H "ικανότητα" είναι μέγεθος μετρήσιμο και συγκρίσιμο. Κι εγώ, βλέποντας ανθρώπους, που δηλώνουν "γνωστικοί", "έμπειροι" και "ικανοί", να επιστρέφουν και να επιστρέφουν, κλωθογυρίζοντας γύρω από τη ζωή μας και πατώντας πάνω στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας,  αναγκάστηκα να δηλώσω Ηγέτης.  Κι άρχισα να διηγούμαι στα παιδιά ιστορίες σαν παραμύθι με δράκους και νεράιδες, με πεντάμορφες και τέρατα. Για να ακονίζουν τα όνειρα τους πάνω σε παραμύθια και ιστορίες, μήπως κάποια μέρα σφάξουν με αυτά την πραγματικότητα. Η ζωή είναι θλιβερή χωρίς όνειρα. Κι αυτά είναι εκείνα που περισσότερο μας κλέβει η εξουσία. Εμείς τα βάζουμε πάνω σε μια ψήφο και αυτή, πάντα, μας τα κλέβει.

Ο καταλληλότερος για να κυβερνήσει και να αυτοκυβερνηθεί είναι ο λαός.

----------

Η "απολογία" ενός Ηγέτη:

Ήταν μια από τις πολλές "κόντρες" που είχα με τον Αλεβιζόπουλο, για το γιοφύρι της Άρτας του Αργοστολίου. Και βρήκε αφορμή να με ρωτήσει: "Πού ήσουν τότε Γιάννη;...".

• Αν μη τι άλλο, τούτος εδώ με ρωτάει πάντα δημόσια και μου δίνει τη δυνατότητα να απαντώ. Κάτι άλλοι λένε τα δικά τους πίσω από την πλάτη μου. Και κάποιοι, ακόμα, με έθεσαν σε διαδικασία λογοκρισίας, αποκλείοντας αναδημοσιεύσεις, για όσο κρατούν οι εκλογές.

Την απάντηση έδωσα στο Νυστέρι: (για) ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Διαβάστε την με προσοχή,  τώρα ή μετά. Για να δείτε στην απάντηση μου, τι χάσαμε από τους "καταλληλότερους" που μας κυβερνούσαν τότε, μας κυβερνούν σήμερα και θέλουν να συνεχίσουν να μας κυβερνούν.

 Μοναδικός σκοπός αυτού του κειμένου ήταν να "απολογηθώ" στον Σπύρο και το έκανα με όσο πιο προσεχτικό τρόπο μπόρεσα. Δεν ήθελα να θίξω κανέναν και, για πολύ προσωπικούς λόγους, δεν τα έγραψα ΟΛΑ(ούτε τώρα θα το κάμω).

---

Υπάρχει, όμω, κάτι χειρότερο από το μέγεθος της ικανότητας όσων, κυβερνώντας τοπικά και κεντρικά, οδήγησαν ένα λαό στην καταστροφή: Υπάρχει η καταστροφή του έργου ανθρώπων που έχουν όνειρα και τα παλεύουν. Για ποιο λόγο, άραγε, μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Για ποιο λόγο καταστρέφεις αντί να χτίζεις;

Το λόγο θα τον αναζητήσουμε σε αυτό που έγραψε ο Αλ. Καλαφάτης, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα του:

"Ο πολίτης καλείται να επιλέξει προγράμματα, προτάσεις, συμπεριφορές, νοοτροπίες".

