ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ. 

ΕΙΝΑΙ Η (ΑΝΑ)ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Κάποιοι ευγενικοί άνθρωποι, με προσκάλεσαν σε μια συνάντηση, με θέμα αυτό που ζούμε. Επειδή μου είναι δύσκολο να παραβρεθώ, είπα να γράψω κάποιες σκέψεις μου. Μου ζήτησαν κι ένα βιογραφικό: 

• Στη ζωή μου, που σε λίγο θα φτάσει στο τέλος της, δεν έκαμα κάτι το αξιοσημείωτο, που να πρέπει να γραφτεί. Ένας φίλος είπε «οι αποκάτω δεν μιλούν. Μόνο βιώνουν». Ανήκω στους αποκάτω, που τυχαίνει να μπορούν να μιλήσουν. Είμαι άνεργος, ανασφάλιστος, φτωχός, υπερχρεωμένος και σε λίγο άστεγος. Και τα χρέη που θα απομείνουν, μετά την κατάσχεση του σπιτιού μου, θα είναι το μόνο που θα κληροδοτήσω στο παιδί μου. Κατά τον επικρατούντα ορθολογισμό και τη δαρβινική λογική, αυτό συνέβη, γιατί είμαι ηλίθιος και ανίκανος να παρακολουθήσω και να προσαρμοστώ στις εξελίξεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, δηλώνω «Έλληνας και Ορθόδοξος», που σύμφωνα με πολύ επιστημονικές έρευνες, άτομα με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, έχουν χαμηλό IQ. 
• Είμαι ένας συντηρητικός ριζοσπάστης κι αυτό που κατάλαβα σε τούτα τα λίγα χρόνια της δήθεν κρίσης είναι ότι οι μορφωμένοι στερούνται ηθικής νοημοσύνης και γι’ αυτό όλη μέρα θεωρητικολογούν και μαλώνουν. Έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν, γιατί οι ίδιοι δεν έχουν το πρόβλημα των αποκάτω. Όχι άλλη συμπόνια, χωρίς ενσυναίσθηση. Ο μόνος τρόπος, για να μορφωθούν-να αποκτήσουν μορφή ανθρώπου-, είναι να τους βάλεις να λύνουν πρακτικά προβλήματα, κοινωνώντας.

-.-

• Η Πολιτική είναι δρόμος. Δρόμος, στρωμένος μ’ αγκάθια, κακοτράχαλος, ανάμεσα σε γκρεμούς και ρέματα, επικίνδυνος... Ένα στραβοπάτημα μπορεί να σε στείλει στον γκρεμό και το πιθανότερο, να σε στείλει σε ξένες, εχθρικές, αγκαλιές. Τότε θα τραγουδάμε, για παρηγοριά,  «εμείς γι΄αλλου κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει». Και δεν θάναι η ζωή· εμείς θα είμαστε που «πήραμε τη ζωή μας λάθος»(χωρίς την άνω τελεία του Σεφέρη). Θέλω να μιλήσω μόνο γι’ αυτά που φοβάμαι. Πολιτική είναι κάθε τι που εκπορεύεται από τον πολίτη και είναι αυτή που δημιουργεί πολιτισμό.

Πολιτική είναι ό,τι προέρχεται από τον πολίτη. Και σ' αυτά συμπεριλαμβάνεται ο Πολιτισμός. 

Ένας μεγάλος πολιτισμός κρίνεται από τον τρόπο που σμίγουν και σχετίζονται οι άνθρωποι, από τον τρόπο που κοινωνούν με ό,τι τους περιβάλλει. Μεγάλος πολιτισμός δεν είναι ο Μποτιτσέλι, που ζωγραφίζει υπέροχες αγιογραφίες, απεικονίζοντας, ως Αγίους, τους Μέδικους. Μεγάλος πολιτισμός δεν είναι η μαύρη λειτουργία του ρατσισμού, του γερμανισμού και του θανατηφόρα πειθαρχικού και πειθαρχημένου συνθήματος «η εργασία απελευθερώνει». Μεγάλος πολιτισμός δεν είναι εκείνος που επινοεί «πανανθρώπινα δικαιώματα» και σφαγιάζει ανθρώπους στο όνομα αυτών.

