Παιχνίδια Διαλεχτικής

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΒΑΡΕΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.

Σπάνια δεχόμαστε σχόλια σε άρθρα μας.

Σκοπός της δικής μας γραφής είναι η συμβολή στη συγκρότηση μιας απελευθερωτικής και δημοκρατικής οργάνωσης πολιτών. (Μήπως και σωθεί τίποτα από αυτά που χάνουμε ή πάρουμε πίσω κάτι από τα χαμένα).

Τις τελευταίες μέρες βάλαμε δύο άρθρα.

Το πρώτο παρουσίαζε την άποψη ότι η Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι για τη διαχείριση της ζωής μας και όχι για τη διαχείριση κονδυλίων.

Το δεύτερο, χρησιμοποιώντας τα γεγονότα της Ουκρανίας, προσπαθούσε να δείξει ότι η Παγκόσμια Τραπεζική Αυτοκρατορία και ο βραχίονας της, η Ε.Ε. δεν έχει ιδεολογικούς ενδοιασμούς και μπορεί να κάμει τη δουλειά της με οποιαδήποτε ιδεολογία (αριστερή ή δεξιά). Και, ως συνήθως, τσουβαλιάσαμε το σύνολο του κομματικού συστήματος εντός και εκτός βουλής, ως πειθήνια όργανα των τραπεζιτών.

Με χαρά είδαμε ότι υπάρχουν σχόλια(Έστω και ένα). Όμως, φαίνεται ότι, τελικά, δεν μπορούμε να αποδώσουμε τη σκέψη μας, κάνοντας χρήση του γραπτού λόγου. Ή κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή άλλο τους ενόχλησε και σε άλλα αναφέρονται.

Το πρώτο άρθρο έλαβε το πιο κάτω σχόλιο:

"Δεν χρειάζεται τόση φιλοσοφία για ένα τόσο απλοϊκό θέμα". Και στην παρατήρηση μας ότι δεν υπάρχει ίχνος φιλοσοφίας, όταν αναφερόμαστε σε πραχτικές, λάβαμε την απάντηση: "Έχεις δίκιο. Η φιλοσοφία απουσιάζει. Η προσπάθεια να φιλοσοφήσει ο αρθρογράφος είναι αποτυχημένη".

Το δεύτερο άρθρο έλαβε τα εξής σχόλια:

Πρώτο σχόλιο:  "Αν δεν ήταν τόσο μαλάκας αυτός που το γράφει ή αδιάβαστος προς την ιστορία της Ουκρανίας τότε θα γνώριζε γιατί πήγε με τους ναζί η χώρα και πόσο το πλήρωσε. Το λιγότερο ντροπή να χαρακτηρίζεις μια χώρα ναζιστική, γιατί έτσι βολεύει το λιβελογράφημα σου. Ακόμα πιο ντροπή να συγκρίνεις έναν λαό (τον Ουκρανικό που ποτέ δεν έμαθε τη δημοκρατία και πάντα βρισκόταν υπόδουλοι, με κουλτούρα του κνούτου με τον ελληνικό λαό που έχει διαφορετική πορεία και αγώνες. Κάτι τέτοιοι μάλλον αποκοιμίζουν τον κόσμο παρά τον αφυπνίζουν".  

Δεύτερο σχόλιο: "Εγώ αυτό που είδα στο κείμενο είναι ότι βάλλουν ενάντια σε μία αριστερή κυβέρνηση, δίνοντας εναλλακτική λύση με τη Χρυσή Αυγή. Γενικά το κείμενο, το οποίο διάβασα με προσοχή, δείχνει ξεκάθαρα ότι πρέπει να γράφτηκε από κάποιον ξεπεσμένο πασοκατζή ή από κάποιον χεσμένο νεοδημοκράτη". 

Δεν θα αναφερθούμε στη συνέχεια των διαλόγων.

Τα κοινά χαρακτηριστικά των σχολίων είναι :

α) Είτε δεν έγινε αντιληπτή η ουσία(πιθανότατα με ευθύνη μας) είτε άλλο τους ενόχλησε και αλλού το πήγαν(στις αναφερόμενες περιπτώσεις, συνέβησαν και τα δύο).

