ΚΟΛΠΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ: ΟΛΑ ΚΑΛΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Πάνε πολλά χρόνια, που οι πίνες «έφυγαν» από το Λιβάδι.

Τις ξαναείδαμε να υπάρχουν στο Φανάρι. Πολλές, όρθιες και όμορφες ανάμεσα στα φύλλα της ποσειδωνίας. Αυτά, ως πέρυσι.

Όμως, τον Οκτώβρη του 2019, οι λιγοστοί κολυμβητές, βγαίνοντας από το νερό, είδαν το σώμα τους καλυμμένο με λάδια και τη θάλασσα να μυρίζει ψαρόλαδο. Οι περισσότεροι έφυγαν. Μερικοί έσπευσαν να κάμουν αναφορά στο Λιμεναρχείο ή και σε άλλους αρμόδιους (δεν γνωρίζω).

            Αυτό που γνωρίζω είναι ότι κανείς «αρμόδιος» δεν έχει πει κάτι. Δεν γνωρίζω αν η αγαπημένη παραλία των παιδικών μας χρόνων θα μπορεί να δεχτεί ξανά λουόμενους. Δεν ξέρω κι αν θα υπάρχουν πίνες το ερχόμενο καλοκαίρι. Μετά τον Απρίλη θα ξέρουμε.

            Κάποιοι είπαν το εύλογο και προφανές: «Τα ιχθυοτροφεία φταίνε». To είπαν, γιατί δεν ήξεραν τι πρέπει να λένε και τι όχι. Πάνε λίγα χρόνια, που έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Ζησιμάτος, πολεμιστής κατά της ρύπανσης του κόλπου. Υπερασπιστής των παραλιών των παιδικών του χρόνων στη Θηνιά. Ωραίος άνθρωπος και για πολλά άλλα, που ελάχιστοι γνωρίζουν. Ο αείμνηστος φίλος Γιώργος είχε δεχτεί αγωγή ενός εκατομμυρίου ευρώ, γιατί είχε πει ότι υπεύθυνα για τη ρύπανση είναι τα ιχθυοτροφεία του κ. Γερουλάνου. Δεν πτοήθηκε, αλλά ο Γιώργος έφυγε νωρίς. Οι υπόλοιποι να προσέχουν ποιον κατηγορούν. Αυτό ήταν το μήνυμα μιας αγωγής από κάποιον, που διετέλεσε υπουργός πολιτισμού και σήμερα επανεμφανίζεται ως μνηστήρας πολιτικών θρόνων. Ευπατρίδης ο κ. Γερουλάνος. Ευγενέστατος και ευεργέτης, όπως και οι πρόγονοι του. Όπως και ο φίλος του ο ΓΑΠ και οι λοιποί του σύντροφοι.    

Ομερτά στο Ληξούρι, όταν ο αείμνηστος Γιώργος με τους φίλους του τους Θηνιάτες έδιναν τις μάχες τους για τις θάλασσες τους. Έχω κι εγώ προσπαθήσει να κολυμπήσω εκεί μετά την εμφάνιση των ιχθυοτροφείων: Μαύρο τοπίο ο βυθός. Δεν ξαναπήγα.

Σιωπή από τους «ευαίσθητους» επί παντός επιστητού στο διπλανό Ληξούρι. Μόνο δήμαρχοι και εργαζόμενοι στα ιχθυοτροφεία απαντούσαν στις αιτιάσεις. «Κάτω τα χέρια από τα ιχθυοτροφεία. Μας δίνουν δουλειά». Τότε, έλεγαν ότι φταίει ο βιολογικός καθαρισμός. Μια μελέτη για την καθαρότητα της θάλασσας της Κεφαλονιάς από το κρατικό ΕΘΙΓΜΕ είχε το εξής «παράξενο»: Ενώ το αρμόδιο κρατικό όργανο έχει όλο το απαιτούμενο προσωπικό να κάνει μόνο του την έρευνα και τις μετρήσεις, έκαμε τη δουλειά του για όλη την Κεφαλονιά, αλλά τη μελέτη για τον κόλπο του Αργοστολιού την ανέθεσαν σε ιδιωτική εταιρεία! Έτυχε. Τα πορίσματα τα φαντάζεστε. Όλα καλά.

