Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα (τα πήρε ο άνεμος, τα σκόρπισε ο ΣΥΡΙΖΑ ή τα κλώτσησε ο "γάιδαρος")
Άρθρο |
Μην παρεξηγήσετε τη σύγχυση που προκαλεί η χρήση πρώτου προσώπου, άλλοτε σε ενικό και άλλοτε σε πληθυντικό αριθμό. Προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από τον πληθυντικό, αλλά δεν μας αφήνουν "ν' αγιάσουμε".
Σήμερα, λοιπόν, τα κάνω ή τα κάνουμε μπάχαλο. (Όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι είμαι μόνος, δεν είμαι).
Έχουμε δηλώσει "αναλώσιμοι". Μας αφήνει αδιάφορους το πολιτικό "κόστος" ή "κέρδος". Μας αφήνει αδιάφορους αν η φωνή και οι απόψεις μας δεν είναι αρεστές. Δεν χαϊδεύουμε αυτιά. Την αλήθεια αναζητούμε. Τη βαθύτατα υποκειμενική αλήθεια μας. Αν είναι και "αντικειμενική", ας το κρίνουν άλλοι.
Βαλλόμεθα πανταχόθεν. Δεν είναι κακό. Βάλλουμε κατά πάντων (όταν δεν είναι μαζί μας). Υπάρχει, βεβαίως, κι ένα θεματάκι: Τι σημαίνει, για τον καθένα το "μαζί".
Το χειρότερο απ' όλα δεν είναι η έκφραση του λόγου και η διαπίστωση της διαφωνίας. Το χειρότερο είναι η σιωπή των "γνωριζόντων". Όσων ενεπλάκησαν στα προεκλογικά και μας αναφέρουν, ιδιωτικώς, περιστατικά, αλλά σωπαίνουν δημόσια. Δεν τους ενδιαφέρει ο λαός να ξέρει την αλήθεια, για να διατηρείται σε κατάσταση προβάτου για σφάξιμο. Για να μπορούν να κάνουν τα προσωπικά τους παιχνίδια. Για να παραμένουν τσοπάνηδες στο δικό τους κοπάδι, ανάμεσα στα τόσα άλλα κοπάδια.
Ακόμα χειρότερο είναι η ουδετερότητα: "είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο" (Περικλέους Επιτάφιος Λόγος).
Με τους Φι.Κ.Ο. έχουμε διαφωνίες, που δεν διστάζουμε να τις λέμε. Π.χ. διαφωνούμε με τον τοπικισμό, όταν και όπου αυτός κάνει την εμφάνιση του. Έχουμε, όμως, ίδια πολιτική "ψυχή": Δημοκρατία παντού, ως στόχος και τρόπος διακυβέρνησης και επίλυσης διαφορών.
Με τον "Κεφαλονίτη Γάιδαρο" έχουμε διαφωνίες, που δεν θα διστάσουμε να τις πούμε. Και δεν έχουμε την ίδια "ψυχή". Η δική του είναι απολίτικη. Η δική μας είναι βαθύτατα πολιτική. Για τον "γάιδαρο", προέχει το πρόσωπο, ασχέτως, της πολιτικής που κουβαλά μαζί του. Και καταλήγει να εξυπηρετεί τη διαίρεση σε "καταλληλότερους" και "ακατάλληλους". Και δεν βλέπει ότι γίνεται συνένοχος μιας πολιτικής που εξοντώνει το λαό, στηρίζοντας, αδιακρίτως, τους "κατά τη γνώμη του καταλληλότερους.
Κατά τα άλλα, αγαπιόμαστε.
Τώρα, θα μου πείτε γιατί γράφω όλα αυτά για τον "γάιδαρο". Μα, γιατί λέει "καλά λόγια" για μένα. (Η φαντασία μου τα κάνει "καλά λόγια"). Σιγά μη του τη χαρίσουμε. (Παρακαλώ, με ένα σίγμα το επίθετο. Το σωστό είναι με δύο, αλλά... η ταυτότητα και οι πρόγονοι το ήθελαν αλλιώς).