Μεγάλος πολιτισμός είναι εκείνος που δημιουργεί δίκαιο, το ταυτίζει με το σωστό και το κάνει νόμο. Το δίκαιο εκπορεύεται από τα ήθη, τις συνήθειες και τις αρμονικές σχέσεις  των  ανθρώπων· από αυτό που, με μία λέξη, αποκαλείται «ηθική». Άρα εκεί που δημιουργείται η άποψη, εκεί στο κοινωνείν, σωστό είναι μόνο το δίκαιο. Πολιτεία, με πολιτική και πολιτισμό, είναι αυτή που μετατρέπει την ηθική και το δίκαιο σε νόμους, κι όχι εκείνη που ορίζει ότι κάθε τι το νόμιμο είναι ηθικό και ορθό κι ας είναι άδικο και απάνθρωπο. 

-.-

Ο Μεγάλος Πολιτισμός και η ελευθερία των ανθρώπων εξαρτώνται από το Πολίτευμα. Από το ποιος αποφασίζει. Από το ποιος ορίζει τι είναι σωστό και τι δίκαιο. Για τη διασφάλιση της προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας και για την επιλογή της άριστης απόφασης και των άριστων ανθρώπων, οι άνθρωποι δεν έχουν επινοήσει καλύτερο τρόπο από τη δημοκρατία. Είναι  ο μόνος τρόπος λήψης απόοφασης, που μπορεί να οδηγήσει στην ταύτιση του σωστού με το δίκαιο, και να τα καταστήσει νόμο.  Η λέξη είναι ελληνική και η δημοκρατία είναι μία· αυτή που ορίζεται από τη σημασία και την ετυμολογία της λέξης. Όποιος αποκαλεί «δημοκρατία» κάτι άλλο ή τη διαχωρίζει σε είδη, μιλά γλώσσα, ξένη προς τη δημοκρατία και την Ελλάδα.

Η δημοκρατία βασίζεται στο ήθος και διασφαλίζει την ατομική ελευθερία. Το ήθος είναι η προσωπική μας ταυτότητα και προκύπτει από τις σχέσεις μας με ό,τι βρίσκεται πέραν του εγώ. Η ελευθερία σχετίζεται με την αξιοποίηση της δημιουργικής δυνατότητας, που έχει ο καθένας μας, χωρίς να τον εμποδίζουν. Αυτά ούτε εκχωρούνται, ούτε αντιπροσωπεύονται. Κανείς δεν μπορεί να εκπροσωπήσει το ήθος άλλου ή την ελευθερία κάποιου, ειδικά, όταν του στερεί πολλές ελευθερίες, με κυριότερη αυτή του (συν)αποφασίζειν. Όταν του στερεί την Πολιτική Ελευθερία.

Η διαφθορά είναι συνώνυμο της αντιπροσώπευσης. Πέρασαν αιώνες από τότε που ο Αριστοτέλης αποκάλεσε «ολιγαρχικό» το πολίτευμα, στο οποίο οι πολίτες εκλέγουν εκπροσώπους. Κι εμείς ακόμα να το συνειδητοποιήσουμε. Οι άπιστοι, ας αρκεστούν στον Καρλ Πόππερ: «Στον  κοινοβουλευτισμό, δεν επιλέγεις. Μόνο διώχνεις» και κατ’ αυτόν, τούτο είναι το μόνο σωστό.