Επειδή κάποιοι έχουν ξεχάσει, εμείς θα περιγράψουμε μία ιστορία, για να θυμήσουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες.  Σε αυτή την ιστορία, θετικά ή αρνητικά, εμπλέκεται, σχεδόν, το σύνολο των σημερινών συγκοινωνούντων  ψηφοδελτίων(3 στο Δήμο και 3 στην Περιφέρεια). Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η εικόνα τοπικής συμμαχίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ  ήταν στο Επιμελητήριο, με κοινό σκοπό την πολιτική εξόντωση του Γιάννη Κρούσου. Και τα κατάφεραν(πρωταγωνιστές Καλαφάτης, Γεωργάτος, Μιχαλάτος, Κουρής). Στις τελευταίες εκλογές που αναδείχτηκα Πρόεδρος, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφιζε ο ένας τον άλλον στη συγκρότηση του Προεδρείου και οι δυο μαζί ψήφιζαν για Πρόεδρο έναν του ΚΚΕ(άθελα του)! Ήμουν μόνος, παρέα με λίγους φίλους,  ενάντια σε όλα τα κόμματα που μιλούσαν ελληνικά.

Τα πρόσωπα του δράματος, τότε:

Καλαφάτης(ΠΑΣΟΚ):Υφυπουργός Ανάπτυξης, αρμόδιος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (Επιμελητήρια και ΕΟΜΜΕΧ).

Γεωργάτος(ΠΑΣΟΚ): Νομάρχης.

Κουρής(ΝΔ): αντιπολίτευση στο Επιμελητήριο προς εμένα και συμπολίτευση ως προς το κυβερνών ΠΑΣΟΚ. 

Μιχαλάτος(ΠΑΣΟΚ με ερωτηματικό): Σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, προετοίμαζε το δικό του έδαφος και ολοκλήρωσε στη θητεία του την καταστροφή και την εγκατάλειψη. Στον "απολογισμό" της θητείας του, εμείς έχουμε εγγράψει το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν δύο ιστοσελίδες να στοιχίζουν 500.000 ευρώ;

Φόρτες(ΠΑΣΟΚ): Δήμαρχος, ο μόνος που στάθηκε στο πλευρό του Επιμελητήριου(θα δυσκολευτεί να υπερασπιστεί ή να κατηγορήσει) .

Σήμερα, αντλώ τα γεγονότα από τα πραχτικά του Επιμελητήριου, από την αλληλογραφία και από πολιτικά κείμενα της εποχής. Τα γραπτά μένουν.

Η ιστορία:

- Ο ΕΟΜΜΕΧ στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 ξεκίνησε κάτι έργα - κουφάρια (κανένα δεν λειτουργεί, σήμερα), με την ονομασία "Χειροτεχνικά Κέντρα". Ένα από αυτά επέλεξε να  κάμει στο Αργοστόλι. Τα λεφτά έφταναν μόνο για να γίνει ένα γιαπί κι έτσι έγινε. Τώρα, σε ποια θητεία δημάρχου ολοκληρώθηκε ένα γιαπί  λίγο μας νοιάζει. Να το έχουν στο βιογραφικό τους και να το χαίρονται .

- Το Επιμελητήριο αναζητεί στέγη, για να φύγει από το νοίκι ενός δωματίου. Αναζητεί τρόπο στέγασης, που να μην επιβαρύνει ούτε μία δεκάρα τις εισφορές των μελών. Η ιδέα συλλαμβάνεται και εκπονεί σχέδιο που προτείνει στον ΕΟΜΜΕΧ και τον αρμόδιο, τότε, για το θέμα Τάσο Μαντέλη. Ο ΕΟΜΜΕΧ θεωρεί το επιχειρησιακό σχέδιο εξαιρετικό και πιλότο για τη διάσωση και λειτουργία των υπόλοιπων "Χειροτεχνικών Κέντρων".

- Ο Φόρτες ζητά να συμπεριληφθούν στο κτήριο οι δραστηριότητες του Δήμου που αφορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, πράγμα που γίνεται δεκτό. Στην Περφέρεια υπήρχαν λεφτά για τους μικρομεσαίους των νησιών του Ιονίου, τα οποία ζητήσαμε, πρώτα, από τα υπόλοιπα Επιμελητήρια να τα διεκδικήσουμε για λογαριασμό τους, φτιάχνοντας το "Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου". Τα άλλα Επιμελητήρια της περιφέρειας συμφώνησαν να στηρίξουν την πρόταση στο Περιφερειακό Συμβούλιο.

