κ. βουλευτές του Ιονίου, ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΜΩ, με αυτά που θα ψηφίσετε

Άκουσα τον εκπρόσωπο, εσάςτων 4 βουλευτών του Ιονίου, να λέει "τα μέτρα είναι αναγκαία". Κάτι τέτοιο θα δηλώσουν και οι επόμενοι, μετά την έξοδο από το γραφείο του τοποτηρητή των τοκογλύφων στην Ελλάδα. 

Δεν ξέρω τι να κάμω πια. 

Πριν μερικές μέρες, πήγα την εκκαθάριση της "ειδικής εισφοράς" στον τοπικό βουλευτή, γιατί δεν έχω να την πληρώσω, όντας ζητιάνος.   Τούδωσα τη φωτοτυπία, γιατί το πρωτότυπο, θα το πάω στο Εργατικό Κέντρο.  Αποφάσισα να καταθέσω τις πινακίδες ενός αυτοκινήτου, που πρόσφατα μου χάρισαν, για να αποφύγω το "τεκμήριο" και να μη γίνω στα 60 μου, για πρώτη φορά χρεώστης στο ελλ. δημόσιο. Έτσι κι αλλιώς, έπαθε βλάβη και δεν έχω για την επισκευή. Ζοριζόμουν και για τη βενζίνη. 

Κατεβαίνω στην πόλη από το χωριό, μ' ένα ποδήλατο, αλλά το ανεβάζω με τα πόδια (5χλμ), για να μη χρωστώ στην πατρίδα. 

----------

Τα τυπωμένα χαρτιά που μοιράζω, αντί για χαρτομάντηλα, όταν ζητιανεύω, όλο και λιγότεροι τα παίρνουν. Ο καθένας έχει το δικό του δίκιο, που δεν τα θέλουν ή δεν μπορούν να δώσουν κάτι για αυτά.

Στο φτωχικό σπίτι "της αρωγής" του συνταξιούχου, δίπλα μου, έκαμαν απόπειρα διάρρηξης, μια βραδιά που έλειπε.  Ποτέ δε λείπει, αλλά κάποιος ήξερε πως εκείνο το βράδυ θα έλειπε. Κάποιος φίλος του τον διέρρηξε. 

Τότε, ήταν που σκέφτηκα, πως η ζητιανιά είναι "αξιοπρέπεια". Η άλλη λύση θα ήταν να κλέψω κάποιο φίλο.

Πάει καιρός, που δεν έχω "προσόντα" για εύρεση εργασίας. Ούτε για εθελοντή ελεγκτή, στις "μαύρες τρύπες" του δήμου δε με θέλουν. Ούτε τώρα, που έχουν γίνει της μόδας οι "εργαζόμενοι εθελοντικώς" στα τοπικά δημοτικά πράγματα. 

----------

Η ζητιανιά ήταν μια κάποια λύση, αλλά χάνεται κι αυτή. Τον τελευταίο λογαριασμό της ΔΕΗ, τον πλήρωσα με μια μικρή βοήθεια. Θεώρησα πως είναι κάτι πρόσκαιρο, μια και μέσα στην αθλιότητα μου, σκέφτηκα να βοηθήσω κάποιους άλλους. Και μη τα πηγαίνοντας καλά με τους αριθμούς, βρέθηκα  "εκτός προϋπολογισμού". Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Ή είναι και δεν το ξέρω, γιατί έχω χάσει επεισόδια; 

Με τα "μέτρα" σας, η αδυναμία πληρωμών δε θα είναι γεγονός τυχαίο και πρόσκαιρο. Δε θα μπορώ να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ,  δε θα έχω ρεύμα, τηλέφωνο, internet, ψυγείο, λίγη ζέστη και τα λοιπά στοιχειώδη (για τη "δουλειά" τόχω το internet). Και δε θα μπορούν χιλιάδες άλλοι. Σε λίγο θα πάω να ρωτήσω τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, τι σκοπεύουν να κάμουν, για να μη πλημμυρίσει η σκοτεινιά τις νύχτες και τις μέρες μας. 

