Ο κόσμος παραμιλά ελληνικά. Chaos είναι η λέξη των πρωτοσέλιδων του κόσμου.

 Οι καθεστωτικοί Financial Times βάζουν τίτλο:

Το δίλημμα του Ολάντ: Με το Βερολίνο ή την Αθήνα;

Τους μπερδέψαμε. Ο λαός των ελλήνων βάζει τα σωστά διλήμματα. Κόντρα στα δικά τους, ψεύτικα. Με την ολιγαρχία ή με τους έλληνες (τους λαούς του κόσμου); Ποιος μετρά, ακόμα, τους ψήφους της Χρυσής Αυγής; Όταν οι ξένοι λένε "Ελλάδα", "Αθήνα", "Είμαστε όλοι Έλληνες", ποιος απ' όλους περιλαμβάνει το νόημα που έχουν τα αυγά του φιδιού για τη ζωή;

Η ζωή είναι αλλού. Gothic, Satans, Thanatos και Nazis είναι γενήματα της ίδιας μήτρας, της ίδιας  κουλτούρας: Γότθων, Οστρογότθων και βησιγότθων. Φυλών της Μοναρχίας και των μεγάλων ναών (Kαι στο βάθος, το πολύ βάθος ο θεός των πρώτων φυλετιστών, του πρώτου "περιούσιου λαού", η κουλτούρα των εβραίων σιωνιστών και τραπεζιτών).

Οι έλληνες είναι γένημα της πόλης, της πολιτικής και του πολιτισμού. Δημιουργοί κα ιδημιουργήματα ίδίων αξιών. Η "κουλτούρα" τους δεν μεταφράζεται "πολιτισμός", λέξη με την ίδια ελληνική ρίζα της λέξης "πολιτική" (politics).

Πώς να καταλάβουν το νόημα και τη σημασία της politics, όταν δεν ξέρουν ελληνικά;

Πώς να καταλάβουν πως από την ελληνική λέξη Chaos , που διαρκώς αναμασούν, γεννιέται η ζωή;

Ψηφίσαμε ακυβερνησία και χάος. Ψηφίσαμε νέα ζωή.

Ποιος πολιτικός θα το καταλάβει, ώστε να παραδόσει την εξουσία στο λαό;

Ποια Ευρώπη, ποια Ελλάδα, ποιο ευρώ; Λέξεις ελληνικές, που με δημοψήφισμα, μπορούν να αποκτήσουν νόημα και αξία.

Ας συνεχίσουμε να διδάσκουμε την Ευρώπη ελληνικά.

"Κοιτάχτε τους έλληνες", λέει ο "έλληνας" John Holloway, απευθυνόμενος σε αμερικανούς και στον κόσμο όλο. 

-------------------------------------------

Ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά

Έχετε την αντύπωση πως αναφέρεται στην ασήμαντη εισαγωγή και επιρροή ξένων ιδεολογιών και στάσεων ζωής;

Κοιτάξτε την Ελλάδα, το επίκεντρο της σημερινής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκεί η κρίση είναι ξεκάθαρα κρίση ανυποταγής. Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί δηλώνουν πως οι Έλληνες δεν υποκύπτουν αρκετά, δεν εργάζονται αρκετά σκληρά, τους αρέσει να κοιμούνται το μεσημέρι και να βγαίνουν το βράδυ και τώρα πρέπει να πάρουν ένα μάθημα, πρέπει να μάθουν τι σημαίνει αληθινός καπιταλιστικός εργάτης. Και δίνοντας ένα μάθημα στους Έλληνες προτίθενται επίσης να δώσουν ένα μάθημα στους Πορτογάλους, στους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Ιρλανδούς και όλους τους υπόλοιπους ανυπότακτους του κόσμου.

Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχουν μόνο δύο εκδοχές. Η μία είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας.