- Το έργο εγκρίθηκε και ολοκληρώθηκε. Ο φορέας λειτουργίας θα ήταν το "Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου", με τριμελές Δ.Σ.. Με πρόταση δική μου: Πρόεδρος Κρούσος, Αντιπρόεδρος Γ. Σιμάτος, εκ μέρους του δήμου και Ταμίας Σωτ. Κουρής (για να μη μπορεί κανείς να πει ότι "πάμε να φάμε". Για καλλιτεχνικός διευθυντής, υπεύθυνος για τη λειτουργία των εργαστηρίων χειροτεχνίας, είχε συμφωνήσει να είναι ο γλύπτης Μεμάς Καλογηράτος. Κάναμε όνειρα για ολική ή μερική απασχόληση 40 ατόμων. Τότε, είχαμε γράψει κάπου:

• Χρήματα για τη λειτουργία του δεν περιμένουμε από πουθενά Ότι πιάνουν τα χέρια μας, ότι παράγουμε κι ότι πουλήσουμε. Κι αν δεν πουλήσουμε, κακό του κεφαλιού μας και χαλάλι μας. Θα έχουμε κάνει το κέφι μας. Μα, ξέραμε πως θα πουλούσαμε. Όλοι το ξέραμε και γι’ αυτό μαζευτήκαμε. Θα μαθαίναμε την τέχνη και σε άλλους. Μόλις μαθεύτηκε, ήρθαν γυναίκες και νέα παιδιά να μας βρουν. Πολλές γυναίκες κάθε ηλικίας. Και γυναίκες μεταναστών. Ανεργία και δίψα για δουλειά. Η Μαρία, η μικρομάνα, ήρθε στη συνάντηση μας με το μωρό στην αγκαλιά. «Θα μπορώ να παίρνω δουλειά στο σπίτι;» Τούτες οι τέχνες το μπορούν.

  
  Τα όνειρα είναι μέγεθος μετρήσιμο.

- Παραμονές της παράδοσης του κτηρίου και των εγκαινίων, ο παντελώς απών από τις διαδικασίες Γεωργάτος απαιτεί να αλλάξει η συμφωνία και να συμπεριληφθεί η Νομαρχία. Ο υφυπουργός Καλαφάτης, αρμόδιος για θέματα ΕΟΜΜΕΧ συμφωνεί και ο ΕΟΜΜΕΧ προχωρά σε αλλαγή όλων των συμφωνηθέντων (το κτήριο και σήμερα τυπικά ανήκει στον ΕΟΜΜΕΧ).

- Αντιδρούμε, αλλά κανείς δεν μας ακούει. Ο Φόρτες συμφωνεί μαζί μας, αλλά δεν μπορεί να κάμει τίποτα. Ο Σωτ. Κουρής παίρνει το μέρος του Καλαφάτη και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ!!!

27 Δεκέμβρη 2000: Ο γλυκύτατος και σεβαστός Πρόεδρος της Κέρκυρας, κατόπιν συνεννόησης, στέλνει επιστολή στο Νομάρχη: «Το έργο χρηματοδοτήθηκε από χρήματα, που έπρεπε να λάβουν οι επιχειρήσεις του Ιονίου…Εάν τίθεται θέμα αλλαγής της υπάρχουσας σύνθεσης των εταίρων του Χειροτεχνικού Κέντρου, αυτή πρέπει να γίνει με είσοδο των Επιμελητηρίων της Περιφέρειας.» Παρόμοια επιστολή στέλνει το Επιμελητήριο Ζακύνθου.

Γενάρης 2001 : Διοικητικό Συμβούλιο  για το θέμα κι εκεί που νομίζεις πως η παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης του τόπου, θα υπερασπιστεί το Επιμελητήριο ενάντια στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό των πολιτικών αντιπάλων της, ακούς τον Σωτ. Κουρή να καταλογίζει ευθύνες στον Πρόεδρο του Επιμελητήριου: «Εσύ φταις, διότι υπηρετείς  τα προσωπικά σου συμφέροντα».