Μην μπαίνεις στον κόπο να φτιάξεις κόμμα. Για να επιλεγεί το απόκομμα, που θα φτιάξεις, πρέπει κάποιος να σε υιοθετήσει, να σε προβάλει, να σε χρηματοδοτήσει, επειδή θα είναι σίγουρος ότι θα του κάμεις τις χάρες όλες.  Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Όποιος ονειρεύεται «πολιτικούς φορείς», όμοιους με εκατοντάδες άλλους, αλλά λέει «να τον κάνουμε, γιατί ο δικός μας θα είναι καλύτερος, επειδή είμαστε πιο έξυπνοι, πιο μορφωμένοι, πιο σωστοί και πιο όμορφοι», ξεχνά τη ρήση του Αϊνστάιν:Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα με τον τρόπο που δημιουργήθηκε.

-.-

Εκτός από τον κοινοβουλευτισμό υπάρχει και η δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν είναι ιδέα ή ιδεολογία και δεν μπορεί είναι στόχος και σκοπός. Η δημοκρατία είναι ο μόνος τρόπος, που μπορεί να ενώσει, οπότε, ούτε τώρα, ούτε αύριο, χρειάζεται τα κόμματα. Χωρίς μια τερατώδη σε μέγεθος ενότητα, δεν μπορεί να υπάρξει η αναγκαία και ικανή δύναμη αλλαγής των κακώς κείμενων. Χρειαζόμαστε μία Φιλική –πολύ φιλική- Εταιρεία. Δημοκρατία είναι σχέση ανθρώπων, βασισμένη στη φιλία, στην αγάπη, στην αλληλοβοήθεια, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό.

Κάθε άλλος τρόπος οργάνωσης οδηγεί στην αποτυχημένη λενινιστικού τύπου δομή, όπου μια φωτισμένη πρωτοπορία αποφασίζει και η μάζα οφείλει μία απεχθή κομματική πειθαρχία. Όποιος θέλει να υποτάξει ιδρύει κόμμα και όποιος θέλει να υποταχθεί προσχωρεί, στερώντας από τον εαυτό του την ελευθερία του σκέπτεσθαι και εκφράζεσθαι.

Όποιος θέλει να αναπαράγει και να διαιωνίσει την Ολιγαρχία, την Τιμοκρατία και την Κεφαλαιοκρατία, ως ιδανικά είδη πολιτεύματος, φτιάχνει κόμμα, ορίζει τον εαυτό του «συντονιστή», φτιάχνει διακήρυξη και καταστατικό και ξεκινά διαγραφές. Μια θεσούλα στα έδρανα μιας κατοχικής βουλής δεν είναι επιθυμία και όραμα των πολλών. Εμείς, οι αποκάτω, θέλουμε δημοκρατία για να οδηγηθούμε προς την αριστοκρατία. Και Ενότητα σημαίνει αποφυγή εμφύλιου, όταν οι Αυτοκρατορίες τον επιδιώκουν, για να συντηρηθούν πάνω στο διαίρει και βασίλευε. Τα κόμματα επινοήθηκαν για να κάνουν την κοινωνία κομμάτια. Όποιος θέλει καταστατικά και διακηρύξεις, ας ακολουθήσει τη συμβουλή του μέγιστου εν ζωή Έλληνα πολιτικού φιλόσοφου, Χρήστου Γιανναρά: Ας διαβάσει "Tα Δημόσια και τα Ιδιωτικά» του Ελύτη.

• Μπορούμε τα πάντα, γιατί οι άνθρωποι είμαστε μία υπερδύναμη της φύσης κι απέναντι μας έχουμε μόνο μια χούφτα ανθρώπων. Ας τους αφοπλίσουμε, πολιτικά, ηθικά, οικονομικά, στρατιωτικά.

-.-

Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα, που δεν έχει κράτος.