Έχει τα πάντα για τη γαϊδουρική τέχνη και τίποτα για τη γαϊδουρινή, Ζυγίζει 330 γραμμάρια. Διαβάζεται και δεν παχαίνει.
«Σύµβολο αιώνιο» κάθε χαρισµατικής, διεισδυτικής γραφής και αποτύπωσης, η λογοτεχνία αναδεικνύει τον γάιδαρο στο σφαιρικό, γεµάτο ζωηρές εικόνες κάτοπτρό της· προβάλλει όλα τα συναισθήµατα που γεννά στην ψυχή η ύπαρξη του ζώου αυτού δίπλα στον άνθρωπο, διεγείροντάς τα κατάλληλα, ώστε ν’ αναδειχτούν µε ευκρίνεια στην πλούσια αµοιβαιότητα της σχέσης τους. Φορτώνοντάς του τα πιο γλυκά βάρη που σήκωσε ποτέ η πλέον αδιαµαρτύρητη και ταυτόχρονα πεισµατάρα ράχη από την εποχή που πλάστηκε ο πηλός, η τέχνη οδηγεί τον όνο από το κοίλο στο προσκήνιό της, για να τον απολαύσουµε µεγάλο πρωταγωνιστήτης πιο πυκνής ουσίας της ίδιας της ζωής στις ποικίλες, σφριγηλές προσωποποιήσεις του.
Έρχεται μια "νέα γενιά καταλληλότερων", με σπόνσορα ένα "γάιδαρο". Καλά παιδιά είναι. Εμένα, παρακαλώ, να με κατατάξετε στους "ακατάλληλους", γιατί θα σας πω χειρότερα. Δήλωσα ηγέτης, αλλά να μη το παραχέζουμε.
Οι "δικές μας" Ηγεσίες έχουν ενδιαφέρον, όταν συμβαδίζουν με τις επιθυμίες, τις ανάγκες και την πολιτική που έχουν ανάγκη οι πολίτες.
Στα Δαμουλιανάτα ανταμώσαμε τον θεσμό της λαϊκής συνέλευσης. Παλιότερα, τον είχαμε ανταμώσει στον Καραβόμυλο. Είναι ο αρχαίος τρόπος των Ελλήνων να λύνει προβλήματα και να επιλύει διαφωνίες. Άντε και παντού, συστηματικά και με συνέπεια.
Ο Αλεβιζόπουλος επαινεί το Θόδωρο και μας καταλογίζει "συνομωσιολογία". Προφανώς, δεν έχει καταλάβει τίποτα από όσα έχουμε γράψει. Ή έχει καταλάβει, αλλά δεν τον αφήνει η οπτική γωνιά που βλέπει τα πράγματα. Μάλλον, κάποιο δέντρο του κλείνει τη θέα προς το δάσος. Δεν είμαστε συνομωσιολόγοι. Είμαστε συνομώτες, υπέρ του εαυτού μας. Υπέρ των συμφερόντων όσων έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς. Με άλλα λόγια, υπέρ της πλειοψηφίας, που δεν ζει ευτυχισμένη ζωή.
Η άποψη του Αλεβιζόπουλου είναι "ο νικητής δικαιώνεται"(π.χ. όσο δικαιώθηκε ο Παρίσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ κλπ). Η άποψη του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που είναι και δική μας, είναι διαφορετική: Αν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία νικηθούν δεν σημαίνει πως η αδικία έχει δίκιο. Βεβαίως, ο Σπύρος δεν κατατάσσει τον Θόδωρο στην "αδικία". Γνώμη του. Αλλά κι εμείς μια τοποθέτηση κάνουμε, στηριγμένη σε λογικούς συλλογισμούς, και το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, ας το κρίνουν άλλοι. Γνώμη μας. Σε κάθε περίπτωση, ασχολούμαστε με τον τρόπο που επιτυγχάνονται οι "ήττες" και οι "νίκες" στην πολιτική.
