Share |

Στην πυρά τα βιβλία του Οδυσσέα Ελύτη. Στο απόσπασμα της ιστορίας, ο Άρης Βελουχιώτης

Ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα, παριστάμενος στο υπουργικό συμβούλιο των μεγάλων εκκαθαρίσεων άκουσε με προσοχή το σοσιαλιστή σύντροφο του:

Ο κ. Παπαϊωάννου αναφέρθηκε  στο Διαδίκτυο και συγκεκριμένα στα blogs που, όπως διαβεβαίωσε, «θα παύσουν να φιλοξενούν κουκουλοφόρους». Εξήγγειλε πως θα συγκροτήσει άμεσα νομοπαρασκευαστική επιτροπή, υπό τον αντιπρόεδρο του ΣτΕ Α. Ράντο, για την ταυτοποίηση των διαχειριστών των blogs, την ταυτοποίηση των χρηστών υπηρεσιών Διαδικτύου και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία επιτρέπεται η άρση των απορρήτου των επικοινωνιών. Πληροφόρησε δε ότι η επιτροπή θα παραδώσει τις προτάσεις της μέχρι το τέλος του ερχόμενου Σεπτεμβρίου.

Είναι όλα ξεκάθαρα:

- Αποκήρυξη της εθνικής αντίστασης και όσων χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμο.

- Αποκήρυξη του αντιδικτατορικού αγώνα και της ανωνυμίας των αγωνιστών του.

- Αποκήρυξη των Μακεδονομάχων και της ψευδωνυμίας αυτών. 

- Αποκήρυξη των ποιητών, που έγραφαν και δοξάστηκαν, , με ψευδώνυμα, τιμώντας την ποίηση και την πατρίδα που τους γέννησε. 

- Αποκήρυξη της αρθρογραφίας, δίχως όνομα, στη διαχρονική ιστορία του γραπτού λόγου.

- Αποκήρυξη των "συνεργατών χωρίς όνομα" ή με ψευδώνυμο, που λάμπρυναν με το λόγο τους τον ερτζιανό και γραπτό λόγο.

Η πανικόβλητη μη κυβερνητική οργάνωση, που εκτελεί κυβερνητικές εντολές της "παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης" (των τοκογλύφων), οργανώνεται ενάντια στον εχθρό λαό και τη φωνή του.

Βρε Παπουτσή και Παπαϊωάννου, με την παρέα σας, εσείς έχετε δώσει στον εαυτό σας τα ψευδώνυμα "κυβέρνηση" και "βουλή των ελλήνων" και κανείς δε σας έχει πάρει, ακόμα, με τις πέτρες, για αυτό το έγκλημα.

Με λένε Άρη Βελουχιώτη, Μίκη Ζέζα, Οδυσσέα Ελύτη και νιώθω κατάθλιψη που δεν τους μοιάζω.

Θα διωχθώ;

Να απαγορευτούν τα βιβλία που οι συγγραφείς  τους, χρησιμοποίησαν ψευδώνυμο. Είναι κακές επιρροές για τη νεολαία και δικαιολογία δική μας, για να παλεύουμε για την ψευδωνυμία ή την ανωνυμία μας.

Υπογραφή:

Λαός με ονοματεπώνυμο και δίχως τη σκούφια της "παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης..." . (Εκείνο το "...των τοκογλύφων", γιατί δε το συμπληρώνετε στον τίτλο της δικής σας πραγματικότητας; Ανακριβής τίτλος= ψευδώνυμο)

 

Y.Γ. : Για εκείνο το "Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα", δε λέω τίποτα. Αυτό δεν είναι ψευδώνυμο. Είναι ανέκδοτο.

Είστε η "Μαρία Αντουανέτα", στα τελευταία της. Πώς σας φαίνεται, για ψευδώνυμο;

  Σιγά, μη δε ξέρουν ποιος ή ποιοί διαχειρίζονται το ithacanet.gr και τόσα άλλα διασημότερα, απειλητικότερα και σοβαρότερα blogs και ιστοσελίδες, από τη δική μας διαδικτυακή αθλιότητα.

Σχόλια

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγούν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη.
Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε το συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.
Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνω ως κάτω απλωμένη την αφοβιά σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, πού'λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω από τα σίδερα, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσαν όπου νάναι. Και ή Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ' ολάκερη τη γη, γιά να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ' απ΄ την άκρη της απελπισίας, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.

Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάξωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα.
από το 'ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ'
του Οδυσσέα Ελύτη