέψουμε στο λαό. Χωρίς αρχηγισμούς και ετσιθελισμούς. (Είναι απασχόληση βαρετή, αλλά αναγκαία. Δεν θέλουμε να γίνουμε Αυτοκράτορες ή Βεζύρηδες στη θέση των Βεζύρηδων. Άνθρωποι θέλουμε να γίνουμε. Άνθρωποι Ελεύθεροι σε Ελεύθερη Πατρίδα)
Κατεστραμμένοι όλων των ειδών, ας ενωθούμε.
Η πολιτική μας δράση έχει δύο μόνο στόχους. Δύο πράγματα που μπορούν να ενώσουν την συντριπτική πλειοψηφία των απελπισμένων και περιφρονημένων πολιτών:
1. Απελευθέρωση της Πατρίδας και των ανθρώπων της, από τους τοκογλύφους ιδιοκτήτες του χρήματος, αμφισβητώντας το σύνολο του χρέους κράτους και πολιτών, ως δημιούργημα οργανωμένης απάτης.
2. Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας (ο μόνος δίκαιος τρόπος για να επιλύουμε διαφωνίες και να λαμβάνουμε αποφάσεις)
Μέσα σε αυτές τις δύο προτάσεις κλείνεται όλη η Πατρίδα.
Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.
Η σιωπή δεν είναι χρυσός. Είναι συνενοχή.
Είμαστε πολλοί. Είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Ποιος διαφωνεί;
email: ithacanet.gr@gmail.com
ΥΓ:
Καλούνται νομικοί, οικονομολόγοι και όσοι άλλοι μπορούν να βοηθήσουν στη νομική τεκμηρίωση ότι οι Έλληνες πολίτες, που έχασαν τις δουλειές τους, απώλεσαν μέρος ή όλο το μισθό τους, τη σύνταξη και το εισόδημα τους ή μετατράπηκαν σε οφειλέτες, είναι θύματα οργανωμένου σχεδίου εγκληματικής οργάνωσης.
"Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος. Τοιουτοτρόπως η υπόθεση δένεται με το παγκόσμιο σύστημα. -Ιδές τον Προμηθέα και εν γένει τα συγγράμματα του Αισχύλου.- Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες"
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Διονύσιος Σολωμός)
Εικόνες: Banksy, “Πεσμένος Στρατιώτης” και Δον ΨΥΧΩΤΗΣ.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Εξαιρετικός ο πολιτικός λόγος σας, παλληκάρια της Κεφαλονιάς. Ουσιαστικός, κατανοητός, μεστός, ελληνικός. Αξιοσημείωτη μέσα στον λόγο σας και η δημοκρατική ευαισθησία. Όμως αυτές οι νύξεις ή οι άμεσες αναφορές στο γνήσιο δημοκρατικό πολίτευμα μου δημιουργούν ένα προβληματισμό, όσον αφορά στην επάρκεια δημοκρατικής συνείδησης σε επίπεδο πλατειών λαϊκών μαζών. Μια κοινωνία εθισμένη κατά παράδοση στον καταναλωτισμό, τον νεοπλουτισμό και την ιδιοτέλεια, νοσήματα από τα οποία, στην καλύτερη περίπτωση, πασχίζει σήμερα να ιαθεί, είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος και την ευθύνη ενός πολιτεύματος μη αντιπροσωπευόμενης, άμεσης δημοκρατίας; Αν έχω καταλάβει σωστά, γι' αυτό το είδος δημοκρατίας γίνεται λόγος στα άρθρα σας. Εκτός αν υπονοείτε την αντικατάσταση των υπαρχόντων κομμάτων με νέα. Οπότε το θέμα μετατοπίζεται στο ερώτημα, ποια θα είναι αυτά τα κόμματα, που θα διασφαλίσουν επ' αόριστον την πραγματική δημοκρατία, έστω και αντιπροσωπευόμενη.