Πιο κει, ήδη, μια οικογένεια με παιδιά του σχολείου, δεν έχει ρεύμα. Δεν έχουν, ούτε "υποστηρικτική διδασκαλία",  ούτε φως για να διαβάσουν. Η βενζίνη της γεννήτριας είναι ακριβή. Σε λίγο, δε θα έχουν να φάνε. Πάλι, κάποιοι φτωχοί θα συντρέξουν. 

----------

Κάποιος ταβερνιάρης, που κάποτε είχαμε μαλώσει άγρια, μου δίνει να τρώω. Ως πότε, τώρα που σχεδιάζει μείωση προσωπικού και περικοπές μισθών, γιατί δε μπορεί να τα βγάλει πέρα; Τον ακούω να μου λέει "εσύ θα φύγεις τελευταίος από δω μέσα" και δεν ξέρω τι να πω. Δεν ξέρω πια, τι είναι και τι δεν είναι αξιοπρέπεια. 

----------

Ούτε στις τράπεζες χρωστούσα. Ένα μικρό ποσό στεγαστικού δανείου (600 ευρώ το χρόνο), το αποπληρώνω με κάποια δυσκολία και μικρές καθυστερήσεις. Τώρα, βλέπω να μη μπορώ να το πληρώσω. Στα 60 μου, θα γίνω οφειλέτης και στις τράπεζες.  Το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το δάνειο το πήρε άλλος στο όνομα του, για να με βοηθήσει να τελειώσω το ερείπιο του παππού, που, τελικά, ποτέ δεν κατάφερα να τελειώσω, αλλά μένω μέσα. Ήταν πάντα η πρώτη έγνοια μου. Να μη βρεθεί χρεωμένος, κάποιος που κάποια στιγμή θέλησε να βοηθήσει. Τι να του πω; 

Χρωστάω και κάτι λίγα σε κάτι λίγους. 

Δε ξέρω τι να κάμω. 

Κερνάω καφέ, για να δείτε το ρημάδι, που το καταντήσατε "φορολογητέα ύλη". Εμείς οι από κάτω, κερνάμε κι όταν δεν έχουμε. Μη νομίσετε πως είμαι "καλός άνθρωπος". Ένας μαλάκας είμαι. 

Αυτό το σπίτι, με τα "μέτρα" που θα ψηφίσετε σε λίγο, πριν από τα επόμενα, τα μεθεπόμενα και τα ακόμα πιο επόμενα, "παράγει", πια, τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα άγνωστου ακόμα ύψους. Ούτε αυτό θα μπορώ να το πληρώσω. Θα γίνω οφειλέτης προς το δημόσιο και κάποια στιγμή θα μπορείτε να το κατασχέσετε. Μαζί το φτιάξαμε;

Νόμιζα πως  θα μου το πάρει η τράπεζα, επειδή κάποτε έβαλα υπογραφή "εγγυητή" στο δάνειο ενός βιοτέχνη, που πλήρωνε κανονικά, ως ότου έσκασε η φούσκα των τραπεζών σας. Πού να φανταστώ, πως θα το πάρει το κράτος, που στο βάθος έχει κάτι από σοσιαλισμό!!!  Στο πολύ βάθος. 

Άκουσα κάποιον να μου λέει πως του έβγαλαν ένταλμα σύλληψης και φυλάκισης για 1.600 ευρώ και σκέφτηκα: Μήπως, πρέπει να δηλώσω εθελοντής φυλακισμένος; Θα με ταϊζει το κράτος "νομίμως" και θα ανακτήσω ένα κάποιο μέρος της χαμένης αξιοπρέπειας μου. Άραγε, ξέρετε τι είναι "αξιοπρέπεια"; Κάτι που δεν τρώγεται, αλλά από αυτή ζω, εγώ και χιλιάδες άλλοι. 

----------

Με βρίζουν γιατί κάποτε σας ψήφιζα. Είναι σα να μου λένε "μαζί τα φάγατε". Και θυμώνω και βρίζω, μετανοιώνοντας την άλλη στιγμή. 

