Ο ΦΥΛΛΟΜΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΥ ΜΑΣ

(Ithacanet: Μια σπουδαία ιστοσελίδα επιστρέφει)

---------------------------------------------------------------

ΚαΙ ξΑφνου μιὰ μέρα στὶς ἀρχὲς τοῦ χειμῶνα, ὁ φυλλομάντης δὲν δούλευε, δὲν «σηκωνόταν» στὸ Διαδίκτυο. Ἔβγαζε κάτι «τρελλά» διαγνωστικὰ μηνύματα τεχνικῶν λαθῶν. Πανικός! Τὶ ἔτρεχε ; Κάποια ἐπίθεση χάκερς, τί;

αρχισαν τὰ ἀπεγνωσμένα τηλέφωνα στοὺς τεχνικοὺς, οἱ πιέσεις, ἡ ἀναμονὴ ἔξω ἀπ' τὸ χειρουργεῖο. Κι ἦρθε ἡ διάγνωση: οἱ πλατφόρμες λογισμικοῦ ποὺ ὑποστηρίζουν διεθνῶς τὶς ἰστοσελίδες, ἡ php γλῶσσα, εἶχαν περάσει σὲ ἐπόμενη version ποὺ δὲν ἦταν συμβατὴ μὲ τὶς προηγούμενες πάνω στὶς ὁποὶες εἶχε χτισθεῖ ὁ φυλλομάντης! Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ξαναταξιδέψει, ἔπρεπε νὰ ξαναχτισθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχή! Τὸν τραβήξαμε στὸ καρνάγιο, νὰ τὸν ἐπισκευάσουμε. Κι ἐκεῖ ξεχειμώνιασε...

ΟΙ τεχνικοΙ ἐπισκέπτονταν τὸ σκαρὶ, τὸ ἐπιθεωροῦσαν, μᾶς χτυποῦσαν φιλικὰ στὴν πλάτη. «Ἔ, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔνα σάιτ 5 ἐτῶν εἶναι παληό, πῶς νὰ τὸ κάνουμε... Ἡ τεχνολογία προχωράει γρήγορα στὶς μέρες μας!»

«ΠαληΟ»..., «ἡ τεχνολογία προχωράει γρήγορα»... Ἡ δημογραφία τῶν πραγμάτων... Κάθε πότε παληώνει κάτι; Ποιὸς τὸ ἀποφασίζει αὐτό; Συζητούσαμε μεταξύ μας κάτι βράδια καὶ σκεφτόμασταν τὰ ὅσα μᾶς λένε οἱ ἔφηβες κόρες μας, «μὰ βρὲ μπαμπά, αὐτὸ τὸ τραγούδι εἶναι παμπάλαιο, εἶναι τοῦ 2008!».

η δημογραφια τῶν προϊόντων... (Ἆραγε καὶ τῶν σχέσεων, καὶ τῶν βιωμάτων;) Ἡ ἀφόρητη πίεση πρὸς τοὺς ἄνθρώπους νὰ ζοῦν σὲ μὶα ὁλοένα ἀνανεούμενη συγχρονὶα, ἀνάμεσα σὲ πράγματα ὑπό ἀντικατὰσταση, σὲ μία ξέφρενη προσωρινότητα ποὺ δὲν προλαβαίνει νὰ ἀποκτήσει βάθος χρόνου καὶ μνήμη -τὶ τῆς χρειάζεται ἄλλωστε; -, ὅπου τὸ παρελθόν παρέρχεται στὰ γρήγορα καὶ διαρκῶς, ἀποκόπτεται άπὸ τὸ παρόν -τὶ χρειάζεται ἀλλωστε;- καὶ πετιέται ὄχι «στὸ καλάθι τῆς ἱστορίας» ὅπως λέγαμε κάποτε, οὔτε κἄν, ἀλλὰ στὴν ἀπόλυτη ἀνυπαρξία. «Κάποιοι» ἀποφασίζουν κάθε πότε ὀφείλουμε νὰ ἀνανεωθοῦμε, μᾶς πιέζουν νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι τὸ καθετὶ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα προσωρινὸ γκατζετάκι ὑπό ὁλικὴ ἀντικατάσταση, ὅτι ἡ σχέση μας μαζύ του δὲν εἶναι παρὰ χρηστικὴ, ἆρα ἄψυχη. Σοβαρό θέμα, ποὺ δὲν ὀφείλεται μόνο στὸν «καταναλωτικό» χαρακτῆρα τῆς ἐποχῆς μας μὰ πὰει βαθύτερα, διαμορφώνει  ἀνθρωπολογικό πρότυπο.