Νίκος Τσαουσάκης
Αθήνα
...αλλά η "απάντηση" δεν μπορεί να δοθεί από κάποιον, που δεν είναι ο "καθ' ύλην αρμόδιος".
Ο αρμόδιος, χωρίς εισαγωγικά, να δώσει απαντήσεις σε κάθε ερώτημα είναι αυτός ο λαός, με τα όποια χαρακτηριστικά διαθέτει. Το κάθε άτομο αυτού του συνόλου, χωριστά.
Ραγιάς ή λεύτερος άνθρωπος;
Με δεδομένη μια κατάσταση, πολιτική, πολιτισμική, οικονομική κλπ,ο καθένας μας ανταμώνει στο δρόμο μια πλειοψηφία, που ένα είναι βέβαιο: Κάτι θέλει, κάτι περιμένει, κάπου θέλει να συμμετάσχει ή να συμμετάσχει ή, απλώς να στηρίξει. Και, παράλληλα, ζει την απογοήτευση, ή βιώνει τη ψυχολογική και λογική κατάσταση του "δεν γίνεται τίποτα, δεν υπάρχει ελπίδα".
Αυτά όλα είτε συνυπάρχουν σε ένα άτομο είτε υπάρχουν σε διαφορετικά άτομα, σε διάφορους βαθμούς έντασης.
΄Ενα, επίσης , είναι βέβαιο: Πιάσαμε πάτο και, τώρα, σκάβουμε για να πάμε πιο βαθιά.
----------
Οπότε, εμείς, ως ασήμαντη συλλογική μονάδα ενός μεγάλου συνόλου, έχουμε ως χρέος (απέναντι στον εαυτό μας, στον διπλανό μας και στο σύνολο) να αναζητούμε κάτι που να ενώνει. Σκεφτήκαμε το:
"Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας" και "Απελευθέρωση από τους τοκογλύφους".
---------
Το περιεχόμενο θα διαμορφώνεται:
1. Πρώτα, από όσους, υιοθετώντας τα βασικά, θα τα εμπλουτίζουν και θα τους δίνουν, σιγά - σιγά ή πιο γρήγορα, μορφή.
2. Από όσους τα υποστηρίξουν, σε επόμενη φάση, και επιθυμήσουν να εμπλακούν σε διαδικασίες συνδιαμόρφωσης πολιτικών κλπ προτάσεων.
3. Από το σύνολο του λαού, όταν θα του δοθεί ο λόγος και η δυνατότητα της απόφασης.
--------------
Οι ρυθμοί με τους οποίους θα περάσουμε από το σημερινό Ολιγαρχικό σύστημα, το ψευδώς αντιπροσωπευτικό, σε μια Δημοκρατία, με περιεχόμενο που θα προέλθει από δημοκρατική συνταγματική αλλαγή, είναι στο χέρι όσων λάβουν μέρος στη διαδικασία σε οποιοδήποτε στάδιο αυτής.
Είναι πεποίθηση μας, ότι αν υπάρχει ικανότητα, ειλικρίνεια, πάθος, ατομικό και συλλογικό, από το πρώτο βήμα ως το τελευταίο, η πρόταση, οι φορείς της και τελικά ο λαός, θα κληθούν να κυβερνήσουν.
Βεβαίως, αν θα υπάρξει περίπτωση δημαγωγίας και εξαπάτησης από κάποιους πρώτους, μπορεί αυτοί να κυβερνήσουν, αλλά για όφελος όσων θα ηγηθούν, ως δημαγωγοί και όχι ως εντολοδόχοι.
Πρέπει ο ίδιος ο λαός να εξοστρακίσει από την κοινωνική και πολιτική ζωή του, το "λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε".
-------------
"Παραβιάζοντας" δημοκρατικές αρχές, λέμε ότι κάποιοι λίγοι που θα κληθούν ή θα προσέλθουν αυτόκλητοι: Πρέπει να δώσουν, με περισσή σαφήνεια και αυτοπειθαρχία, όχι μόνο στόχους, για έναν ολόκληρο λαό, αλλά και να αποδείξουν ότι συμμετέχουν, αυτοθυσιαστικά, χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό όφελος. Και, παράλληλα, σε κάθε βήμα θα παρουσιάζουν τις ασφαλιστικές δικλείδες, που θα απομακρύνουν το ψεύδος και την αρνητική δημαγωγία.