β) Η ύβρις και η απαξίωση του προσώπου που γράφει.

Είναι μια παλιά ταχτική να επιτίθεσαι στο υποκείμενο μιας γραφής, αντί να ασχοληθείς με την ουσία της. Και όταν κάνεις το δεύτερο, συχνά,   δίνεις διαφορετικό νόημα στην ουσία από αυτό που θέλει η ίδια.

Είμαστε "τυχεροί", που στα 4 χρόνια ύπαρξης του ithacanet αποφύγαμε την προσωπική έκθεση, συντηρώντας όσο μπορούμε την ανωνυμία μας. Παρά τις διαρροές και παρά τη δραματική μείωση των αρθρογράφων μας, το ithacanet εξακολουθούμε να λέμε ότι είναι μια ασήμαντη συλλογική προσπάθεια. Είναι που δεν αντέχουμε το χαρακτηρισμό του "μαλάκα"( το λέμε από μόνοι μας). Είναι που δεν θέλουμε να εστιάζει ο άλλος στον γράφοντα, προσπερνώντας την ουσία.

Στην Κεφαλονιά, όμως, μας ξέρουν. Αυτός που σε λέει "μαλάκα", "αδιάβαστο", "λιβελλογράφο", "ξεπεσμένο πασοκατζή" ή "χεσμένο νεοδημοκράτη" είναι αυτός που σου λέει "καλημέρα" στο δρόμο και, πολλάκις, χαριεντίζεσαι μαζί του.

Από την "επίσημη" τοπική πολιτική σκηνή, παρά τις αυστηρή έως άγρια επιθετικότητα της αρθρογραφίας μας, δεν είχαμε ποτέ απαντήσεις. Οι τελευταίες ήταν πριν 3 χρόνια (2 από το ΚΚΕ, μία, με εξώδικο, από τον Πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου) και πριν δύο χρόνια, από την τότε ηγεσία της Χρυσής Αυγής(μας ενημέρωνε ότι μπήκαμε στη μαύρη λίστα της).

Αυτή την απουσία αναφορών στην αρθρογραφία μας την έχουμε για παράπονο. Μας αρέσει ο διάλογος. Εξαιρούμε τον Σπύρο Αλεβιζόπουλο, γιατί α) δεν ανήκει στην πολιτική σκηνή και β) όταν τύχει να εμπλακούμε σε συζήτηση είναι ο μόνος που θα βάλει το διάλογο στην ιστοσελίδα του.

Από τον "έξω κόσμο" είχαμε περισσότερες προστριβές, διαλόγους και αντιπαραθέσεις, πάντα όμως λιγοστές. Πολλές από αυτές δεν έγιναν αντιληπτές σε μας, γιατί έγιναν σε ιστοσελίδες που, απλώς, έκαναν αναπαραγωγή των δικών μας κειμένων. Μία αντιπαράθεση έχει διασωθεί στα σχόλια του ithacanet, αλλά και από αυτή έχουν περάσει 2 χρόνια. Και σε αυτή το συμπέρασμα του σχολιαστή ήταν "τα άρθρα σας αποτελούν σκόπιμη προπαγάνδα με κρυμμένα από πίσω φασιστικά ακροδεξιά μορφώματα...". 

Νομίζουμε ότι οι χαρακτηρισμοί του τι και ποιοι είμαστε έχουν καλύψει όλο το ιδεολογικό, πολιτικό και χαρακτηριολογικό φάσμα. Από "μαλάκες" έως "πασόκοι", "νεοδημοκράτες" και "φασίστες". Δεν μας έχουν χαρακτηρίσει "αριστερούς" (σνιφ, κλαψ). Πάντως, σε διαδικτυακούς διαλόγους που έχουμε εμπλακεί προσωπικά, έχει καλυφθεί και αυτό το κενό.

Έτσι τα γράψαμε αυτά. Για να περάσει η ώρα πίνοντας τον πρωινό καφέ.

-----

Φτιάξαμε και "κόμμα"!!!

Όλοι φτιάχνουν από ένα κώμα και είπαμε να κάνουμε το ίδιο. Νάχουμε κάτι να παίζουμε.