Έχει μόνο αγορά και εκκλησία του δήμου. Η μόνη μορφή οργάνωσης που μπορεί να λύσει προβλήματα σήμερα, χωρίς να περιμένει το πότε οι επικυρίαρχοι θα της δώσουν έγκριση διακυβέρνησης, είναι ο δήμος. Είναι η μόνη μορφή πολιτικής οργάνωσης, που μπορεί να ενώσει την πανσπερμία απόψεων, σεβόμενη όλες τις απόψεις και επιτρέποντας την προσωπική ελευθερία έκφρασης και το σεβασμό των αποφάσεων της πλειοψηφίας.

Συγκρότηση δήμου σημαίνει συγκρότηση αγοράς και εκκλησίας του δήμου, σε κάθε γωνία τούτης της πατρίδας. Συγκρότηση δήμου σημαίνει πλήρης και ολική ανασυγκρότηση της κοινωνίας: Πολιτική, Παραγωγική, Πολιτισμική. Συγκρότηση του λαού σε δήμους σημαίνει ότι παίρνουμε τον έλεγχο της αγοράς, γινόμαστε κοινωνία(που στα ελληνικά σημαίνει «μοιρασιά») και επενδύουμε στην αλληλοβοήθεια. Στερούμε κέρδη, λαό και δικαιολογίες, από μια ολιγαρχία που καταδυναστεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της χώρας, αλλά και όλου του πλανήτη. Επιχείρηση που βασίζεται στη συνεργασία και στην αλληλοβοήθεια, στην αγάπη, στη φιλία και στον έρωτα, δεν μπορεί να έχει ανταγωνισμό. Συνεργατικές – παραγωγικές και αλληλέγγυες επιχειρήσεις παντού είναι οι δικές μας αγορές, εκκλησίες και δήμοι. Η αγορά είμαστε εμείς κι όταν την πάρουμε πίσω, ο δρόμος προς την εξουσία και τη λαϊκή κυριαρχία θα είναι περίπατος. Οι δυνατοί θα είμαστε εμείς, γιατί ο πλούτος της γης και της ζωής μας θα είναι δικός μας.   

-.-

Ενώνουμε την Ελλάδα σημαίνει ενώνουμε τον κόσμο, δίνοντας άμεσες και μόνιμες λύσεις σε ατομικά και κοινά προβλήματα, αντιμετωπίζοντας κοινές ανάγκες και υπηρετώντας κοινά συμφέροντα. Η μονιμότητα των λύσεων, που θα δώσουμε, διασφαλίζεται με τη δημοκρατία, ως διαδικασία σήμερα και ως πολίτευμα αύριο. Η δημοκρατία είναι ο τρόπος, που μπορεί να διατηρήσει σε κατάσταση ενότητας διαφορετικές απόψεις, αλλά αν δεν είναι οι απόψεις αυτές που ενώνουν, τι μπορεί να μας ενώσει;

 Ίσως, αυτό που μπορεί να ενώσει όλους τους Έλληνες και όλο τον κόσμο, είναι η επίλυση του προβλήματος, που προκαλεί τη φτώχια και την εξαθλίωση. Ας το δοκιμάσουμε κι ας ξεκινήσουμε από μία δήλωση:  

Αδιαπραγμάτευτη διαγραφή χρέους πολιτών, λαών και κρατών, για να επανεκκινήσουμε τη ζωή μας. Για να οδηγηθούμε ξανά από μια σεισάχθεια στην εγκαθίδρυση δημοκρατίας και στην ευδαιμονία. Αδιαπραγμάτευτη, γιατί το χρέος των πολιτών και το χρέος των κρατών όλης της γης είναι προϊόν απάτης και συμπαιγνίας πολιτικών και τραπεζιτών, από συστάσεως του κοινοβουλευτισμού. Ο δανεισμός χρήματος από το τίποτα και το πουθενά δεν γεννά υποχρέωση. Αδιαπραγμάτευτη δήλωση άρνησης, γιατί δεν υπήρξε και δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο και δικαστικές κουρίες, που θα δικαιώσουν χωρίς εντολή. Υπάρχει μόνο το δίκιο του ισχυρότερου και η ανήθικη δαρβίνεια ηθική, ο «φυσικός» νόμος «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». 

