Ο ασύδοτα προκλητικός γράφει:"μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου"

Υπήρξε ένας κι άλλος ένας, ένας τρίτος ακόμα, χτες, προχτές και άλλες μέρες, που μου είπε ότι γράφω «μεγάλα κείμενα». Κείμενα που δεν διαβάζονται. Ναι. Έχεις διαβάσει 1.000 σελίδες στη ζωή σου για αυτό το θέμα και πρέπει να τις στριμώξεις σε ένα άρθρο κι αν οι σελίδες γίνονται 10 αυτό είναι «πολύ». Ουδόλως αναρωτιέται, μήπως οι σελίδες θα έπρεπε να είναι 50.

Ο απλός λαός δεν διαβάζει. Αυτοί πάνω στους οποίους πέφτουν τα άρθρα μας ή τα άρθρα μου, είναι «μορφωμένοι», δηλαδή έχουν λάβει τη δέουσα πνευματική μορφή, χάρις σε κάποιο πτυχίο. Όταν οι «μορφωμένοι» επιθυμούν μια τηλεοπτική -σύντομη και περιληπτική- προσέγγιση του κάθε θέματος που παρουσιάζεται, τι πρέπει να πουν οι πολλοί –οι πάρα πολλοί- που δεν διαθέτουν το θεανθρώπινο χάρισμα της μόρφωσης;

Η εισαγωγή αυτή έχει και «επίλογο»:

-          «Για αυτό είσαι ηλίθιος και άγεσαι και φέρεσαι, από τις ατάκες ή τις εισηγήσεις σοφών ανδρών(συνήθως, γιατί οι γυναίκες σπανίζουν στη θέση του εισηγητή). Επειδή, δεν μπορείς να διαβάσεις κάτι «μεγάλο», το οποίο αναφέρεται σε κάτι που ποτέ στη ζωή σου δεν περίμενες να ακούσεις ή να διαβάσεις. Ανήκεις σε «αντιμνημονιακό» κόμμα, είσαι εκλεκτό και δραστήριο μέλος των κινημάτων που αναδύθηκαν από τους «αγανακτισμένους», συμμετέχεις σε σοβαρά πράγματα, θα διατυπώσεις γνώμη για τη δημιουργία μιας «τράπεζας χρόνου», τη δημιουργία τοπικού νομίσματος και θα οργανώσεις και ημερίδα με θέμα την αυτοδιοίκηση. Τις 10 κολοσελίδες που έγραψα δεν θα τις διαβάσεις, αλλά πρέπει και για αυτές να αποφασίσεις. Και είμαι βέβαιος πως θα ψηφίσεις «ναι», όταν θα έρθει το θέμα προς συζήτηση και ψηφοφορία, γιατί με αγαπάς. Ή γιατί, αν δεν το κάμεις, ξέρεις πως θα σου σπάσω τα νεύρα, μιλώντας ατέλειωτες ώρες μέχρι να σε πείσω. Στην πραγματικότητα, θα ψηφίσεις «ναι», για να με ξεφορτωθείς, αλλά και γιατί, με ανάλογο τρόπο, έχω «πείσει» και μερικούς ακόμα φίλους, που θα πρέπει και αυτοί να ψηφίσουν. Θα αχθείς και θα φερθείς, σύμφωνα με τις ορέξεις του εισηγητή που στην περίπτωση μας, θα είμαι εγώ. Και μετά, όλοι μαζί, ως «πρωτοπόροι», θα παρασύρουμε και τους υπόλοιπους. Δεν ξέρω πόσοι θα είναι αυτοί που θα «παρασυρθούν», θα πεισθούν ή θα εξαπατηθούν, αλλά θα είναι πάντα οι «υπόλοιποι».  Εδώ που φτάσαμε, ο λαός θα είναι πάντα στα υπόλοιπα. Στο καλάθι με τα απομεινάρια ενός ατέλειωτου πάρε – δώσε εχόντων και μη εχόντων την αναγκαία γνώση και την απαραίτητη «κριτική σκέψη». Οι έχοντες και κατέχοντες, από μια γνώση, μια κάποια πρόσβαση στο δημόσιο βήμα, μια κάποια εγκυρότητα,  έως μια αξιοσέβαστη περιουσία απέναντι στους πάντα «υπόλοιπους». Η τραγωδία του σκέπτεσθαι και του αντίθετου του. Μια ακόμα «ταξική διαφορά». Μια ακόμα πάλη των τάξεων».

Από όσα πιο πάνω έγραψα, τι καταλάβατε;

Πείτε «τίποτα», για να είστε μέσα. Όλα αυτά γράφτηκαν, για να δικαιολογήσω την ανικανότητα μου να δίνω κάποιες έννοιες, με λίγα και απλά λόγια. Θαυμάζω όσους μπορούν να το κάνουν. Θαυμάζω τις μικρές φρασούλες της διαφήμισης, που σου καρφώνονται σαν σφήνα στο μυαλό και μετατρέπονται σε αγορές και κατανάλωση του διαφημιζόμενου προϊόντος.  Ζηλεύω.

