Πολιτικές για να περνά ο καιρός, χαζεύοντας τον κόσμο

Τούτες τις ώρες, με το βομβαρδισμό ανοησίας, άνοιας και παράνοιας, που εκτοξεύεται, πανταχόθεν, εσύ , εγώ, πρέπει να κρατήσουμε, με νύχια και με δόντια, με γροθιές και μπουνιές, την ουσία.

Ας προσπαθήσουμε, για να μην μας πάρει η μπάλα από κάτω:

Το έχουμε πει: Η αφετηρία των τωρινών εξελίξεων δεν είναι η ημιτελής "συμφωνία" των Βρυξελλών της 26-27ης Οκτωβρίου. Αυτό ήταν ένα προδιαγεγραμμένο και ασήμαντο επεισόδιο των αδιέξοδων ολιγαρχικών πολιτικών. Η σημαδιακή ημερομηνία, που έφερε το πολιτικό σύστημα στα όρια της χρεοκοπίας είναι η 28η Οκτωβρίου 2011.

Οι ευρωπαίοι πολιτικοί δυνάστες, αυτό έχουν δει και γι' αυτό απαιτούν "εθνική" συναίνεση. Ένας λαός, που ερήμην των κομμάτων και των αποκομμάτων δίνει τα δικά του νοήματα σε μια επέτειο είναι ένας επικίνδυνος λαός, που δεν μπορεί να τιθασευτεί, από τον μονοκομματικό επαρχιωτισμό κάποιου Σαμαρά, που θέλει να δει τη φωτογραφία του στο ρόλο του "πρωθυπουργού", εντολοδόχου των τοκογλύφων.

Κι ενώ , υποτίθεται, πως άλλο ήταν  το θέμα που τους "έκαιγε"  -η αυθαίρετη εξαγγελία δημοψηφίσματος-  δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην απαίτηση τους για "συναίνεση". Αυτοί ξέρουν από που θα τους έρθει το κακό.

Η ίδια ημερομηνία και η στάση του λαού εκείνης της μέρας του μεγάλου ΟΧΙ ήταν αυτή που οδήγησε τον ΓΑΠ στην "ευφυή" κίνηση του δημοψηφίσματος. Κι ενώ όλοι ψάχνουν να ερμηνεύσουν τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο "πρωθυπουργός" ή το ποιος τον συμβούλευσε (αδελφός Νίκος και Δημ. Ρέππας), εμείς θα σας πούμε πως το πολιτικό σύστημα, ακόμα και στα "ανώτατα" κλιμάκια του, δεν αναδεικνύει τους άριστους. Κριτήριο προσωπικής ανάδειξης και πολιτικής καρριέρας είναι η ικανότητα προσκόλησης και αναρρίχησης της κλιματσίδας, που δεν έχει δικό της κορμό. Δεν είναι η ευφυία και η δημιουργική ικανότητα ενός εκάστου.  Όταν σβήνουν τα φώτα και οι προβολής της δημοσιότητας, τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Δεν είναι δημοκρατικό το πολίτευμα μας, για να συμβεί κάτι διαφορετικό.

Το δεύτερο πράγμα, που γράψαμε τις τελευταίες μέρες, ήταν "το δημοψήφισμα δεν μας αφορά". Η καθημερινότητα μας, με ή χωρίς δημοψηφίσματα, με ή χωρίς "εθνική" κομματική συναίνεση, με κάθε είδους κυβέρνηση, με κάθε πρόσωπο, αντλημένο από το σημερινό κομματικό προσωπικό δεν αλλάζει. 

Έτσι, σήμερα, το δημοψήφισμα δεν αφορά εμάς, αλλά δεν αφορά και δεν εξαρτάται από το μυαλό και τις "ιδιοφυείς" κινήσεις του ΓΑΠ. Ούτε καν, από τις "αντιρρήσεις" του Βενιζέλου. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί  εκπρόσωποι της τοκογλυφίας υπαγόρευσαν τους όρους τους και αυτοί έγιναν αποδεκτοί, από έναν ανεκδιήγητο "πρωθυπουργό" και τον συνοδό του "αντιπρόεδρο", που άλλα λένε σήμερα, άλλα θα πουν αύριο και άλλα έλεγαν χτες.

Με μια κυνική και αδίστακτη σαφήνεια ξεκαθάρισαν: "Δεν θέλουμε δημοψήφισμα, αλλά άν το κάνετε, για να μη γίνετε ρεζίλι στο λαό σας, βάλτε ένα ερώτημα, για να περνά ο καιρός, ανώδυνα για αυτούς που εκπροσωπούμε και επώδυνα για το λαό". Και, για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, για το ποιος αποφασίζει, υπαγόρευσαν το ερώτημα και όρισαν την ημερομηνία!

Να θυμίσουμε:  Ο Πρωθυπουργός στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου στην ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2010 είχε ερωτηθεί γιατί δεν διεξήγαγε δημοψήφισμα για το μνημόνιο.

«Θα βάζαμε την Ελλάδα σε μια περιπέτεια. Θα ήταν ένα προφανές ερώτημα για μία προφανή απάντηση» είχε πει ο Γ. Παπανδρέου.

Τι μας λέει, σήμερα, ο κ. Ευαγγ. Βενιζέλος, μέσα στα άγρια χαράματα της 3ης Νοεμβρίου; «Η θέση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ είναι μια ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το κεκτημένο αυτό του ελληνικού λαού δεν μπορεί να εξαρτηθεί από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος».

Ίδιες γεύσεις.