Όμως, και ο λαός ή μέρος αυτού, στα πρώτα, επόμενα και, τελικά, σε όλα τα βήματα του, θα πρέπει να κάνει το χρέος του απέναντι στον εαυτό του: απόκτηση γνώσης, α) για να μην παγιδεύεται, από "εμένα που του μιλάω" και β) για να υπερασπιστεί "αυτόν που εμπιστεύεται" και θεωρεί "εντολοδόχο". Και, κυρίως, όσο γίνεται περισσότεροι, να λάβουν μέρος στις δημοκρατικές διαδικασίες που ανοίγονται, παρακολουθώντας στενά τον εντολοδόχο, ελέγχοντας, επιβραβεύοντας ή ανακαλώντας.
Αν υπάρχει μια ελπίδα , για το τελευταίο, είναι το γεγονός ότι ο λαός πια είναι καχύποπτος. Ευτυχώς, δεν εμπιστεύεται, ούτε "εμένα που γράφω αυτά". Εγώ ή εσύ και ο καθένας οφείλει να αποδεικνύει, αυτοθυσιαστικά την ειλικρίνεια προθέσεων και στόχων.
---------
Επί 300 χρόνια, υπάρχει ένα κυρίαρχο σύστημα, το οποίο έχει εξασφαλίσει τη σιωπή κάθε πολιτικού ή κόμματος, στον κόσμο της παγκόσμιας Ρεπούμπλικας (και όχι Δημοκρατίας). Κάτι λίγοι που απέκλιναν της σιωπής, δολοφονήθηκαν ή με διάφορους άλλους τρόπους απομονώθηκαν και εξοντώθηκαν, πολιτικά.
Συγκρουόμαστε με αυτό το σύστημα και πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι υπαρκτοί οι κίνδυνοι εξαγοράς και πολιτικής ή φυσικής εξόντωσης.
Κι αν σε αυτόν τον κηρυγμένο πόλεμο, συμμετάσχει ένας ολόκληρος λαός, θα πρέπει να προετοιμάζεται για το οτιδήποτε.
Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε δεν είναι περίπατος.
Εξαιρετικός ο πολιτικός λόγος σας, παλληκάρια της Κεφαλονιάς. Ουσιαστικός, κατανοητός, μεστός, ελληνικός. Αξιοσημείωτη μέσα στον λόγο σας και η δημοκρατική ευαισθησία. Όμως αυτές οι νύξεις ή οι άμεσες αναφορές στο γνήσιο δημοκρατικό πολίτευμα μου δημιουργούν ένα προβληματισμό, όσον αφορά στην επάρκεια δημοκρατικής συνείδησης σε επίπεδο πλατειών λαϊκών μαζών. Μια κοινωνία εθισμένη κατά παράδοση στον καταναλωτισμό, τον νεοπλουτισμό και την ιδιοτέλεια, νοσήματα από τα οποία, στην καλύτερη περίπτωση, πασχίζει σήμερα να ιαθεί, είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος και την ευθύνη ενός πολιτεύματος μη αντιπροσωπευόμενης, άμεσης δημοκρατίας; Αν έχω καταλάβει σωστά, γι' αυτό το είδος δημοκρατίας γίνεται λόγος στα άρθρα σας. Εκτός αν υπονοείτε την αντικατάσταση των υπαρχόντων κομμάτων με νέα. Οπότε το θέμα μετατοπίζεται στο ερώτημα, ποια θα είναι αυτά τα κόμματα, που θα διασφαλίσουν επ' αόριστον την πραγματική δημοκρατία, έστω και αντιπροσωπευόμενη.
Νίκος Τσαουσάκης
Αθήνα