Ο ΓΑΠ και ο Ken Robinson

Tην ώρα που το Υπουργείο Παιδείας ,  «στο πλαίσιο σχεδιασμού λειτουργίας των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το σχολικό έτος 2011- 2012 δρομολογεί μεταβολές με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, την αξιοποίηση των υποδομών για την εφαρμογή των καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές της επικράτειας και τη διευκόλυνση των εκπαιδευτικών για την παροχή ποιοτικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών» ο πρωθυπουργός « ενημερώνει» το υπουργικό συμβούλιο για τις απόψεις του διάσημου Βρετανού συγγραφέα και πανεπιστημιακού σερ Κεν Ρόμπινσον, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ και εδώ.

Ας δούμε πρώτα τι λέει ο Ken Robinson για την εκπαίδευση, στο πολύ ενδιαφέρον video που έδειξε ο Γ.Α.Π. στο υπουργικό συμβούλιο και στη συνέχεια ας προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τις προσπάθειες εντυπωσιασμού:

Το σχολείο λοιπόν, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικά, σκοτώνει τη δημιουργικότητα. Το σχολείο πρέπει να αλλάξει, να αλλάξει προσανατολισμό και δομή, για να σταματήσει να «παράγει» ανθρώπους που μπορούν να δώσουν μία και μόνο σωστή απάντηση. Το σχολείο δεν πρέπει να «παράγει» ανθρώπους σαν εργοστάσιο, πρέπει να βοηθάει τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν την δημιουργικότητά τους. Ωραία, όλοι συμφωνούμε σ’ αυτό.

Οι εκπαιδευτικοί, καθώς και οι γονείς των μαθητών αλλά και οι ίδιοι οι μαθητές, δηλαδή ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας, επιθυμούν ένα άλλο σχολείο από το υπάρχον. Ένα καλύτερο σχολείο. Ο πρωθυπουργός, η αρμόδια υπουργός, η αρμόδιοι υφυπουργοί και οι συν αυτούς προσπαθούν να πείσουν αυτό το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ότι επιθυμούν ακριβώς το ίδιο. και μάλιστα να πείσουν την κοινωνία ότι οι βολεμένοι εκπαιδευτικοί με την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και οι συνδικαλιστές τους στέκονται εμπόδιο στα σχέδια του Υπουργείου που αν εφαρμοστούν θα έχουν σαν αποτέλεσμα το σχολείο που όλοι θέλουμε.

Μιλάνε για ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και επιβάλλουν 30 μαθητές ανα τμήμα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Μιλάνε για αξιοποίηση υποδομών και εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας και μειώνουν τον προϋπολογισμό για την παιδεία

Μιλάνε για συγχωνεύσεις και ιδρύσεις και εννοούνε συγχωνεύσεις και καταργήσεις, ερήμωση της επαρχίας, επιστροφή στη δεκαετία του 60…

Μιλάνε για διδασκαλία χορού θεάτρου, μουσικής και παγώνουν τις προσλήψεις

Και όλον αυτό τον παραλογισμό τον βαφτίζουν εξορθολογισμό

Αλλα εμείς θα κρατήσουμε με νύχια και με δόντια το νόημα των λέξεων…

Ζητάμε αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία.

Ζητάμε 20 παιδιά ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια και 20 -25 στη δευτεροβάθμια.

Ζητάμε γυμνάσια και λύκεια 9-15 τμημάτων (9-12 είναι η θέση της ΟΛΜΕ) αντί για παιδιά στοιβαγμένα σε τάξεις, αυλές και υποδομές που δεν τα χωράνε και αντί για σχολεία – ιδρύματα με περισσότερα από 300 παιδιά όπου η προσωπική επαφή μεταξύ μαθητών καθηγητών γίνεται ανέφικτη.

Ζητάμε δημοτικά σχολεία σε κάθε γειτονιά και σε κάθε χωριό (αν όχι νέα, διατήρηση αυτών που υπάρχουν).

Ζητάμε τμήματα ένταξης και ενισχυτικής διδασκαλίας

Ζητάμε ψυχολόγους στα σχολεία,

Ζητάμε αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές, Θέλουμε ένα καλύτερο σχολείο.

Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει σε όλα αυτά : μα έχουμε οικονομική κρίση, είναι παράλογο αυτό που ζητάτε. Δεν υπάρχουν λεφτά!.

Αν δεν υπάρχουν λεφτά για την παιδεία, ας μας το πουν ξεκάθαρα οι κυβερνώντες. Ας μας πουν ξεκάθαρα ότι λόγω της κρίσης, (για την οποία δεν ευθύνονται οι μαθητές), τον λογαριασμό θα πληρώσουν και οι μαθητές. Ας μας πουν ξεκάθαρα ότι το πρόγραμμα που εξαγγέλλουν είναι ένα πρόγραμμα που μοναδικό του στόχο έχει την μείωση των δαπανών για την παιδεία, στο πλαίσιο των θυσιών που πρέπει να κάνει ο λαός και τα παιδιά του για «να μπορέσει η χώρα να βγει στις αγορές». Ας μας πουν ξεκάθαρα ότι η υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας είναι «μονόδρομος».

Αλλά δεν μας το λένε. Βαφτίζουν το πρόγραμμά τους «εξορθολογισμό» και «ποιοτική αναβάθμιση», υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας.

Ολοι μαζί, γονείς, μαθητές και δάσκαλοι – καθηγητές, ζητάμε το παράλογο απέναντι στον «εξορθολογισμό» τους.

Αρνούμαστε να πληρώσουν την κρίση τα παιδιά μας.

Μπορούμε να δώσουμε απάντηση.

Μπορούμε να δώσουμε σχήμα και πνοή στο σχολείο των αναγκών μας.

Γεωργία Βαλωμένου

(σκίτσο:Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)