Αν το καλοσκεφτείς (όταν μπορείς να σκεφτείς), με ένα «η συμμορία της δραχμής», ξεφορτώνεσαι μια σημαντική, αξιόλογη και με μεγάλο βάθος πολιτική πρόταση. Δεν έχει σημασία αν είναι σωστή ή λάθος. Σημασία έχει να βρεις τον τρόπο να την ισοπεδώσεις με 4 λέξεις.

Βεβαίως, το όλο θέμα της «συμμορίας» έγινε ρόμπα, όταν εντάχθηκε σε αυτήν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κι όπως φαίνεται και το ΑΚΕΛ. Το τελευταίο κάλεσε τον «αρχισυμμορίτη» Λαπαβίτσα, για σύμβουλο μετάβασης από το ευρώ στην κυπριακή λίρα.

Μια ωραία διαφήμιση ήταν (δεν θα την ξαναδούμε) αυτή της MarfinBankπου έγινε CPB, μέλος του Ομίλου της Λαϊκής Τράπεζας. Παιζόταν το Σαββατοκύριακο μετά το κούρεμα των καταθέσεων των Κυπρίων. Ένας ωραίος κολυμβητής, έδινε μια εντυπωσιακή βουτιά φορώντας το σκουφάκι της Marfin κι έβγαινε στην επιφάνεια φορώντας το σκουφάκι της CPB. Ατύχησε. Σε άλλη χρονική στιγμή, θα την έβλεπα και θα έτρεχα να κάμω καταθέσεις σε μια τόσο δυναμική τράπεζα (αν είχα λεφτά για κατάθεση).  

Τελικά, μερικά από αυτά που ζηλεύω, είναι πολύ άτυχα. Τα σκοτώνει η στιγμή και η πραγματικότητα.

Αυτό το ταλέντο μου λείπει και είπα να φτιάξω μιαν έκθεση ιδεών, εκτιθέμενος ανεπανόρθωτα.

(Όποιος το διαβάσει, είναι άρρωστος)

Αντί για ανάγνωση βαρετών κειμένων, σας προτείνουμε να δείτε αυτό το video.

"ΟΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΤΟΥΤ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ", από τον Andre Rieu

Ο Andre Rieu είναι ένας 62χρονος Ολλανδός βιολιστής, από τα μεγαλύτερα εν ζωή ονόματα μαέστρων κλασικής μουσικής σήμερα στον κόσμο. Θεωρείται ο κορυφαίος ερμηνευτής στον κόσμο, των βαλς των Γιόχαν Στράους (πατέρα & υιού). Από το 1987 δημιουργεί την διάσημη ορχήστρα του: Johann Strauss Orchestra, με 50 περίπου εξαιρετικούς μουσικούς. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα & αίθουσες του κόσμου. Του έχει απονεμηθεί 2 φορές το World Music Award (κάτι σαν Όσκαρ για την παγκόσμια μουσική σκηνή κάθε είδους..) και έχει αρκετούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους σε ευρωπαϊκές χώρες, Αυστραλία και Βρετανία... Το 2001 δίνει στήν ιστορικότερη αίθουσα συναυλιών της Βρετανίας (και μια από τις πιο γνωστές ανά το κόσμο, μαζί με τη Σκάλα του Μιλάνου, το Madison Square Garden της Ν. Υόρκης κ.τ.λ), στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, (έχουν παίξει και ερμηνεύσει εκεί κατά καιρούς όλοι οι μεγάλοι του 20αι. -από Κάλλας και Έντιθ Πιάφ μέχρι U2 και Beatles) μια από τις σπουδαιότερες συναυλίες του, το Millenium Concert, (η οποία μάλιστα ηχογραφείται ζωντανά και βγαίνει αργότερα σε δίσκο). Επιλέγει για το κλείσιμο μιας συναυλίας, με έργα Strauss, Sostakovich, George Gersuin Glen Miller, και άλλων μεγάλων κλασικών των προηγούμενων, αλλά κυρίως του 20 αι., το κομμάτι που περιλαμβάνει το βίντεο που ακολουθεί απ' το you tube. Το τι επακολουθεί στην αίθουσα το "περιγράφει" το ίδιο το βίντεο.. Η συναυλία δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με το επίσημο Ελληνικό Κράτος , δεν διοργανώθηκε από κάποιο κρατικό ή ιδιωτικό ελληνικό φορέα, ούτε συμμετέχει σ' αυτήν με οποιονδήποτε τρόπο κάποιος Έλληνας, σαν μουσικός , μάνατζερ, οργανωτής ή απλός θεατής.. (Το θέατρο είναι κατάμεστο από ... Βρετανούς -και όχι μόνο- όλων των ηλικιών).

Την εικόνα έφτιαξε ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