Ναι, Σπύρο. Μου την πέφτουνε κι εγώ πρέπει να κάνω τον μ@λ@κ@;
Και ο Δημητράτος δεν ηττήθηκε. Δεν "πάτωσε", Σπύρο. Γνωρίζαμε και εξ αρχής γράψαμε τι μας περιμένει και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Απλώς, κάποιοι, για δικούς τους λόγους, δεν ήθελαν να εμφανιστεί δυνατό δημοτικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και τα σπασμένα πλήρωσε ο Δημητράτος. Ο Σπύρος φαίνεται να μην ξέρει όσα ξέρει ο κόσμος όλος.
"Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους". (Περικλέους Επιτάφιος Λόγος).
Τα διδάγματα της ιστορίας, κάποιοι τάχουν για τη βιβλιοθήκη.
Κάποιοι, ζώντας ευτυχισμένα και νικηφόρα, συμπαραστέκονται, μόνο με τα μάτια και στα λόγια, στους ηττημένους και δυστυχείς. Στην καλύτερη περίπτωση, συμπαραστέκονται με ένα τρόπο που δεν λύνει προβλήματα. Άλλο "συμπαραστέκομαι" και άλλο "συμπάσχω". "Συμπαραστέκονται" όσοι δεν πάσχουν. Γ@μώ τα ελληνικά μου, γ@μώ.
Όταν μιλάμε και γράφουμε, έχουμε σκοπό. Δεν έχουμε σκοπιμότητα. Ο σκοπός μας είναι "ιδιοτελής" και διακηρυγμένος: Να σώσω το σπίτι και τη ζωή μου. Να σώσω όσα σώζονται. Κι επειδή δεν μπορώ μόνος μου, ικετεύω για ενότητα, με τρόπο σαφή και συγκεκριμένο, ώστε να μην υπάρχουν δικαιολογίες. Ενότητα με σκοπό την απελευθέρωση από συγκεκριμένα προβλήματα. Δίχως άλλα προαπαιτούμενα ή προϋποθέσεις. Και με τον μόνο τρόπο που μπορούν να επιλυθούν οι διαφωνίες και οι διαφορές: Δημοκρατία.
Ως τώρα, η φωνή μας είναι "φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Λόγω σκοπιμοτήτων ή ιδιοτελών, πολύ ιδιοτελών, σκοπών.
"Τα εν οίκω μη εν δήμω". Μας συνάντησαν στο δρόμο ή μας πήραν τηλέφωνο, για να μας ζητήσουν εξηγήσεις, επειδή, αντιδεοντολογικά, δημοσιοποιήσαμε την απόφαση της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Πλάκα κάνετε;
Έχουν περιέλθει σε γνώση μας δεκάδες πληρροφορίες, κείμενα, περιστατικά που επιβεβαιώνουν τους συλλογισμούς μας και αποκαλύπτουν τα παιχνίδια που παίχτηκαν. Πιο πάνω αναφερθήκαμε και στους "γνωρίζοντες", που ο καθένας μας είπε ή μας έδωσε γραπτή και από μια ιστορία. Γνωρίζουμε κείμενα και περιστατικά που επικρίνουν τον Θόδωρο. Και, κακώς - κάκιστα, δεν τα δίνουμε στη δημοσιότητα, επειδή οι συντάκτες προφορικού και γραπτού λόγου δεν το θέλουν. Και τους ζητάμε, τους ικετεύουμε ή απαιττούμε να το κάνουν οι ίδιοι. Και "τους τα χώνουμε", όπως πιο πάνω, επειδή δεν το κάνουν. Τους αποδίδουμε χαρακτηρισμούς και προθέσεις, που τις περισσότερες φορές είναι άδικοι για την προσωπικότητα και το ήθος τους. Εν γνώσει μας, πιέζουμε έως και "εκβιάζουμε" μια κάποια δημόσια τοποθέτηση.
Δεν το κάνουμε, όμως, ποτέ, επωνύμως. "Εγώ κι εσύ" το ξέρουμε και δεν πρέπει να το ξέρουν μόνο κάποιοι λίγοι.