Δεν υπάρχει «αυτό δεν γίνεται» ή το «άλλο τι θέλουμε και άλλο τι μπορούμε». Με ορθολογισμό και λογιστική δεν αλλάζουν τα πράγματα. Αλλάζουν, με πίστη στον εαυτό μας και στον διπλανό μας.

Με λογισμό και μ’ όνειρο, αλλάζουν. Ό,τι θέλουμε, θα το πάρουμε, αρκεί να θέλουμε.

Οι άνθρωποι. ευρισκόμενοι σε κατάσταση εκκλησίας, είναι Υιοί Θεού και προορισμός τους είναι η επιδίωξη της τελειότητας.

Δεν θα φύγουμε εμείς από την Ε.Ε. ή το ευρώ. Ας  τελειώσουμε με τα καλά κατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα. Αυτά που έχουν υπογραφεί δεν ήταν ποτέ αποτέλεσμα νόμων της Ε.Ε.. Σε δηλώσεις αξιωματούχων της Ε.Ε. έχει καταγραφεί ότι τα μνημόνια παραβιάζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης^[1] έχει επικυρώσει την παραβίαση του ανύπαρκτου διεθνούς δικαίου.

Πάει καιρός, που μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο και σε καιρό πολέμου δεν διαπραγματεύεσαι, γιατί γελάνε μαζί σου, όπως κάνουν τόσα χρόνια με τη σωρεία των πολλά υποσχόμενων διαπραγματευτών. Πολεμάς, για να νικήσεις. Δεν έχουμε εταίρους. Έχουμε εχθρούς και πρέπει να αυξήσουμε τους φίλους μας. Στη βάση του κοινού συμφέροντος των λαών της γης να απελευθερωθούν από το δόλιο χρέος, ίσως, μπορούμε να ενωθούμε, να βρούμε συμμάχους, να μεταφέρουμε τον πόλεμο στην έδρα τους και σε όλο τον κόσμο. Ο καθένας, με πράξεις, οφείλει να δείξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει: Με τους λαούς του κόσμου ή με τις ολιγαρχίες;

Όποιος φαντάζεται ότι η σημερινή διένεξη Ελλάδος-ψευδανειστών είναι διαπραγματεύσιμη και επιλύσιμη, ξεχνά ότι η ιστορία λέει ότι ο αποικιοκράτης δεν εγκαταλείπει αμαχητί την ιδιοκτησία του, παρ’ εκτός και το κόστος της κατοχής γίνει ανυπέρβλητο. Ξεχνά ότι σε τούτο τον μεταμοντέρνο κόσμο δεν υπάρχουν πια  ηθικές και αξίες, άλλες από εκείνες του άπληστου και δίχως όρια σαδιστικού εγώ(Κάτι σαν το εγώ του Αρκά). Ξεχνά ότι βαφτίζεται "δικτατορία" και μπαίνει στο στόχαστρο πραγματικών όπλων κάθε χώρα και κάθε ηγεσία, που αρνείται να ενταχθεί στο διεθνές χρηματοπιστωτικό παιχνίδι. 

 «Η μεγαλύτερη μάχη του 21ου αιώνα είναι η καταπολέμηση των τραπεζών», έχει πει ο καθηγητής Michael Hudson.

-.-

 Ποιος είναι εκείνος που μιλά για «έξοδο από την κρίση», για «παραγωγική ανασυγκρότηση» και για «ανάπτυξη», χωρίς να αναφέρεται στο  τι θα γίνει με τα κλεμμένα; Χωρίς να μας πει τι θα γίνει με τα χρέη πολιτών και κράτους(που πάλι χρέη πολιτών είναι); Χωρίς να μας πει τι θα γίνει με την ιδιωτική και δημόσια περιουσία, που εκλάπη, ενώ η πατρίδα βρισκόταν σε κατάσταση κατοχής, επειδή το πολιτικό σώμα βρέθηκε να παίζει το ρόλο του Κουίσλινγκ, του  Πεταίν και του Τσολάκογλου; Ποιοι κοροϊδεύουν ποιον;

Ανεξάρτητη πολιτική και ευτυχισμένη κοινωνία, χωρίς τον πλούτο της χώρας στα χέρια των ανθρώπων της, και τους ανθρώπους της γερούς και δυνατούς, δεν μπορεί να υπάρξει.

