Με αφορμή το "μισό δίκιο" του Κ. Ζαπάντη: Η ιστορία γράφεται αλλιώς.

Ο Κώστας Ζαπάντης δεν καταγράφεται σε κάποια αντι-ΣΥΡΙΖΑ λογική (όπως, για παράδειγμα, εμείς). Επομένως, η τελευταία κριτική του σε αυτό το κόμμα δεν έχει να κάμει με αρνητικές προκαταλήψεις. Είναι ειλικρινής.

Επειδή το γνωρίζουμε, ο Κ. Ζαπάντης ουδέποτε εκδήλωσε πρόθεση υποψηφιότητας για τη θέση του Δημάρχου. Αντίθετα, είχε εκδηλώσει την προτίμηση του σε πρόσωπο, που τις μέρες των γιορτών Χριστουγέννων - Πρωτοχρονιάς, κάποια ΜΜΕ τον ήθελαν "βέβαιο υποψήφιο δήμαρχο με τον ΣΥΡΙΖΑ" (Θαν. Αυγερινός). Παρ' όλα αυτά κάποιος/α τον πρότεινε.

Ο Κ. Ζαπάντης στην ανακοίνωση του, σχολιάζοντας ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει:

• "...γνωρίζω και αναγνωρίζω τις καλές προθέσεις όσων με πρότειναν και οι οποίοι ασφαλώς δεν βαρύνονται για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν και που ήταν άστοχες".

Ο Κ. Ζαπάντης έχει δίκιο και στα δύο σκέλη της πρότασης του. Και οι μεν είχαν καλή πρόθεση και οι διαδικασίες ήταν άστοχες.

Τώρα, εμείς θα δείξουμε σε ποιο σημείο "δεν έχει δίκιο" ο Κ. Ζαπάντης. Στην πραγματικότητα, όσα θα πούμε από εδώ και πέρα δεν αφορούν τον Κ. Ζαπάντη. Απλώς, μας δίνει αφορμή το κείμενο του να πούμε πράγματα, που είχαμε κατά νου.

Κρίνει, συνολικά, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις διαδικασίες του, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι πρόσωπα και καταστάσεις. Γράφει:

• Ένα κόμμα ευθύνης και μάλιστα κόμμα της Αριστεράς, οπωσδήποτε θα λειτουργούσε υπεύθυνα, θα αναζητούσε συναινέσεις, θα διερευνούσε τη σύμφωνη γνώμη τελικά οποιουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο προτάθηκε ή συζητήθηκε. Έτσι κάνουν τα υπεύθυνα κόμματα, δεν μεταθέτουν την ευθύνη τους σε εκείνα τα μέλη τους που οπωσδήποτε καλοπροαίρετα έβαλαν διαφορετικούς προβληματισμούς.

Και σε αυτό έχει δίκιο. Αλλά, στις διαδικασίες ενός κόμματος συμμετέχουν πρόσωπα, με συγκεκριμένους ρόλους μέσα στο κόμμα. Κάποιοι έχουν ηγετικό ρόλο σε ένα κόμμα, κάποιοι είναι εκλέκτορες, κάποιοι υποψήφιοι και κάποιοι οι εκλεκτοί μιας διαδικασίας. Οι οργανώσεις των κομμάτων αποτελούνται από ανθρώπους και ο καθένας  από αυτούς ευθύνεται ατομικά για το ρόλο και την εικόνα του κόμματος. Αυτή είναι και η μόνη διαφωνία μας με τον κ. Κ. Ζαπάντη: Έπρεπε να επιμερίσει ευθύνες σε πρόσωπα και όχι στο σύνολο.

Κάποιος, έχοντας ηγετικό ρόλο στις διαδικασίες, οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοκαταστροφικό δρόμο. Και, φυσικά, δευτερεύουσα ευθύνη έχουν όσα μέλη, βλέποντας ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν άσκησαν κριτική και δεν κατέβαλαν προσπάθεια για  αλλαγή αυτής της πορείας.

