Να οργανωθούμε σε Κοινότητες . Δημοκρατία, αλλιώς τελειώσαμε.

Αυτοί που καταστρέφονται, αργά αλλά σταθερά, οι μικρομεσαίοι αστοί, χειροκροτούν και στηρίζουν. Ίσως, επειδή έχουν ακόμα κάτι τις στην τσέπη τους. Λες και θα το έχουν κι αύριο. Λες και είναι εξασφαλισμένο ότι θα έχουν τα παιδιά τους. 
ΘΑ ΤΟ ΠΩ:
Έχουν χάσει την αίσθηση της αυτοσυντήρησης . Έχουν χάσει την αίσθηση και τη γνώση προστασίας των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους.

Δια πράξεων και παραλείψεων τα έχουν φορτώσει με χρέη και φόρους, με αναδουλειά, με ακριβοπληρωμένη ή και χωρίς περίθαλψη, με εισφορές χωρίς συντάξεις και αβέβαιη επιβίωση αντί για ευτυχισμένη ζωή.

Αυτό ήθελα να πω, αλλά μήπως πρέπει να πω ότι "δεν ενδιαφέρονται για το αν θα ζήσουν λεύτερα και αξιοπρεπώς τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους; Αρκεί οι ίδιοι να μη χαλάσουν τη ρουτίνα τους και να μη φορτωθούν με περισσότερες έγνοιες; " 

Δεν θέλω να το πω, αλλά ας κοιταχτούν στον καθρέφτη, μέσα τους ή όπου αλλού θέλουν. Υπάρχει και η "ατομική ευθύνη", όπως λέενε οι καθεστωτικοί. Ας πάψουν να μου λένε "σ' αγαπώ" με τρόπο ανεύθυνο. 
---
ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΙ ΑΣ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. 

Υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν ανάγκη ΤΩΡΑ. Δεν μπορούν να περιμένουν σωτηρία από τους πολιτικούς, που προτιμούν να στηρίζουν τραπεζίτες και να φτωχοποιούν το λαό. 

Δεν είναι δυνατόν το χρήμα να είναι εμπόρευμα, το οποίο ανήκει και διαχειρίζονται ιδιώτες τραπεζίτες και να πεεριμένουμε από πολιτικου΄ς υπηρέτες τους να δούμε καλύτερες μέρες. Μόνο φόροι, τόκοι και φτωχοποίηση μας περιμένει.

Από το 1995 εργάζονται, γνωρίζοντας ότι το 80% του πληθυσμού  στην οικονομία, που φτιάχνουν για τον 21ο αιώνα, θα περισσεύει. Στην Ελλάδα το 70% του πληθυσμού τριγυρνά γύρω από τα όρια της φτώχειας. 

Από τότε είχε ειπωθεί από τους ανθρώπους της ελίτ, που σχεδίαζαν το μέλλον μας μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ: 

«Το ζήτημα σύντομα θα είναι: να έχεις γεύμα ή να είσαι το γεύμα»¹.

Για την ώρα, 25 χρόνια μετά, εμείς οι πολλοί είμαστε το γεύμα. Και το τραπέζι μας μένει συνεχώς όλο και πιο άδειο -το φαγητό, όλο και πιο λίγο. 

Δηλώσεις για συμμετοχή, συνεννόηση και ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών:  ithacanet.gr@gmail.com. 

Μοναδική προϋπόθεση: Να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου, το οποίο θα πρέπει να φαίνεται έμπραχτα. Τελειώσαμε με τα παχειά λόγια, που προσπαθούν να συγκαλύψουν ένα ξενηστικωμένο παρόν και ένα ακόμα χειρότερο μέλλον. 

---

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ: 

Ο σύνδεσμος για αυτή την εικόνα, εδώ.  

Ο σύνδεσμος για αυτή την εικόνα, εδώ. 

-----------------------

^1. Πρόκειται για συμπεράσματα και λόγια, που ειπώθηκαν σε συνέδριο,  υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Γκορμπατσώφ, το οποίο διοργανώθηκε από την οργάνωση   State of the World Forum (Φόρουμ, για την Πολιτεία  του Κόσμου). (Η "Πολιτεία" μεταφράζεται και ως "κράτος". "Φόρουμ για το Παγκόσμιο Κράτος"). Είχαν συμμετάσχει περίπου 450 άτομα , προβεβλημένοι  πολιτικοί, επιχειρηματίες, ειδικοί των μέσων, πανεπιστημιακοί κ.ά. . Στο φόρουμ είχε προσκληθεί και ο δημοσιογράφος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel,  Χανς Πέτερ Μάρτιν. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους -ας πούμε, σαν κάτι Έλληνες πολιτικούς-, οι ευαισθησίες του δημοσιογράφου δεν του επέτρεψαν να αποσιωπήσει όσα είδε και ΆΚΟΥΣΕ. Τον επόμενο χρόνο δημοσίευσε, μαζί με τον συνάδελφο του στο Σπήγκελ, Harald Schumann, το βιβλίο «Η Παγίδα της Παγκοσμιοποίησης – Η Αρπαγή της Δημοκρατίας και της Ευμάρειας». Το βιβλίο είναι γνωστότερο, με τον τίτλο «Η Παγκόσμια Παγίδα»(The Global Trap).