Και συμμετέχουμε ή συνομιλούμε και με άλλα "κόμματα". Με την ελπίδα ότι κάποτε όλα αυτά θα συναντηθούν σε κάτι μεγάλο.

-----

Το δεύτερο άρθρο προξένησε και έναν άλλο διάλογο.

Από αυτόν θα κρατήσουμε κάτι πολύ σημαντικό.

Υπάρχει μία αριστερά (ακόμα και όταν δηλώνει ότι δεν είναι), που διακατέχεται από τη μαρξιστική ανάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας. Τι κι αν η πραγματικότητα διαψεύδει τις αναλύσεις; Η ιδεολογία είναι Πίστη. Είναι Θρησκεία. Δεν έχει καμία σχέση με τη Λογική και απουσιάζει, εντελώς, η φαντασία.

Αυτή η μερίδα των ανθρώπων διακατέχεται από τη λογική του άναρχου καπιταλισμού. Αναφέρεται σε "εγγενείς" και απρόβλεπτες αντιθέσεις και με αυτό τον τρόπο ερμηνεύουν τον κόσμο και τις εξελίξεις, ως τυχαία γεγονότα ή "ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις".

Αυτοί, απλώς, δεν ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός. Κι όταν δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός, προφανώς, δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα.

Έτσι και στα σχόλια του, ο φίλος αναμασά το τετριμμένο:

"αφενός δεν υπάρχει ένα κέντρο εξουσίας κι αφετέρου κυριαρχεί μια ευκαιριακή στρατηγική/τακτικισμός από τα κέντρα εξουσίας, σήμερα έτσι, αύριο γκιουβέτσι, κι όπου βγει. Εσύ έβγαλες σενάριο πενταετίας και εδώ δεν ξέρουν τι μπορεί να ξημερώσει".

Όλα μας τα κείμενα προσπαθούν με τη μέγιστη δυνατή τεκμηρίωση, μια και στην πολιτική δεν υπάρχουν τελεσίδικες αποδείξεις, να δείξουν ότι υπάρχει ΜΟΝΟ ένα Κέντρο Εξουσίας. Και το Κέντρο του κέντρου είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι τραπεζίτες.

Όλα οφείλονται σε αποφάσεις δυγκεκριμένων ανθρώπων και όχι στους τυχαίους νόμους της αγοράς, της πάλης των τάξεων, στη θεωρία της εξέλιξης των ειδών, στους φυσικούς νόμους ή σε κάποια ανώτερη μυστικιστική και υπεράνθρωπη δύναμη. 

Για να το στηρίξουμε αυτό έχουμε επικαλεστεί πληθώρα στοιχείων, αριθμών, ερευνών και σοφών, από τον Μαρξ, τους Πατέρες και Προέδρους της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας, τον Λένιν έως τροτσικιστές μαρξιστές,  φιλελεύθερους και νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους, καθεστωτικούς και αντικαθεστωτικούς φιλοσόφους. Τίποτα.

Η ιδεολογία είναι θρησκεία. 

Πόση σκέψη χρειάζεται για να καταλάβει κανείς ότι χρέος, φτώχεια, οικονομική ανισοκατανομή, έλλειψη ελευθεριών και δικαιωμάτων, έλλειψη δημοκρατίας, αποφασίζοντες και μη, υπάρχουν γιατί κάποιος είναι ο ιδιοκτήτης της κινητήριας δύναμης των πάντων, που λέγεται χρήμα ή νόμισμα; 

Για σήμερα, θα επικαλεστούμε μόνο μία εξαιρετική σε έκταση και βάθος πανεπιστημιακή έρευνα και τα πορίσματα της. Οι αριθμοί μιλούν κι όπως θέλει να επιμένει στην άποψη της "έλλειψης ενός κέντρου" θα πρέπει να αμφισβητήσει την απλή αριθμητική.

Αυτό το Κέντρο εξουσίας είναι η Συνταχτική Εξουσία πίσω από τις Συντεταγμένες Εξουσίες, τα Συντάγματα, τους θεσμούς και τα κόμματα(όταν τα τελευταία δεν αμφισβητούν αυτό το Κέντρο και τη δύναμη που αντλεί από την ιδιοκτησία του πάνω στο χρήμα).