Φοβομαστε μήπως οἱ κόρες μας ζήσουν σὲ μία ἐποχὴ τέτοιας ἀφόρητης «δημογραφικῆς» πίεσης πάνω στὶς πιό προσωπικές τους σχέσεις... Φοβόμαστε μήπως ἀναγκασθοῦν νὰ φτιάχνουν ἀνθρώπινες σχέσεις ποὺ ἔχουν ἐγγεγραμένο στὸν κώδικὰ τους ὅχι ἕνα ἐσωτερικό ἐρώτημα ἀργῆς, μακρὰς ὑπομονετικῆς καὶ ἀνεκτικῆς (καὶ κοπιαστικῆς) προσπάθειας, ἀλλὰ μία ἡμερομηνία λήξης, ἕνα ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ «πᾶμε γι' ἄλλα», ποὺ δὲν ἀφήνει στὸν ἄνθρωπο περιθώριο ν' ἀποκτήσει ρίζες πουθενά, οὔτε βίωμα τοῦ ἀνήκειν - τὶ τοῦ χρειάζονται ὅλ' αὐτὰ ἄλλωστε;...

αποφασισαμε νὰ τὸν ξαναχτίσουμε τὸν φυλλομάντη μας. Ἀπὸ τὴν ἀρχή, μόνοι μας.

Κι αρχισαν τὰ ξενύχτια, οἱ προσπάθειες, οἱ συνεννοήσεις... Δὲν ξέραμε τὰ ἐργαλεῖα, δὲν εἴμαστε καραβομαραγκοί, μὰ ἔπρεπε νὰ μάθουμε στὰ γρήγορα ἀπὸ ναυπηγική, ἀπὸ σφυριὰ καὶ ματσακόνια, ἀπὸ γλῶσσα PHP καὶ γλῶσσα CSS καὶ HΤML καὶ τὸν πατέρα του καὶ τὴν μάνα του. Ἀρχίσαμε νὰ κολυμπᾶμε στὰ βαθειά, νὰ πασχίζουμε στὰ τυφλὰ, νὰ μὴν τὰ καταφέρνουμε, νὰ σπαζόμαστε καὶ φτοῦ ἀπ' τὴν ἀρχή, καὶ δῶστου πάλι... Μὰ κὰπως ἔτσι ἄρχισε ὁ φυλλομάντης νὰ παίρνει μορφὴ -ἕμβρυο ποὺ ἀποκτοῦσε πνοὴ ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου- στὴν ὀθόνη μας καὶ στὴν καρδιά μας.

Και δωστου ξενύχτια, μὲ καφέδες καὶ τσιγάρα (καὶ κἄνα τσίπουρο καμμιά φορά...) «Μην ξεχάσεις νὰ φτιάξεις τὴν ἀνακοίνωση στὴν Δεξιά Στήλη». Λίγος κλεφτός ὕπνος στὸν καναπέ. «Μάζεψε τὶς πινέζες, θὰ τὶς ...πατήσουμε!». Ἀπανωτὰ ε-μέιλ «Τὸ ἔστειλε ὁ Τάκης τὸ κομμάτι; Ξαναπάρτον τηλέφωνο!». Λάθος σφυριὲς καὶ τρῦπες στὸ σκαρί, καταρρεύσεις. Στιγμὲς ἀπαισιοδοξίας. Καὶ χάιντε ξανὰ, καὶ δῶστου πάλι σμίλεμα, λεπτοσμίλεμα.

οφειλουμε πολλὲς εὐχαριστίες στὰ παιδιὰ τῆς Up n Running. Στὴν ἀμέριστη καὶ ἀφιλοκερδῆ βοήθειά τους. Στὴν ἀγόγγυστη προθυμία τους νὰ μᾶς δώσουν συμβουλὲς καὶ λύσεις στὰ πιὸ extreme κέφια μας. Ὁ φίλος Νῖκος ἦρθε πολλὰ βράδια καὶ ξενύχτησε μαζύ μας παρατώντας -γιὰ χάρη ἑνός δικοῦ μας «γαμῶτο»- ἐπαγγελματικὲς του ὑποχρεώσεις. Τὸν εὐχαριστοῦμε δημόσια.

Καπως ἔτσι γεννήθηκε-ξαναγεννήθηκε ὁ φυλλομάντης, καὶ ξεκινάει τὰ νέα ταξίδια του. Ὀρτσόπλωρος καὶ θρασὺς ἀπὲναντι στὸν καιρὸ καὶ τὰ κύματα, βγαίνει νὰ συναντήσει τὰ ἄλλα καραβάκια, νὰ συνταξιδέψει, νὰ πεῖ καὶ ν' ἀκούσει. Μὲ νὲα μορφὴ, μὲ περισσότερη πραμάτια, μὰ ἔχοντας κρατήσει στὸ σκαρί του τὰ 5 χρόνια ποὺ πέρασαν, τοὺς χιλιάδες φίλους ἀναγνῶστες του, τὶς 350.000 ἐπισκέψεις ποὺ τὸν τίμησαν. Μὲ τὸ ἰδιο πεῖσμα, μὲ τὸ ἴδιο κίνητρο καὶ λόγους ὅπως τὴν Ἀνοιξη τοῦ 2007,
ὅταν βγῆκε γιὰ τὸ πρῶτο, παρθενικό του ταξίδι.

Το ειχαμε δηλώσει καὶ τότε (βλ. «Ποιοί καὶ Γιατί»): θέλουμε νὰ συμβάλλουμε στὸν διάλογο, στὸν προβληματισμό, στὸν προσανατολισμό. Οἱ βασικὲς τοτινὲς μας διαπιστώσεις δὲν ἄλλαξαν, μόνο ἔγιναν πιὸ πλούσιες μέσα ἀπό τὰ ἀκούσματα τῶν ταξιδιῶν -και τῶν πιὸ γκρίζων κροτάφων. Νομίζουμε ὅτι κάτι καταφέραμε. Ἡ ἐμβέλεια ἰδεῶν καὶ σκέψεων ποὺ ἐδῶ διατυπώθηκαν, ἡ διαπίδηση καὶ ἡ ὑποδόρεια ὄσμωση ἀπόψεων πολὺ εὑρύτερα ἀπὸ τὸ ἄμεσο ἀναγνωστικό κοινό τοῦ φυλλομάντη, ὁ διάλογος καὶ οἱ συναντήσεις, εἶναι γεγονότα ποὺ μᾶς ἔδωσαν χαρὰ.

Βαλαμε γιὰ θαλασσομάχο μιὰ γοργόνα με τὴν μορφὴ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀγαπήσαμε, καὶ τὴν ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα ἀπὸ τὸ Σ' τῆς Ἰλιάδας, καὶ τὰ λόγια τοῦ Ἔκτορα ἀπὸ τὸ Z': «ἔμαθα νὰ εἶμαι γενναῖος!». Καὶ τοῦ καιροῦ τ' ἀλφαβητάρι, καὶ τῆς ἀγάπης λόγια φυλαχτό... Βγαίνουμε πάλι στὴν θάλασσα, μεσούσης τῆς κρίσης καὶ τῆς θαλασσοταραχῆς. Δὲν ξέρουμε τὶ ταξίδια θὰ καταφέρουμε νὰ κάνουμε, ξέρουμε ὅμως τὶ ταξίδια θὰ ἐπιχειρήσουμε. Πόρσω! Πόρσω!

