Η ιστοσελίδα olympia.gr, σωστά, διεφώνησε με τη χρήση του όρου "εθνικισμός" σε άρθρο μας που περιγράφει κάποιες εικόνες του "νεο"ταξικού πολιτικού σχεδίου στην Ελλάδα. Χρησιμοποιήσαμε τον όρο, γιατί έτσι αυτοπροσδιορίζεται η Χ.Α. Με τι μοιάζει αυτός ο "αυτοπροσδιορισμός" εντόπισαν κάποιοι στα τραγούδια και τους "ύμνους". Δεν είναι, όμως, αυτό το σημερινό μας θέμα.
--------------------------------
"Λέγε ότι θες για μένα, αρκεί να λες δυνατά το όνομα μου". Δεν ξέρω ποιος το είπε και αν το είπε κάποιος.
Η αίσθηση ότι κάποιος μετατρέπεται σε κατατρεγμένο από ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα αποτελεί "εγγύηση" ότι τα λέει καλά. Είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχολογίας, το οποίο οδηγεί το πλήθος στο να "συμπαθήσει" κάποιον.
Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι κομματικές και κρατικές συνιστώσες του έσπευσαν να αναγορεύσουν σε μείζον θέμα την κομματική καμπάνια "διανομής τροφίμων", προσφέροντας τη μέγιστη δυνατή διαφήμιση. Το αποτέλεσμα αυτής της διαφήμισης το είδαμε.
"Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις" οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις επιβεβαίωσαν όσα γράψαμε: την ύπαρξη σχεδίου για τη σειρά διαδοχής στην διακυβέρνηση μιας χώρας - προτεκτοράτου των Μεγάλων Τραπεζικών Δυνάμεων. (Το νεογέννητο βασιλικό βρέφος γνωρίζουμε εξ αίματος ότι είναι το τρίτο στη σειρά διαδοχής του Βρετανικού θρόνου. Στα κοινοβουλευτικά πράγματα, χρειάζονται κάποιες ιδιαίτερες τεχνικές για να δοθεί η σειρά διαδοχής)
Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι η απόφαση της απαγόρευσης θα οδηγούσε σε διαφορετικό αποτελέσμα από αυτό που είδαμε; Υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι το κομματικό πολιτικό σύστημα δεν γνώριζε τις συνέπειες της πράξης του;
Η, χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα, "αντικαπιταλιστική", "αντισυστημική" ρητορική απέκτησε το "φωτοστέφανο", την επιβεβαίωση που της έλειπε, για να αποδείξει αυτό που δεν είναι. Το "όλοι εναντίον ενός" καθιστά κάποιον συμπαθή και του προσδίδει κάτι το ηρωικόν.
Μια ασήμαντη σε μέγεθος σακούλα, με λίγες πατάτες κι ένα πεπόνι, έγινε τεράστιο προπαγανδιστικό όπλο στα χέρια των διανομέων.
(Η εικόνα είναι "μόνο για Έλληνες")
Ορθώς, θα παραπονεθεί το κόμμα των "Ανεξάρτητων Ελλήνων", το οποίο διανέμει τρόφιμα, χωρίς την ανάλογη προβολή. Προφανώς, αυτό το κόμμα διανέμει τρόφιμα μόνο σε κινέζους. Είναι το κόμμα που δεν συμπεριλαμβάνεται στα σχέδια διαδοχής. Πρέπει να εκλείψει, κοινοβουλευτικά, για να μην υπάρξει μια "αξιοπρεπής αντιμνημονιακή" συγκυβέρνηση. Εκείνο το "μετέωρο βήμα" του ΣΥΡΙΖΑ, η αδυναμία αυτοδυναμίας παρά τις "αντιμνημονιακές" συσπειρώσεις, κάποια στιγμή, θα σκάσει ως μετεωρίτης στο κεφάλι μας.
---------------------
Η όλη υπόθεση μας θυμίζει ανάλογο περιστατικό, που συνέβη στη μικρή μας επαρχιακή πόλη.
Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και σπεύσαμε να δούμε με τα μάτια μας τα τεκταινόμενα: ""ΚΚΕ σε αντιπαράθεση με τη Χ.Α, με αφορμή μια ανακοίνωση της ΧΑ για διανομή τροφίμων".
Είδαμε καμια 30ρια από τη μία και καμιά 10ρια από την άλλη και στη μέση τα ΜΑΤ.
Ρωτήσαμε έναν καταστηματάρχη να μας πει τι προηγήθηκε:
"Είχαμε ησυχία. Κανείς δεν είδε να μοιράζονται τρόφιμα. Γύρω στις 1μμ ήρθαν τα ΜΑΤ, μετά τα μέλη του ΚΚΕ και στη συνέχεια τα μέλη της ΧΑ. Από κείνη την ώρα, καθόμαστε και τους κοιτάμε".