Ό,τι εκλάπη θα το πάρουμε πίσω, γιατί μας ανήκει.

Ό,τι χρωστάμε, πολίτες και κράτος, διαγράφεται μονομερώς.

Η δημοκρατία ξέρει τι θα κάμει στη συνέχεια.

 Δεν χρωστάμε. Μας χρωστάνε απίστευτου ύψους πολεμικές αποζημιώσεις, γιατί, σε όλη αυτή την περίοδο ποολέμου και κατοχής^[2], υπάρχουν νεκροί και ανεπανόρθωτα κατεστραμμένοι. 

Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας, για να ολοκληρωθεί το έργο που ξεκίνησαν ο κυρ Γιώργης και η κυρά Μαρία στις πλατείες του 2011, όταν βροντοφώναξαν «(άμεση) δημοκρατία, τώρα», χωρίς καλά-καλά να ξέρουν τι είναι.  Απελευθέρωση από το χρέος, για να ολοκληρωθεί το έργο ενός λαού, που είπε ΟΧΙ στους δανειστές το 2015, και προδόθηκε από 220 δειλά και κατά πάσα πιθανότητα πληρωμένα ανθρωπάκια.

Απελευθέρωση και Δημοκρατία, από τώρα και με έργα, για να αρχίσει ξανά ο πλανήτης να παραμιλά στα ελληνικά: “We are all Greeks”. «Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Η Ελλάδα είναι και το μέλλον μας»(Ραούλ Βάνεγκεμ).

Η Ελληνική Επανάσταση θα είναι η Παγκόσμια Επανάσταση. Μια επανάσταση, που όμοια της δεν θα έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Αν η επανάσταση δεν είναι παγκόσμια, θα αποτύχει. Και στη δική μας επανάσταση, στους δρόμους, δεν ρέει αίμα· ρέει ουρανός.

-.-

Ο καθένας μας, ας αναλογιστεί ποιο είναι το κομμάτι της συμπεριφοράς του, που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για προστριβές και δικαιολογία για άδικες και βίαιες επεμβάσεις και ας την κρύψει. Η απόλυτη πολιτική είναι αυτή, που μπορεί να αγαπηθεί απ’ όσο γίνεται περισσότερους και να κάνει τους εχθρούς της να ντρέπονται, που δεν είναι μαζί μας. Όλα μπορούν να γίνουν Ένα και το Ένα να γίνει τα Πάντα, έλεγε ο Ηράκλειτος. Πολιτική που ξέρει να αγαπά, να παθιάζεται και να ερωτεύεται δεν μπορεί να ηττηθεί. Δημιουργεί την υπέρτατη διαλεκτική ενότητα.

Οφειλέτες όλων των ειδών ενωθείτε. Συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που χρωστούν στον εαυτό τους, στον διπλανό τους, στα παιδιά τους, στην ιστορία. Ο Αγώνας είναι υπέρ Βωμών και Εστιών και θα διεξαχθεί με όλα τα μέσα. Διαγραφή χρεών σημαίνει αλληλεγγύη  και ανθρωπιά. Χρωστάμε μόνο ο ένας στον άλλον κι αυτό το χρέος δεν πειράζει, αν δεν εξοφληθεί.   