Η Πολιτική είναι αντικείμενο της δημόσιας σφαίρας και πρέπει να γίνεται δημόσια, ώστε να γνωρίζει ο λαός και, γνωρίζοντας, να αποφασίζει με τον ορθότερο δυνατό τρόπο. "Τα εν οίκω μη εν δήμω" αφορούν την ιδιωτική ζωή και όχι την πολιτική.
Η κομματική πειθαρχία και τα κομματικά μυστικά αποτελούν στρέβλωση της Δημοκρατίας. Η ιστορία έχει δείξει ότι πίσω από τα παχειά και μεγάλα λόγια κρύβονται κακές προθέσεις και αλλότριοι προς το συμφέρον του λαού σκοποί. Και το πληρώνουμε, διαχρονικά. Ο λαός τρώει ότι του δίνουν και όχι αυτό που πρέπει. Τρώει κουτόχορτα και δεν κάνει υγιεινή πολιτική διατροφή. Για να ζούμε, χάρις και στην ψήφο του, αρρωστημένες καταστάσεις. Για να ψηφίζεις αυτόν που σου παίρνει το σπίτι, το μαγαζί, τη δουλειά, την περίθαλψη και, τελικά, τη ζωή. Για να ψηφίσεις αυτόν που θα κάμει τα ίδια κι ας λέει άλλα προεκλογικά. (Και δεν είναι ίδιον μόνο των Παπανδρέου - Σαμαρά).
'Οσοι ασχολούνται με τη "διαρροή" και όχι με την ουσία του πολιτικού κειμένου μας θυμίζουν την κυβέρνηση: Καταλόγισε ευθύνες υποκλοπής σε αυτόν που διέρρευσε τη συνομιλία Κασιδιάρη - Μπαλτάκου, ενώ το σημαντικό ήταν αυτά που ειπώθηκαν και τα οποία ήταν, απελπιστικά, άσχημα και τρομακτικά: Μια "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη που εκτελεί εντολές της Εκτελεστικής εξουσίας.
Μας θυμίζουν τα όσα υπέστη η κ. Ζωή Γεωργαντά, επειδή αποκάλυψε την αλλοίωση στοιχείων από τη Στατιστική Υπηρεσία. Ενώ δεν ασχολήθηκαν με την αλλοίωση, η οποία, πρόσφατα, επιβεβαιώθηκε και θα έπρεπε να έχουν κινηθεί διαδικασίες παραπομπής της πολιτικής ηγεσίας και ακύρωσης του χρέους. Αντ' αυτών, κυβερνητική σιωπή. Ομερτά.
Η εξουσία, αριστερή ή δεξιά, είναι όμοια: Δεν επιθυμούν τη συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων.
Ας ψάξουν αλλού τους "ενόχους" της διαρροής. Που για μας, δεν είναι ένοχοι. Για όποιο λόγο κι αν το έκαμαν, καλά έκαμαν. Ακόμα κι αν το έκαναν, από βλακεία. Μας αρέσουν διαρροές. Μας δίνουν τροφή.
Με ένα κείμενο που επιτίθεται, σαφώς, κατά της βουλευτού, στηριγμένο σε ψευδείς εσωκομματικές διαρροές, ασχολήθηκε κανείς; Δεν έπρεπε να είχε βγάλει η Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ επίσημη ανακοίνωση που να το διαψεύδει; Τόσο ασήμαντο θέμα είναι η προστασία της βουλευτού;
Κάποιοι, λοιπόν, "ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα" ή αλλέως "δυϊλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον". Αυτό που, στην πραγματικότητα, τους ενόχλησε δεν είναι η διαρροή. Τους ενόχλησε ο σχολιασμός μας. Όπως και οι άλλες διαρροές, η απόφαση είναι ένα κείμενο που επαινεί τον Θόδωρο Γαλιατσάτο, επιβεβαιώνει την κυριαρχία του και δείχνει την απομόνωση του Δημητράτου μέσα στο κόμμα του. Απλώς, κάποιοι δεν περίμεναν ότι αυτό μπορεί να γυρίσει σε βάρος τους και, τώρα, κάνουν πως ψάχνουν τον ένοχο.
