Ο Αλέκος Καλαφάτης ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του. Γνωριζόμαστε.
Όλα αυτά τα έμπειρα και ικανά στελέχη είχαν στα χέρια τους τις τύχες αυτού του τόπου τα τελευταία 33 χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Πώς τάχουμε καταφέρει και όλοι μας να χρωστάμε; Πώς και όλα αυτά τα χρόνια δεν ήρθε αυτό που έχεις για "τελικό στόχο" σήμερα;
Οι "έμπειροι" και "ικανοί" δεν ήταν αυτοί που κρατούσαν το τιμόνι, έχοντας, παράλληλα, λόγο και ρόλο στα κόμματα που μας κυβέρνησαν; Και με εσένα να έχεις κυβερνήσει, για λίγο;
Κι αυτές οι απορίες δεν προέρχονται από ανθρώπους που "χρωστάνε της Μιχαλούς"; Μόνο σε αυτή δεν χρωστάμε, παρ' όλο που οι συγκυβερνώντες σου θέλουν να μας βγάλουν τρελούς.
Το γνωρίζουμε ότι έγινε σεισμός με τη "χώρα μας να βρίσκεται στο μέσον της πιο επώδυνης μεταπολιτευτικής κρίσης".
Το νιώθουμε στο πετσί μας, στη ζωή μας, στην κατάθλιψη μας. Ποιος φταίει; Ο λαός; Εμείς, που "μαζί τα φάγαμε";
Εμείς, λοιπόν, οι άνεργοι, οι οφειλέτες, οι οικονομικοί εγκληματίες(όντας ακόμα ελεύθεροι επαγγελματίες), εμείς οι "κακοί δημόσιοι υπάλληλοι", οι πολλάκις εξαπατημένοι πολίτες, πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε σε όλους εσάς τους έχοντες την "αποδεδειγμένη Γνώση, Ικανότητα, Εμπειρία πλαισιωμένη από την Ορμή και τον Ενθουσιασμό των νέων ανθρώπων"; Πόση "σιγουριά" πρέπει να έχουμε;
Με κεφαλαίο έχεις τη "Γνώση", την "Εμπειρία", την "Ικανότητα", ε;
Τάχετε όλα αυτά με γράμμα Κεφαλαίο, τα έχετε καταθέσει, ως διαχειριστές εξουσίας κι, όμως, εμείς οι Άπειροι, οι Ανίκανοι, οι Αμαθείς, βιώνουμε την πιο επώδυνη περίοδο της ζωής μας. Γιατί;
Προσωπικά, σου λέω ότι η συμπεριφορά μου έχει χαλάσει. Έχω πιάσει πάτο (και δεν είμαι ο μόνος) κι έχω μόνιμο θυμό. Η νοοτροπία μου αλλοιώθηκε. Δεν είμαι πια αυτός που γνώριζα και ήξερες. Ίσως, να έχεις ακόμα την πολυτέλεια να είσαι νηφάλιος. Εγώ δεν την έχω. Με την ψήφο τη δική σου και των συναγωνιστών σου, η συγκυβέρνηση θέλει το σπίτι μου. Κι ως το 2009 δεν χρωστούσα δεκάρα σε κανέναν. Όπως και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ποιος φταίει; Άραγε, θα μου πεις κι εσύ ότι δεν είναι "θέμα" της "Αυτοδιοίκησης"; Ας συμφωνήσω, πρόσκαιρα, για να ρωτήσω: Μήπως είναι θέμα για κάθε συμπολίτη και φίλο, που ξέρει από ανθρωπιά και αλληλεγγύη; Αν ναι, πόσο μάλλον, για τους συμπολίτες και φίλους που κατέχουν και διαχειρίζονται εξουσίες.
Είμαι βέβαιος ότι η συμπεριφορά σου θα είναι ευγενική και νηφάλια. Ελπίζω να συγχωρέσεις τη δική μου, που πάει από το θυμό στην κατάθλιψη. Μόνο να αυτοκτονήσω δεν σκέφτομαι. Όμως, το σπίτι μου θα το υπερασπιστώ με κάθε μέσο. Μόνος ή με άλλους. Και θα κάνω το ίδιο σε όποιον με προσκαλέσει να προστρέξω σε βοήθεια. Αναρωτιέμαι: Εσύ πού θα είσαι;
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος για τα προγράμματα και τις προτάσεις σου. Πες μου μια φορά που, στα 40 χρόνια τη μεταπολίτευσης, να διαφοροποιήθηκες από την κυβερνητική και κομματική σου ηγεσία, για να ελπίζω ότι θα το κάμεις, τώρα, αν χρειαστεί να υπερασπιστείς τη ζωή και το βιός των συμπολιτών σου.
Για παράδειγμα, σήμερα, η συγκυβέρνηση σου, αυτή της οποίας στηρίζεις προτάσεις και προγράμματα, αθέτησε την περσυνή της δέσμευση για το ΤΕΙ: Θα είχε εισαγωγικές ΚΑΙ φέτος, αλλά το μηχανογραφικό, σήμερα, δεν εμπεριέχει το Τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας.
Θα αντισταθείς, εκδίδοντας ανακοίνωση διαμαρτυρίας; Θα πάρεις τηλέφωνο τους κυβερνητικούς φίλους σου, όπως κάνει και ο σημερινός δήμαρχος;
Αυτό το λένε "αντίσταση" με τα μάτια και για τα μάτια. Όχι για τα μάτια κάποιας ομορφονιάς, αλλά για τα μάτια του λαού.
Όπως και η κυβέρνηση σου, θέλετε να μας σώσετε, σα να μην είστε αυτοί που μας έφεραν ως εδώ. Εκτός κι αν όλοι εσείς οι Έμπειροι, οι Ικανοί, οι Γνωστικοί, κυβερνήσατε ως Ανεύθυνοι Άρχοντες. Σα να μην έχετε Ευθύνες (αυτό κι αν πρέπει να μπαίνει πάντα με κεφαλαίο). Αυτό λέγεται Νοοτροπία.
Παρ' όλα αυτά, ελπίζω να έχεις κάτι για τους μελλοθάνατους συμπολίτες σου, στο πρόγραμμα και τις προτάσεις σου. Ο Μάρκος μου είπε ότι δεν είναι δουλειά της "Αυτοδιοίκησης" αυτό. "Ελπίζω" να μη συμφωνείς μαζί του.
Αν και λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αυτή η ελπίδα έχω την αίσθηση ότι βρίσκεται μόνο στα χέρια ενός λαού που θα καταφέρει να αυτοδιοικηθεί και όχι στα χέρια των Ικανών της "Αυτοδιοίκησης".
Ο φίλος σου.
ΥΓ: Ματώνω όταν γράφω τέτοια προς φίλους. Χάσαμε το νόημα και τις λέξεις. Χάσαμε την ουσία, τα αβγά και τα πασχάλια. Λες να τα ξαναβρούμε;