-.---.---.-

Όποιος διαφωνεί, δεν με πειράζει, γιατί υπάρχει τρόπος να παραμείνουμε ενωμένοι, διατηρώντας τις διαφωνίες μας. Υπάρχει ένας πανάρχαιος ξεχασμένος τρόπος, με τον οποίο μπορούμε να επιλύσουμε τις διαφωνίες μας και να συμφωνήσουμε, παραμένοντας ασυμβίβαστοι στην αναζήτηση της αλήθειας. Το είπε ο Ηράκλειτος και μας το ξαναθύμισε ο Γιανναράς:   «Εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν δε ιδιωτεύσωμεν ψευδόμεθα».

Ας θέσουμε τις διαφωνίες στην κρίση του πλήθους. Μπορεί κάποιος άλλος να έχει δίκιο κι εγώ το λάθος. Ας το δοκιμάσουμε εκεί που υπάρχουν τα κριτήρια αληθείας. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.

 «Κοινωνώ» είναι η μοιρασιά, το «μοιράζομαι γνώσεις», συζητώ, αναζητώ, ερευνώ από κοινού. «Αληθεύω» είναι η διαδικασία, που μας οδηγεί προς την αλήθεια. Ο Ηράκλειτοςπροτείνει: «Για τούτο πρέπει ν’ ακολουθούμε τον κοινό(ξυνόν) λόγο». Όποιος δεν θέλει να κοινωνήσει, όποιος δεν ακολουθεί και δεν σέβεται τον ξυνό λόγο-την κοινή λογική- γίνεται αξύνετος, άνθρωπος δίχως σύνεση. Ποιος φοβάται να θέσει τη γνώμη του στην κρίση του λαού; Ποιος  περιφρονεί τη λογική και το πλήθος; Μόνο οι ολιγαρχικοί, αλλά όταν ιδιωτεύεις, επειδή νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, ψεύδεσαι. Και στα παλιά ελληνικά ο ιδιώτης ήταν ο αχρείος(άχρηστος) και ο ηλίθιος.  

Εγώ θα λέω μόνο ότι κάνει λάθος και πρέπει να το ξανασκεφτεί, αν οι προθέσεις του είναι ειλικρινείς. Κανείς δεν περισσεύει. Μόνο όποιος έχει το πρόβλημα, μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αλλά πάντα θα χρειάζεται τη βοήθεια όλων.

Το αληθεύειν εστί κοινωνείν. Και τα “κινήματα” γεννιούνται· δεν κατασκευάζονται.  Είναι ο τρόπος του Ηράκλειτου, του Αριστοτέλη, του Μακρυγιάννη, των ποιητών και των συνετών.

Των Ελλήνων οι Κοινότητες μπορούν να φτιάξουν άλλο Γαλαξία,  γιατί ο Χρόνος είναι παιδί που παίζει πεσσούς. Και η βασιλεία ανήκει στο παιδί.(Ηράκλειτος). Ας παίξουμε τα πολλά παιχνίδια μας. Ας τραγουδήσουμε τα πολλά τραγούδια μας, γιατί από Πίστη, θα νικήσουμε γιορτή μεγάλη.  

ΥΠΟΓΡΑΦΗ: Ένας Αριθμός Φορολογικού Μητρώου. 

(Αν καταφέρω να συλλέξω το ποσό του ταξιδιού, θα σας δω. Αλλιώς, ραντεβού εκεί που οι αποκάτω παλεύουν για επιβίωση).

Και θα κλείσω με μια καλύτερη εικόνα. Ο ΔΟΝ ΨΥΧΩΤΗΣ είναι τεχνίτης, που ξέρει ότι βρίσκεται σε καιρό πολέμου.

«Σε καιρό πολέμου η τέχνη πρέπει να κλωτσάει στο στομάχι και όχι να χαϊδεύει μάτια».

Ο κ. Αρκάς, με το τιποτένιο σκίτσο του, δεν χαϊδέυει μάτια: Έχει επιλέξει στρατόπεδο και το Υπηρετεί. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπηρετεί τους ανθρώπους.