Από το Φλεβάρη ως τον Ιούλιο του 2001, αλεπάλληλα διοικητικά συμβούλια στο Επιμελητήριο και αλληλογραφία με τον ΕΟΜΜΕΧ,  εκτελεστή των εντολών Καλαφάτη. 

Βλέπουμε την καταστροφή των ονείρων μας και προσπαθούμε να διασώσουμε μόνο την παραμονή του Επιμελητήριου στο νέο κτήριο.

9 Μάη 2001: Επιστολή μας προς Πρόεδρο ΕΟΜΜΕΧ: «Θέλουμε να γνωρίζουμε, εάν η συμφωνηθείσα χρήση του κτιρίου για εργαστήρια χειροτεχνίας και έδρα του Επιμελητηρίου εξακολουθεί να ισχύει, για να προχωρήσουμε στην υπογραφή του καταστατικού».

22 Μάη 2001: Απάντηση ΕΟΜΜΕΧ: 

«…Σας γνωρίζουμε ότι στην προγραμματική σύμβαση και στο εκπονηθέν επιχειρηματικό σχέδιο δεν προβλέπεται να στεγαστούν άλλες υπηρεσίες πέραν των εργαστηρίων χειροτεχνίας…».

Με άλλα λόγια, ο Καλαφάτης δεν ήθελε τη στέγαση του Επιμελητήριου στο κτήριο του ΕΟΜΜΕΧ!!! Δεν αρκούσε η μετατροπή του Επιμελητήριου σε μειοψηφία στο νέο σχήμα. Ήθελε και την απομάκρυνση του από το κτήριο.  Δεν ήταν ευχαριστημένοι που μας είχαν στερήσει τη Διοίκηση του κτιρίου. Ήθελαν να μας πετάξουν εντελώς από ένα κτήριο, που ολοκληρώθηκε με δικές μας προσπάθειες, πάνω σε μια δική μας ιδέα και με χρήματα των μελών μας. Ο κυνισμός και η αυθαιρεσία της εξουσίας σε όλο το μεγαλείο της. Έπρεπε να επιτευχθεί η απόλυτη και εξοντωτική κυριαρχία. Δεν έπρεπε να αφεθεί ίχνος αξιοπρέπειας στους "αντιπάλους". Ούτε ένα τόσο δα περιθώριο αξιοπρεπούς συμβιβασμού.

Και οι «δικοί» τους στο Συμβούλιο έθεταν ωμά το θέμα στις συνεδριάσεις: «υπογράψτε άνευ όρων». Φυσικά, αρνηθήκαμε το "άνευ όρων" των υποτακτικών της συγκυβέρνησης και...

στις 25 Μάη 2001: Επιστολή μας προς ΕΟΜΜΕΧ:

«Στο επιχειρηματικό σχέδιο αναφέρεται σαφώς η παρουσία του Επιμελητηρίου και της Δημοτικής Επιχείρησης Κοινωνικής Ανάπτυξης στο χώρο του κτιρίου.»

Ήμασταν αποφασισμένοι να αρνηθούμε συνυπογραφή και συμμετοχή στο νέο σχήμα, αν το Επιμελητήριο δεν στεγαστεί στο κτήριο. «Αν μας πετάξουν έξω από το κτίριο, να πάμε να τα κάνουμε μπάχαλο στα εγκαίνια τους», η αυστηρή πρόταση του Κώστα Παπαδάτου έκατσε στο τραπέζι μιας ταβέρνας, ζυγιάστηκε και υιοθετήθηκε.  Το δικό μας "μήνυμα" στάλθηκε, προφορικά και αρμοδίως. Κάποιοι, εκεί στης εξουσίας τις όχθες, ένιωσαν την αυστηρότητα της επιλογής μας, μέτρησαν και τις συνέπειες κι έκαναν λίγο πίσω.