Η πρώτη λύση του να πούμε ότι είμαστε καλοί εργάτες μοιάζει περισσότερο απλή, περισσότερο προφανής αλλά πιθανώς είναι μόνο μια αυταπάτη επειδή οι περισσότεροι σχολιαστές αναφέρουν ότι η ύφεση στην Ελλάδα θα διαρκέσει πολλά χρόνια άσχετα με το πόσο θα συμμορφωθούν οι Έλληνες.

Αν θέλετε να μάθετε με τι μοιάζει η παράταση της αποτυχίας του κεφαλαίου χωρίς την ελπίδα μιας ριζικής αλλαγής, τότε απλώς κοιτάξτε πέρα από τα σύνορά σας την τραγωδία στο Μεξικό ή κοιτάξτε πιο κοντά τις δικές σας πόλεις. Η άλλη επιλογή του να πούμε όχι στο κεφάλαιο και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνική σχέση είναι αυτό που πολλοί Έλληνες προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτή τη στιγμή από επιλογή και από ανάγκη. Αν το κεφάλαιο δεν μπορεί να παρέχει την υλική βάση ζωής, τότε πρέπει να την δημιουργήσουμε με άλλους τρόπους, συγκροτώντας δίκτυα αμοιβαίας υποστήριξης, διακηρύσσοντας «κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και οργανώνοντας ομάδες ηλεκτρολόγων που επανασυνδέουν το ρεύμα· με το «δεν πληρώνω» φόρους και διόδια· μέσω του κινήματος της πατάτας με το οποίο αγρότες διανείμουν αγροτικά προϊόντα κατευθείαν στις πόλεις σε πολύ χαμηλές τιμές, μέσω της ίδρυσης ανταλλακτικών παζαριών, της δημιουργίας κοινοτικών κήπων και της επιστροφής στην ύπαιθρο· επίσης με την ανάκτηση εργοστασίων, ενός νοσοκομείου και μιας εφημερίδας. Αυτή είναι μια περίπλοκη και πολύ πειραματική μορφή να προχωρήσουμε, στην οποία δεν υφίσταται σωστή πολιτική γραμμή ούτε επαναστατική καθαρότητα, αποτελεί μια προεικονιστική μορφή κοινωνικότητας όχι ακόμη αρκετά δυνατής ώστε να διασφαλίσει την επιβίωσή μας. Και πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις, αλλά είναι ξεκάθαρα η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να ωθήσουμε τα πράγματα και να ωθηθούμε και εμείς οι ίδιοι.

Ο κόσμος που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, είναι ένας κόσμος χωρίς απαντήσεις, ένας κόσμος όπου περπατάμε ρωτώντας, ο κόσμος ενός πειράματος. Αλλά καθοδηγούμαστε από το όχι μας ενάντια στο απάνθρωπο, ξεδιάντροπο, καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και από ένα ουτοπικό αστέρι που ανατέλλει από τις ελπίδες και τα όνειρα αιώνων πάλης. Η κρίση επομένως μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτές τις δύο επιλογές. Είτε θα επιλέξουμε τη λεωφόρο της υποταγής στη λογική του κεφαλαίου έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε τα επικίνδυνα μονοπάτια, πολλά μονοπάτια, επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου εδώ και τώρα, μέσα από τις ρωγμές που δημιουργούμε στην καπιταλιστική κυριαρχία. Και καθώς επινοούμε διαφορετικούς κόσμους βλέπουμε τώρα, καθαρά, πως εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς είμαστε η κρίση ενάντια στην βιασύνη να καταστραφεί ο κόσμος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Εμείς είμαστε ο νέος κόσμος που λέει «στα τσακίδια κεφάλαιο».

Τζον Χόλογουεη, Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012

-----------------------------------------------------------------

Πάμε, δυνατά. Ραντεβού στα τυφλά, για τους δικούς μας έρωτες. Ό,τι κι αν ψηφίσουμε, ξανά, τα τοπικά κινήματα θαυματοποιούν, φυτεύουν οάσεις στην έρημο. Τίποτα, τίποτα, δεν μας σταματά.

Με ευρώ ή ρούβλι,  το δικό μας νόμισμα λέγεται αγάπη.