========

Ο δικός μας λόγος και η δική μας κριτική, όπως έχει καταγραφεί ή καταγράφεται τώρα:

Ναι, η ανατροπή μιας συγκεκριμένης τοπικής κατάστασης δεν είναι υπόθεση ενός κόμματος και απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και συμμετοχή. Και κάποιοι, όχι μόνο δεν οδήγησαν το κόμμα τους σε αυτό το δρόμο, αλλά ακολούθησαν μια τακτική, που μαθηματικά οδηγούσε στις αντιδράσεις που καταγράφηκαν, τόσο από τον Κ. Ζαπάντη όσο και από τον Γ. Τσιλιμιδό. (Υπάρχουν και άλλοι δυσαρεστημένοι, οι οποίοι δεν εκδήλωσαν δημόσια τη  διαφωνία τους).

Επειδή ο τόπος μας είναι μικρός και όλοι μιλάμε με όλους, στις 8/1/2014 γράψαμε:

• Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, από προσωπικές συζητήσεις, ότι μια σειρά από υποψήφιοι έλαβαν υπόσχεση στήριξης από κομματικό παράγοντα. Κι αν δεν την έλαβαν, με σαφήνεια, έλαβαν κάτι σαν υπόσχεση, που αυτοί την μετατρέπουν, ιδιωτικά, σε βεβαιότητα.

 ΚΑΝΕΙΣ δεν έβλεπε και δεν γνώριζε; Η τοπική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  δεν ξεκαθάρισε από την αρχή τις διαδικασίες και δεν έβαλε φραγμό στις μεθοδεύσεις, που, τελικά, θα οδηγούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση μιας υποψηφιότητας, με "τραβηγμένο το χαλί κάτω από τα πόδια της". Και η κοινωνία χαίρεται ή θλίβεται με τα καμώματα, γιατί έχει και κρίση και άποψη.

=======

Και από εδώ και πέρα αρχίζει η δική μας "δίκη προθέσεων". Υπήρξε σκοπιμότητα; Στην πολιτική και την ιστορία, λένε, ότι μικρή σημασία έχει η καλή ή κακή πρόθεση και αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Όμως, η αναζήτηση καλών ή κακών προθέσεων είναι χρήσιμη και για την ιστορία. Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει: Ναι, ζούμε ιστορικές και συνάμα τραγικές εποχές.

Ο Θεοδ. Γαλιατσάτος που προέδρευε των διαδικασιών της πανολομέλειας του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είχε δει αυτό που λένε ο Κ. Ζαπάντης, ο Ρ. Λούζης και ο Γ. Τσιλιμιδός και να είχε εμποδίσει τη διαδικασία, όπως αυτή εξελίχθηκε. Έπρεπε να έχει πράξει το αυτονόητο.  Λάθος ή πρόθεση;

Το αφήνουμε στην κρίση του λαού. Η άρνηση ανοίγματος της οργάνωσης στην κοινωνία, η αντικατάσταση του ανοίγματος με υποσχέσεις που δεν επρόκειτο να υλοποιηθούν, η καθυστέρηση (ως το παρά 5) της λήψης αποφάσεων και η διαδικασία που τήρησε στην πανολομέλεια που προέδρευε δεν έπρεπε να έχουν γίνει από ένα έμπειρο πολιτικό στέλεχος.

=======

Ποιος "βολεύεται" από τις εξελίξεις;

Το έχουμε πει, κατ' επανάληψη.

