Είναι χιλιάδες οι νεκροί, αλλά σταμάτησαν την καταμέτρηση. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί.
Μου το είπαν οι κόρες μου. Ήξεραν τα παιδιά του, ήταν γνωστός άνθρωπος των οικοδομικών εργασιών.
Μου τόπε και η μάνα μου. Τόπαν και δυο παιδιά σ' ένα φίλο μου.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΑΝ ΟΙ "ΕΙΔΗΣΕΙΣ".
Το πιο πιθανό είναι να μην είναι πια είδηση για αυτούς, που γράφουν πόσα κρουαζιερόπλοια μπαίνουν στο λιμάνι, που τους νοιάζουν τα έργα και οι μέρες των κρατούντων (δίχως τη λεηλασία και τη διακίνηση ναρκωτικών), που ενδιαφέρονται για το ποιος είναι υποψήφιος με ποιον ή για τον κωμικοτραγικό καβγά των Νικολάδων στο Λιθόστρωτο. Ίσως, και να παράπεσε η είδηση, δηλ. ο θάνατος, και να τους αδικώ. Όταν ο θάνατος γίνεται "είδηση" και όχι "βίωση", τότε είμαστε κι εμείς νεκροί.
Κρεμάστηκε. Αφού είχε διαλυθεί οικονομικά, κοινωνικά και οικογενειακά. Κρεμάστηκε από ένα σχοινί, καμωμένο από χρέη, σκοτάδι, απελπισία.
Παίζει ρόλο στην αποσιώπηση πως είχε έρθει από την Αλβανία;
Καλά κάνετε και δεν μετράτε πια τους νεκρούς. Όντας νεκροί οι ίδιοι.
Ίσως να έχουν υιοθετήσει την άποψη κάποιου κ. Μπεγλίτη : «Το αν είχε χρέη ή δεν είχε είχε χρέη, το αν τα έφαγαν τα παιδιά του ή τα έφαγε ο ίδιος, σεβασμός σ’αυτές τις περιπτώσεις…». Όπου "σεβασμός", για αυτόν τον άγνωστο σε μένα κύριο, σημαίνει σιωπή, προσπέρασμα, αδιαφορία.
Ίσως να υιοθετούν τις σκέψεις ενός συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, που ως συνήθως έγινε βουλευτής:
-
...ο κ. Κουκουλόπουλος, αφού ξεκίνησε στιλιζαρισμένα με αναφορές περί “αφωνίας, περισυλλογής, προβληματισμού” κλπ για το τραγικό συμβάν της αυτοκτονίας στο Σύνταγμα, προχώρησε σε ερμηνείες για το ιδιόχειρο σημείωμα του 77χρονου: “Μιλά στο όνομα πολλών, γιατί προφανώς ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη σύνταξή του, δεν ψάχνει ποτέ στα σκουπίδια»!.
-
Δεν έφτανε όμως αυτή η αναφορά, καθώς ο εκλεγόμενος στην Κοζάνη κ. Κουκουλόπουλος βρήκε ως κατάλληλη την περίσταση για να αφήσει αιχμές ακόμη και για έναν εκλιπόντα για τις φαρμακευτικές δαπάνες: “Εάν ο ίδιος άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει και πολύ καλά για το πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια”.
-
Και στη συνέχεια, καθώς υπήρξε αρκετή ένταση στο στούντιο, “μαζεύθηκε”, συνεχίζοντας πάντως τις – τουλάχιστον – αστοχίες: “Δεν ήρθα σε εκπομπή ψυχανάλυσης (!), ήρθα να κινητοποιηθώ”.
Ίσως, τελικά, μόνο από τις κόρες, τις μανάδες και τις πόρνες σαν εμένα, να περιμένεις να μάθεις την αλήθεια. (Άδικα κατηγορούν τις πόρνες, όταν αποκαλούν τους πολιτικούς με την προσφώνηση: "πουτάνας κόρες και γιοί". Ούτε οι μανάδες τους ήταν πόρνες, ούτε οι μάνες φταίνε για αυτό που κατάντησαν τα παιδιά τους.
Ελπίζω, κάποτε , οι κόρες μου να είναι υπερήφανες για μένα και όχι για το επάγγελμα μου. Προσεύχομαι και προσπαθώ)...
Ίσως, πάλι, να φταίνε αυτοί που "αυτοκτονούνται" και χάνονται και όχι ο πόλεμος, που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας οι τραπεζίτες με τους πολιτικούς αυλικούς τους.
"Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαμαν οι Ιταλοί στον Μουσολίνι. (Πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου)".ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΣ
Είναι σα να λέμε πως ο Ιησούς αυτοκτόνησε και δεν τον κρέμασε η τότε Αυτοκρατορία.
Ίσως να φταίει για τη σιωπή των τοπικών μηντιακών αμνών και θηρίων πως ο δικός μας άνθρωπος δεν άφησε σημείωμα. Δεν ήξερε πως γράφεται η απελπισία ή ο θυμός πάνω σ' ένα χαρτί. Απλώς, κρεμάστηκε. Τόσο απλά.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΙ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ Η ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ. Κανείς δεν θα διαδηλώσει, με αφορμή το όνομα του. Ίσως, κάποιοι κοντινοί του άνθρωποι να αφήσουν ένα δάκρυ. Ούτε το όνομα Του δεν μπορούμε να γράψουμε. Η κηδεία έγινε, κανονικά. Δεν είχε την αντιμετώπιση του αυτόχειρα. Θύμα ενός κηρυγμένου πολέμου ήταν. Έπεται συνέχεια, ως ότου "τα παιδιά χωρίς μέλλον, πάρουν τα όπλα..."
Μαρία Μαγδαληνή, έγραψε.
Δον ΨΥΧΩΤΗΣ, ζωγράφισε
