Οι εκλογές είναι πατάτα

Σήμερα, μέρα εκλογής, αλλά όχι δημοκρατίας, θα σας μιλήσουμε για πατάτες.

Την Παρασκευή, τη μέρα που υπήρχε ο στόχος των 25 τόνων, η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Κεφαλονιάς, βρέθηκε να έχει στα χέρια της, παραγγελίες 38 τόνων.

Αναγκασμένη να διαχειριστεί το "πρόβλημα"  συνεχίζει για δεύτερο φορτίο. Χρειάζεται άλλους 12 τόνους, ποσότητα που εκτιμάται πως θα καλυφθεί μέσα σε λίγες μέρες.

Το "κίνημα της πατάτας" δεν το γέννησαν κάποια βιβλία ή θεωρίες. Όπως και το πολιτικό κίνημα των "αγανακτισμένων" με το αίτημα : "άμεση δημοκρατία, τώρα".  Όλα συνέβησαν, με τον τρόπο της τριανταφυλλιάς που κάνει τριαντάφυλλα, χωρίς να ξέρει το γιατί. Η μεγαλοφυία δεν ξέρει τι είναι αυτό που κάνει. Απλώς, το κάνει, (όπως γράφτηκε αλλού και από άλλους).  Και τα δυο γεννήθηκαν από τον αυθορμητισμό και την πρωτοβουλία ενός σημαντικού, μεγάλου μέρους του λαού. Από τη μεγαλοφυία του, που όλοι εξακολουθούν να υποτιμούν και που αύριο, όσοι δεν θα μείνουν ευχαριστημένοι από το σημερινό αποτέλεσμα, θα βρίζουν.

Αμφότερες οι καταστάσεις, λοιδωρήθηκαν από τις εξουσίες και από όσους καθοδηγούνται από αυτές. (Ας προσθέσουμε και την μιζέρια στο μυαλό κάποιων, που αρνούνται να σταθούν με σεβασμό και γιατί όχι χαρά, μπροστά στο θαυμαστό).

Όλη αυτή η ιστορία γέννησε σε μας κάποιες σκέψεις, που θα θέλαμε να μοιραστούμε. Είναι ευθύνη του καθένα μας απέναντι σε κάτι καινούργιο και στο πώς μπορεί κανείς να το διαχειριστεί.

1. Όταν ξεκίνησε η διαδικασία, με πρωτοβουλία ενός ανθρώπου, εμείς οι "έμπειροι" δεν πιστεύαμε πως θα επιτευχθεί ο στόχος.

2. Με έκπληξη, διαπιστώσαμε πως απλοί άνθρωποι αγόραζαν πατάτες για να τις προσφέρουν στις κυρίες του Φιλόπτωχου Ταμείου της Μητρόπολης ή σε οικογένειες που γνώριζαν και ήξεραν πως είχαν ανάγκη και δεν είχαν χρήματα. 

Παρότρυνση: Κάντε το ίδιο. Δεν χρειάζεστε εσείς πατάτες, χρειάζονται, όμως, κάποιοι άλλοι. Γνωρίζουμε πως οι ανάγκες σε τρόφιμα είναι μεγάλες. Και το "φιλόπτωχο" είναι ένας φορέας που εγγυάται την ανιδιοτελή και ορθή διανομή. Αν γνωρίζετε οικογένειες που έχουν ανάγκη, παροτρύνετε τες να ζητήσουν βοήθεια. Η φτώχια δεν είναι ντροπή. Το να μην προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτήν είναι.

3. Μανάβης, από το Ληξούρι, που δεν θέλει να αναφέρεται το όνομα του, εδώ και πολύ καιρό, πηγαίνει φορτία με προϊόντα του στις κυρίες του φιλόπτωχου. Όσα νιώθει πως δεν θα μπορέσει να διαθέσει. Μπακάλικα δίνουν ποσότητες προϊόντων που κινδυνεύουν από ημερομηνία λήξεως και οι κυρίες αυτές, τα διοχετεύουν αυθημερόν εκεί που πρέπει. (Για τα ρούχα, δεν θέλουμε να πούμε τώρα, γιατί είναι σπουδαία ξεχωριστή ιστορία) 

4. Το "κίνημα της πατάτας"  "πλήττει", σήμερα, τους μανάβηδες κι αύριο άλλες επαγγελματικές ομάδες. Εγγύηση πως η πράξη απελευθέρωσης της αγοράς από τη μέγγενη των λίγων δεν θαγίνει θηλειά στο λαιμό των γειτόνων και φίλων μας, αποτελεί η αναδυόμενη χαριστικότητα. Η προσφορά και το δώρο από απλούς ανθρώπους προς όσους έχουν ανάγκες. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ  ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ.