            Οι «ευαίσθητοι» εξακολουθούν να παριστάνουν τους ευαίσθητους. Για εξορύξεις, για την κλιματική αλλαγή, για «πρόσφυγες», για την σφαγή των καημένων των ζώων, που τρώμε κλπ. Ποτέ, όμως, για το μαύρο χάλι του κόλπου.  Είναι «ευαίσθητοι» και για το έγκλημα στις Σκουριές, αλλά κάτι μου λέει ότι αν ζούσαν στις Σκουριές θα ήταν με την Ελντοράντο. Από την πολλή ευαισθησία. Οι «ευαισθησίες» των «ευαίσθητων» αφορούν μόνο πράγματα και ανθρώπους, που βρίσκονται μακριά από αυτούς. Ποτέ δεν νοιάζονται για τον πλησίον.

            Όλα αυτά τα θυμήθηκα, γιατί είδα για πρώτη φορά πίνες στη γέφυρα του Κουτάβου. Υποψιάστηκα ότι κι αυτές άρχισαν να απομακρύνονται ακόμα περισσότερο από την εστία της ρύπανσης/μόλυνσης (Άλλο ανέκδοτο αυτό: «Δεν είναι μόλυνση. Είναι ρύπανση από τις ιχθυοτροφές», μας έλεγαν οι καλοί φίλοι των ιχθυοτροφείων).

            Μικρές πίνες, όρθιες και καμαρωτές στη ρηχή βόρεια πλευρά της γέφυρας, αλλά φευ. Έμειναν λίγες μέρες κι άρχισαν να πέφτουν κάτω, ως ότου χάθηκαν εντελώς.

            Στη γέφυρα τις περίμενε μια άλλη ρύπανση, που κρατάει πολλά χρόνια και ουδέποτε ενόχλησε τους από τούτη την πλευρά «ευαίσθητους».

            Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια και είναι ενδημική και μόνιμη. Οι φωτογραφίες που βάζω εδώ είναι βγαλμένες με χρονική απόσταση μιας εβδομάδας με την τελευταία χτες. Τόσα χρόνια, κανείς ευαίσθητος περί την καθαριότητα και το περιβάλλον δεν έχει μπει στον κόπο να αναζητήσει την πηγή. Στη δεκαετία του 90, η Εταιρεία Προστασίας της Φύσης και ο Μάκης Βαλλιανάτος είχαν εντοπίσει κανάλια νερού, στα οποία κάποιοι παροχέτευαν ό,τι ρευστό είχαν για πέταμα από ορυκτέλαια και καθαρισμούς δεξαμενών, που οδηγούσαν στη λιμνοθάλασσα. Εκείνος ο δρόμος ρύπανσης έκλεισε τότε.

Σήμερα, ο απλός πολίτης δεν μπορεί να ελέγξει τις πιθανές υπόγειες διαδρομές της ρύπανσης.   

Κάποιες φορές προσπάθησαν να επιρρίψουν ευθύνες στα θερινά κρουαζιερόπλοια, αλλά αυτή είναι η γνωστή τακτική. Τούτη την εποχή δεν υπάρχουν κρουαζιερόπλοια.

Όλα αυτά τα έγραψα για να περάσει η ώρα. Κάποιος από το τοπικό πολιτικό προσωπικό , πριν λίγες μέρες, μου είπε «Εσύ λέγε. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν σου δίνει σημασία. Δεν έχεις ψήφους». Ούτε τα ψάρια έχουν ψήφους. Ούτε οι φτωχοί και φτωχοποιημένοι. Οι εκπρόσωποι είναι έρημοι και απρόσωποι. Καμία σχέση μαζί μας. Μετά τη συμπαράταξη και των διανοούμενων με τις ευαισθησίες, που υπαγορεύονται από την εξουσία των πολυεθνικών, οι πολλοί και φτωχοί μόνο να εκλιπαρούν μπορούν. Και να ελπίζουν στο θαύμα. Δεν περιμένω δράση από τους αρμόδιους.

Κάποιοι πεζοδρόμησαν τη γέφυρα, για να γίνει τόπος περιπάτου. Έτσι απολαμβάνουμε όλων των ειδών τις ωραίες εικόνες. Από σκουπίδια έως σεντινόνερα. Και το καλοκαίρι θα τις απολαμβάνουν και οι τουρίστες, μια και η γέφυρα έχει καταστεί σημείο στάθμευσης όσων περνούν από το Αργοστόλι. Όλα καλά.

ΥΓ: Με όσο πιο προσεκτικό τρόπο μπορούσα, δεν είπα ότι «τα ιχθυοτροφεία ρυπαίνουν».  Η κεντρική φωτογραφία είναι από τις ιστοσελίδες του Δημάρχου.