Ο έλληνας

Ήθελα να βάλω κάτι πιο άσχημο για τίτλο, αλλά... Κάπου - κάπου, κρατιέμαι.

Παρακολουθούσα τη συζήτηση στην Αργυρούπολη, όπου ο κ. Μίκης Θεοδωράκης έδωσε το δικό του "ιδεολογικό στίγμα". Προσωπικά, δεν τα πάω καλά με τις ιδεολογίες. 

Σε κάποια στιγμή, ο κ. Ν.Κούνδουρος παίρνει το λόγο και ξεκινά με τη φράση: "Εμείς οι Ρωμιοί...". Τι ήθελε και τόπε;

Κάποιος της "συμβουλευτικής επιτροπής", άγνωστος σε μένα, τον διέκοψε : "Όχι ρωμιοί. Όχι ρωμιοί. ΈΛΛΗΝΕΣ!!!"

Τρόμαξε λίγο ο κ. Ν.Κούνδουρος, δεν ήξερε τι να απαντήσει και έκλεισε το θέμα, λέγοντας πως το είπε "ποιητική αδεία".

"Συμφωνώντας" με τον "έλληνα" που "διόρθωσε" τον κ. Κούνδουρο, του προτείνω να "διορθώσει" και τον κ. Γιάννη Ρίτσο, για τη "Ρωμιοσύνη" του, καθώς και τον κ. Μίκη Θεοδωράκη, που προέβει στην "ανθελληνική" ενέργεια να το μελοποιήσει. 

Εκτός κι αν τους συγχωρέσει, επειδή τα έφτιαξαν "ποιητική αδεία".

Η πατρίδα είναι ιδέα. Όπως και η δημοκρατία. Δεν είναι ιδεολογία, προς τέρψη και βρώση, από επαγγελματίες πατριώτες. Η "πατρίδα" είναι άνθρωποι, συνάνθρωποι, αξίες, ιδέες, πολιτισμός.  >Είναι μια συλλογικότητα που πρέπει να δημιουργήσει για το παρόν και το μέλλον της. "Πατρίδα" δεν είναι αναμάσημα ιστορίας και "διηγώντας τα να κλαίς". "Πατρίδα" δεν είναι "υπερηφάνεια" για κάτι που έκαναν άλλοι, παλιότερα, κι εσύ δεν έχεις τη δύναμη του μικρού τους δάχτυλου, ούτε καν την ελάχιστη φαιά ουσία, να δείξεις κάτι τις ,το όμορφο, το ερωτικό, το αγαπησιάρικο.

Όταν όλα αυτά γίνονται -ισμός,  απλώς,  κάποιος προσπαθεί να πουλήσει την πραγμάτεια του. Κόντρα σε άλλους. Κόντρα σε μας. Και φυσικά, κόντρα στην πατρίδα του.

(Είναι προφανές, πως τον "άγιο βαλεντίνο" τον έχω ....)

Σκίτσο: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ, (μήπως και κάποιοι δουν τι είναι πατρίδα).