Το πόσοι έλαβαν τρόφιμα και το αν λέει αλήθεια ο θεατής καταστηματάρχης φαίνεται και στην ιστοσελίδα της τοπικής ΧΑ: Μία μόνο φωτογραφία ενός μπρατσωμένου χεριού, με μαύρο μπλουζάκι, που λαμβάνει μία σακούλα. Και μερικές ακόμα που δείχνουν την τεράστια ποσότητα προς διανομή.
Για τα μάτια του κόσμου.
-------------------------------
Τελικά, γίνεται πολύς "καβγάς" για το τίποτα; Είναι όλοι τους μια κενή φωτογραφία στον τοίχο που μας περικλείει; Όχι, βέβαια. Ο "καβγάς" έχει συγκεκριμένο στόχο και σκοπό και η φωτογραφία δεν είναι κενή.
Η φωτογραφία δείχνει την "Παγκόσμια Τραπεζική Διακυβέρνηση". Και ο στόχος είναι τα μυαλά μας. 233 δις από τα 310 του εθνικού μας χρέους έχουν πάει στους τραπεζίτες κι εμείς κοιτάμε τον εχθρό, που ο καθένας, δήθεν χωριστά, μας δείχνει.
Είναι το πολιτικό ζωνάρι που μας σφίγγει και, τελικά, θα μας πνίξει, γιατί φύγαμε μαζί από τις πλατείες κι "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη". Τραβήξαμε προς τα κεί που το ίδιο δάχτυλο δείχνει πολλές κατευθύνσεις.
Το παιχνίδι είναι στημένο. Το ασήμαντο και υποκριτικό γίνεται σημαντικό και πραγματικό, με τη βοήθεια όλων των κομμάτων.
Πίσω από τα επικοινωνιακά παιχνίδιας της "Νέας" Τραπεζικής Αυτοκρατορίας κρύβεται μία και μόνη πραγματικότητα και σε αυτή οφείλουμε όλοι να εστιάσουμε και να μην παρασυρόμαστε:
Κανένα κόμμα δεν αμφισβητεί την ιδιοκτησία κάποιων λίγων ανθρώπων πάνω στο χρήμα-χρέος. Είναι αυτό που τους ενώνει. Τα υπόλοιπα είναι αφηγήσεις για να μαλώνουμε μεταξύ μας.
Στην εποχή της υπερχρέωσης κρατών και ανθρώπων, είναι η μη αμφισβητήσιμη πραγματικότητα που όλοι μαζί μας κρύβουν. Είναι η ρίζα του κακού και η βασική Αιτία όλων των δεινών. Είναι η- καθόλου εκλεκτική- συγγένεια που τους ενώνει.
Όσες φορές το έχουμε θέσει "ενώπιος ενωπίω", γραπτώς και προφορικώς, πειστική απάντηση από τους πλασματικά "αντιμαχόμενους", δεν δόθηκε.
Ας ξεκινήσουμε από την πραγματικότητα για να αναζητήσουμε την Αφήγηση που θα μας ενώσει. Ας βρούμε τον Κοινό Λόγο που μπορεί να γίνει ο Μίτος της Αριάδνης, για να βγούμε από το Λαβύρινθο του Τραπεζικού Μινώταυρου και των υπηρετών αυτού (συστημικών και "αντισυστημικών", δηλαδή και των δύο πλευρών του ολιγαρχικού συστήματος).
Η δική μας Αφήγηση έχει δύο μόνο σκέλη:
- Δημοκρατία: ένα πολίτευμα όπου τους νόμους φτιάχνει ο λαός.
- Το χρήμα να γίνει δημόσιο εργαλείο. Να γίνει "ο ανταλλάξιμος αντιπρόσωπος τηα ανάγκης μας, με κοινή συμφωνία", όπως θα έλεγε και ο Αριστοτέλης.
Είναι ένας καλός λόγος, που μπορεί να γίνει ο Κοινός μας Λόγος, για να ορίσουμε μια άλλη πολιτική: την πολιτική των πολιτών. Για να γίνει η δεδομένη πλειοψηφική δυσαρέσκεια, πλειοψηφική πολιτική δύναμη.
Ότι μας ενώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Ότι μας χωρίζει, πολλές φορές, είναι ψεύτικο.
Τόσο απλά.
Ας μη μείνουμε θεατές που κοιτάνε τα δέντρα που φυτεύουν άλλοι, χάνοντας το δάσος και την ουσία. Χάνοντας εαυτό και πατρίδα.
Στις εικόνες: ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ
Στο πληκτρολόγιο: ο 021443912 (ένας αριθμός φορολογικού μητρώου είμαι. τίποτα περισσότερο).