Την 1η του Γενάρη του 2011, χαρακτηρίσαμε "πολιτικό της χρονιάς" τον Διονύση Λυκούδη(κι ας ήταν, φαινομενικά, απών από τις τοπικές εκλογές του 2010). Γράψαμε:

• Διονύσης Λυκούδης. Είναι καιρός η σεμνότης να μην κρύβεται στα παρασκήνια. Ας μάθουμε να λέμε τα πράγματα, με τ' όνομα τους. Είναι ο πραγματικός νικητής των εκλογών. Εμπνευστής βασικών επιλογών, καθοδηγητής, οργανωτής και κειμενογράφος ωραίων ανακοινώσεων. Δεν ήταν μόνο που στήριξε και οδήγησε σε νίκη τον Παρίση. Ήταν που μοίρασε ωραία την τράπουλα. Δεν πρέπει να υπάρχει στη νεώτερη πολιτική ιστορία, άνθρωπος, που διαχειρίστηκε και στήριξε 4 ψηφοδέλτια, για να οδηγηθεί εκεί που ήθελε. (Φόρτες, Γαλιατσάτος, Παρίσης, Μιχαλάτος)!!! Respect.
• (Όποιος νομίζει πως υπερβάλλουμε, ας ρίξει μια ματιά στην εφημερίδα "Ανεξάρτητος" και στο ποιους στήριξε ή χάιδεψε. Άμα βρείτε κακιά λέξη για τους πιο πάνω, να μας το πείτε).

Αμέσως μετά τις εκλογές του 2012 είχαμε γράψει ότι ο Λυκούδης έχει τις φιλίες του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ:

• Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
• Το κερασάκι της χθεσινής τούρτας

 Και πολλάκις στο "Νυστέρι" και στο "Ithacanet" γράψαμε ότι ο Δ.Λυκούδης επιθυμεί, όπως και το 2010, τη δημιουργία περισσότερων του ενός ψηφοδελτίων φιλικών προς αυτόν. Και το έχει επιτύχει. Αλ. Παρίσης, Γερ. Φόρτες και ο Θ. Μιχαλάτος είναι άνθρωποι του στενότερου ή ευρύτερου φιλικού του περιβάλλοντος. Και στην περιφέρεια, φιλικό του ψηφοδέλτιο θα είναι ο Θ. Γαλιατσάτος. Για τον τελευταίο, υπάρχει και η εξής ιδιαιτερότητα: Γεράσιμος Φόρτες και Θ. Μιχαλάτος δεν έχουν φιλικά ή κομματικά προσκείμενα ψηφοδέλτια στην Περιφέρεια(μέχρι αυτή τη στιγμή, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανακοινώσει περιφερειακό ψηφοδέλτιο, αλλά και να ανακοινώσει, πολλοί λίγοι θα του δώσουν σημασία). Δεν θα έχουν σοβαρό πρόβλημα να στηρίξουν ή να αφήσουν ελεύθερες τις επιρροές τους. Λόγω εντοπιότητας, ο Θ. Γαλιατσάτος είναι ο περιφερειακά κυρίαρχος στην Κεφαλονιά και θα προσπαθήσει με ένα ποσοστό άνω του 50% να καλύψει την όποια αδυναμία θα εμφανιστεί στην Κέρκυρα. Ο Γ. Καλούδης, αν εμφανιστεί στις περιφερειακές εκλογές, στην Κεφαλονιά δεν θα μπορέσει να έχει την απήχηση που είχε με τον Γ. Φόρτε.

Με τις πράξεις που προαναφέραμε, δίχως υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ αρεστό στην καθεστωτική πολιτική σκηνή, σήμερα, κάποιοι προσπαθούν να δώσουν μια εικόνα αποδυναμωμένης υποψηφιότητας, για να διοχετευθούν, εντέχνως, οι ψήφοι στους αρεστούς.

========

Όμως, λογαριάζουν χωρίς τον "ξενοδόχο" λαό. Το σύνολο των καθεστωτικών παλαιοδημάρχων υπερτιμούν την προσωπική εκλογική πελατεία τους και υποτιμούν την γενική αγανάκτηση και απελπισία του πληθυσμού.

Το δίλημμα μέσα στο λαό δεν είναι "Παρίσης ή Φόρτες". Για το λαό, η ανεργία, η υπερχρέωση, η έλλειψη χρήματος στην αγορά, η άγρια φορολογία ακόμα και ανέργων ή αστέγων, τα αποτελέσματα του σεισμού, η ανασφάλεια και η ανασφάλιστη ζωή,  είναι οι βασικές του αγωνίες και τα κύρια προβλήματα. Και αυτά απαιτούν χειροπιαστές πράξεις και λύσεις.