10 Ιουλίου 2001, τέσσερεις μέρες, πριν τα προγραμματισμένα εγκαίνια:  Απάντηση από ΕΟΜΜΕΧ:

«…Και φυσικά ο ΕΟΜΜΕΧ δεν θα είχε καμία αντίρρηση να διατεθεί  παράλληλα χώρος για την κάλυψη στεγαστικών αναγκών κάποιων αναπτυξιακών δραστηριοτήτων του Επιμελητηρίου και του Δήμου, όπως αναφέρει το επιχειρηματικό σχέδιο».

Ω του θαύματος! Ο ΕΟΜΜΕΧ ξανακοίταξε το επιχειρησιακό σχέδιο και διάβασε αυτό που δεν είχε δει στην προηγούμενη "ανάγνωση"!!!

14 Ιουλίου 2001: Υπογραφή του καταστατικού και εγκαίνια του κτηρίου από τον κ. Υφυπουργό. Εμείς το γιορτάσαμε με μισά χαμόγελα.

14 Ιουλίου 2001: Ανακοίνωση της επιμελητηριακής παράταξης του κ. Σωτ. Κουρή: «Η σημερινή φιέστα των εγκαινίων αποτελεί εξόφθαλμα πλέον μέσο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης…Αρνούμαστε να ακολουθήσουμε την Διοίκηση του Επιμελητηρίου στον κατήφορο του μονόδρομου και της υποτέλειας…Δεν πρέπει να τους αφήσουμε άλλο να διαχειρίζονται τις τύχες μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τόσα χρόνια μας εμπαίζουν, φτάνει πια».

Εγώ τους "ενέπαιζα"! Ούτε λέξη κατά της κυβέρνησης, του Καλαφάτη και του ΠΑΣΟΚ!!! Όπως σήμερα, έτσι και τότε. "Κρατάει χρόνια αυτή κολώνια".

Κάπως έτσι, το Επιμελητήριο έχει σήμερα στέγη. Τα γραπτά μένουν.

Φυσικά, με αυτά και άλλα, κανείς τους δεν μπόρεσε να λειτουργήσει το "Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου". Κάπως έτσι τα όνειρα γίνονται ρημάδια, εξ αιτίας συμπεριφορών και νοοτροπίας.

Σήμερα: Ψηφίστε τους. Ότι και να διαλέξετε, το ίδιο είναι. Ακολουθείστε την παρότρυνση Καλαφάτη: "Ο πολίτης καλείται να επιλέξει προγράμματα, προτάσεις, συμπεριφορές, νοοτροπίες".

Ό,τι άφησαν αυτοί στη μέση ή διέκοψαν με τον αυθαίρετο και εξουσιαστικό τρόπο τους, με τους ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΞΑΝΑ, μπορούμε να το συνεχίσουμε. (Θάμαι κι εγώ εκεί).

ΥΓ:

1. Την Ιστορία αφιερώνω σε όσους ξέχασαν συμπεριφορές και νοοτροπίες μιας εξουσίας, που κάποτε πολέμησαν.

2. Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Κέρκυρας ήταν ο αείμνηστος Σπύρος Δένδιας, πατέρας του σημερινού υπουργού της συγκυβέρνησης. Ένας ευπατρίδης βασιλόφρων αντάρτης.  Ένας μαχητής δάσκαλος μας.

3. Όπως προείπαμε, δεν τα γράψαμε όλα. Όποιος θέλει να ακούσει τα "εξ αμάξης" μπορούμε να συνεχίσουμε την εξιστόρηση του δράματος, που λέγεται Κεφαλονιά ή Ελλάδα, υπό την κυριαρχία των υποτελών της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας των Τραπεζιτών. 

4. Στην πρώτη εικόνα, το εργαστήριο κεραμικής που κοιμάται στο σκοτάδι του υπογείου.

Ο Έρωτας και τα Πάθη μας.