Σπύρο Μοσχόπουλε, βουλευτή, έχω φάει κάτι και δεν το ξέρω; Μπορείς να απαντήσεις δημόσια, σε παρακαλώ; 

--------

Γιατί είναι "αναγκαίο μέτρο" η σύνταξη του ΟΓΑ της γιαγιάς να γίνει 230 ευρώ από 350; Τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ μιλούν για τις περικοπές των υψηλόμισθων και των "νεαρών" συνταξιούχων, αλλά για τη σύνταξη της γιαγιάς που έγινε 230 ευρώ δε λένε τίποτα. "Αναγκαίο μέτρο" κι αυτό. Για να σωθούν οι τραπεζίτες. 108 δις, όσα τα λεφτά του μνημονίου, τους έχετε δώσει, για να σωθούν. Και σχεδόν άλλα τόσα πήραν από την ΕΚΤ. Λεφτά υπάρχουν για τις τράπεζες και στις τράπεζες. Μόνο για αυτούς είναι αναγκαία τα μέτρα που θα ψηφίσετε. 

Γιατί σώζονται οι τράπεζες και πληρώνουν όλοι οι άλλοι; 

Ο φίλος μου, ο απόστρατος, που ξεκίνησε ένα σπίτι με δάνειο, το οποίο ποτέ δεν θα τελειώσει, με τι θα πληρώνει το δάνειο; Χάρις στα "αναγκαία μέτρα" που θα ψηφίσετε, θα γίνει κι αυτός οφειλέτης στις τράπεζες και θα του το πάρουν. Κάποιος συνάδελφος του έγραψε επωνύμως πως "σας φτύνει". Εγώ δεν έχω ούτε σάλιο. Στέγνωσα.   

Γιατί είναι "αναγκαίο μέτρο", κ.κ. βουλευτές, να φορολογηθεί η ανεργία, τα 350 ευρώ μιας σύνταξης κι ένα ερείπιο που δεν παράγει τίποτα και να "σώζονται" οι τράπεζες, που δε σώζονται με τίποτα; 

Μήπως, γιατί αυτές είναι οι ιδιοκτήτες του χρήματος και του χρυσού, που έχουν λεηλατήσει, με τη βοήθεια σας κι εσείς απλοί εντολοδόχοι τους; 

Μήπως μιλάτε, σαν εκπρόσωποι των τοκογλύφων κι όχι δικοί μας; Με τη δική μας ψήφο τα κάνετε, ως ότου έρθουν οι επόμενοι να τα συνεχίσουν. 

Εσείς είστε περαστικοί και κοινοβούλιο δε θα ξαναδείτε στη ζωή σας. Και τελειώνοντας, κάπου θα έχετε να πάτε. Εμείς πού να πάμε; Εδώ είναι η πατρίδα, η γειτονιά, το χωριό και οι φίλοι, που βοηθούν ο ένας τον άλλο. 

----------

Σε ποια πλατεία ή σε ποια τηλεόραση μπορείτε νάρθετε να δώσετε  εξηγήσεις, ενώπιος ενωπίω, μήπως και πεισθώ για αυτές τις "αναγκαιότητες"; 

Μήπως και καταλάβω τι πρέπει να κάμω. Γιατί, ως τώρα, δε ξέρω τι να κάμω. Δεν ξέρω πού βρίσκομαι, τι μου συμβαίνει, πώς να βαφτίσω τις λέξεις, πού να κρυφτώ. Έχασα το νόημα. Μπορείτε να μου εξηγήσετε, δημοσίως και ενώπιος ενωπίω; Δε χρειάζεται να με κοιτάτε στα μάτια. Ούτε εγώ είμαι σίγουρος, αν πρέπει να κοιτώ στα μάτια τα παιδιά. 

Αλλά, έχω πολλές απορίες και από απόσταση ή εσείς κρυμένοι πίσω από ένα γυαλί κι εγώ με μια αδύναμη φωνή δε θα ακουγόμαστε. Δεν ακούστηκε καλά αυτό που είπατε. Υπάρχουν κι άλλοι, που έχουν απορίες. 