Κι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα των ελλήνων, το παλιό δίλημμα του Διογένη: Σε αυτή τη διαδικασία, βλέπουμε ανθρώπους ή βλέπουμε κάτι άλλο; Βλέπουμε το κέρδος ή τη χασούρα λίγων  λεπτών του ευρώ ή βλέπουμε μια πρωτοφανή λαϊκή πρωτοβουλία για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, με αγάπη, συνεισφορά, συμμετοχή και αλληλεγγύη;

• Κυρίαρχο θέμα, τὸν τελευταῖο καιρό, εἶναι ἡ οἰκονομικὴ κρίση καὶ συνοδεύεται συνήθως ἀπὸ κατήφεια, μελαγχολία καὶ ἀπαισιοδοξία. Ἐν τούτοις, ἡ κρίση εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει ἀποφασιστικὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε θαμμένους θησαυροὺς ἀξιῶν τοῦ γένους μας, ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ νέα ἀνοδικὴ πορεία..Ἀποτελεῖ μία ἰδιαίτερη εὐκαιρία νὰ ξαναβροῦμε τὸν βαθύτερο, τὸν καλύτερο ἑαυτό μας. Ἄλλωστε, δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς περνάει κρίση. Ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τὰ ὅσα περάσαμε στὸ παρελθόν: τὸ ξερίζωμα ἀπὸ τὴ Μικρἀ Ἀσία, τοὺς παγκόσμιους πολέμους, τὴν Κατοχὴ καὶ τὰ ἐπακόλουθά της. Στὴ διάρκειά τους ἀναδύθηκαν σπάνιες ἀρετές, κρυμμένες στὴν καρδιὰ τοῦ λαοῦ μας: ἡ ἀντοχή, τὸ φιλότιμο, ἡ γενναιότητα, ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ἡ ὁμοψυχία, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ αἰσιοδοξία, τὸ χιοῦμορ, τὸ χαμόγελο. Καὶ μὲ αὐτὲς ξεπεράσθηκαν γνωστὲς καὶ ἄγνωστες ἀντιξοότητες. Αὐτὰ καὶ σήμερα ἀποτελοῦν πολύτιμα ἀντισώματα στὶς λιποθυμικὲς τάσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας σώματος.Ἄλλοι, ἁρμόδιοι στὰ οἰκονομικὰ καὶ τὴν πολιτική, ἔχουν ἐπισημάνει τρόπους διεξόδου ἀπὸ τὴν δοκιμασία. Προσωπικὰ πιστεύω ὅτι, γιὰ νὰ ξεπερασθεῖ οὐσιαστικὰ ἡ γενικότερη ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κρίση ποὺ ἦρθε στὸ φῶς, ἀπαιτεῖται κυρίως νὰ ἀαθεωρήσουμε τὸν τρόπο σκέψεως καὶ συμπεριφορᾶς, μὲ ὁδηγὸ τὶς αἰώνιες χριστιανικὲς ἀρχές: τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη. Καὶ "ἡ τελεία ἀγὰπη ἔξω βἀλλει τὸν φόβον" (Α΄ Ἰω. 4:18). Ἡ γενικότερη ἀνάκαμψη θὰ ἀκολουθήσει. (Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καὶ πάσης Ἀλβανίας Ἀναστάσιος)

Βλέπουμε μια κρίση ή βλέπουμε μια ευκαιρία; Βλέπουμε τον καθρέφτη μας και το ερώτημα είναι τι είναι αυτό που βλέπουμε σε μας;

5. Είναι προφανές, πως ερήμην των "σοφών και των "διανοούμενων", των πολιτικών και των κομμάτων,  ο λαός βάζει τους κανόνες.  Θα συνεχίσουμε να τους κοιτάμε και να τους ειρωνευόμαστε, όπως και  τότε στις πλατείες του  2011; Ή θα προσπαθούμε να τους χειραγωγίσουμε, προς τα εκεί που μας βολεύει, με σκοπό την οικειοποίηση και την εξουδετέρωση;

6. Τη μέρα που θα έρθει το πρώτο φορτίο, θα είμαστε απλοί καταναλωτές, που αγόρασαν φτηνά, χάρις σε κάποιους άλλους, ή θα γίνουμε συμμέτοχοι και εθελοντές σε μια διαδικασία που χρειάζεται χέρια;

Θα γκρινιάξουμε, επειδή δεν θα πάρουμε όλη την ποσότητα που ζητήσαμε ή θα χαρούμε που ξεπεράσαμε τις προσδοκίες και θα πάρουμε με χαρά την υπόλοιπη λίγες μέρες μετά;

7. Μεμψιμοιρούν και αμφιβάλλουν κάποιοι για την ποιότητα του προϊόντος.