Ας ευλογήσουμε τα γένια μας: Αυτό που, ακόμα πιο πολύ, τους ενόχλησε είναι η απήχηση που είχε ο σχολιασμός μας. Παίχτηκε ακόμα και στο kefaloniapress, το οποίο πρώτη φορά στα 4 χρόνια που υπάρχουμε αναφέρεται σε μας. Μετά το ΚΚΕ, θα μας κάνει διάσημους και ο ΣΥΡΙΖΑ (ή έστω μια παρέα του).
Μην κοιτάτε, λοιπόν, προς τα εδώ.
Γνωρίζαμε ποιος, εντός ΣΥΡΙΖΑ, μας έχει μετατρέψει σε "κόκκινο πανί", σε "πέτρα του σκανδάλου" και σε "βασικό υπεύθυνο της ήττας" και δεν είπαμε ονόματα. Μόνο ζητήσαμε τα ποντίκια να βγουν από την κομματική τους τρύπα και να μη μιλούν εν τη απουσία μας: "Ή μιλάτε δημόσια ή σωπάστε". Η υπομονή, όμως έχει και τα όρια της( άνθρωποι είμαστε). Αν το συνεχίσουν (που το συνεχίζουν, εδώ που τα λέμε) θα τους προσκαλέσουμε έναν - έναν, επωνύμως, σε μονομαχία στου Διγενή τ' αλώνια. Κι όποιον πάρει ο Χάρος.
Ο Κατρούγκαλος του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τους εργαζόμενους της ΔΕΗ σε ανυπακοή. Έχει καλέσει ποτέ το λαό σε ανυπακοή; Και τι εγγυήσεις παρέχει "η αυριανή συγκυβέρνηση-κυβέρνηση", όταν οι ανυπάκουοι υποστούν τις συνέπειες;
Κάποιοι μας κατηγορούν, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, ότι είμαστε και "αντι-ΣΥΡΙΖΑ". Εμείς είμαστε υπέρ όλων των κομμάτων. Ας αποδείξουν και αυτά ότι είναι υπέρ ημών. Για την ακρίβεια, είμαστε εχθρικοί και διάφοροι, όταν και αυτά είναι εχθρικά και αδιάφορα για μας.
Τους απειλώ ξανά: θα γίνω ΣΥΡΙΖΑ. Μια "πολιτική πλατφόρμα" μόνος μου. Πάντως, αν με θέλει και κάποιο άλλο κόμμα, εδώ είμαστε για σκληρές διαπραγματεύσεις. Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν με θέλουν. Και για να τους τρομάξω: Κάποιοι μου λένε να γραφτώ. Χο χο χο.
Περιμένουμε άλλες 24 ώρες να ολοκληρωθεί ένας διάλογος μεταξύ ημών και άλλων. Τότε, θα τα ξαναπούμε. Πρόκειται για αποκαλυπτικό διάλογο.
Δεν γράφουμε για να μας πει κάποιος "καλά τα λέτε". Γράφουμε για τη σωτηρία της ζωής μας και της ψυχής μας. Όποιος μας ξαναεπαινέσει, θα μπει στη μαύρη λίστα μας. Σύμπραξη και όχι επαίνους θέλουμε.
Σε σχέση και ως συμπλήρωμα όσων γράψαμε χτες για τη "φιλοσοφημένη" δεξιά, δείτε και αυτό: Ἕνας λαὸς ποιητῶν
Πόσο θάθελα νάμαι ποιητής! να σου εσύσταινα όσα αγαπώ.
Μουσική και ποίηση:
"Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει, κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή... κάτι που θα' κανε γοργά να φύγει το κοράκι...
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει,εσύ τσιγάρο camel να καπνίζεις και εγώ σε μια γωνιά να πίνω whiskey.
Oι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν, οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες κι εγώ σ' αυτές απλά να σε εσύσταινα σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες".