Ήταν Μάης του 2009, όταν άφησα στο γραφείο σας το «Νυστέρι», που είχε για προμετωπίδα τη φράση «έντυπο ριζοσπαστικής έκφρασης». Δεν σας ξανάφερα άλλο, γιατί μου είχατε πει ότι «δεν είναι πολύ ριζοσπαστικό». Είχε για κύριο τίτλο: «Τράπεζες, οι ιδιοκτήτες του χρήματος». Δεν θα σας πω ότι θεωρούσατε «ριζοσπαστικό» το να υπηρετείτε πολιτικές των ιδιοκτητών του χρήματος, γιατί είμαι βέβαιος ότι, τότε, δεν φανταζόσασταν τη δική σας συνέχεια.
Εσείς στο τελευταίο πόνημα σας «Κι όμως αλλάζει» δεν λέτε, όπως οι συνάδελφοι σας ότι «διαφωνούμε», «αναγκαζόμαστε», «λυπόμαστε», αλλά ψηφίζουμε. Εσείς, ξεπερνώντας εαυτόν και αλλήλους, μας λέτε ότι όλα όσα ψηφίζετε «συμβάλλουν στην ανάπτυξη». Δεν σας παρεξηγώ, γιατί ήσασταν πάντα καλός και συνεπής προς άνωθεν εντολές υπάλληλος. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά οι πολιτικές μένουν και εφαρμόζονται, χάρις σε ανθρώπους, που εύκολα μεταλλάσσονται και προσαρμόζονται σε εντολές. Δεν θα σας πω, όπως χιλιάδες άλλοι, ότι άλλα λέγατε και άλλα κάνετε. Η επαγγελματική πολιτική είναι ένας μεταλλαγμένος κόσμος, ένα παράλληλο σύμπαν, εντελώς άσχετο από το σύμπαν των πολλών ανθρώπων. Ως εκ τούτου, είναι λογικό εσείς να βλέπετε τον κόσμο ν’ αλλάζει προς το καλύτερο, ενώ το πλήθος να βλέπει ότι οδηγείται στη φτώχεια, στην ανεργία και στην απώλεια περιουσίας. «Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας».
Έχετε την ατυχία, μία μέρα μετά την ψήφιση των μέτρων που επαινείτε, να διαβάζετε ότι το κακό ΔΝΤ, εξ αιτίας αυτών των μέτρων, βλέπει το χρέος να υποχωρεί σταδιακά λίγο κάτω από το 160% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, αλλά στη συνέχεια να κινείται ανοδικά φτάνοντας το 250% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Αν λάβουμε υπόψη και τα 99 χρόνια εποπτείας, δεσμεύετε πολλές γενιές στο άρμα των δανειστών.
Εδώ, αντί για σχόλιο, θα χρησιμοποιήσω φράσεις του συμπατριώτη Ζήσιμου Λορεντζάτου: Μας προσφέρετε ένα "ξενηστικωμένο παρόν για ένα μηδέποτε ερχόμενο μέλλον" . «Για ένα μέτριο ή ελεεινό παρόν, για ένα παρόν πετσί και κόκκαλο, μας προβάλλουν ολοένα το τετράπαχο αναμενόμενο μέλλον… Ένας δανεικός και αγύριστος βερεσές απάνω στη χαμοζωή μας. Και οι διαδοχικές γενιές ή το πληθυντικό σφάγιο θυσιάζονται, πότε με το ένα πότε με το άλλο πρόσχημα, σε διαδοχικούς βωμούς… Και οι ανθρώπινες γενιές χαραμίζονται μονότροπα στους αχόρταγους βωμούς ή πηγαίνουν κατά δαιμόνου».
(Ήταν κι αυτά γραμμένα στο πρώτο φύλλο του «μη» ριζοσπαστικού Νυστεριού, που σας έδωσα)
Η παρέμβαση του ΔΝΤ με απαλλάσσει, από το να ασχοληθώ φράση τη φράση και παράγραφο τη παράγραφο με το πόνημα σας. Θα πω μόνο μερικά λόγια, γι’ αυτά που κρύβονται πίσω από τα λόγια σας και αποδεικνύουν ότι είστε μία «ριζοσπαστική» υπάλληλος δανειστών τραπεζιτών.
Όλη η, κατά τη φαντασία σας, αφήγηση αναφέρεται στα όσα θα κάμετε και τα οποία, βεβαίως- βεβαίως, οδηγούν τους πολλούς προς την ευτυχία. Εμ, δεν μπορείτε να κάμετε τίποτα, γιατί εκχωρήσατε όλη την δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική διαχείριση στους δανειστές. Ακόμα κι αυτό που εσείς αποκαλείτε «ανάπτυξη» το εκχωρήσατε στους δανειστές.