α) Είναι η άριστη, είναι ελληνική και είναι από τόπο με άριστο μικροκλίμα.

β) Και υπάρχει και κάτι απλούστερο: Δεν σ' αρέσει αυτό που βλέπεις μέσα στο σακί; Δεν το αγοράζεις. Έχει γίνει σαφές προς τους παραγωγούς. Αγοράζουμε, αν μας αρέσει. Αν δεν μας αρέσει, θα κάνετε ακριβή βόλτα, από την Άνω Βροντού Σερρών στην Κεφαλονιά.

Ας πάψει η δίχως νόημα γκρίνια. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, τα κοσκινίζει. Το ερώτημα είναι: τι πραγματικά θέλουμε;

8. Οι εθελοντές, αν το προσέξατε, ξεκίνησαν με 37 λεπτά το κιλό και χάρις στις προσπάθειες τους, κατέληξε στα 35 λεπτά. Κι αν στον καθένα χωριστά αυτό φαίνεται ασήμαντο, μιλάμε για 1.400 κιλά πατάτας. Θα θυσιάζατε 2 λεπτά για να δοθούν 1.400 κιλά σε όσους έχουν ανάγκη; Και υπάρχουν πολλά διλήμματα ακόμα. Ποιος θέλετε να αποφασίζει για αυτά; Μπορεί να βρεθεί φτηνότερη πατάτα, σε λιγότερο καλή, (αλλά πάντα καλή) ποιότητα. Ποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη; Ό,τι κι αν αποφασίσουν κάποιοι λίγοι, θα γκρινιάξετε είτε γιατί την πήρατε ακριβά είτε γιατί η ποιότητα δεν είναι καλή. (Είναι βέβαιο, πως στο τέλος, θα τους πουν και "κλέφτες", και θα τους κατηγορήσουν για "μεσάζοντες με μαύρο , αδήλωτο χρήμα στις τσέπες").

9. Θέλετε δημοκρατία ή θα παραμείνετε επωφελούμενοι και πάντα παθητικοί καταναλωτές;

Τόση φασαρία, για λίγες δεκάρες ή για την ανθρωπιά και τη ζωή μας; Πολλοί είναι αυτοί που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία. Θα βάλετε "Ναι στη συμμετοχή στην εθελοντική ομάδα" στη φόρμα παραγγελίας ή θα πάτε απλώς να πάρετε το σακκί σας σήμερα ή ό,τι άλλο αύριο;

Η δημοκρατία είναι το μέσο. Είναι ένα εργαλείο που επινόησε ο άνθρωπος, για να κάνει καλύτερες τις σχέσεις της κοινότητας των ανθρώπων. Δίχως συμμετοχή δεν υπάρχει δημοκρατία, διαφάνεια, κοινωνικό - συλλογικό και ατομικό ώφελος. Δεν φτιάχνεται κοινότητα. Η δημοκρατία δεν είναι σκοπός. Είναι ο τρόπος.

10. Τόσα λόγια, τόσες σκέψεις, όλα αυτά, για ένα σακκί πατάτες!  Κι όμως.  Έχουμε φύγει από τον κόσμο των λόγων και της υποκρισίας. Περάσαμε (όλοι μας) σε πράξεις. Την ιστορία τη γράφεις, συμμετέχοντας ή κοιτώντας. Η ιστορία είμαστε εμείς. Ο καθένας από τις πράξεις του θα κριθεί... και από το νόημα που δίνει σε αυτές και στη ζωή του. Από τις σχέσεις του ενός προς τον άλλο,  θα κριθούμε και όχι από το τι ψηφίζουμε και την ατομική μας σχέση με την ολιγαρχική αυτοκρατορία.

Η σχέση μας με την πατάτα θα δείξει τη ζωή θέλουμε. Η σχέση μας με τα αντικείμενα, τα εμπορεύματα, η σημασία που τους δίνουμε, ο τρόπος μας, θα δείξει ποιοι είμαστε και που θα πάμε. Είναι, τελικά,  η σημασία που δίνουμε στους ανθρώπους. Το νόημα που δίνουμε στον εαυτό μας.

Με τη μέγιστη δυνατή ταπεινότητα, γράψαμε, θαυμάζοντας όσα άλλοι ξεκίνησαν.