Κι άλλα έργα πολιτισμού των καταλληλότερων

Κι ας μην πει κανείς ότι πρόκειται για έργο των Αρχαιολογικών Υπηρεσιών.

Δεν υπάρχει δήμαρχος ή υποψήφιος δήμαρχος που να μην κόπτεται για "πολιτισμό".

Αν είσαι Δήμαρχος που αγαπά την πατρίδα κι αν ξέρεις τι θα πει ομορφιά, τα σταματάς ή τα γκρεμίζεις κι ας σε στείλουν κατηγορούμενο για καταστροφή "δημόσιας" περιουσίας.

Αν είσαι υποψήφιος, υπόσχεσαι και δηλώνεις "γκρέμισμα".

Δείχνεις, με κάθε τρόπο, ποιος είναι το αφεντικό στον τόπο του.

Στην καλύτερη και ηπιότερη εκδοχή καλού Ηγέτη και Δημάρχου, ζητάς εξηγήσεις από την υπηρεσία, που υποτίθεται ότι προστατεύει αρχαιότητες:

"πού το πάτε, κύριοι;

Φτιάξατε "χέστρα" κολητά στα "κυκλώπεια Τείχη". Και αφήσατε και το βόθρο ανοιχτό, με κάλυψη... από κλαριά. Αφού τη φτιάξατε, γιατί την έχετε κλειδωμένη; Ή, μήπως, εκ των υστέρων, σκεφτήκατε ότι για να φτιάξει κάποιος τουαλέτα θα πρέπει να τη λειτουργεί, να την καθαρίζει και, φυσικά, να πληρώνει. ("Ευτυχώς", δηλαδή, που είναι κλειδωμένη και τα πόμολα σπασμένα. Αλλιώς θα είχαμε ευωδιές απείρου κάλλους).

Τούτη την ώρα, στρώνετε με τσιμέντο τους μυκηναϊκούς τάφους στα Μαζαρακάτα.

Τούτη την ώρα, τοποθετείτε  πλακάκια στη "διατηρητέα" γέφρα Αργοστολίου, δίνοντας νόημα στο τι σημαίνει "αποκατάσταση μνημείου".

Και στο παρελθόν, φυτέψατε "γαλλικά" κεραμίδια σε εκκλησία μπαρόκ του 17ου αιώνα" (Άγιος Σπυρίδωνας, Πουλάτα).

Ω, δεν θα σας πω τίποτα που καλύψατε με άσφαλτο το μεγαλύτερο ανακαλυφθέν συγκρότημα αρχαίων εμπορικών κατασκευών. Αποφασίσατε ότι είναι ασήμαντης αρχαιολογικής αξίας. Εσείς είσαστε οι "επιστήμονες" και σε μας δεν πέφτει λόγος. Τα υπόλοιπα, όμως, "βγάζουν μάτια"."

Τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να έχει γίνει ή να εξακολουθεί να υπάρχει, αν υπήρχαν ακατάλληλοι(για το καθεστώς) δήμαρχοι. Ικανοί, όμως, να σέβονται και να αγαπάνε πατρίδα και ανθρώπους.

Αρκεί να ήξεραν τα στοιχειώδη. Ή έστω τι θα πει ομορφιά και ιστορία.

Δυτυχώς, για μας (και τις αρχαιότητες), από αυτό τον τόπο, πέρασαν μόνο "καταλληλότεροι". Και θέλουν να ξαναπεράσουν( από πάνω μας).

ΥΓ: Την ώρα που τελειώναμε τα προηγούμενα.

Εκεί στον Κατελειό, ένα 17χρονο παιδί αυτοκτόνησε. Ένα παιδί, καλό, ευγενικό και κλεισμένο στον εαυτό του.

Όχι αυτό δεν είναι έργο των καταλληλότερων. Είναι ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, χωρίς να βλέπουμε τη μελαγχολία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και τις πράξεις. Κι αν τη δεις, δεν ξέρεις τι να κάμεις.

Στην Ελλάδα, οι αυτοκτονίες γίνονται με ευθύνη των αυτόχειρων.

Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε οι ανεύθυνοι. Άρχοντες και Κοινωνία.

Ίσως, ίσως λέω, κάποια πράγματα (και κάποιες αυτοκτονίες) να προλαβαίνονται. Ίσως, όταν ενδιαφέρεσαι για τον διπλανό σου,  τον μαθητή σου, το φίλο, το συμμαθητή σου, τα παιδιά και το συνάνθρωπο. (Έχουμε πολύ δρόμο, ακόμα, ως ότου , εμείς  γίνουμε άνθρωποι, η κοινωνία γίνει ανθρώπινη και οι θεσμοί αντανάκλαση αυτών).