Αυτό που ψηφίσατε δημιουργεί τρεις νέους πυλώνες διοίκησης, εντελώς ανεξάρτητους από την εκάστοτε κυβέρνηση και εντελώς ελεγχόμενους από τους πιστωτές: Το νέο υπερ-Ταμείο αποκρατικοποιήσεων, την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και τον Αυτόματο Μηχανισμό Δημοσιονομικής Προσαρμογής, τον «κόφτη» όπως αποκαλείται. Παραδώσατε όλη την οικονομική πολιτική στους δανειστές. Το παραμύθι ότι θα πατάξετε την φοροδιαφυγή δεν είναι δική σας –δική μας υπόθεση. Τα έσοδα είναι υπόθεση της «Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων». Η εξυγίανση του κράτους και η μείωση των δαπανών του δεν είναι δικό σας θέμα. Είναι υπόθεση του «κόφτη», που θα τα ρυθμίζει αυτόματα. Η διαχείριση της Δημόσιας περιουσίας, από την οποία λέτε ότι το 50% θα πηγαίνει στην «ανάπτυξη» είναι θέμα του Υπερταμείου και των 99 χρόνων εποπτείας. Και αυτό το Ταμείο δεν είναι θέμα δικό σας.
Η «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.» στην οποία εκχωρήσατε τις ΔΕΚΟ και όλη τη δημόσια κινητή και ακίνητη περιουσία ελέγχεται, πλήρως, από τους ξένους. Η κυβέρνηση λέει ότι θα έχει 3 Έλληνες και δύο ξένους στο Εποπτικό Συμβούλιο, άρα θα έχει την πλειοψηφία. Ψεύδεται. Κρύβετε το άρθρο 191, παρ. 2, το οποίο λέει: «Α) Τρία (3) μέλη επιλέγονται από τον μοναδικό μέτοχο, κατόπιν σύμφωνης γνώμης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που ενεργούν από κοινού.
Β) Δύο (2) μέλη, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, επιλέγονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ενεργώντας από κοινού, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Υπουργού Οικονομικών».
Ποιον κοροϊδεύετε, εκτός από τον εαυτό σας; Δυστυχώς, αυτούς που δεν διαβάζουν τα πολυσέλιδα νομοθετήματα κι ακούν μόνο τις ελεγχόμενες «ειδήσεις».
Για το τέλος, άφησα τον σχολιασμό της φράσης που σας έκαμε διάσημη: « Επειδή δύσκολα συμβαίνει και να πίνεις πολύ και να καπνίζεις πολύ και να πηγαίνεις να πίνεις πολλούς καφέδες, δηλαδή πρέπει να συμπίπτουν πάρα πολλά πράγματα για να επιβαρυνθεί σοβαρά ένα νοικοκυριό, και γι' αυτό μοιράστηκε».
Προφανώς «εκ παραδρομής», δεν αναφέρετε στα παραδείγματα σας ότι φόρος μπήκε ή αυξήθηκε και σε ότι αγοράζαμε με 23%, και στη συνδρομητική τηλεόραση, και στους λογαριασμούς σταθερής τηλεφωνίας που έχουν internet, και στα τυχερά παιχνίδια, και σε όλα τα είδη καυσίμων, και στο άκακο ηλεκτρονικό τσιγάρο, και στις διανυκτερεύσεις ενοικ. δωματίων και ξενοδοχείων, ενώ σε 11 νησιά του Αιγαίου καταργήθηκε ο μειωμένος ΦΠΑ. Και, βεβαίως, έπεται συνέχεια.
Επίσης, προφανώς, όλα αυτά μαζί δεν επιβαρύνουν σοβαρά ένα νοικοκυριό και δεν μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα όλου του πληθυσμού, ...γιατί «δεν συμπίπτουν».
Δε λέω τίποτα για τη μείωση των επικουρικών συντάξεων ή τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, γιατί, κατά δήλωση των κυβερνώντων, μείωση συντάξεων δεν υπάρχει, αφού καταφέρατε να μη μειωθεί η κύρια σύνταξη. Μας κάματε αυτή τη χάρη, κι επειδή σας τη χρωστάμε, φοβάμαι μήπως φορολογήσετε ή βάλετε τόκους και στις μεγάλες «χάρες», σαν αυτή.
Ζούμε σε εποχή έλλογης χαράς κι αν δε σας ευχαριστήσουμε για όσα κάνετε για μας, μπορεί να μας τιμωρήσετε με νέα χαρωπά αναπτυξιακά μέτρα.
Ο Αζίζ Νεσίν έγραψε στο διήγημα «Ο καφές και η Δημοκρατία»: «Δυο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας. Το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α». Διαβάστε το. Μπορεί να το έγραψε για την Τουρκία, αλλά ισχύει και για μας.
Κυρία Θεοπεφτάτου, θέλουμε το μέλλον μας, τώρα. Και να φοβάστε τον καιρό που το πλήθος θα γίνει δυνατό και θα μπορέσει να πάρει πίσω τη ζωή που του κλέβετε. Τα λόγια σας δεν υπερασπίζονται ζωές, παρόν και μέλλον, αλλά την έμμισθη καρέκλα σας. O δικός μας στόχος δεν είναι «η αποκατάσταση της πληγωμένης αξιοπιστίας της χώρας έναντι των εταίρων και των θεσμών». ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ και οι «εταίροι» σας είναι τραπεζίτες ή εκπρόσωποι τους. Το χρέος είναι προϊόν μιας συμπαιγνίας τραπεζιτών και πολιτικών, όμοιων με εσάς.
24/5/2016
(Δεν βάζω υπογραφή, γιατί ξέρετε ποιος είμαι)
(Η εικόνα είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ, εκ Ληξουρίου ορμόμενου, όπως κι εσείς, κυρία)