---------

Δεν είμαι αφελής. Δεν τα γράφω, για να με ακούσετε. Τα γράφω, μήπως, τα διαβάσουν κάποιοι άλλοι και συναντηθούμε σε κάποιο από τα νησιά του αρχιπελάγους μας. 

Δεν υπάρχει πια το "τι θα κάμω". Υπάρχει, μόνο, το "τι θα κάνουμε". Ο καθένας, από μόνος του, θα περιφέρει τη μιζέρια του, όπως μπορεί και δίχως να μπορεί. Το "τι θέλουμε", το "τι μπορούμε" και το "τι κάνουμε",  έχουν απομείνει. 

Μαζί μπορούμε. Άστε αυτούς που φτιάχνουν κόμματα, αλλά στην πραγματικότητα ψάχνουν τον καλύτερο τρόπο να βολευτούν σ’ αυτόν τον κόσμο. Τη ζωή μας να φτιάξουμε και να ψάξουμε να βρούμε τον τρόπο.

----------

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, κ.κ. βουλευτές και βουλευτίνα, πως ουδέν διαφορετικό θα πράξετε, διαβάζοντας αυτή την έξοδο απελπισίας. Ούτε θα θελήσετε, ούτε μπορείτε να εξηγήσετε την "αναγκαιότητα" όλων αυτών που ψηφίζετε. 

Δεν πρόκειται για μέτρα. Πρόκειται για πείραμα αντοχής ενός λαού, με πειραματόζωο τον ίδιο. Κι εσείς βοηθοί ενός πειραματικού εργαστηρίου, που μετρά αντοχές και αντιδράσεις. Καλά το πάτε.  

Απευθύνομαι σε σας, για να πράξουν άλλοι. Εσείς είστε φτηνοί υπηρέτες μιας απάνθρωπης ολιγαρχίας. Θα κυφτείτε πίσω από τα παπαγαλάκια της τραπεζικής ολιγαρχίας. 

Να κάνουμε κάτι έξυπνο, με φαντασία και επινόηση, μήπως και χαλάσουμε το πείραμα σας. 

----------

Η διαδικασία της χειρωνακτικής αυτοϊκανοποίησης και εκτόνωσης, γράφοντας, τελειώνει εδώ.

Είναι η ώρα να αγαπηθούμε. Η ώρα του έρωτα, της αλληλεγγύης και της πράξης. 

Σε ποιο νησί θα βρεθούμε; Κι ας καλέσουμε και τους γείτονες.  Ας τελειώνουμε με τον αυνανισμό. 

(δε χρειάζεται υπογραφή) 

ΥΓ:

Κάποιος από αυτούς που αγάπησα, διαβάζοντας, έγραψε:

Η ηθική χρειάζεται έναν άλλο τόπο για να ριζώσει και να ανθίσει

"...Αυτή η άλλη πολιτική, γεννιέται στο υπέδαφος για να παραμείνει εκεί, είναι η πολιτική που δεν ψάχνει σκάλες για να φτάσει επάνω αλλά γέφυρες και βάρκες για να φτάσει στους άλλους από κάτω και ανάμεσα στους από κάτω να χτίσει έναν άλλο κόσμο. Αυτή η πολιτική είναι ηθική και μόνο αυτή μπορεί να το κάνει".

"Για εμάς η κριτική σκέψη πάντα ήταν και θα είναι αυτοκριτική. Είναι ο τρόπος να επιδιορθώσουμε αυτό που είμαστε, να βελτιωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι, πιο αληθινοί ...Η ηθική δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον κομφορμισμό... Ηθική είναι η πρόταξη του σώματος... Το να σκέφτεσαι κριτικά δεν είναι τίποτε άλλο από το να σκέφτεσαι ενάντια σε σένα τον ίδιο, ενάντια σε αυτό που είμαστε ή κάνουμε, όχι για να σταματήσουμε να είμαστε ή να κάνουμε αλλά για να αναπτυχθούμε και να προχωρήσουμε.  "

Αυτό προσπάθησα να κάμω. Να εκθέσω και να εκτεθώ. Να προτάξω ψυχή τε και σώμα. 

(στην εικόνα: Ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)