Κράτος "δικαίου" είναι η φορολόγηση της ανεργίας

Αυτό είναι το εκκαθαριστικό ενός άνεργου.

Επειδή κάποιος μπορεί να μη βλέπει την εικόνα καθαρά, έχουμε και λέμε:  

ΔΗΛΩΘΕΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ:             ΜΗΔΕΝ
ΠΡΟΣΤΙΜΟ (επειδή έχει σπίτι): 9.392,00
ΦΟΡΟΣ:                                                   2.066,24
Δεν πρόκειται για "τεκμαρτό", δηλαδή ανύπαρκτο, εισόδημα. Είναι πρόστιμο επειδή έχει σπίτι. Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους. 

(κάποτε ήταν καλός φορολογούμενος και το καλύπτει με ανάλωση εισοδήματος παρελθόντων ετών. Ως πότε, μια και αυτό κρατάει 5 χρόνια, κάτω από κάθε πολλά υποσχόμενη κυβέρνηση και αντιπολίτευση; )
ΕΙΣΦΟΡΑ "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ":         93,74
(Αυτό δεν το γλιτώνει. Από την πολλή κρατική αλληλεγγύη, ο άνεργος πληρώνει, αντί να λαμβάνει, "αλληλεγγύη". Για ποιον, άραγε, είναι αυτή η "αλληλεγγύη"; ) 

Με αυτή την ευκαιρία, θυμήθηκα κάτι: 

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΡΘΡΟ 4, παράγραφος 5:
 Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους
Ό,τι διαβάσατε πιο πάνω είναι η, χωρίς διακρίσεις και απολύτως ανάλογη των δυνάμεων του, συνεισφορά ενός άνεργου στα "δημόσια" βάρη. Όπου βάρη είναι τα δάνεια που πήραν κάποιοι, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν από αυτούς που τα πληρώνουν.

"Φυσικά", οφείλει να πληρώνει και ΕΝΦΙΑ, αλλά αυτό, πια, δεν είναι "βάρος". Είναι η τρελή χαρά ενός άνεργου.  

Τώρα το πρόσεξα και νομίζω ότι κι άλλοι δεν το έχουν προσέξει και μάλλον γι' αυτό δεν πληρώνουν οι ξένες εταιρείες φόρους. Μόνο οι Έλληνες πολίτες υποχρεούνται σε συμμετοχή στα βάρη. Άμα είσαι αλλοδαπή πολυεθνική ή, ας πούμε, εταιρεία του Παναμά δε σε πιάνει το σύνταγμα και οι υποχρεώσεις του. (Λέμε τώρα και καμιά βλακεία, για να περάσει η ώρα).

ΥΓ: Οι φόροι είναι σταλμένοι από το Θεό(τις τράπεζες) και δεν μπορούν να αλλάξουν, όσες υποσχέσεις κι αν ακουστούν, όσες κυβερνήσεις και αν περάσουν. 

Οι υποστηρικτές του "Μένουμε στην Αυτοκρατορική Ευρώπη" τι στηρίζουν; Η "αντιπολίτευση" κι όσοι ονειρεύονται να γίνουν "αντιπολίτευση" τι νομιμοποιούν με την παρουσία τους σε κατοχικό κοινοβούλιο; Πότε η αυθόρμητη αλληλεγγύη, που διασώζει, ως τώρα, τους κατεστραμμένους, θα βοηθηθεί από τους οργανωμένους πολιτικά αλληλέγγυους;  Τι άλλη χρεία μαρτυριών και επιχειρημάτων θέλουμε για να κατανοήσουμε ότι μόνο η ενότητα των αποκάτω μπορεί να απελευθερώσει;