Ο λαός δεν περιμένει απαντήσεις και λύσεις από τους Φόρτε και Παρίση, τους ανθρώπους που έδωσαν "δεύτερες και τρίτες" ευκαιρίες στον Βενιζέλο και τον Σαμαρά, για να τον λιανίσουν, τον εξουθενώσουν, τον υπερχρεώσουν και να του πάρουν την περιουσία.

Όλοι μαζί, οι Κεφαλονίτες θα ανατρέψουν τα σχέδια και τις ίντριγκες. Και αυτό, σύντομα, θα φανεί, θα πάρει μορφή και δυναμική, απρόβλεπτη για παλαιοδημάρχους και παλαιοκομματικούς που έχουν μάθει να σχεδιάζουν τη μοίρα του λαού της Κεφαλονιάς στο παρασκήνιο.

Το πραγματικό κύβευμα  σε αυτές τις εκλογές είναι η υπεράσπιση και η απελευθέρωση των ανθρώπων από μια φορομπηχτική και καταστροφική πολιτική. Η μετατροπή της Κεφαλονιάς και του Δημαρχείου σε μετερίζι υπεράσπισης των κατεστραμμένων και περιφρονημένων ανθρώπων.

Με τον Γεράσιμο Δημητράτο, όλοι αυτοί δεν πάνε να διαχειριστούν τα χρέη του δήμου. Πάνε να απελευθερώσουν το λαό από τα ψεύτικα χρέη, από την απαλλοτρίωση περιουσιών και ζωής. Πάνε για τη δημιουργία μιας πατρίδας,  που θα μπορεί να ταϊσει, να στεγάσει και να προστατέψει τα παιδιά της.

Ο Γεράσιμος Δημητράτος δεν είναι Ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο εκλεκτός των μελών του, όπως είναι ο εκλεκτός και των ανθρώπων που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ. Ας πάψουν να τον χρεώνουν με τα χρέη του  ΣΥΡΙΖΑ και ας τον αντιμετωπίσουν ως αυτό που είναι και αυτό που θα πει και θα πράξει. Ο Γεράσιμος Δημητράτος δεν είχε ανάγκη την κατασκευή εικονικών δημοκρατικών διαδικασιών. Είναι δημοκράτης και ριζοσπάστης.

Ο Γεράσιμος Δημητράτος δεν είναι άνθρωπος της κομματικής υπακοής και πειθαρχίας, όταν το υπέρτερο συμφέρον των ανθρώπων απειλείται. Θα πρέπει να θυμίσουμε και ο Κ. Ζαπάντης θα το επιβεβαιώσει, ότι ο Γεράσιμος Δημητράτος, με την ευρύτατη απήχηση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2010, όταν η προσπάθεια για ένα ψηφοδέλτιο των δυνάμεων και των πολιτικών πρωτοβουλιών της κοινωνίας, με επικεφαλής τον Κ. Ζαπάντη, υπονομεύθηκε από την τότε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γεράσιμος Δημητράτος, αν δεν είχε πράξει σύμφωνα με τη συνείδηση του, σήμερα θα ήταν βουλευτής.

Έτσι γράφεται η Ιστορία. Η ιστορία δεν γράφεται με συνομωσίες. Την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί.

Και ο Κεφαλονίτικος λαός, ενωμένος, καλείται να γράψει, ξανά, Ιστορία. Ως άλλοι Ριζοσπάστες, 150 χρόνια μετά, οι Κεφαλονίτες καλούνται να τερματίσουν μια κατάσταση Κατοχής από την Ύπατη Αρμοστεία των Αθηνών και την Τροϊκανή - Τραπεζική  Αυτοκρατορία. Οι Κεφαλονίτες καλούνται να απομακρύνουν από την εξουσία τους ντόπιους τοποτηρητές της Αυτοκρατορίας. Καλούνται να δείξουν τον δρόμο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.