Τι λέει ο Σαμαράς, για τις προτροπές συναίνεσης των τοκογλύφων; "Θέλω να γίνω πρωθυπουργός". (Για πόσο θα το λέει, είναι άλλο θέμα).

Τι λέει ο Σαμαράς, για τον ασφυκτικό μονόδρομο, που υπαγορεύουν οι ίδιοι; "Τίποτα". Θέλει, απλώς, να γίνει πρωθυπουργός.

Τι λένε τα άλλα κόμματα; "Εκλογές"! Για το μόνο που νοιάζονται είναι τα ποσοστά διανομής και νομής της εξουσίας.

Τέλος, η μόνιμη επανάληψη της λέξης "ανάπτυξης",  από τη ΝΔ και όλους τους άλλους, είναι το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα, για να κάνουμε καθυστέρηση. Είναι η μετάθεση των ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ λύσεων σε ένα απόμακρο και μηδέποτε ερχόμενο μέλλον.

Ένα ακόμα πράγμα, που τόνισαν οι κ.κ. Μέρκελ και Σαρκοζί, είναι κάτι που κανένα καθεστωτικό ΜΜΕ και κανείς πολιτικάντης δεν πρόκειται να θίξει και είναι όλη η ουσία και το πιο μεγάλο ψέμμα:

"Αν θέλετε ο ευρωπαίος, ο γάλλος και ο γερμανός φορολογούμενος να πληρώνει τα χάλια σας, πρέπει να υπακούτε στους όρους που σας βάζουμε". Και προέβησαν και σε προαναγγελία αλλαγής συντάγματος.

Κανένας ευρωπαίος φορολογούμενος πολίτης δεν δανείζει την Ελλάδα. Δεν είναι ιδιοκτησία των πολιτών το χρήμα. Δεν είναι προϊόν φορολογίας. Το χρήμα είναι ιδιοκτησία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το τυπώνουν και το παράγουν, το διαχειρίζονται και το μοχλεύουν μια χούφτα ιδιωτικές τράπεζες και κάποια μέλη αυτού που αυτοαποκαλείται  "αγορές".

Και εδώ, μετά την δουλοπρέπεια των κομμάτων "εξουσίας",  κρύβεται όλη η υποκρισία της ελληνικής αριστεράς και των πολυώνυμων "αντιμνημονιακών" και "αντιστασιακών" κινήσεων, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τον τελευταίο καιρό.

Ένα πολιτικό κίνημα, που θα εστιάσει στο θέμα της ιδιοκτησίας του χρήματος θα στριμώξει άσχημα έως δραματικά, την ευρωπαϊκή υπεροπτική ηγεσία, θα βάλει τα θεμέλια της μεγάλης αποκάλυψης, θα τινάξει τις δομές και τα ψεύδη πάνω στα οποία στηρίζεται η ολιγαρχία. Ο ευρωπαίος φορολογούμενος θα μάθει από τη στριμωγμένη Ελλάδα, ποια είναι η αλήθεια, πώς παίζεται το ολιγαρχικό παιχνίδι και πως μπορεί να το ανατρέψει , υπέρ της ευημερίας όλων των λαών της Ευρώπης και του κόσμου. Πόσο εύκολο θα ήταν, τότε, για το ευρωπαϊκό δίδυμο, να επαναλαμβάνει τα του "φoρολογούμενου ευρωπαίου";  Σε αυτή τη φρασούλα τους, κρύβεται η πεμπτουσία της "συναίνεσης" των λαών. Σε ένα ψέμα, που κάποιοι αρνούνται να αποκαλύψουν.

Δεν θέτουν το θέμα, γιατί, απλούστατα, είναι εξαγορασμένοι. Είναι μέρος του ολιγαρχικού καθεστώτος. 

- Θέλουμε δημοψήφισμα ή συνταχτική εθνοσυνέλευση, για ένα σύνταγμα, όπου ο λαός θα ψηφίζει τους νόμους του.

- Θέλουμε το χρήμα να γίνει δημόσιο εργαλείο. Μια μη μεταβιβάσιμη μετοχή σε κάθε έλληνα ή ευρωπαίο πολίτη στην τράπεζα που τυπώνει και διαχειρίζεται το χρήμα.

Κι ας κάνει λάθη ο λαός. Μαθαίνει και μαθαίνουμε. Ήδη, με τον δικό του θαυμαστό τρόπο, έφερε το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα στα όρια της χρεοκοπίας.

Φανταστείτε,  τι θα γίνει, όταν η "ελεγχόμενη χρεοκοπία" - στάση πληρωμών - κούρεμα θα ελέγχεται από το λαό και τη δημοκρατία του. Ονειρευτείτε. Τα όνειρα δεν φορολογούνται. (Ακόμα).

Τότε, θα πάνε όλοι να κουρεύονται σε λαϊκά κουρεία.

Ως τότε, οργώνουμε τη γη, αναθρέφουμε ζώα, παράγουμε τροφή. Η πείνα είναι εδώ και οι λύσεις τους δεν αφορούν εμάς. Στη συνέχεια που θα δώσει ο λαός θα τους πάρουμε και όλα τα άλλα εργαλεία, που συνιστούν τη "λαϊκή ευτυχία".  ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣΤΕ - ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΣΤΕ - ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΟΥΣ. H λευτεριά έρχεται, γιατί τα ΟΧΙ μας είναι πολλά.

Έχουμε κηρύξει "Κατάσταση διαρκούς ευτυχίας και ελευθερίας".

(εικόνα : Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)