Κατι τελευταῖο: Προσπαθήσαμε νὰ μὴν ἀκολουθήσουμε τὴν αἰσθητικὴ (ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς αἰσθητική...) ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ Διαδίκτυο: οἱ ἰστοσελίδες εἶναι μπουκωμένες μὲ φανταιζί εὑρήματα, ἐντυπωσιακές λειτουργίες καὶ ἔντονα χρώματα, εἴτε, ἀντίθετα, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐμφάνιση δίνοντας σχεδόν ἀποκλειστικὴ βαρύτητα στὸ περιεχόμενο. Ἡ πρώτη εἶναι ἀντίληψη Σοῦπερ Μάρκετ, ὅλα στὴν πρόσοψη, ὅλα νὰ τραβοῦν τὸ μάτι, κι ὁ ἀναγνώστης σὲ θέση καταναλωτή. Ἡ δεύτερη (τὴν άκολουθοῦν ἀρκετὲς ἰστοσελίδες λόγου καὶ σκέψης) ἐπιλέγει τὴν μονομερῆ ἀφοσίωση στὴν ἀπόλυτη (μὰ ἀκρωτηριαστική) λατρεία τοῦ περιεχομένου, κατὰ τὴν παληὰ, φονξιοναλιστικὴ νοοτροπία «ἄσπρη γάτα, μαύρη γάτα, ἀρκεῖ νὰ πιάνει τὰ ποντίκια»...

αντιλαμβανομαστε τὶς παρουσίες στὸ Διαδίκτυο, και μαζύ τὸν φυλλομάντη, ὡς ἕνα αἴτημα ἁρμονίας ἀνάμεσα σὲ μορφὴ καὶ περιεχόμενο, καὶ τὴν ἁρμονία ὡς αὐτοτελῆ ἀξία. Προσπαθήσαμε γιὰ κάτι τέτοιο, ἀντισταθήκαμε στὴν πίεση «ἄντε, νὰ τελειώνουμε», γιὰ ἐκπτώσεις, ὅσο μπορέσαμε. Καὶ κάποιες στιγμὲς ξενυχτήσαμε γιὰ ἕνα pixel πιὸ κεῖ στὴν ἐμφάνιση, γιὰ κάτι ἀπειροελάχιστο ποὺ μᾶς φαινόταν ἄσχημο. Παλέψαμε γιὰ τὴν μορφὴ, ὅσο παλεύουν κι οἱ φίλοι ἀρθρογράφοι γιὰ τὸ περιεχόμενο -κι ἀκόμη περισσότερο. Δώσαμε, μὲ τὶς λίγες δυνάμεις μας, τὴν δική μας μάχη γιὰ τὴν πιὸ μικρὴ ὑπογεγραμμένη τοῦ νοήματος. Κι αὐτό, διότι μᾶς ὁδηγεῖ ἡ πεποίθηση πὼς αὐτὰ τὰ δυό, μικρὴ ὑπογεγραμμένη καὶ νόημα, πᾶνε πάντα μαζύ, ἀδιάσπαστα μαζύ, ἔτσι ποὺ τὸ ἕνα δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει δίχως τὸ ἄλλο._

Ἀπρίλης 2012,

γιὰ τὴν παρέα τοῦ φυλλομάντη,

Ἀλέκος Βαρβέρης καὶ Γιάννης Φ. Φωτόπουλος

(καὶ ὅπως θὰ ‘λεγε ξέρετε-οἱ-παληότεροι-ποιός: καὶ καραβομαραγκοί, καὶ καπετάνιοι καὶ μοῦτσοι, καὶ web devellopers, καὶ creatine directors καὶ φωτοσοπάδες, καὶ ἀρθρογράφοι καὶ φίλοι, καὶ συνεκδότες, καὶ φυλλοψάχτες, καὶ φαροφύλακες, καἰ ὅλοι ἐσεῖσεμεῖς, καὶ τσοῦρμο κι ἐπιβᾶτες κ.α....)

Υ.Γ. Ἔε, Ἀλέκο! Μὴν ξεχάσεις νὰ κρεμάσεις τὸ σταυρουδάκι τῆς γιαγιᾶς στόν λαιμό τοῦ θαλασσομάχου!