Συνοπτικά, τα συμπεράσματα της έρευνας:

 "Η δομή του δικτύου ελέγχου των πολυεθνικών επιχειρήσεων επηρεάζει τον  ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα...Σας παρουσιάζουμε την πρώτη έρευνα της αρχιτεκτονικής του διεθνούς δικτύου της ιδιοκτησίας, καθώς και τον υπολογισμό του ελέγχου που κατέχει κάθε παγκόσμιος παίκτης. Θεωρούμε ότι οι διεθνικές εταιρείες σχηματίζουν μια γιγάντια δομή - "παπιγιόν" και ότι ένα μεγάλο μέρος του ελέγχου των ροών ανήκει σε ένα μικρό σφιχτοδεμένο πυρήνα χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτός ο πυρήνας μπορεί να θεωρηθεί ως μία οικονομική «υπερ-οντότητα» που θέτει νέα σημαντικά ζητήματα τόσο για τους ερευνητές όσο και για τους φορείς χάραξης πολιτικής".

Η έρευνα ξεκίνησε με τον έλεγχο 43.060 επιχειρήσεων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο ΟΟΣΑ για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Για να καταλήξει ότι το δίκτυο των 43.060 επιχειρήσεων αποτελείται από  600.508 κόμβους και 1.006.987 δεσμούς ιδιοκτησίας.

Και συνεχίζει η έρευνα:

Κατ 'αρχήν, θα περίμενε κανείς η ανισότητα του ελέγχου να είναι συγκρίσιμη με την ανισότητα των εισοδημάτων στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις , δεδομένου ότι μετοχές των περισσότερων εταιρειών είναι προσιτές στο κοινό στις χρηματιστηριακές αγορές. Αντίθετα , διαπιστώνουμε ότι μόνο 737 κορυφαίοι κάτοχοι συγκεντρώνουν τον έλεγχο του 80% της αξίας του συνόλου των πολυεθνικών επιχειρήσεων... οι κορυφαίοι φορείς είναι κάτοχοι ελέγχου δέκα φορές μεγαλύτερου από ό, τι θα μπορούσε να αναμένεται με βάση τον πλούτο τους....

Από τις 1.650.000 επιχειρήσεις βρεθήκαμε με 737 που ελέγχουν το 80% της αξίας των πολυεθνικών!

Η έρευνα διεπίστωσε, επίσης, ότι 147 επιχειρήσεις ελέγχουν το 40% της οικονομικής αξίας του συνόλου των πολυεθνικών και τα 3/4 αυτών είναι τραπεζικοί διαμεσολαβητές. 

Αυτό το αξιοσημείωτο εύρημα, λέει η έκθεση, εγείρει δύο θεμελιώδη ερωτηματικά:

Πρώτον: Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα; Τα πιστωτικά ιδρύματα που ελέγχουν αυτόν τον όγκο επιχειρήσεων εμπλέκονται σε δανειακές συμβάσεις με πολλές άλλες επιχειρήσεις. Αυτό τους επιτρέπει να διαφοροποιούν τον κίνδυνο, αλλά και να τον μεταδίδουν σε άλλους. "Δυστυχώς, λέει το κείμενο, οι πληροφορίες σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις δεν αποκαλύπτονται για λόγους στρατηγικής".

Δεύτερον: Ποιές είναι οι συνέπειες για τον ανταγωνισμό της αγοράς; "Δεδομένου ότι πολλές πολυεθνικές εταιρείες στον πυρήνα έχουν επικαλυπτόμενες περιοχές δραστηριότητας, το γεγονός ότι συνδέονται με σχέσεις ιδιοκτησίας θα μπορούσε να διευκολύνει το σχηματισμό συνασπισμών, η οποία θα μπορούσε να παρεμποδίσει τον ανταγωνισμό στην αγορά".

---

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΑ από αυτούς που περιγράφει η έρευνα. Όλα αποφασίζονται και σχεδόν τίποτα από τα βασικά δεν είναι τυχαίο. Κι όταν είναι, δεν πρόκειται για το σημαντικό.

Με όσα γράψαμε, θελήσαμε να δείξουμε το γιατί ο λαός δεν ενώνεται.

(στη δεύτερη εικόνα: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)